La haine (1995)

Naam: La Haine
Genre: Drama
Jaar: 1995
Hoofdrolspelers: Vincent Casse, Hubert Kounde en Saïd Taghmaoul
Regisseur: Mattieu Kassovitz

A. Verwachtingen en eerste reactie

Nadat ik gehoord had waar de film over zou gaan, leek het me een leuke film. Toch was de film anders dan ik verwacht had. Ten eerste omdat de film in zwart-wit was, maar ook was de manier van filmen anders dan bij een gewone film. Ik vind dat deze manier van film maken geloofwaardiger overkomt, omdat het allemaal veel echter lijkt en helemaal niet in scène gezet.
Het leek me vooral een leuke film door het onderwerp; ongelijkheid, en door de plaats waar de film zich afspeelt; de buitenwijken van Parijs. Ik geloof dat dit echt gebeurt, ondanks dat dat door veel mensen wordt ontkend. Ik vind het onderwerp ongelijkheid een interessant onderwerp, omdat ik hier zelf niet tegen kan en ook hoop, dat hier wat aan gedaan zal worden.
Dit is wel een heel ander soort film dan ik normaal altijd kijk, maar niet minder leuk.

B. Beknopte samenvatting en analyse

Beknopte samenvatting

La Haine is een film over 24 uur uit het leven van 3 werkloze, kansarme jongens in de “banlieue parisienne”.

We zien hoe ze door hun agressieve houding constant in conflicten verzeild raken, conflicten met alle onderdelen van de maatschappij: de politie, ouders, winkeliers, skinheads, gewone voorbijgangers, zelfs met elkaar. Toch is hun vriendschap hecht, ook al staat die soms flink onder spanning, vooral als blijkt dat één van hen een politiepistool heeft gevonden en zich daardoor gevaarlijk machtig voelt.
Het gaat om 3 jongeren uit allochtone gezinnen: Vincent, een jongen uit een Joods gezin, Hubert, een zwarte Afrikaan en Saïd, die een Noord-afrikaanse (Arabische) achtergrond heeft. Zo wordt een politieke brandhaard (het Midden-Oosten) als het ware neergezet in de Franse samenleving. Maar het verrassende is dat de spanningen in dat deel van de wereld totaal geen rol spelen in de film, er zijn geen verwijzingen naar en er is tussen de drie jongens geen enkele discriminatie of rassenhaat te bemerken Een boodschap van vrede en verdraagzaamheid in een verder gewelddadige film.
De conflicten met de politie nemen de grootste plaats in tussen alle botsingen en ruzies die de jongens hebben in het etmaal waar we naar kijken. Ze worden door agenten weggestuurd, ze maken ruzie met hen, ze worden gearresteerd en zijn getuige van straatacties van de politie, waardoor een gewelddadig beeld wordt geschetst van de Parijse samenleving. Uiteindelijk zijn het de wederzijdse agressie, samen met het gevonden pistool, die zorgen voor de tragische afloop van het verhaal: één van de drie krijgt een politiekogel van dichtbij door het hoofd.
Als rode draad loopt door de film het idee dat deze jongeren onhoudbaar afstevenen op iets tragisch: een steeds terugkerend verhaal over een man die van een flatgebouw valt en die bij iedere verdieping bij zichzelf zegt: -Tot nu toe gaat alles goed. Maar het gaat natuurlijk niet om het vallen, het is het neerkomen waar het om gaat.
Er zijn veel verwijzingen naar dat idee van onomkeerbaarheid van het lot: een klein mannetje dat een verhaal vertelt uit de tweede wereldoorlog, hun zinloze reis naar de binnenstad van Parijs, het missen van de laatste metro, de wens van Hubert om te vertrekken zonder dat het hem lukt.
Een aantal absurde verschijnselen – die verder niet worden verklaard – geven aan dat er veel wonderlijks in de wereld is, zelfs in hun wereld, waar de hoofdrolspelers geen oog voor lijken te hebben, zoals een koe in de straat, een auto in een ruimte met 1 kleine deur, het uitschakelen van het licht van de Eiffeltoren. Als ze buiten lopen is door de hele film heen het geluid hoorbaar van een helikopter, ongetwijfeld een politiehelikopter die als een soort dreigende Big Brother steeds boven hun hoofden zweeft.
De film is, zoals wordt gezegd in het interview dat we ook gezien hebben, niet zozeer een aanklacht tegen de politie, maar een aanklacht tegen slechte politiemensen. De scène waarin 2 van de 3 jongens hardhandig worden verhoord is schokkend. Het gezicht van de jonge agent die toekijkt hoe zijn ervaren collega’s hun slachtoffers martelen, verbeeldt de walging en het afgrijzen van de toeschouwer.
Het wrange beeld dat blijft hangen na het zien van de film is het beeld van drie hoofdpersonen die eigenlijk heel gewone, aardige lui zijn, maar die worden vervormd door een zieke omgeving waar ze alleen tegen kunnen schoppen en waaruit ze niet kunnen ontsnappen.
De natuurlijke goedheid van de mens lijkt het te winnen als aan het eind Vincent bijna ontploft van agressie, maar toch voor de wijze weg kiest en het pistool aan Hubert geeft, de oudste van de drie en de meest volwassene. Maar even later gaat het toch fout, als gevolg van dezelfde gewelddadige manier van optreden door de politie als in de hele film. Er vallen twee schoten, de eerste kogel is voor Vincent, de tweede … we weten het niet, we horen alleen het schot, het beeld is zwart en de regisseur laat ons verward zitten.

Analyse

Tijd: Het verhaal dat in deze film verteld word duurt 24 uur.
Ruimte: De film speelt zich af in Parijs.
Personages: De drie belangrijkste personen zijn: Hubert, Vinz en Saïd. Hubert is van Afrikaanse afkomst, Vinz van Joodse afkomst en Saïd komt uit Noord-Afrika, hij is dus van Arabische afkomst. Het zijn drie jonge jongens die werkeloos zijn en de hele dag weinig te doen hebben en zo zichzelf en andere gaan vervelen.
Thema: Het thema van deze film is een man die van een flatgebouw afvalt. Zolang hij valt gaat alles nog goed. Het gaat ook niet om de val, maar het is de landing die telt.
Motieven: Ongelijkheid, discriminatie
Perspectief: Het verhaal wordt verfilmd alsof er aldoor een voorbijganger langsloopt met een camera in z’n hand. Het zijn dus niet de jongens die hun eigen verhaal vertellen, maar het is iemand anders die hun verhaal verteld.
Titelverklaring: Deze film heet ‘La Haine’ (de haat), omdat dat ook het belangrijkste onderwerp is van de film. De film is ook een beetje een aanklacht tegen de franse samenleving, omdat de allochtonen nog steeds niet gelijk zijn aan de autochtonen.

C. Verwerkingsopdracht

Artikel voor de schoolkrant

Met de vakken Frans 1 en Frans 2 hebben wij de film ‘La Haine’ (de haat) gezien. Deze film gaat over drie jongens die wonen in de Parijse buitenwijken: Vinz, Hubert en Saïd. Hun situatie is uitzichtloos, het enige wat ze doen is zichzelf, elkaar en andere mensen vervelen. Tijdens grote rellen in hun wijk vindt Vinz een politiepistool en daarmee wil hij een politieman doodschieten als wraak. Hubert, de oudste en de wijste, probeert dat de hele tijd uit z’n hoofd te praten. Dat lukt uiteindelijk, maar toch loopt de film niet goed af. Waarom niet? Als je dat wilt weten moet je deze film zelf maar gaan kijken!!
Zelf vond ik het een hele mooie film, het is in zwart-wit gefilmd, waardoor de film meteen een hele andere sfeer krijgt en alles veel echter overkomt. Sommige dingen in de film zijn best schokkend, zoals een politieverhoor. Je hoopt dan maar dat dit in het echt niet zal gebeuren. Er gebeuren ook wat rare dingen in de film, zoals koeien die opeens door het beeld lopen en een auto die gevonden wordt in een ruimte met een opening waar zeker geen auto doorheen kan.

D. Evaluatie en eindoordeel

Ik kreeg door het maken van dit verslag niet echt een andere kijk op de film. Ook de verwerkingsopdracht heeft daar niet echt bij geholpen. Dat vond ik vooral herhaling van onderdeel A en B.
Ik vind de film erg mooi en indrukwekkend. Ik vind het wel jammer dat er een open einde in de film zit, daar hou ik helemaal niet van. Je weet dan niet hoe de film afloopt en dat wil ik juist wel weten. Dat de film in het zwart-wit is vond ik in het begin een beetje raar, maar op slot zie je dat niet meer en de film krijgt er ook een andere sfeer door.
Ik zou het andere wel aanraden om deze film te gaan kijken, vooral als je van thema’s als discriminatie en ongelijkheid houd en van drama’s.