The Discovery of Heaven (2001)

De voorbereiding. De kunstenaar. De regisseur is Jeroen Krabbé. Hij speelt zelf ook in de film mee. En de cast is: Stephen Fry (Onno Quist) Greg Wise (Max Delius) Flora Montgomery (Ada Brons) Dimitris Philippou (Quinten Quist 5 jaar) Neil Newbon (Quinten Quist 16 jaar) Diana Quick (Sophia Brons) Emma Fielding (Helga) en Jeroen Krabbé als Gabriël
De crew: Edwin de Vries (Script supervisor en associate producer) Ate de Jong (Producent) Henny Vrienten (Muziek) Nigel Galt (Film editor) Theo Bierkens (Director of photography) Benedict Schillemans (Production Designer) Het kunstwerk. De film is gebaseerd op het boek "de ontdekking van de hemel" van Harry Mulisch. Het verhaal: God heeft genoeg van de mensheid. Ze zijn hem ontrouw en denken hem niet meer nodig te hebben. God besluit het contract tussen hem en de mensheid te verbreken. En om zijn besluit kracht bij te zetten wil hij de Tien Geboden terug. Een jonge engel krijgt de opdracht deze taak uit te voeren. De jonge engel aarzelt niet om WO I en II, de Cubaanse crisis, en de oorlog in Vietnam naar zijn hand te zetten, alleen maar opdat de juiste mensen elkaar ontmoeten, verliefd op elkaar worden en kinderen krijgen, die op hun beurt weer de juiste partner ontmoeten, enzovoorts. Alles met het doel om uiteindelijk het 'uitverkoren kind' te produceren. Het is erg moeilijk en daarom krijgt de jonge engel begeleiding van een oude rot in het vak: Gabriel. Nu gaat alles een stuk sneller. Twee mannen in Nederland, Onno en Max, ontmoeten elkaar. Ze denken dat hun ontmoeting toeval is, niet wetende dat het 'toeval' invloed van bovenaf is. Onno en Max worden elkaars beste vriend, zijn onafscheidelijk en hebben geen geheimen voor elkaar, totdat ze een mooie jonge vrouw ontmoeten: Ada. Max wordt haar eerste geliefde en al snel gaat ze bij hem wonen. Het duurt niet lang of ze verlaat Max en gaat met Onno samenwonen. Ada wordt uitgenodigd om in Cuba op te treden. Ze gebruikt de reis om de oude vriendschap tussen Onno en Max weer nieuw leven in te blazen. Zonder het van elkaar te weten, beminnen zowel Onno als Max Ada gedurende dezelfde nacht. In de Hemel is het feest. De speciale gezant is eindelijk verwekt. Een paar weken later, terug in Nederland, ontdekt Ada dat ze zwanger is. Onno neemt aan dat hij de vader is. Max vreest dat hij de vader zou kunnen zijn. Ada is dolgelukkig met het vooruitzicht dat ze een kind zal krijgen, het kan haar niet schelen wie de verwekker is. Ze trouwt met Onno. Als ze zeven maanden zwanger is wordt Ada het slachtoffer van een bizar auto-ongeluk. Ada raakt in coma en het kind wordt een paar weken later per keizersnede geboren. Het is een zoon. Onno noemt hem Quinten. Onno is diep ongelukkig omdat Ada waarschijnlijk nooit meer uit haar coma zal ontwaken. Daarom komt Max met een aanbod om het kind onder zijn hoede te nemen met behulp van Ada's moeder, als een geschenk uit de hemel. Quinten ontwikkelt zich tot een briljant, maar wereldvreemd kind. Op zijn zestiende verlaat Quinten het huis waar hij door Max en Ada's moeder is grootgebracht. Hij gaat eindelijk bij Onno wonen. Maar dan wordt Onno's vriendin vermoord net voordat Quinten bij hen intrekt. Onno is totaal overstuur en vertrekt spoorloos. Niemand weet waar Onno heen is gegaan en Onno neemt nimmer meer contact met iemand op. Na een jaar gewacht te hebben gaat Quinten op zoek naar zijn vader. Hij heeft geen idee waar hij moet zoeken, maar is vastbesloten om hem te vinden. Quinten's reis voert hem naar Rome. Onno is toevallig ook in Rome. Het tweetal loopt elkaar tegen het lijf en ze zijn dolblij weer verenigd te zijn. Quinten heeft echter het gevoel dat hij niet alleen in Rome is om zijn vader te vinden. Er moet ook een andere reden zijn, en die andere reden dringt langzaam tot Quinten door via de architectuur, de kunst, de monumenten, de historische plekken, de stenen en straten van de 'eeuwige' stad. Quinten beweert dat hij weet waar de twee Stenen Tafelen zich bevinden. Het in bezit hebben van het ultieme symbool van het Christendom is bezwangerd met meer gevaar dan het bezitten van het krachtigste menselijke vernietigingswapen. Quinten en Onno ontsnappen naar Israël. Quinten heeft het gevoel dat hij de Stenen Tafelen terug moet brengen naar hun originele plek: de Gouden Tempel van Jeruzalem. Onno probeert alles om hem tegen te houden. Hij realiseert zich het gevaar waar zijn zoon in terecht zal komen en de onafwendbare gevolgen die het zal hebben. Maar Quinten ging toch op een nacht naar de Gouden tempel van Jeruzalem, en bracht de twee Stenen Tafelen terug, hij steeg op en ging naar de hemel. ’s Morgens realiseert Onno wat er met zijn zoon is gebeurd, en neemt er genoegen mee. De engel Gabriël vindt dat zo weinig mogelijk mensen van dit af moest weten. Daarom moest Onno gedood worden, de jonge engel wou dit niet omdat hij vond dat dat onnodig was. Daarom beloofde hij dat hij zou terugkeren op aarde.
Cultuurhistorische context. Jeroen Krabbé: Jeroen Krabbé (1944) deed, na een jaar Rietveldacademie, eindexamen aan de Toneelschool (1965) en aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten (1981) in Amsterdam. Hij kreeg grote bekendheid door zijn rollen in de films van Paul Verhoeven, in het bijzonder in Soldaat van Oranje (1977) en in de cultthriller De Vierde Man (1979). Sindsdien heeft hij belangrijke rollen gespeeld in vele internationale films, o.a. in Jumpin' Jack Flash van Penny Marshall, No Mercy van Richard Pierce en The Living Daylights van John Glenn. Naast zijn talrijke optredens in speelfilms heeft Jeroen Krabbé ook in tientallen Tv-series en theaterstukken geacteerd. De stap naar filmregie is een natuurlijke ontwikkeling in Jeroens carrière. Na het succesvolle Left Luggage, is The Discovery of Heaven de tweede speelfilm die hij regisseert. Beide films maakte hij samen met Ate de Jong en Edwin de Vries, die hij leerde kennen op de set van In de Schaduw van de Overwinning en met wie hij sindsdien bevriend is. Kennis van filmtechniek vergaarde hij op vele internationale filmsets, en het visuele aspect is hem praktisch aangeboren, omdat hij een derde generatie kunstschilder is. Op 8 december 2001 wordt zijn 4e grote tentoonstelling bij de Francis Kyle Gallery in Londen geopend. Harry Mulisch: Harry Kurt Victor Mulisch is op 29 juli 1927 in Haarlem geboren. Moeder, de joodse Alice Schwarz, emigreerde naar Amerika, terwijl haar zoon in Nederland achterbleef en zijn schrijversdebuut maakte. De Tweede Wereldoorlog zou in veel boeken een belangrijke rol spelen. Het stenen bruidsbed en De Aanslag zijn daarvan bekende voorbeelden. Van 1958 tot 1962 was Mulisch redacteur van Podium. In 1965 richtte hij Randstad op en in 1965 werd hij redacteur van De Gids. In 1977 werd hij, op zijn vijftigste verjaardag, benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau en in 1992 tot Officier in deze orde. In 1946 schreef Mulisch zijn eerste verhaal, `De kamer'. Pas na zijn eerste publicatie begon Mulisch zich in `de literatuur' te verdiepen en begon hij werken van 's werelds grote schrijvers te lezen. Daarnaast liet hij zich ook inspireren door toneel (hij speelde zelf, en trad ook op in een operette). In de tussentijd bleef hij schrijven. In 1951 verscheen archibald strohalm. Volgens De Rover (Mulischbestudeerder) verwijzen veel thema's in het werk naar het Oedipus-verhaal, of tenminste Mulisch's uitleg daarvan. Na Het stenen bruidsbed trad een verandering op in het werk van Mulisch: de realiteit kwam duidelijk op de voorgrond te staan. In 1961 verscheen Voer voor psychologen en niet lang daarna De zaak 40/61. De roman Twee vrouwen (1975) en de novelle Oude lucht (1977) zijn voorbeelden van glasheldere verhalen waarachter zich echter een complex mythologisch gebeuren vol `bekende' Mulisch-motieven afspeelt. In het jaar dat Mulisch 65 werd, 1992, verscheen De ontdekking van de hemel. In 1998 verscheen De Procedure. Werk van Harry Mulisch is vertaald in het: Engels, Duits, Frans, Spaans, Portugees, Italiaans, Noors, Zweeds, Fins, Deens, Russisch, Ivriet, Pools, Tsjechisch, Slowaaks, Hongaars, Roemeens, Servokroatisch, Sloveens, Bahasa Indonesia, Chinees. Het naverslag. Mijn mening. Het was wel een leuke film. Ik had juist verwacht dat het een hele saaie film zou zijn, maar dat vond ik erg meevallen. De film was ingedeeld in 4 delen: The beginning of the beginning, The end of the beginning, The beginning of the end en The end of the end. Dat was wel grappig. Maar ik denk als je van tevoren niet hebt gelezen waar het over gaat, of je hebt het boek niet gelezen, kan je het verhaal niet goed volgen. Ik had verwacht dat de film grotendeels over het deel van Ada, Onno en Max zou gaan, maar het ging juist meer over het deel van Onno en Quinten. Maar dat was niet erg want dat gedeelte was juist leuker. Ik vond het een goede film, want alles leek net echt, terwijl het toch een verzonnen verhaal is. Er zat van alles een beetje in: actie, drama en romantiek. Alhoewel het een goede film was, ga ik toch liever naar een andere film, bijvoorbeeld: American Sweethearts of Moulin Rouge. Dat gaat niet zo over God, en in die film is niet zoveel actie enzo.