American Beauty (1999)

Algemene gegevens Verenigde Staten, 1999 Productie: Bruce Cohen en Dan Jinks Regie: Sam Mendes Scenario: Alan Ball Camera: Conrad L. Hall Montage: Tariq Anwar en Christopher Greenbury Art direction: David S. Lazan Muziek: Thomas Newman Met: Kevin Spacey, Annette Bening, Thora Birch, Mena Suvari
Kleur, 121 minuten Distributie: UIP De Personages    Lester Burnham wordt gespeeld door Kevin Spacey, het is een man die maar weinig heeft bereikt in zijn leven, hij heeft een vrouw, Caroline, een dochter, Jane, en een baan waar hij absoluut niets meer in ziet, maar als hij zijn leven heeft veranderd, dan doet hij waar hij zin in heeft en zegt wat hij wil    Caroline Burnham, de vrouw van Lester wordt gespeeld door Annette Bening, zij is een echt carrière vrouw, en kan soms helemaal hysterisch worden als ze een huis, ze is makelaar, niet verkoopt. (Later in de film wordt ze net zo hysterisch als ze er achter komt dat haar huwelijk kapot is) Als ze een relatie met Buddy Kane begint wordt ze wel wat vrolijker, maar ze is echt geen gezellig mens.
   Jane Burnham is de dochter van Lester en Caroline Burnham en wordt gespeeld door Thora Birch, ze is een echte puber en heeft een hekel aan haar ouders, vooral aan haar vader, die valt op haar vriendinnen. Ze is de vriendin van Ricky een jongen van school.    Angela Hayes (Mena Suvari) is een vriendin van Jane, een heel mooi meisje dat volgens haar zelf al heel veel jongens heeft gehad, dit is echter niet zo, zo blijkt later in de film. Ze is dus eigenlijk een triest meisje dat absoluut niet gewoon wil zijn, maar dat wel is en daarom maar een paar verhaaltjes over vriendjes verteld.    Ricky Fitts  (Wes Bentley) is de vriend van Jane. Hij is een beetje een rare jongen, maar ik heb het idee dat dat vooral door zijn vader komt. Hij loopt altijd met zijn camera rond en filmt (volgens hem) de mooie dingen van het leven. Hij is gefascineerd door bijvoorbeeld een plastic zakje dat zweeft door de wind, en ook filmt hij Jane de hele tijd.    Colonel Fitts, de vader van Ricky is een nazie, hij vindt dat hij de baas is over zijn zoon, en als zijn zoon iets doet waar hij het niet mee eens is, dan wordt hij zo boos dat hij gaat slaan. HET VERHAAL    De film gaat over Lester Burnham, een man die in begint te zien dat zijn leven eigenlijk niets meer waard is, hij heeft een dochter die hem minacht, zijn werk interesseert hem niet meer, en zijn huwelijk wordt alleen nog maar in stand gehouden omdat het voor de buitenwereld moet lijken of  ze een erg succesvol huwelijk hebben. Op een dag ontmoet hij een vriendin van zijn dochter, Angela, hij is gelijk zo'n beetje verliefd op haar. Dan besluit zijn leven te veranderen, hij  neemt ontslag en chanteert zijn baas, waardoor hij  60.000 dollar krijgt.  Zijn echtgenote, een erg fanatieke makelaar, bekt hij ook volledig af waarop zij een relatie met Buddy Kane, een concurrent, begint.   Zijn dochter Jane, wordt steeds gefilmd door de zoon van de nieuwe overburen, Ricky. Als ze op school aan hem vraagt waarom hij haar steeds filmt, dan zegt hij dat hij dat doet omdat ze zo mooi is. Eerst moet ze niets van hem hebben, maar later vindt ze hem toch wel leuk.    Ricky is een drugsdealer en zijn vader is een nazie, dat gaat niet goed samen. Hij is al eens betrapt met drugs, en toen was het niet zo goed afgelopen. Als zijn vader merkt dat Ricky (met Jane) in zijn kamer zijn geweest, wordt hij woedend en slaat hij Ricky in elkaar. En als hij aan het eind van de film denkt dat hij zijn zoon Lester ziet pijpen (eigenlijk laat Ricky aan Lester zien hoe hij een joint moet rollen) dan is het helemaal mis en besluit hij Lester te vermoorden    Jane's vriendin Angela vindt het wel leuk dat de vader van haar beste vriendin een oogje op haar heeft, maar Jane vindt het idee alleen al vreselijk. Angela zegt dat ze iedereen kan krijgen wie ze maar wil, maar later in de film blijkt dat ze 'het' nog nooit met iemand gedaan heeft, en dat al haar stoere verhalen over jongens verzonnen zijn.    Ondertussen gaat het steeds beter tussen Jane en Ricky, daardoor wordt Angela een beetje jaloers en probeert ze met Jane's vader aan te pappen, dat lukt ook wel, totdat ze hem vertelt dat ze nog maagd is. Thema Ik denk dat er twee thema's zijn: namelijk bewustwording en het opvoeden van een tiener, maar de regisseur heeft meer aandacht besteed aan het thema bewustwording en daar was het de regisseur ook om te doen want daar draait de hele film om.
MIDDELEN, Camerawerk & montage    Er komen geen special effects in de film voor, maar soms, vooral in het begin zag je de film door de camera van Ricky, dan  weet je nog niet dat de camera van Ricky is en dat ziet er wel vreemd uit. Er zijn ook steeds stukjes tussen verschillende 'hoofdstukken' van de film waarin Lester verteld wat er is gebeurd en wat er nog gaat gebeuren. De acteurs zijn vrij normaal gekleed, en zijn ook  niet bijzonder vreemd gegrimeerd    Het verhaal speelde zich vooral af in het huis van Lester en zijn familie, een groot huis met duur meubilair en dure spullen (vooral omdat Caroline dat mooi vindt.)    De Muziek speelde volgens mij wel een grote rol en is ook speciaal voor deze film gecomponeerd, en de muziek paste ook wel goed bij de verschillende scènes. Ik denk niet dat de muziek verkeerd gekozen is, want dan had ik dat wel gemerkt.    De tweede scene in mij denk ik het beste bij gebleven. Dat is de scene waarin Jane in een (Ricky's) camera vertelt dat haar leven bij haar ouders eigenlijk niets meer te bieden heeft dan een vader die op haar beste 'vriendin' verliefd is en een moeder die alleen met haar werk bezig is. Later in de film blijkt dat dat stukje een scene aan het eind van de film is waarin Ricky en Jane besluiten naar New York te verhuizen en hun ouders  achter te laten. Mening    Ik vond het wel een mooie film, want het is een film met heel veel kanten. Aan de ene kant gaat het over de liefde, aan de andere kant over een kapot huwelijk en ook gaat het over de moeilijkheden bij het opvoeden van een puber. Ook vond ik het wel een grappige film, want een heleboel dingen uit het begin van de film kwamen later weer terug, en dat gaf een heel leuk effect. RECENSIE Uit de Volkskrant van 20 januari 2000   Lester Burnham is de evenknie van de hijgende dikzak in Tod Solondz' Happiness en Jack uit David Finchers Fight Club. Allen zijn moderne mannen met struikelende driften. Ze hebben alles, maar voelen niks meer. Burnham, de spil van Sam Mendes' American Beauty, kan het niet meer opbrengen de schijn van een gelukkig leven op te houden. Het materialisme van zijn vrouw en het egoïsme van zijn sociaal haperende dochter maken hem gek. Hij besluit zijn leven te kantelen: de betrekking als lifestyle-journalist gaat eraan, praatjes voor de schone schijn schaft hij af en zijn seksuele fantasieën houdt Lester niet langer verborgen achter het douchegordijn - de plek waar hij al jaren 'het enige hoogtepunt van de dag' bereikt. Brits theaterregisseur Mendes, debuterend in de filmkunst, ontvouwt in American Beauty een bitter drama om te lachen. Zijn Suburbia is een verzamelplaats van hebzucht, homofobie, weggestopte wellust en sociaal onbehagen. Hier fungeert een psychisch labiele buurjongen, die door zijn vader geregeld in elkaar wordt geschopt, als het geweten. Toch is de achterkant van de buitenwijk een wereld om te koesteren. Mendes, die mededogen toont voor zijn personages, gaf Kevin Spacey de ruimte de Amerikaanse Elckerlyck zowel vilein als geestig te spelen. Hij heeft de aantrekkingskracht van een jeukende wond - niet aankomen luidt het devies, maar de hand is alweer onderweg. American Beauty bewijst, net als Happiness en The Truman Show, dat ook in Hollywood interessante rollen worden gecreëerd. Rollen waarin tegenstrijdige eigenschappen gisten, totdat het explosiegevaar onafwendbaar is. Burnham is een stakker met charme. Hij wordt, hunkerend naar een prikkel, verliefd op het zestienjarige vriendinnetje van zijn dochter - een uitgangspunt waar de rekenmeesters van het marketingdenken niet zomaar op zouden komen, al is het maar vanwege de ongemakkelijke kanten van zo'n liefde die bij het grote publiek op geringe instemming kan rekenen. De nette man uit de middenstandswijk, inmiddels veranderd in een geilneef zonder smaak, besluit in de eenzaamheid van zijn droomwereld de hippie te worden die hij ooit was. Lekker werken aan zijn body, blowen, de muziek van Pink Floyd net iets te hard zetten en maar dromen over de lendenen van zijn Lolita. Mendes, die de humor langzaam maar zeker laat plaatsmaken voor de kilte van onvervulde verlangens, trof in Spacey de ideale Lester Burnham. De acteur, nog beter dan in L.A. Confidential en The Usual Suspects, fascineert van begin tot einde: achter elke eigenschap van zijn personage doet hij een emotie of een gril opduiken die de strapatsen op de valreep motiveren. Hierdoor is sympathie Burnhams deel. Balancerend tussen komedie en noodlotsdrama is American Beauty ook een film waarin zonder gêne de liefde wordt verklaard aan de schoonheid van het leven. Sterker: scenarioschrijver Alan Ball stelt zonder blikken of blozen dat de kwaliteit van het bestaan schuilt in kleine dingen. Ricky - drugsdealer en fervent vastlegger van het dagelijkse leven op video - zwijmelt bij het zien van een door de wind opgejaagde plastic zak, terwijl Lester in de finale zijn dankbaarheid uitspreekt voor ieder aardig moment in zijn 'stomme, kleine leven'. Het mengsel van naïviteit en spiritualiteit en Mendes' net buiten de werkelijkheid staande shots maken van America Beauty meer dan een handige satire. Het leven van de familie Burnham en haar buurtgenoten is een originele, geestige en boze parabel over de grenzen van de consumptiemaatschappij. Dat de man die zijn ziel probeert te redden al in de eerste scène zijn dood aankondigt, maakt zijn zoektocht naar hartstocht des te schrijnender. Ronald Ockhuysen     Ik ben het wel eens met deze recensie, want ik vind dat de schrijver de film wel  goed heeft beschreven. Ik vind ook dat hij de film erg goed heeft beoordeeld, want hij geeft  goede argumenten en goede voorbeelden bij zijn mening. Wel vind ik dat de schrijver wat makkelijker taalgebruik en minder moeilijke woorden had moeten gebruiken, want ik vind dat hij de film nu veel ingewikkelder laat lijken dan dat hij eigenlijk is.