Twelve Years a Slave Essay

Een nachtmerrie van twaalf jaar lang

Van een normaal leven leiden in een gelijke samenleving, tot het bezit zijn van een persoon en twaalf jaar lang door het leven gaan als slaaf; dat overkwam Solomon Northup. Samen met zijn vrouw en twee kinderen leefde Solomon in Saratoga Springs in 1841. Voor de kost trad hij op met zijn viool, waar hij een expert in was. Op een dag werd Solomon gevraagd om voor twee weken in Washington te gaan spelen in een circus. Hier wordt hij na een week gedrogeerd en raakt plots wakker in een cel. Vanaf dit punt werd hij niet meer gezien als gelijkwaardig mens, maar als slaaf. Dit essay gaat over op wat voor manieren de identiteit verandert van Solomon Northup in de loop van de film "Twelve Years a Slave”. 

Vastgeketend wordt Solomon wakker in een cel en had nog geen besef wat er gaande was. Hij was ervan overtuigd dat dit een grote vergissing zou zijn. Deze aanname eindigt wanneer er een man hem wijs maakt dat hij helemaal geen vrij man is en niet afkomstig is uit New York, maar uit Georgia. Van de een op de andere dag was de vrijheid beroofd van Solomon. Door zware mishandeling wordt Solomon duidelijk gemaakt dat hij een slaaf zou zijn. Vanuit zijn cel wordt Solomon vervoerd om uiteindelijk verkocht te worden. Tijdens de reis in de te krappe boot, vertelt een andere slaaf hem zo dom mogelijk te gedragen om te overleven. Eenmaal aangekomen aan land wordt hem bekend gemaakt dat zijn naam niet Solomon is, maar Platt. In plaats van tegen te werken en zich van de domme te houden, besloot Solomon zijn beste kant te laten zien en probeerde inzet te tonen bij zijn eigenaar. De meeste slaven hadden weinig tot geen kennis. Omdat Solomon geen geboren slaaf was, kon hij zijn faciliteiten goed toepassen op het land. Maar, door de jaloezie van een de “meesters” raakt Solomon in een gevecht. Hierdoor is hij niet meer veilig op zijn huidige plantage en heeft zijn eigenaar geen keus dan hem over te plaatsen naar een andere plantage.

De sfeer slaat gelijk om wanneer Solomon aankomt bij zijn nieuwe plantage. Hier wordt hij namelijk veel slechter behandeld door zijn nieuwe eigenaar. Zwaarder werk met zwaardere straffen wanneer er niet wordt voldaan aan de gemiddelde quota. De slaven worden vernederd, mishandeld, misbruikt, vermoord en dat dag in en dag uit. Wanneer er een slaaf overlijdt, wordt er wel een begrafenis gehouden waar alle slaven gezamenlijk zingen. Al die tijd weigerde Solomon dit ook te doen, omdat hij zich niet als slaaf voelde. Uiteindelijk brak de klomp voor hem en zong hij mee. Vanaf hier voelt hij zich een echte slaaf.

Na een lange tijd wordt het vertrouwen toegewezen aan Solomon om boodschappen te gaan halen, omdat de eigenaar in de veronderstelling was dat Solomon niet kon lezen en schrijven. Uiteindelijk weet Solomon aan papier te komen en besluit een poging te doen om een brief te schrijven naar thuis, met de hoop dat hij op deze manier gevonden zou kunnen worden. Deze brief probeert Solomon te geven aan een blanke slaaf, die hij in vertrouwen had genomen. Helaas voor hem mislukt dit plan, omdat zijn eigenaar hier achter komt. Later komt een man genaamd Bass werken voor de eigenaar, die tegen het slavenbezit is. Solomon durft niet meer iemand in vertrouwen te nemen, maar vertelt toch aan Bass zijn leven als vrije man. Smekend vraagt Solomon later aan Bass om een brief te sturen naar zijn vrienden en familie om hen op de hoogte te brengen van Salomons situatie. Bass komt zijn woord na en Solomon wordt officieel opgehaald door meneer Parker. Hij was op de hoogte van Solomons vorige leven, voordat hij een slaaf werd. Na 12 jaar krijgt Solomon zijn leven als vrije man terug. Zijn kinderen waren ondertussen opgegroeid en Solomon was opa geworden. Enkele jaren hierna werd slavernij volledig verboden in de Verenigde Staten. 

De twaalf jaar voor Solomon kan je dus wel echt zien als een emotionele rollercoaster. Het leven van een slaaf hield grotendeels af van de slavenhouder. Zij konden ervoor kiezen om jou goed of ontzettend slecht te behandelen. Als slaaf gemaakt worden in eigen land voor 12 jaar lang, terwijl dat in zijn geval niet eens toegestaan was in die tijd, moet wel mentaal slopend geweest zijn. Voor zoveel jaar kon hij er niets tegen doen en plotseling kon hij zijn kinderen voor langer dan een decennia niet zien. Dat wanneer je naam wordt gevraagd, je verplicht bent om een andere naam te noemen en je volledige identiteit plotseling van de aardbodem verdwenen is. Zulke verhalen kunnen we ons niet meer voorstellen in de westerse wereld, maar 181 jaar terug was dat blijkbaar de normaalste zaak van de wereld. Nu was Solomon nog een van de “gelukkige” die ervoor wist te zorgen om terug bij zijn familie te komen, maar velen hebben waarschijnlijk onterecht tot hun dood in het bezit gebleven als slaaf.