Najib en Julia (2002)

Het verhaal

Najib & Julia is een moderne en zeer actuele versie van het Romeo & Julia-verhaal: de liefde tussen een Marokkaanse pizzakoerier en een Haags hockeymeisje. Naast een spannend verhaal is de tekening van het verschil tussen het Haagse milieu en de Marokkaanse cultuur treffend weergegeven.

Najib (Hanin Msellek) komt uit een traditioneel Marokkaans gezin en hoewel hij een tamelijk vrijgevochten jongen is, valt hij af en toe toch weer terug in het systeem waarin hij is opgegroeid. Zijn broer Nasr (Najib Amhali) zit wegens het dealen in drugs al enige tijd in de gevangenis. Najib is de enige die nog contact met hem heeft. De familie, en met name vader, vindt de schande te groot en wil niets meer van hem weten.

Julia (Tara Elders) is een hockeytalent en traint voor Jong Oranje, totdat ze in het bijzijn van Najib haar enkel breekt. Op dat moment wordt de kiem gelegd voor een liefde die vrijwel onmogelijk zal blijken te zijn. Julia's vader, Albert (Jack Wouterse), is politieman en hetzelfde geldt voor de huisvriend Joost (Maarten Wansink). De zoon van Joost, Floris (Thijs Römer), is daarnaast Julia’s hockeytrainer en heimelijk verliefd op haar.

Spoedig blijkt dat Joost de broer van Najib kent en dat hem er alles aan gelegen is Najib en Julia uit elkaar te drijven. Najib en Julia zullen 13 afleveringen lang moeten vechten voor hun liefde.

Najib & Julia is een eigentijdse, spannende serie over trouw, vriendschap en
liefde in verschillende culturen.

Eigen mening

Inhoud verhaal:
Fantastisch mooie tv-serie (tv-film) waarin het verhaal wordt verteld van een Marokkaanse jongen (Najib) en een Nederlands meisje (Julia). Zij worden door een toevallige ontmoeting hopeloos verliefd op elkaar. Dit wordt op een mooie wijze neergezet door de twee acteurs. De liefde spat levensecht de huiskamer in, de liefde wordt echter niet gedragen door de ouders van Julia en dan met name door de vader die werkzaam is als rechercheur bij de politie. Alles wordt in het werk gesteld om de twee geliefden uit elkaar te drijven. Dat heeft allemaal nare gevolgen.

Acteren
Bij het acteren. Krijgt iedereen heel veel ruimte om te acteren. De spellers moeten zich wat aan de teksten houden maar ze mogen nog heel veel aanvullen. Zodat het net echt lijkt en niet van dat tekst opdrammen is.

Camerabeelden
Bijzonder aan deze serie is dat er met drie dv- camera ’s is opgenomen, camera’s die semi-professioneel zijn en qua techniek veel minder ingewikkeld in elkaar zitten dan een gewone camera. Veel series worden tegenwoordig niet meer op film opgenomen, dat is veel te duur, maar op video. Op een filmrol kun je ongeveer vijf minuten opnemen, op de dv- bandjes die voor Najib & Julia zijn gebruikt wel 45 minuten. Maar ook in soorten videocamera ’s bestaat er verschil; de normale tv- camera ’s zijn groot en zwaar, de dv- camera ’s die voor Najib & Julia zijn gebruikt, zijn weliswaar niet zo klein als de digitale cameraatjes
die veel mensen thuis hebben, maar wel veel handzamer en lichter dan tvcamera’s. Ze zijn sneller in gebruik en daardoor is het handiger te manoeuvreren met drie cameramannen, zodat ze elkaar niet steeds in de weg lopen als ze de acteurs alle vrijheid geven om de ruimte te benutten voor hun spel. Meestal doet een acteur een scène verschillende keren over om vanuit verschillende hoeken gefilmd te kunnen worden, vaak in een totaal, een medium en een close-up. Elke keer moeten ze de scène dus op precies dezelfde manier overdoen. In de montage wordt het dan aan elkaar geplakt. Omdat er nu drie camera’s tegelijkertijd aan het draaien waren, werden de verschillende camerastandpunten op hetzelfde moment gevangen en hoefden de scènes minder
vaak over gedaan te worden. Dat scheelde dus veel tijd en werk, zowel voor de acteurs als voor de cameramensen.

Taalgebruik
Het taalgebruik in de film is het soms grof. Maar als je de film ziet dan past er dan ook precies bij.

Regisseur Theo van Gogh:

“Waarom zou de publieke omroep niet een keer een hard commentaar op de huidige
samenleving kunnen bieden in de vorm van een dramaserie? Het ergste wat er kan gebeuren is dat het vormingstoneel wordt, weet je wel, dan krijg je altijd heel slechte Nederlanders te zien en heel nobele Marokkanen. Dat moet je niet hebben, het moeten echte mensen zijn. Dat zijn het dan ook geworden en dat is volgens mij veel zinvoller dan alle stichtende praatjes die je kan bedenken. Want zoals terecht wordt gezegd: ’gij zult niet discrimineren’. Je ziet dus een heel kwetsbare aardige Marokkaan en een verwend nest, een verwend wicht, een Nederlands meisje dat door roeien en ruiten gaat en die zich afzet tegen papa, een heel dikke man die ook voortdurend zit te vreten, totaal onbevredigd - het zelfportret van de regisseur, mogen we wel zeggen. Maarten Wansink, Joost, snuift veel coke in de serie, kortom: zo is er altijd wel wat en de Nederlanders worden nou niet echt als een verheven soort afgeschilderd. Maar die oneindige liefde tussen die twee, tussen Najib en Julia, tegen de klippen op, tegen alle vooroordelen in hun milieu, maakt het wel de moeite waard om er naar te kijken en geeft het ook iets echts, want zo stel je je als je 16/17 jaar bent liefde voor. Wij weten allemaal natuurlijk later dat er alimentatie komt en al die zaken meer en niet te vergeten de therapieënom weer tot elkaar te komen, enfin, al die onzin. Maar de man/vrouw relatie is toch het mooiste om naar te kijken en interessant om over na te denken. Al mijn films gaan daar eigenlijk over.”

Achtergrondinformatie over de hoofdrolspelers:

Hanin Msellek speelt Najib
De 27-jarige Hanin Msellek is in Marokko geboren maar werd al toen hij tien maanden oud was door zijn ouders mee naar Nederland genomen. Hij is dus in Nederland opgegroeid, in een vrij gezin. Na de MAVO heeft hij MBO gedaan en een paar jaar gewerkt. Hanin had nog geen idee wat hij wilde worden. Tot iemand hem eens aanraadde om auditie te doen voor de Theaterschool. Dat deed hij, uit nieuwsgierigheid, en hoewel ze hem nog te ongepolijst vonden, zagen ze zijn talent wel en moedigden hem aan door te gaan. Hanin deed auditie voor de Vooropleiding Theater in Utrecht en werd aangenomen. Dat beviel hem wel.
Hij wilde docent Drama worden en volgde een tijdje de docentenopleiding Drama in Arnhem. Maar aangezien hij echt voorstellingen wilde maken, stapte hij over naar de Mime- opleiding in Amsterdam, waar hij nu nog mee bezig is.
Je wordt daar opgeleid om voorstellingen te maken met je eigen fascinatie als uitgangspunt. Weliswaar speelde hij al eens mee in een aflevering van de serie Fastfood voor de Ikon, maar Najib & Julia beschouwt Hanin als zijn eerste echte televisie-ervaring. Meteen een hoofdrol was wel een gooi in het diepe en een enorme uitdaging.

Tara Elders - Julia
Tara Elders interesse in acteren kwam wat vroeger dan bij Hanin.
Na het VWO studeerde ze een blauwe maandag politicologie aan de Universiteit van Amsterdam en volgde de acteeropleiding bij De Trap, waar ze vervolgens af werd getrapt. Daar zag ze wel een briefje hangen voor een auditie voor een telefilm voor de EO, Vroeger bestaat niet meer. Ze deed auditie voor de hoofdrol, maar de regisseur vond die rol niet bij haar passen en besloot toen de rol van de vriendin van de hoofdrol speciaal voor haar groter te maken.
Daarna speelde ze mee met het theatergezelschap Kas & de Wolf in de voorstelling Op= Op. Ze stond twee uur lang op het toneel als echtgenote van een van de twee en had ongeveer drie zinnen tekst, maar kreeg lovende kritieken; een recensent schreef over het 'briljante zwijgen van deze onbekende actrice'. Toen ging het hard met haar carrière. Na enkele korte filmpjes, onder andere Mis van Gwen Eckhaus waarmee ze de aandacht trok van Theo van Gogh, werd ze gevraagd voor TV7 van de VPRO. Daarna volgde Najib & Julia. Ook voor haar was dit een spannende ervaring: voor het eerst een hoofdrol met vele dramatische scènes.
Tara is 22 jaar en heeft geen idee of ze haar hele leven zal blijven acteren, maar als het rollen zijn zoals die van Julia, dan gaat ze graag nog een tijdje door. Wat ze met name leuk vond was dat ze zoveel vrijheid kreeg van Theo van Gogh om haar rol in te vullen. Het feit dat hij de serie zou gaan regisseren was, in combinatie met het script, voor haar ook de belangrijkste motivatie om mee te doen. Van Gogh wordt vaak een echte 'acteursregisseur' genoemd, omdat hij het acteren het belangrijkste aspect van het film maken vindt. De personages moeten voor hem echt zijn, uit het leven gegrepen. Ook voor Tara is, als ze naar een film kijkt, het erg belangrijk dat de personages geloofwaardig zijn.
Haar eerste volgende grote project is een rol in de film Pipo.

Jack Wouterse - Albert
"Ik pleur me in een rol," zegt Jack Wouterse, en: "Ik leef het meest als ik speel." Toch was hij eerst verkoper van afzuigkappen aan keukenwinkels. Toen hij er op een dag genoeg van had om in het donker weg te gaan en in het donker weer thuis te komen, besloot hij opnieuw na te denken over zijn toekomst. Wat hij, tijdens zijn opleiding aan de Pedagogische Academie, het leukst had gevonden, was 'voordracht'. Hij kreeg toen les van Ben Heuer, de vader van Marlies Heuer die in Najib & Julia zijn vrouw speelt. Jack besloot naar de Toneelschool te gaan. "Dus ik heb het eigenlijk aan de vader van mijn 'speelvrouw' te danken dat ik nu acteur geworden ben. Want dat was het leukste dat ik ooit gedaan had." Hij had een tijdlang zijn eigen kindertheater, Viaduct, waar hij clown, jongleur, pisteknecht en directeur was. Sinds dien heeft hij in tientallen films, televisieseries en toneelstukken gespeeld, waaronder Met Grote Blijdschap, Minoes, Pietje Bell, All Stars, Temmink, De Noorderlingen en, onder regie van Theo van Gogh, De Pijnbank, Baby Blue en In het Belang van de Staat. Voor En Route van Paul Ruven ontving hij een Gouden Kalf voor Beste Acteur. Een tweede Gouden Kalf kreeg hij voor Martin Koolhovens bekroonde televisieproductie Suzy Q. Wouterse, 45 jaar, beoordeelt een rol op het script, op de regisseur, de andere acteurs en of de rol mooi is en uitdagend. Hij kwam vrij onverwachts bij Najib & Julia terecht; de acteur die oorspronkelijk de rol van Albert Ruisbroek op zich zou nemen werd ziek en moest op het laatste moment vervangen worden. 's Avonds om 11 uur belde Van Gogh Jack Wouterse op en de volgende dag moest hij, zonder het script te hebben gelezen, meteen een van de moeilijkste scènes spelen. Dat ging goed en langzaam kon hij zich wat meer in de rol verdiepen. Het leukst vindt hij het om een personage een extra laag te geven: een lul moet ook iets goeds hebben, een goedzak moet ook iets stiekems doen. Albert is op zich een bezorgde lieve vader die erg trots is op zijn dochter, maar tevens bang voor het onbekende en uit frustratie de hele dag aan het eten. Hij vindt acteur zijn nog steeds het mooiste vak dat er is. "Het is oneindig en er zijn elke keer weer nieuwe dingen in te ontdekken. Bovendien, je moet niet woekeren met je talenten, maar doen waar je goed in bent. En ik word steeds beter. Dus wacht maar af..."

Marlies Heuer - Eefje
Marlies Heuer is meer op het toneel te zien dan op de televisie of in de bioscoop. Ze omschrijft zichzelf ook als meer een theateractrice. Maar als ze tijd heeft, doet ze zo af en toe wat voor televisie. Zo heeft ze ook al vaker samengewerkt met Theo van Gogh, voor de televisiefilm De Nacht van Aalbers bijvoorbeeld. Ze deed de Mimeschool in Amsterdam, dezelfde opleiding die Hanin Msellek nu volgt, en studeerde in 1976 af. Ze geeft daar nu ook les. Marlies zit al zo’n 25 jaar bij het toneel als maker en als actrice, onder andere bij Toneelgroep Amsterdam, Carver, de Omweg en Het Zuidelijk Toneel.
Bij Toneelgroep Carrousel was ze van 1992 tot en met 2000 artistiek leider en ze speelde en regisseerde er ook. Vanaf januari 2003 is ze werkzaam in de Marcel Proust- producties van het Ro Theater in Rotterdam. Marlies werd verschillende malen onderscheiden, onder meer met de Albert van Dalsumprijs voor haar productie Gebeurd in Turijn in 1991, en in 1998 met de Theo d ’Or voor haar rol als Hedda Gabler. Eefje, de moeder van Julia, omschrijft ze als een vrouw die de schijn ophoudt van liefdevolle vrouw en moeder. Ze houdt zeker van haar dochter maar is ook erg met zichzelf en haar spirituele ontwikkeling bezig.
Van Gogh vindt het leuk om de karakters in zijn films een soort eigenheid mee te geven; zoals Albert de hele dag loopt te eten, heeft Eefje zich teruggetrokken in de wereld van wierook en Tai Chi. Het huwelijk met Albert is al lang kapot, maar ze probeert de schijn op te houden. Aan de andere kant heeft ze wel sympathie voor haar dochters liefde voor Najib.

Maarten Wansink - Joost
Maarten Wansink was 22 jaar toen hij in 1979 naar de Toneelschool in Amsterdam ging. Meer toeval dan ambitie, want de avond voor de auditie had hij een weddenschap afgesloten met een vriend in de kroeg dat ze zich de volgende dag voor half 11 zouden hebben aangemeld. Daarvoor had hij de Pedagogische Academie gedaan maar niet afgemaakt omdat hij het niet zag zitten zijn leven in het rigide onderwijssysteem te slijten; hij is vlak voor het einde van de studie gillend weggerend. Toen Maarten eenmaal op de Toneelschool zat, was dat één groot feest voor, zoals hij zichzelf omschrijft, 'een Utrechts provinciaaltje'. "Ik was zo verbaasd dat ze me lieten blijven dat ik dacht dat ze vergeten waren me weg te sturen."
Al in het laatste jaar van de Toneelschool werd hij aangenomen bij het Werkteater, waar hij vervolgens vier jaar bleef spelen. Daarna speelde hij vier jaar bij Toneelgroep Amsterdam, maar dat vond hij eigenlijk een te groot gezelschap, iets teveel een 'bedrijf'. Hij besloot freelancer te worden en speelde bij diverse toneelgezelschappen als De Paardenkathedraal en Noord Nederlands Toneel, televisieproducties als De lachende scheerkwast van Wim T. Schippers, Verhalen van de straat van Marleen Gorris, Wildschut & De Vries en Love Letters met Linda de Mol en onder andere in de films Nynke, Baby Blue, Kruimeltje en Dzjoek. Ook schrijft hij af en toe voor cabaret en toneel. Samen met Justus van Oel, de scenarioschrijver van Najib & Julia, schreef hij enkele jaren geleden een voorstelling waarin ze ook zelf speelden; omdat ze voor de regie een andere, bekende naam op het affiche wilden hebben (anders leek het een beetje teveel 'houtje-touwtje producties') lieten ze affiches drukken met Theo van Goghs naam erop als regisseur. Toen alle affiches al gedrukt waren, hebben ze Theo ingelicht. Die vond het gebruik van zijn naam goed, op voorwaarde dat hij een vrijkaartje zou krijgen. Hij is komen kijken en vond de voorstelling zo goed dat hij er zelfs een film van maakte, De Pijnbank. Maarten Wansink vindt het script van Najib & Julia het allerbeste dat hij ooit heeft gelezen. Op het moment is hij bezig met het schrijven van een filmscenario samen met Theodor Holman en speelt hij in de televisiecomedy Gemeentebelangen

Ahmed Salah - Vader van Najib
Ahmed Salah begon in Marokko in de jaren zestig met acteren en is daarna samen met zijn ouders verhuisd naar Zuid-Frankrijk. Zijn vader komt uit Jemen en zijn moeder uit Marokko. In Marseille ging hij met een groepje Afrikanen verder met toneel en het schrijven van kleine sketches.
Hij schrijft ook Marokkaanse monologen en liedjes. Op het moment is hij bezig met het schrijven van een Marokkaans scenario. Hij heeft in Nederland allerlei rollen gespeeld: van Goede Tijden Slechte Tijden tot Do Not Disturb, als eigenaar van een snackbar in De Oesters van Nam Kee, als opa in Polleke, als Imam in de televisieserie Dunya & Daisy, als bankovervaller in een commercial van Achmea en zelfs als een indiaan in een commercial van Calvé. In de serie is de vader van Najib het personage dat het meest worstelt met integreren. Uit alle macht probeert hij zich vast te klampen aan zijn Marokkaanse identiteit, ook al woont hij al tijden in Nederland. Hij is naar Nederland gekomen om te werken en in de volle overtuiging terug te keren naar Marokko. Intussen is hij in een rolstoel beland en heeft eigenlijk geen kracht meer en geen macht meer binnen het gezin. Dat is vreselijk voor hem, want in Marokko is de vader altijd de baas in het gezin. Hij zit voor de televisie en klaagt. Ahmed Salah kan zich de worsteling van de man wel voorstellen. Hij wil het beste voor zijn kinderen, net als de ouders van Julia eigenlijk. Als allochtoon acteur in Nederland wordt hij vaak gevraagd een stereotype Marokkaan neer te zetten en daarom vond hij het wel grappig dat hij in de commercial van Calvé, niet minder stereotype maar toch, Indiaan mocht spelen.

Rachida Iaallala - Moeder van Najib
Rachida Iaallala werd op 3 juni 1958 geboren in Tanger, Marokko.
Ze heeft daar de lagere school gedaan, verhuisde daarna naar Gouda en haalde daar haar Mavo-diploma. Daarna deed ze het MBO en een jaar HBO.
Na enkele jaren voor verschillende werkgevers te hebben gewerkt begon ze in 1981 met acteren. Eerst in het kader van het Stage door Festival met een monoloog De vrouw en haar bruid, daarna rollen en optredens in diverse theatervoorstellingen en een musical. Tegelijkertijd had ze van 1986 tot 1991 een eigen restaurant- annex- galerie, Al Mountada, in Amsterdam.
Sinds dien wordt ze gevraagd voor allerlei rollen in tv-producties, voorlichtingsfilms en andere presentaties. Zo speelde ze in Aïcha van Karim Traïda voor de VARA, Oud Geld, Quidam Quidam en Goede Tijden Slechte Tijden. In 1999 is zij begonnen met het ontwikkelen van een kindervoorstelling voor basisscholen met de titel Alif-Ba-Ta (het ABC).
Rachida vond het script van Najib & Julia erg spannend, "maar," voegt ze daaraan toe, "het is maar één kant die belicht wordt, er zijn ook zeer succesvolle Marokkanen in Nederland." De rol van moeder van Najib deed haar in sommige opzichten denken aan haar eigen moeder ­ haar bescheidenheid en het feit dat ze een beetje op de achtergrond blijft, hoewel Rachida 's moeder nooit zwart geld zou aannemen van haar zoon!

Najib Amhali - Nasr
Najib Amhali is acteur, hij staat op de planken met zijn eigen
cabaret-voorstellingen en doet stand up-comedy bij de Comedy Train. Hij werd in 1971 geboren in Nador, Marokko. Zijn vader en moeder verlieten Marokko om in Nederland te gaan werken toen Najib anderhalf jaar oud was. Hij volgde een opleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht.
Omdat hij het leuk vond om in de spotlights te staan en daarom graag acteur wilde worden, heeft hij de opleiding afgemaakt. Maar echt thuis voelde hij zich daar niet, tussen al die 'geitenwollensokken types'. "Het is toch een bepaald slag mensen dat naar de toneelschool gaat. Mensen die erg met zichzelf bezig zijn en psychologische gesprekken voeren over hoe ze in elkaar zitten. Ik was meer geïnteresseerd in het hier en nu. Ook waren de oefeningen die we moesten doen een beetje vreemd. Over de grond rollen met blote voeten, dat wou ik niet. Ik wou niet dat mijn nieuwe kleren vies zouden worden."
Hij heeft van alles gedaan, van toneelstukken van Shakespeare en Pinter tot de presentatie van het Drum Rhytm Festival en films als De Boekverfilming en Jezus is een Palestijn. Met Theo van Gogh maakte hij eerder Baby Blue en De Nacht van Aalbers. Verder treedt hij op met de Comedy Train sinds 1994. Hij heeft tot nu toe drie avondvullende cabaretvoorstellingen gemaakt: Vol= Vol in 1998, Veni Vidi Vici in samenwerking met Raoul Heertje in 1999 en Free Fight in 2001. In 1998 kreeg hij tijdens het Leids Cabaretfestival zowel de Juryprijs als de Publieksprijs. In eerste instantie was Najib Amhali benaderd voor de rol van Najib, maar daar bleek hij toch iets te oud voor. In de serie speelt hij Nasr, de oudere broer van Najib die op het slechte pad is geraakt en zijn straf uitzit in de gevangenis. Omdat hij het script realistisch en goed vond wilde Amhali de rol wel spelen, ook al is Nasr, een criminele Marokkaan, een beetje een stereotypering.

Melek Karasu - Leila
Melek Karasu speelt de oudste zus van Najib, maar is zelf van Turkse afkomst. In 1975 werd ze geboren in Istanbul. Ze kwam in 1993 naar Nederland om politicologie te studeren aan de Universiteit van Amsterdam omdat zij verwachtte hier in Nederland op een meer onafhankelijke wijze haar mening te kunnen vormen dan in haar thuisland. Voordat ze begon aan haar studie, besteedde ze een jaar aan het zich eigen maken van de Nederlandse taal.
Ze speelde in verschillende musicals en theaterproducties, onder andere een hoofdrol in het multiculturele project Turquoise. Verder regisseerde ze voor de universiteit drie korte stukken van Harold Pinter. Haar speelfilmdebuut maakte ze in 2000, in Wilde Mossels. Naast haar studie houdt ze zich veel bezig met muziek en dans. Ze vond het erg leuk om met Theo van Gogh te werken, omdat hij haar erg vrij liet in het invullen van haar rol en het viel haar op dat hij erg veel rekening houdt met de 'allochtone gevoelens', meer dan je misschien zou denken. Het verhaal van Leila, die weggelopen is van haar ouderlijk huis en naar Frankrijk is gevlucht, vindt ze erg herkenbaar. Niet zozeer omdat de gebeurtenissen in de serie lijken op die in haar eigen leven, maar omdat ze veel soortgelijke verhalen van Turkse en Marokkaanse meisjes heeft gehoord. "Het komt voor dat Marokkaanse en Turkse meisjes veel problemen hebben thuis met hun strenge vader en het is goed dat het getoond wordt. Niet ieder allochtoon meisje trouwens, ik zelf niet bijvoorbeeld. Maar het is goed om eens mee te reizen naar de huizen van Marokkaanse mensen en te zien hoe ze eten en praten en hoe ze van elkaar houden."

Fadua El-Kouch - Hafidah
Voor de 17-jarige Fadua was het de allereerste keer dat ze acteerde. Nooit op het toneel gestaan, en zeker nooit voor een camera. Ze studeert voor sociaal-pedagogisch medewerker in Den Haag in het eerste jaar. Via-via hoorde een vriendin van haar dat er gezocht werd naar een jong Marokkaans meisje om de rol van het jongste zusje van Najib te spelen.
Ze was blij verrast dat de vriendin aan haar dacht en nog verraster toen ze de rol nog kreeg ook! Ze moest auditie doen voor Theo van Gogh. Samen met Hanin, Najib dus, moest ze een scène spelen waarin ze duidelijk moest laten merken dat ze het helemaal niets vond dat hij een Nederlandse vriendin had. Geheel geïmproviseerd. Vrijdag was de auditie en Van Gogh beloofde dat hij haar woensdag zou bellen om te laten weten of ze het was geworden. Hij belde haar een paar uur later al. De opnameperiode vond ze een feest, ze zou het zo over doen. Theo van Gogh vond haar een godsgeschenk omdat ze zo naturel was voor de camera's. In de toekomst wil ze nog wel eens acteren, als bijbaantje overigens. Wat ze precies wil worden weet ze nog niet. Maar daar heeft ze nog haar hele studie de tijd voor om over na te denken.