Phileine zegt sorry (2003)

Ik ben naar de film “Phileine zegt sorry” geweest, in de Pathé Eindhoven op 20 oktober 2003. De makers van deze film zijn Robert Jan Westdijk (Scenario en regie), Judy Maat (Uitvoerend producent) en BNN (coproducent). De film is een verfilming van het gelijknamige boek van Ronald Giphart. Ik ben naar deze film gegaan, omdat hij me erg grappig leek. Ik had het boek al gelezen, en keek al lang uit naar de première van de film. Op de reclame en op de officiële website had ik al stukjes van de film gezien, die me erg nieuwsgierig maakten. ‘Phileine zegt sorry’ is een romantische komedie over Phileine (Kim van Kooten) en haar vriend Max (Michiel Huisman). Als Max meedoet aan een internationaal Shakespeare-project, reist Phileine hem na een tijdje achterna naar New York. Als ze daar aankomt, krijgt ze al gauw het vermoeden dat Max erg geïnteresseerd is in zijn tegenspeelster Joanne. Uit jaloezie heeft ze een korte affaire met de vriend van Joanne. Vervolgens verstoort ze de voorstelling van Romeo en Julia. Dit is echter niet de traditionele uitvoering van het stuk, maar één waarbij de spelers een stuk minder lichaam bedekt laten en zich nogal laten gaan. Phileine wordt woest en laat van zich horen. Alle journalisten willen haar verhaal, maar Phileine is niet gelukkig. In haar hotelsuite realiseert ze zich dat ze Max mist. Op een galafeest in New York zien ze elkaar weer terug. Phileine beklimt daar het podium, grijpt de microfoon, en zegt voor het eerst in haar leven ‘Sorry’. Het thema van deze film is de liefde. Omdat haar liefde voor Max zo groot is, is Phileine voor het eerst in haar leven bereid om te proberen ‘sorry’ te zeggen. De sfeer van deze film is niet in 1 woord uit te drukken. Op sommige momenten is de sfeer romantisch, bijvoorbeeld als Phileine net aankomt in New York. Op andere momenten is de sfeer gespannen, zoals op momenten waarop Phileine en Max ruzie hebben. De film behoort tot het genre ‘romantische komedie’. De functie van de film is ontspanning. In het verhaal is geen vaste verteller. Heel af en toe ‘stapt’ Phileine als het ware uit haar karakter, om even iets toe te lichten. Daarna gaat de film weer verder. Eén keer komt er een shot van Ronald Giphart, de ‘sponsor’, die dan vertelt dat hij de film veel beter vindt dan het boek, hoewel dat meestal niet zo is. In de film is veel variatie in beeldkader. Er wordt gebruik gemaakt van total-shots en close-ups. Het camerastandpunt verandert steeds. Dit zorgt voor veel afwisseling. De film is geheel in kleur, er komen geen stukken zwart/ wit in voor. De geluidstechniek is onscreen, je hoort wat je ziet. Af en toe is er een stukje een verteller, namelijk Phileine. Bij sommige scènes wordt er gebruik gemaakt van achtergrondmuziek. Bijvoorbeeld tijdens het grote gala in New York. De verhaalstructuur van de film is springend in de tijd. Dit komt maar 1 keer voor, namelijk aan het begin van de film. Na 5 minuten film springt het verhaal ineens terug, en is net een stukje anders. Voor de rest is de verhaalstructuur gewoon lineair. De levensvisie van de film is een beetje ‘lang leve de lol’. Wilde werkseks, overspel, het mag allemaal. De regisseur heeft deze sfeer heel goed neergezet. Ik vond de film ‘Phileine zegt sorry’ een heel erg gave film. Net zoals het boek zelf, is ook de film verschrikkelijk grappig. De opmerkingen en de woorden die Phileine maakt zijn heel erg geestig. Ik heb echt hardop zitten lachen in mijn stoel. Ik vind dat de karakters heel goed neergezet zijn. Je ziet echt aan de manier waarop zij zich gedragen, wat voor mensen het zijn. Ik vind het ook goed dat de film niet heel anders is als het boek. Natuurlijk zijn er wel stukken weggelaten, wat jammer is, maar je kunt natuurlijk niet heel het boek verfilmen. Door de verschillende manieren van filmen en de flitsende beelden, kun je je erg goed op de film concentreren. Ik zou deze film aanraden aan mensen vanaf mijn leeftijd, tot een jaar of 35. Tussen deze grenzen liggen ook de leeftijden van de karakters uit de film. Voor jongere mensen lijkt de film me niet geschikt, omdat er redelijk wat seks in voorkomt. Aan mensen ouder dan 35 zou ik het ook niet aanraden, omdat zij meestal niet zo geïnteresseerd zijn in dit soort hippe, vrije films waarin alles maar te zien en te horen is.