Il postino (1994)

Il Postino Algemene gegevens Titel: Il Postino (the postman) Regisseur: Michael Radford
Hoofdrolspelers: Philippe Noiret
Massimo Troisi
Maria Grazia Cucinotta
Genre: Romantisch / drama
Jaartal: 1994
Land van herkomst: Italië Plaats: Op school gezien Samenvatting De beroemde dichter Pablo Neruda is verbannen naar een eiland vanwege politieke redenen. Op dit kleine Italiaanse eiland wordt Mario aangenomen als extra postbode om de vele post die Pablo krijgt te bezorgen. Mario heeft grote respect voor Pablo en probeert met hem te praten. Op het begin heeft Pablo daar geen zin in, maar na een tijdje krijgt hij meer respect voor de jongen en legt hij hem ook dingen uit over poëzie. Dan ontmoet Mario de vrouw van zijn dromen, Beatrice Russo en hij wordt verliefd. Mario vraagt Pablo namens hem een gedicht te schrijven voor Beatrice, maar Pablo vindt dat hij dat zelf moet doen. Mario doet dat met behulp van metaforen die hij van Pablo heeft geleerd. Beatrice raakt daarvan onder de indruk en ze worden verliefd op elkaar. Als de tante van Beatrice zijn gedichten leest verbiedt ze haar om nog langer met Mario om te gaan. Maar dan gaat ze met Pablo praten en Beatrice en Pablo trouwen niet lang daarna. Op de bruiloft vertelt Pablo dat hij weer terug mag naar Chili omdat het arrestatiebevel is ingetrokken. De jaren verstrijken en Pablo laat maar niets van zich horen, behalve een brief van zijn secretaris om wat spullen op te sturen. Mario wil Neruda toch wat persoonlijks sturen en maakt een bandje voor hem. Dit bandje bevat alle mooie dingen van het eiland van de golvende zee tot de wind. Dit bandje blijft altijd achter en als Pablo weer terug keert naar het eiland treft hij daar alleen Beatrice en haar zoontje Pablitio aan, want Mario is vermoord tijdens een communistische bijeenkomst. Er is sprake van meerdere conflicten: - Eerst Mario en Pablo, Pablo wil niet met hem communiceren - Dan Mario en Beatrice, eerst moet Beatrice niets van hem weten - Beatrice’s tante wil niets te maken hebben met Mario - Pablo laat niets van zich horen - Mario wordt vermoord wegens politieke redenen
Locaties:>B
Het huis van Pablo Neruda waar hij zolang woont op het eiland, hier vinden bijna alle ontmoetingen plaats tussen Mario en Pablo. Het café, hier vinden de ontmoetingen plaats tussen Mario en Beatrice. Het strand hier lopen Mario en Pablo vaak met elkaar. Het café geeft een vertrouwde sfeer. Het huis van Pablo is altijd zonnig en het strand is heel mooi. Dit geeft een goedige sfeer aan de film. Het eiland is arm, dat zie je aan de kleding die mensen dragen. Ook werden de mensen gegrimed alsof ze zich dagen niet hadden gewassen. Pablo daarentegen zag er verzorgd uit. Dit gaf het contrast aan tussen de arme mensen en Pablo en zijn vrouw. Er werd gebruik gemaakt van oude muziek, vooral instrumentaal. Je hoorde vaak de accordeon. Het liedje bij de aftiteling klonk vrij bekend, ik denk dat die speciaal voor de film was geschreven. Er werden geen geluidseffecten gebruikt en ik denk ook dat er geen belichting was. De hoofdpersoon in dit verhaal isMario Ruoppolo. Hij is een simpele visserszoon, maar word postbode. Hij raakt bevriend met Pablo Neruda, is geïnteresseerd in zijn de dichtkunst en wil dit ook graag kunnen. Later wordt Mario verliefd op Beatrice Russo, trouwt met haar en maakt haar zwanger. Dan wordt hij vermoord bij een rel door de politie. Pablo Neruda is een communistische dichter uit Chili, werd gearresteerd en naar het kleine eiland waarop Mario Ruoppolo woont verbannen. Hij is een groot bekend dichter en heeft vele fans, dat kan je zien de vele brieven die hij krijgt. Beatrice Russo is de dochter van de eigenaresse van het dorpscafé trouwt later met Mario. Zij krijgt een zoon van hem, Pablito. Je krijgt informatie over de personen door het verhaal zelf en door hoe de hoofdpersonen over elkaar praten. Zij vertegenwoordigen de tijd en omgeving waarin het verhaal speelt doordat ze zo eerlijk en naïf zijn. Dat is nu niet meer zo. Het belangrijkste thema in de film is de liefde. Natuurlijk de liefde tussen Mario en Beatrice, maar ook de vriendschap van Mario en Pablo. Ik denk dat de regisseur ons wou laten zien wat echte liefde is. Ik vond deze film echt totaal niet boeiend. Op het begin is het wel schattig, want Mario is vet naïf en kinderlijk, maar na een tijdje gaat de eenvoud van de film je echt vervelen. Wat ik wel mooi vond was dat Mario allemaal geluiden van zijn eiland ging opnemen om aan Pablo te sturen. Dat vond ik wel goed gevonden van hem. En dat stukje van de film was ook niet zo langdradig. Het camerawerk was gedurende de hele film vrijwel hetzelfde. Ik kan me geen speciale effecten herinneren. De regisseur is wel geslaagd het hoofdthema uit te werken, namelijk de liefde. Het was ook wel vrij geloofwaardig, alleen in als het zich in deze tijd had afgespeeld was het niet geloofwaardig geweest. Ik vond de spelers wel goed spelen, vooral Mario, die zo naïf is. Maar het verhaal zelf vind ik echt helemaal niets. De film is veel te langdradig, er worden geen speciale effecten gebruikt, dus het is niet leuk om naar te kijken. Ook kan je je niet identificeren met de spelers. Ik snap wel dat het een verhaal is die gaat over echte liefde, maar de hele klas zat zich heel erg te vervelen onder deze film, dus ik denk dat u beter een andere film kunt uitkiezen om te laten zien, bijvoorbeeld Romeo en Julia. Dit gaat ook over echt liefde en spreekt waarschijnlijk ook wat meer mensen aan.