Finding Nemo (2003)

(0) Keuzemotivatie en verwachtingen Ik heb deze film gekozen omdat hij me kei leuk leek. Ik had er op tv al verschillende stukjes van gezien en het was gewoon heel schattig om naar te kijken. Ik verwachtte daarom ook dat hij heel leuk zou worden. De film kreeg ruim vier sterren gemiddeld, dus daarom leek het me echt iets voor het vak CKV. Ik besloot samen met Marlous en Pauline naar de originele versie te gaan in Nijmegen. (Alleen daar draaide de Engelse versie.) Gezien: 22 december 2003 in bioscoop Calypso in Nijmegen. (1) Algemene gegevens Titel voorstelling: Finding Nemo (originele versie). Naam regisseur: Lee Unkrich en Andrew Stanton. Jaartal en land van herkomst: Verenigde Staten, 2003. (Hoofdrol)spelers: Albert Brooks ... Marlin

Ellen DeGeneres ... Dory
Alexander Gould ... Nemo
Willem Dafoe ... Gill
Brad Garrett ... Bloat
Allison Janney ... Peach
Austin Pendleton ... Gurgle
Stephen Root ... Bubbles
Vicki Lewis ... Deb/Flo
Joe Ranft ... Jacques
Geoffrey Rush ... Nigel
Andrew Stanton ... Crush
Elizabeth Perkins ... Coral
Nicholas Bird ... Squirt
Bob Peterson ... Mr. Ray
Barry Humphries ... Bruce
Eric Bana ... Anchor
Bruce Spence ... Chum
Bill Hunter ... Dentist
LuLu Ebeling ... Darla
Jordan Ranft ... Tad
Erica Beck ... Pearl
Erik Per Sullivan ... Sheldon
John Ratzenberger ... Fish School (2) Plot (= het verhaal) Het verhaal gaat over Nemo, een jonge vis die als enige overgebleven is nadat een grote haai zijn moeder, broers en zussen opgegeten heeft. Zijn vader, Marlin, is ontzettend bezorgd en hij wil niet dat zijn enige kind wat overkomt. Op een dag gaat Nemo naar school. Als zijn leraar hem even uit het oog verliest, gaat hij naar het wateroppervlak waar een vissersboot ligt. Hij wil aan zijn vrienden bewijzen dat hij hem durft aan te raken, maar als hij dat gedaan heeft, duiken er plotseling twee duikers op en wordt hij gevangen in een net en meegenomen naar een aquarium in een huis in Sidney in Australië. Zijn vader probeert hem nog tegen te houden, maar dat lukt niet. Hij besluit zijn zoon te gaan zoeken. Onderweg komt hij Dory, een vis met een korte termijngeheugen die de eigenschap bezit om te kunnen lezen, tegen. Zij wil Marlin dolgraag helpen, maar dat wil hij in het begin niet (later wel). Ze vinden een duikbril van één van de duikers waar wat op geschreven staat: De straat en het huisnummer van de ‘ontvoerders’ (Dory doet haar best om dat te onthouden en uiteindelijk lukt het haar ook). Samen gaan ze verder zoeken en moeten het onderweg opnemen tegen vele gevaren: Drie gestoorde haaien (de belangrijkste heet Bruce), een vis die licht kan geven (en honger heeft) en kwallen. Nemo doet ondertussen ook een paar pogingen om te ontsnappen (met behulp van andere vissen in het aquarium), maar zonder succes. Hij weet dat als het hem niet zou lukken, hij als verjaardagscadeau aan een vreselijk kind, Darla, zou worden gegeven, die vissen laat doodgaan. Daarom geeft hij de moed niet op… Marlin en Dory zijn ondertussen in de haven aangekomen (ze werden op het laatst vervoerd op de rug van schildpad Crush). In de bek van een meeuw (ik denk tenminste dat het een meeuw is) vliegen ze naar het raam van de kamer waar het aquarium met daarin Nemo staat. Nemo, die net bezig is aan een ontsnappingspoging, doet net alsof hij dood is. Zijn vader schrikt hier heel erg van. Hij denkt dat al deze moeite dus voor niets is geweest. Daarom gaat hij maar terug naar de zee. Eindelijk lukt het Nemo om te ontsnappen via de afvoer en komt in de zee terecht. Daar komt hij uiteindelijk zijn vader en Dory tegen. Ze gaan op weg terug naar hun woonplaats, maar dan wordt Dory, samen met een heleboel andere vissen, gevangen in een net. Nemo vertelt alle vissen dat ze naar beneden moeten zwemmen en dat wordt uiteindelijk hun redding. Daarna kunnen ze echt terug naar huis, waar Nemo’s vader belooft dat hij niet meer zo bezorgd zal zijn. (De andere vissen uit het aquarium waar Nemo inzat, deden een laatste poging om te ontsnappen. Ze zorgden ervoor dat het water in het aquarium heel troebel werd, waardoor ze in plastic zakken werden gedaan. Ze lieten hun zakken rollen en rolden zo over de vensterbank van het raam naar de zee. (Dat plan wilden ze al eerder proberen met Nemo erbij, maar toen mislukte dat.) In de zee aangekomen wisten ze alleen niet hoe ze uit die zakken moesten komen…)  Het verhaal kan zich altijd afspelen. Het is voor mij niet echt duidelijk in welke tijd het zich nou precies afspeelt.  Totaal aantal woorden: 534. (Oops, het is een beetje lang geworden, maar ik kon het echt niet allemaal vertellen in 200 woorden.)
(3) Personages Nemo is de persoon waar alles om draait, maar ik weet niet of hij ook echt de hoofdpersoon is. De meeste gebeurtenissen maakt namelijk zijn vader Marlin mee. Hij gaat op zoek naar zijn zoon. Hij vecht tegen haaien, gevaarlijke vissen, kwallen, enz. Je kon ook goed aan hem zien hoe hij zich voelde. Je leefde met hem mee. Je begreep hoe hij zich voelde. Hij was te bezorgd over zijn zoon, waardoor dit allemaal gebeurd was. Hij vond zelf ook dat het zijn schuld dat Nemo nu weg was en voelde zich daardoor erg ellendig. Hij móest en zou het goedmaken en wilde er met alles voor gaan. Samen met Dory (die hij in het begin heel irritant vond omdat ze alles vergat) ging hij richting de kust van Sidney om zijn zoon te zoeken. Van Nemo kwam je ook te weten hoe hij zich voelde. Toen hij eenmaal in het aquarium zat, was hij in het begin erg bang. Je kon aan hem merken dat hij wist dat het zijn eigen schuld was dat hij daar nu zat. Later kwamen de andere vissen in het aquarium met ideeën om te ontsnappen. Daardoor werd Nemo wat vrolijker. Hij móest en zou ontsnappen en terug naar de zee en zijn vader gaan. Ik heb het meeste meegeleefd met Marlin omdat je van hem het meeste over zijn gevoelens te weten komt. En daar komt bij dat het gevoelens zijn die ik ken: Schuldgevoelens. Ik denk dat als je zelf weet hoe dat voelt, dat je je ook heel goed van anderen voor kunt stellen hoe zij zich op zo’n moment voelen. (4) Vorm Locatie(s): Het verhaal speelt zich af in de buurt van de Australische kust bij Sidney. Dat wordt verteld en je kunt het ook zien. Het grootste deel speelt zich af onder water: Tussen het ‘huis’ van Nemo en zijn vader (Great Barrier Reef) en de kust van Sidney, maar sommige scènes, die van Nemo in het aquarium, spelen zich af in een huis aan de kust. Kleding en grime: Vissen hebben natuurlijk geen kleren aan, maar de tandarts van wie het aquarium is wel. Hij heeft gewoon een witte, lange jas aan. De vissen zijn heel kleurig. Er zijn vooral heldere kleuren gebruikt. (Knalblauw, -groen, enz.) Muziek, geluidseffecten: Als de vissen gewoon zwemmen, is er een zacht muziekje hoorbaar, maar als er iets spannends gaat gebeuren, houdt het muziekje ineens op en wordt het doodstil. Dan zit je echt in spanning te wachten. Welke geluidseffecten er gebruikt zijn, weet ik niet voor 100% zeker. Volgens mij kon je de vissen horen. Als ze bijvoorbeeld boven water kwamen, hoorde je dat. Verder hoorde je nog geluiden onder water, die ineens ophielden als er iets spannends ging gebeuren. Ook was er in de kamer van de tandarts (waar het aquarium stond) radiomuziek te horen. ‘Special effects’: Geen.  Een animatiefilm heeft nooit special effects. Structuur van de film: De film is chronologisch verteld. De gebeurtenissen volgen elkaar op. Er komen geen terugblikken of vooruitwijzingen in voor. Cameravoering: De camera bevindt zich op ongeveer gelijke hoogte met de vissen, zodat het lijkt alsof je zelf een vis bent die met het hele gezelschap mee zwemt. Ook als je een ‘overzichtsbeeld’ krijgt, zie je dat door de ogen van een vis (die je soms zelf bent). In dit geval heb je dus te maken met zowel een objectief als subjectief perspectief. De montage: Wat moet ik daar nou over vertellen? De gebeurtenissen lopen in elkaar over en dat valt nauwelijks op. Je ziet alleen dat soms de plaats van de camera veranderd. (Hij was bijvoorbeeld eerst links van een vis en even later rechts.) Kleurgebruik, lichtgebruik en andere opvallende filmische middelen: Over het kleurgebruik heb ik al iets verteld. Er zijn vooral heldere kleuren die gebruikt. Dat geldt voor de vissen, maar ook voor de omgevingen waarin het verhaal zich afspeelt. Eigenlijk was bijna alles goed verlicht, alleen toen Marlin en Dory de enge vis met de ‘lamp’ tegenkwamen, was alles donker. Je zag alleen het licht wat de vis gaf. Grondgenres: Het genre van deze film is animatiefilm. Hij bestaat uit een aantal figuren (vissen, meeuwen, eenden, haaien, enz.) die kunnen praten. De film is gemaakt door Pixar Animation Studios: De hele film is dus computerwerk. (5) Functie De voorstelling is bedoeld om het publiek te amuseren. Er zitten heel veel grappige dingen in. Bijvoorbeeld een haai die zich voor heeft genomen om geen vissen meer te eten en zich maar moeilijk kan beheersen en een vis die problemen heeft met haar geheugen. Het is ook erg grappig dat er vissen zijn die willen ontsnappen uit een aquarium en daarvoor allerlei plannen gaan verzinnen. Ik denk dat de regisseur zich zorgen maakt over het feit dat er zoveel gevist wordt. De mens vist de oceanen leeg en dat heeft op ten duur veel gevolgen. Hij wil met deze film laten zien dat het eigenlijk best wel zielig is voor de vissen. Het liefste ziet hij dat de mens daarmee ophoudt. Volgens mij heeft de regisseur een fantasierijke kijk op de wereld. Hoe kun je anders verzinnen dat twee vissen elkaar zoeken? En dat ze kunnen praten? Dat zie je naar mijn mening alleen als je heel veel fantasie hebt. (6) Beoordeling Ik vond het een ontzettend leuke film omdat het allemaal zo echt leek. Je ging met de vissen meevoelen en bedenken wat je zelf in zo’n situatie zou doen. Na een tijdje kreeg ik zelfs medelijden met Nemo’s vader. Ik kon me voorstellen hoe ellendig hij zich wel niet moest voelen. Toch had ik wel het idee dat het idee dat het wel weer goed zou komen. Dat is altijd zo met dat soort films. Ik vond het ook mooi hoe ze de emoties bij de vissen maakten. Je kon precies zien hoe ze zich voelden. Ook knipperden ze met hun ogen, net als in de werkelijkheid. Het was net alsof het echte dieren waren en geen getekende figuren. Verder was de film erg boeiend. Je verveelde je geen moment. Toen Nemo en zijn vader op weg naar huis gingen, dacht ik: Dit is het einde. Tot mijn verrassing kwam er nog een stuk achteraan: Dat de andere vissen in het aquarium ook gingen ontsnappen. Op een gegeven moment dreven ze in plastic zakken in de zee. Of ze daar ooit uit zullen komen, weet je niet. Toen was de film echt afgelopen. Ik vond hem dus heel verrassend.  Totaal aantal woorden: 199. Het cijfer dat ik aan deze film geef, is een 8,5. Hij was erg goed, grappig, spannend en af en toe best wel zielig. Ik houd wel van dit soort films. (7) Een officiële recensie en jouw mening Recensie van Robbert Blokland (
http://www.filmkrant.nl) Finding Nemo is het voorlopige hoogtepunt in de fiascoloze reeks producties van Pixar, het bedrijf dat in 1994 de avondvullende computeranimatie introduceerde. Nadat speelgoed (Toy story), insecten (A bug's life) en monsters (Monsters, Inc.) overtuigend digitaal tot leven werden gewekt is het nu de beurt aan clownvis Marlin (stem van Albert Brooks), zijn zoon Nemo en de pakweg 3,7 triljoen andere vissen die de oceaan bevolken. Als Nemo wordt gekidnapt door een Australische tandarts die het oranje diertje cadeau wil doen zijn sadistische nichtje is dat het begin van een wanhopige zoektocht. Producent Pixar beklemtoont uitentreuren dat een goed script de basis is voor een goede animatie. Het verhaal van Nemo kent inderdaad meer originaliteit, meer diepgang en meer oprechte emoties dan je verwacht van een animatiefilm. Om Marlins soms neurotische beschermdrang voor zijn zoontje te verklaren wordt de moeder van Nemo al in de openingsscène opgegeten door een barracuda. Stomverbaasd voel je tranen opkomen om een vis die je nog geen twee minuten kent. Maar met Finding Nemo bieden regisseurs Andrew Stanton en Lee Unkrich meer dan alleen een sterke plot. De computeranimaties ogen nog sprankelender en gedetailleerder dan in de vorige Pixar-producties. Ademloos aanschouw je de immer bewegende kieuwen van de visjes, het kolkende en bruisende water, de hele zeeflora met heen en weer wiegende anemonen en schilferende koralen. Ook de kenmerkende Pixar-humor evolueert nog steeds: er gaat geen scène voorbij zonder spitse woordgrappen, satirische verwijzingen, filmische hommages of visuele vondsten. Liefhebbers van thrillerklassiekers komen ruimschoots aan bod: er wordt naar hartelust geknipoogd naar Hitchcock (let op het shot voordat de meeuwen aanvallen), Jaws (de haai Bruce is vernoemd naar de kunsthaai op de set van Spielbergs meesterwerk) en Stanley Kubricks The shining. Ook al heeft het Pixar-team ditmaal afgezien van de illustere 'bloopers' die de aftitelingen van Toy story 2, A bug's life en Monsters, Inc. De moeite van het uitzitten zo waard maakten: blijf toch vooral kijken tot na de credits. Al is het maar om mee te kunnen praten met de uitverkorenen die wel de onverwachte laatste grap hebben gezien. (Te zien vanaf 27 november) Mening Eigenlijk ben ik het met alles eens wat er in de recensie staat. Hij vindt het een mooie film, nou
ik ook. Prachtig zelfs. Hij is, vind ik, inderdaad leuker dan Toy story, Monsters Inc en A bugs life. In dit verhaal zit veel meer diepgang, vooral in de gevoelens van de hoofdrolspelers. Ik houd wel van dit soort films, films waar je over na kunt denken.