Hotel Rwanda (2004)

6.2

Filmverslag door een scholier
Redactie | 2566 woorden
21 juni 2011
167 keer beoordeeld

6.2

167 keer beoordeeld

ADVERTENTIE

Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.

Meer informatie

Zakelijke gegevens
Titel: Hotel Rwanda
Regisseur: Terry George
Jaar: 2004
Tijdsduur: 121 minuten
Genre: Drama, oorlog, biografie

Acteurs:

Don Cheadle als Paul Rusesabagina

Sophie Okonedo als Tatiana Rusesabagina

Nick Nolte als Kolonel Oliver (gebaseerd op Roméo Dallaire)

Joaquin Phoenix als Jack Daglish

Fana Mokoena als Generaal Augustin Bizimungu

Cara Seymour als Pat Archer

Jean Reno als Sabena Airlines President Mr. Tillens

Desmond Dube

als Dube

Hakeem Kae-Kazim als Georges Rutaganda

Leleti Khumalo als Fedens

Tony Kgoroge als Gregoire
Inhoud
De film Hotel Rwanda begint met een radiobericht van RTLM (Radio Télévision Libre des Mille Collines) ook wel de Hutu Power Radio genoemd, dit is de radiozender van de Hutu-militie. Alle Hutu's worden opgeroepen om de 'kakkerlakken', de Tutsi's, al vijand te beschouwen.
Paul Rusesabagina is een manager in het Hotel des Milles Collignes. Hij kijkt zakelijk tegen de wereld aan en slijmt bij alle hoge heren die in het hotel komen om een wit voetje bij hen te halen. Hij woont met zijn vrouw even verderop in Kigali.
De dag van het vredesakkoord tussen het Rwandese Patriottisch Front (RPF) en de Rwandese regering komt steeds dichterbij en de spanningen lopen steeds hoger op. Er worden al regelmatig Tutsi's uit hun huizen gehaald en vermoord. Een gerucht gaat rond dat er op een moment een sein, Hak de hoge bomen om, zal worden gegeven en het Hutu-milities dan de straten in gaan om alle Tutsi's op te sporen en te vermoorden. Nadat het vredesakkoord is ondertekend wordt het presidentiele vliegtuig met Habyarimana neergehaald. De Tutsi's krijgen de schuld en de Hutu's reageren direct. Ze roepen via de radio het sein "Cut the high trees" (Hak de hoge bomen om) om. Als Paul die avond in zijn hotelbusje naar huis rijdt zijn ze al bezig: je hoort glas breken, er staan huizen in brand en worden mensen meegenomen en vermoord.

Als Paul die avond thuis komt vindt hij een groep vluchtelingen in huis. Zijn vrouw heeft hen meegenomen, ze zijn Tutsi's en waren niet veilig. De volgende ochtend brengt de legercommandant iedereen veilig naar het hotel. Maar bij het hotel zegt hij dat Paul een verrader is. Ze hebben Tutsi's vervoerd, dat had de legercommandant daarvoor nog niet gemerkt. De legercommandand neemt Paul onder schot en Paul krijgt de keus dat hij een van de Tutsi's vermoord of hij zelf zijn leven geeft. Toch kan Paul zich er uit praten en de hele groep vrijkopen.
In de dagen die volgen worden er ook nog weesjes van uit het plaatselijke weeshuis gebracht door Pat Arthur een medewerkster van het rode kruis. Het VN-leger brengt ook nog een aantal vluchtelingen. Totaal verblijven er in deze tijd 1200 vluchtelingen in het hotel.
Een team van drie journalisten verblijft ook in het hotel. Zij doen verslag van wat er in Rwanda afspeelt.

Twee besluiten er met een autootje buiten de hekken van Hotel des Milles Collignes te gaan om te filmen wat zich werkelijk afspeeld. Ze komen terug met verschrikkelijke beelden van mensen die worden geslagen met stokken en knuppels en worden vermoord met kapmessen. Paul krijgt dit per ongeluk ook te zien. Hij denkt dat als de wereld deze beelden ziet dat er dan wel ingegrepen zal worden. Een van de journalisten zegt hem alvast dat dat niet zal gebeuren: "Mensen zien de beelden, zeggen 'Oh, wat verschrikkelijk.' en eten daarna gewoon verder."
Er komt van de Verenigde Naties een interventiemacht, een versterking voor het leger. Ondanks de goede verwachtingen, ze blijven niet. Alleen blanke hotel gasten, de filmploeg en andere mensen met een Westelijk paspoort worden opgehaald. Zoals in de meeste films regent het ook in deze trieste scène, alleen hier geeft het de mogelijkheid tot een belangrijk punt. De filmploeg schaamt zich ervoor onder de paraplus van de zwarte hotelwerknemers te moeten lopen. Alsof het zwaar is om die tien meter door de regen naar de bus toe te lopen. Dat is niets ten opzichte wat de Afrikanen in die tijd moeten doorstaan. En toch beschermen ze de blanken tegen de regen.

Ieder ander blijft achter bij het hotel in Rwanda.
De volgende ochtend staat het Hutu-leger voor de deur. Paul wordt wakker gemaakt en moet naar buiten komen. Hij vraagt nog tien minuten, hij krijgt die. Paul belt nog snel een Mr. Terence, een goede connectie in België en verteld hoe de situatie is. Ze zullen allemaal worden vermoord. Mr. Terence gaat doen wat hij kan om dat te stoppen, zodoende belt hij de Belgische president. Als Paul met de gastenlijst bezig is waar de Hutu-leger om gevraagd had, krijgt het leger een oproep en vertrekt weer. Paul beseft dat het hotel uit moet stralen dat het een volledig werkend hotel is, niet als vluchtelingenkamp. Zo hebben ze nog een beetje bescherming van hogere kringen. Hij besluit alles weer zo veel mogelijk 'normaal' te maken.
Met ruim duizend vluchtelingen te gast, is er ook bevoorrading nodig. Met zijn werknemer Gregoire gaat Paul bij een vriend, Georges Rutaganda, zoals altijd, inkopen doen. Die vriend is nu de leider van de plaatselijke milities van de Hutu's. Hij weet dat Paul's familie Tutsi zijn en er ook in zijn hotel veel Tutsi's verblijven. Hij vraagt daarom Paul om hulp om bij de 'kakkerlakken' in zijn hotel te komen. Paul negeert die vraag. Daarop wordt Paul aangeraden om via de weg bij de rivier te rijden. Daar is het veilig. Als Gregoire daar met Paul door de dichte mist rijdt hobbelt het zo erg dat ze bang zijn de rivier in te rijden. Paul stapt struikelend uit en valt op de grond. Hij merkt dat hij tussen de lijken ligt. Ze kijken vooruit en zien dat de hele weg bezaaid is met lijken. De genocide is bevestigd. Ze beloven niemand er iets van te vertellen, maar de verwerking als ze thuis komen blijkt nog moeilijk.
De Verenigde Naties hebben een evacuatie opgezet voor een aantal families. Waaronder ook die van Paul. Ze gaan met VN trucks en als ze vertrekken stapt Paul niet in en laat zijn vrouw en kinderen wel mee gaan. Onderweg worden ze verraden door Gregoire. Hij vertelt de milities dat de kolonne met de "kakkerlakken van Rusesabagina" onderweg is. Via de radio wordt opgeroepen de kolonne aan te vallen. Paul hoort dit ook en vraagt de militaire politie nogmaals om hulp, ze komen net op tijd. De Hutu-extremisten zijn al in de vrachtwagens op zoek naar Tutsi's en Paul's familie. De militaire politie komt tussenbeide. Er worden schoten gelost, de vrachtwagens vertrekken weer, maar ze moeten terug naar het hotel. Gelukkig hebben de meesten het overleefd.

Omdat Paul onderhand niks meer heeft om de militaire politie van te betalen, wordt het hotel zonder bescherming achtergelaten. Paul weet dan nog een kluis in zijn kleine hotel, Hotel Diplomat, met een paar flessen drank en sierraden koopt hij hem alsnog om. Maar dan wil de politieofficier hem niet meer terug brengen naar het hotel. Daarop dreigt Paul niks te zeggen over de bescherming die hij gaf voor het hotel, waardoor hij door andere landen vervolgd zou worden omdat hij de genociden zomaar zijn gang heeft laten gaan. Daarop weet de officier niks terug te zeggen en brengt Paul terug naar het hotel.

Bij terugkomst bij het hotel zijn de Hutu's al binnen. Iedereen wordt naar buiten geleid. De militaire politie grijpt meteen in en haalt alle Hutu's uit het hotel. Het terrein wordt weer veilig gemaakt.
Twee/drie weken later wordt nog een keer wordt er een evacuatie georganiseerd door de VN. Iedereen in het hotel wordt overgebracht naar het vluchtelingenkamp

Iedereen gaat mee en het hotel sluit voor dan zijn deuren. Onderweg komen ze nog eerst een groep van honderden vluchtelingen tegen die achternagezeten worden door de milities. Wanneer het konvooi die bereikt is net het Rwandese rebellenleger daar ook, zij schieten alle militanten dood. De stoet kan zo veilig verder naar het vluchtelingenkamp.

Daar aangekomen begint een snelle zoektocht naar de broer en zus van Tationa en hun kinderen. Uiteindelijk vinden ze de kinderen, maar hun ouders blijven voor altijd vermist. Dan gaan ze weer de bus in met de familie en ze nemen nog tien andere weesjes mee. Zo eindigt het verhaal.
Hoofdpersonen
Paul Rusesabagina
Paul is opgeleid in België voor zijn werk in het hotel. Hij doet het dan ook goed. Als rustige man weet hij wat er gebeurt in het hotel. Ook met de belangrijke gasten kan hij goed overweg, met vleierij windt hij ze een beetje om zijn vinger. Hij weet dat een gegeven fles Scotch zich dubbel terugbetaald. Paul is, nadat de Belgische leiding uit Rwanda is vertrokken, de manager van Hotel des Milles Collignes geworden. Hij moet nu het hotel in deze lastige tijd overeind houden. Hij weet met omkoping, verontschuldiging en bedrog zijn familie en gasten waaronder ook de vluchtelingen veilig te houden. Juist dat hij als Hutu is getrouwd met een Tutsi geeft frictie met de Hutu-extremisten als Georges Rutaganda. Naast dat hij een heleboel mensen in zijn hotel verbergd, maakt dat het conflict voor hem nog persoonlijker. Door deze tijd veranderd hij van ritselaar en zakenmannetje naar held.

Tatiana Rusesabagina
Tatiana heeft met Paul twee dochters en een zoon. Zij is Tutsi en haar kinderen zijn dus gemengd. Zij lopen dus het meeste gevaar van de familie. Ze wil daarom het liefst zo snel mogelijk het land uit, maar haar man heeft een hotel om te leiden en hij wil die niet zomaar achterlaten. Ze probeert dan zo veel mogelijk te helpen en de kinderen in de gaten te houden en te beschermen.

Kolonel Oliver (gebaseerd op Roméo Dallaire)
Kolonel Oliver brengt op een gegeven moment een aantal vluchtelingen naar het hotel. Dan zet hij meteen een paar soldaten bij de poort. Hij probeert zijn best te doen als leidinggevende daar in Kigali, maar door de orders van bovenaf kan hij niet veel doen. Er zijn gewoon veel te weinig soldaten in Rwanda om iedereen te beschermen. Nadat tien van zijn soldaten zijn doodgeschoten moet hij zich ook nog terugtrekken. Door het Westen wordt Rwanda genegeerd, er komt alleen nog versterking om alle blanken daar weg te halen. Oliver is daarbij en doet daarna nog twee evacuaties. Waarvan bij de laatste het hele hotel mee gaat naar het vluchtelingenkamp.

Jack Daglish
Joaquin is journalist. Hij is heel nieuwsgierig en wil graag de waarheid op tv. Hij gaat dan ook zonder toestemming Kigali in om te filmen wat er buiten de hekken van het hotel gebeurt en hij komt terug met schokkende beelden. De journalisten gaan ook mee als de blanken worden opgehaald om terug te gaan naar huis.

Generaal Augustin Bizimungu
Generaal Augustin Bizimungu kwam vaak in het hotel toen de genociden nog niet begonnen waren. Hij praatte dan met Paul en kwam zijn favoriete Scotsch drinken. Maar tijdens de genociden helpt hij alleen als hij ervoor betaald wordt. Samen met zijn leger helpt hij zelfs de Hutu-extremisten. Hij wilt zelfs de Tutsi's in het hotel vermoorden, maar hij wil eerst nog wat verdienen door ze te beschermen tegen geld.

Pat Archer
Pat Archer is een verpleegkundige van het Rode Kruis. Ze heeft een busje waarmee ze door Kigali gaat om mensen te helpen. Ze heeft een busje vol weesjes van het weeshuis meegenomen naar het hotel. Maar als ze daarna terug gaat is ze te laat voor de rest. Op een gegeven moment is haar busje op de kop te zien en lijkt het erop dat ze dood zal zijn. Aan het eind is ze er toch nog, ze helpt in het vluchtelingenkamp.

Sabena Airlines President Mr. Tillens
Mr. Tillens is de baas van Sabena Airlines, dat het hotel in zijn bezit heeft. Als Paul belt met de mededeling dat ze vermoord zullen worden. Redt Mr. Tillens hen van de dood.

Dube
Dube is werknemer in het hotel. Hij kan goed overweg met Paul, als dat kan helpt hij hem. Hij is een van de loyaalste werknemers.

Georges Rutaganda
Georges is de plaatselijke koopman. Bij hem haalt Paul het eten en drinken dat hij nodig heeft in het hotel. Daarnaast wordt Georges ook de plaatstelijke leider van de milities. Hij aast ook op de mensen in het hotel, maar Paul probeert dat af te houden.

Fedens en Thomas
Fedens is Tatiana's zus. Thomas is Fedens man. Zij komen op bezoek bij Paul en Tatiana om te vragen of ze met zijn allen naar het buitenland kunnen vluchten. Thomas' assistent had gezegd dat ze dat moesten doen. Paul wijst dat af en zegt Thomas' assistent waarschijnlijk op Thomas werk uit is. Maar ze raken uiteindelijk vermist en worden nooit meer teruggevonden.

Gregoire
Gregoire is hutu en werknemer in het hotel. Hij weigert te werken omdat hij het niks vindt dat ze Tutsi's in het hotel hebben. Nadat hij terecht is gewezen door Generaal Bizimungu werkt hij wel weer mee. Even later verraadt hij toch de evacuatie van een aantal families, waardoor de kolonne wordt aangevallen door de milities.

Plaats
Het verhaal vindt plaats in Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Voornamelijk speelt het zich af in en rondom het hotel. Maar er wordt ook langsgegaan bij Hotel Diplomat, het vluchtelingenkamp, de winkel van Georges en de routes die de konvooien rijden.
Thematiek
De burgeroorlog is waar het om draait in deze film. Daar omheen hoort hier het thema genocide. Er zou bijna een miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's om het leven zijn gebracht. De houding van het Westen tegenover Rwanda is ook een thema. Ze negeerden Rwanda bijna volledig. Er werd op geen enkele manier ingegrepen. Ook is corruptie belangrijk, door de hele film worden mensen omgekocht. Maar het belangrijkste in deze film is Paul de vluchtelingen in het hotel heeft gered.
Mening
Hotel Rwanda vertelt een meeslepend verhaal. Al vanaf het radiobericht tijdens de openingsscene is er een toon gezet. Het is geen vrolijke film, maar verwerkt de gebeurtenissen serieus. De film is op sommige momenten wel iets overdreven gedramatiseerd. Bijvoorbeeld als Paul voor zijn hotel in de regen staat om de blanken te zien vertrekken. Toch leidt het niet af van het verhaal en blijft het geloofwaardig. Daarnaast zijn er wel veel, bijna té veel ontsnappingen aan de dood.

Emotioneel ga je op in het verhaal en is het onbegrijpelijk dat Paul zo kalm kan blijven. Door het goede acteerwerk zie je toch dat de gebeurtenissen verwerkt moeten worden. Ook als Paul toch even knapt nadat hij de overblijfselen van de massamoord langs de rivier ziet, komt de pijn helemaal over.

Dat het op waarheid gebaseerd is geeft een toegevoegde waarde aan de film. Maar doordat een aantal stukjes niet kloppen met de waarheid is het een goede film om een indruk te krijgen van de gebeurtenissen, maar is het niet compleet genoeg voor een gedetaileerd beeld.

Om een degelijke indruk te krijgen van de gebeurtenissen in Rwanda is dit een goede film. Het mist een paar details om een volledig beeld te geven, maar het geeft de uitwerking op de mensen daar goed weer. Het acteerwerk is uitstekend en de boodschap naar het Westen komt over. Een must-see voor de iedereen, deze film geeft weer een ander beeld van de wereld.