Maanmeisje door Kjersti Scheen

Titel: Maanmeisje Auteur: Kjersti Scheen Korte samenvatting: Het boek gaat over een probleem wat tegenwoordig redelijk actueel is, namelijk de ziekte “Anorexia Nervosa.” Dit is een “eetziekte” waarbij de patient, meestal een meisje tussen de 12 en 20 jaar, zich uithongert, vaak met de dood als gevolg. Dus eigenlijk is het woord eetziekte een beetje tegenstrijdig. De hoofdpersoon is de veertienjarige Cindy. Zij is populair op school, ziet er leuk uit is sportief en ad rem. De hele wereld is op haar hand. Dan wordt ze verliefd op Helge uit de derde. Ze droomt weg in de klas en fantaseert over hem. En dan op een dag belt hij haar zomaar op om een afspraakje te maken. Maar deze ontmoeting loopt anders dan ze zich had voorgesteld. Ze wandelen en zoenen wel, maar praten niet en op school negeert hij haar: hun relatie is geheim. Opeens is Helge verdwenen. Hij is met zijn moeder naar Oslo verhuisd. Langzaam zakt Cindy weg in een grote duistere chaos. Ze voelt zich eenzaam, onhandig, lelijk en vooral dik in haar volwassen wordende lichaam. En haar ouders maken het haar niet gemakkelijker. Cindy probeert controle te krijgen over de situatie en gaat steeds minder eten, en traint zich kapot met zwemmen en hardlopen. Zij voelt zich meester over haar eigen leven en lichaam, totdat Helge terugkomt. Waar en wanneer? In Noorwegen, in het heden
Betekenis van de titel: De titel is ontleend aan een Chinees sprookje. Een keizerszoon is verliefd op de dochter van de keizer van de maan. Bij volle maan is het meisje er en naarmate het naar nieuwe maan gaat wordt ze steeds doorzichtiger en is ze minder aanwezig. Cindy wordt door Helge vergeleken met het maanmeisje, omdat ze ook steeds wegvlucht in zichzelf. De hoofdpersonen: Cindy, Helge, Cathrine, vader en moeder, Stian en Margrethe Informatie over de hoofdpersonen. Cindy: Cindy is de hoofdpersoon van het boek. Zij is de persoon met anorexia nervosa. Haar eigenlijke naam is Signe Marie Holzaug. De naam Cindy had ze zelf verzonnen toen ze op 6 jarige leeftijd een “Cindy” pop kreeg (dit is een Barbie-achtige pop van het merk Cindy). Helge: Helge is de jongen waar Cindy hopeloos verliefd op is. Cathrine: Cathrine is Cindy’s beste vriendin. Vader: Vader is druk met zijn carriére. Moeder: Moeder is druk met zichzelf en voelt zich door man en gezin belemmerd in haar ontplooiïng. Stian: Cindy’s broertje Margrethe Margrethe komt later in het boek en is haar psychologe. Uitgebreide samenvatting: Het boek begint op het moment dat ze van haar klasgenoten hoort dat de jongen waarop Cindy verliefd was en waar ze in het geheim mee ging, plotseling terugkeert naar het kleine stadje waar ze woont om op te treden met een bekende band waarin hij speelt. Deze jongen is de aanleiding van Cindy’s ziekte: Anorexia nervosa
Ze is helemaal ondersteboven van de komst van Helge en de hele geschiedenis komt weer boven. Hoe stom ze deed, of eigenlijk helemaal niets deed toen hij haar voor de eerste keer aansprak en min of meer “uitnodigde” mee te gaan naar de handbalwedstrijd. Ze had met haar mond vol tanden gestaan en toen was de kans weg omdat een vriend van Helge er aan kwam. Hoe had ze zo dom kunnen doen. Het ging allemaal zo heel anders dan ze in haar dromen had uitgestippeld. Ze denkt aan de avond dat Helge haar opbelt om te vragen of ze naar een plaats beneden aan de heuvel onder aan de weg wilt komen. Dat wil Cindy maar al te graag. Eenmaal daar aangekomen staat Helge haar op te wachten. Hij pakt haar vast en drukt haar tegen zich aan. Daar weet Cindy niet goed raad mee en terwijl ze zich losmaakt zegt ze dat ze niet al te laat thuis mag komen. Toch gaan ze nog een klein stukje wandelen. Helge zegt nauwelijks iets. De volgende dag op school doet hij alsof er niets is gebeurd. Dat vindt Cindy een beetje vreemd maar ze laat niks merken. En zeker niet aan haar vriendinnen. De ene dag belt Helge wel, de andere dag niet. Ze weet dus nooit wanneer ze hem weer ziet. Maar ze houdt wel iedere avond vrij en vervreemdt daardoor van haar vriendinnen die haar op een gegeven moment links laten liggen. Ze is gefocusseerd op de telefoon en de daaruit voortkomende ontmoetingen. Opeens stoppen de telefoontjes en op school lijkt hij haar te ontwijken. Ze is diep teleurgesteld en dan belt Cathrine, haar verloren vriendin, op of ze langs mag komen. Cathrine zit diep in de put want haar vriendin heeft zich bij een ander groepje aangesloten en laat haar links liggen. Cathrine zegt hoezeer ze Cindy benijdt om haar knappe gezicht, slanke lichaam, haar verstand en sterke karakter. Ze zegt ook hoe fijn ze het vindt dat ze weer bij Cindy is en vraagt zich af waar Cindy al die tijd toch mee bezig is geweest. Heel even heeft Cindy de neiging om haar in vertrouwen te nemen, maar besluit dit toch niet te doen. Het wordt een heel gezellige avond, Cathrine zit op haar praatstoel en vertelt allerlei nieuwtjes over school. Nu pas merkt Cindy hoe ze langs alles heeft heen geleefd, het is net of ze al die tijd is ziek geweest en niet aanwezig was. Dan komt de schok voor Cindy als Cathrine vertelt dat Helge uit de derde klas met zijn moeder naar Oslo gaat verhuizen, omdat zijn ouders gaan scheiden. Het is vlak voor kerstmis en het leven voor Cindy is niet meer hetzelfde. Alle kerstvoorbereidingen die ze vroeger zo leuk vond gaan geheel aan haar voorbij. Haar vader berispt haar dat ze niet meer het sportieve meisje is van enige tijd geleden. Hij probeert haar er toe aan te zetten dat ze meer moet gaan trainen omdat meisjes op haar leeftijd altijd zo gaan uitdijen en je een vet varkentje bent voor je het weet. Deze opmerking zet zich vast in Cindy’s hoofd, waarin het door alles toch al een chaos is. Ze worstelt zich de kerstdagen door en eenmaal terug op school gaat het bergafwaarts. Haar mentrix probeert er achter te komen wat Cindy scheelt, maar Cindy zegt dat er niets is. Uiteindelijk belt de leerkracht naar haar ouders die een gesprek met haar hebben. Haar moeder denkt dat ze misschien zwanger is en haar vader zet haar aan weer verschillende sporten te gaan beoefenen. Het neemt echter de depressie waarin Cindy verkeert niet weg. Als de zwemleraar zegt dat ze nog een goed figuur heeft, maar dat bijvoorbeeld haar dijbenen wel wat strakker kunnen worden, gaat ze steeds meer walgen van haar lichaam. Ze werpt zich volledig op het sporten, houdt een calorieën tabel bij wat betreft eten en gaat daar zelfs sterk onder zitten. Ze merkt dat ze de zwarte chaos binnen in haar kan verdrijven door te trainen en honger te lijden, kortom ze heeft het onder controle. Alleen zij beslist! Op de nationale feestdag 17 mei gaat ze met Cathrine naar een dansfeest. Als ze met een jongen (Jon Arne) innig aan het dansen is en hij haar wil kussen, wordt ze onpasselijk en komt de diep weggestopte chaos binnen in haar weer tevoorschijn. Ze rent van hem weg midden op de dansvloer. Op het toilet geeft ze over. Dan pakt ze de bus naar huis. s’Avonds in bed kan ze niet slapen en het hele gebeurde komt als een nachtmerrie terug. Ze maakt zich zelf wijs dat ze niet goed geworden is omdat ze te weinig heeft getraind en haar conditie niet goed is. Ze moet dus meer trainen en nog verder afvallen. Ze is inmiddels enorm sluw geworden in het misleiden van de mensen om haar heen. Brood laat ze stiekem in het gras vallen waar de vogels het gretig vandaan pikken, vlees verdwijnt tijdens een barbecue in het watertje grenzend aan de tuin. Haar menstruatie was al sinds de zomervakantie uitgebleven, maar haar moeder hield dat toch niet bij. En toen haar moeder er uiteindelijk achterkwam dacht ze dat meisjes van haar leeftijd wel vaker onregelmatig menstueerden. Cindy voelde zich in topvorm. Zolang ze hongerde en trainde met o.a. 500 sit-ups en rennen leek het wel of haar lichaam in een soort roes verkeerde. Het was een zalig gevoel waar geen plaats was voor die zwarte chaos. Als Cindy twee dagen achter elkaar op school flauwvalt grijpt de schoolverpleegster in. Ze gaan in Oslo naar een arts en daar valt het woord Anorexia. De arts schrijft haar precies voor wat ze iedere dag moet eten en als ze na een maand niet is aangekomen worden er andere stappen genomen. Sinds die dag draait alles thuis om Cindy’s eetschema. Maar Cindy wordt nog gewiekster in het niet eten en op de controle bij de arts blijkt ze weer 2 kilo te zijn afgevallen. In haar gedachten wil ze zò licht worden als een vogeltje zodat ze kan vliegen. Ze sukkelde op hetzelfde gewicht de winter door en toen…kwam Helge terug om met zijn band in hun dorp op te treden voor een feest in Fjellvang! Alle klasgenoten van Cindy waren er vol van. Cindy is vastbesloten er niet naar toe te gaan. Eenmaal op school tussen haar vriendinnen verandert ze van mening. Ze gaat er heen in een schitterende dure zwarte trui van haar moeder. In de pauze loopt ze Helge tegen het lijf en doet dan net of ze dik bevriend is met Jon Arne die verliefd (hij wel) naast haar staat. Jon brengt haar thuis en tot afgrijzen van Cindy zoenen ze onderweg. Op dat moment rijdt de bus langs van de band van Helge. In één week valt ze weer twee kilo af. Ze wordt met spoed doorverwezen naar een psychologe, Margrethe. In het begin moet de hele familie mee en daar kwam uit naar voren dat in het gezin ieder zijn eigen leventje leidt, min of meer langs elkaar heen. Later gaat Cindy alleen naar Margrethe. Iedereen in het dorp weet nu van Cindy’s ziekte, Inclusief Helge, die voorgoed blijkt terug te komen naar Fjellvang. Hij gaat bij zijn vader wonen. Cindy blijft na het feest twee weken ‘ziek’ thuis. In de brievenbus vindt haar broer een bosje klein hoefblad. Cindy weet haast zeker dat het van Helge komt, die inmiddels weer in hun dorp woont. Deze staan volop op het weggetje naar Enghaug, waar ze altijd hun geheime afspraakjes hadden. Als haar vriendin Cathrine belt, vraagt of ze langs mag komen en vertelt dat ze Cindy zo missen komt er veel emotie los bij Cindy. Als ze weer naar school gaat heeft ze de kracht niet meer om de hele weg te lopen, dus neemt ze de fiets en rijdt ze samen met Cathrine naar school. Ook op school volgt er af en toe in de klas een huilbui omdat iedereen zo aardig voor haar is. Ze volgt strikt de eetvoorschriften op en sjoemelt niet meer. En dan wordt het weer 17 mei; de grote feestdag. Cindy heeft aangekondigd nergens naar toe te gaan. Als het haar binnenshuis echter te veel wordt gaat ze het bos in. Daar is het dat ze voor het eerst weer iets van geluk en vreugde ervaart. De geur van het voorjaar in het bos geeft haar zin om een hele bos bloemen te plukken. Ze komt thuis met een grote bos bloemen. Haar ouders die inmiddels terug waren van alle festiviteiten, komen dodelijk ongerust naar buiten gerend. Cindy voelt zich de dag daarop wel onrustig maar niet verdrietig. Iedereen is bezig op zijn of haar manier met het voorjaar. Vader spit de moestuin om, moeder ligt te zonnen, Stian is buiten aan het spelen en Cindy loopt wat onrustig heen en weer. Dan belt Helge…, hij heeft haar gisteren op het grote feest gemist. Hij vraagt of ze weer op de bekende plek kan komen. Ondanks de oude plunje die ze draagt haast ze zich naar Helge. Hij vraagt haar of ze door hem die ziekte heeft gekregen, want Cathrine heeft verteld dat het rond zijn vertrek naar Oslo is begonnen. Cindy verzekert hem dat hij niet de oorzaak was maar dat ze wel heel veel verdriet om hem heeft gehad. Helge zegt dat zijn leven door de scheiding van zijn ouders ook helemaal overhoop lag en hij dacht dat Cindy niet zo veel om hem gaf. Hij bekent dat hij geprobeerd heeft haar te schrijven, maar uiteindelijk de brief toch niet gepost heeft. Wel is hij bezig een lied voor haar te schrijven. Hij wil het “Het Maanmeisje” noemen. Dat is een chinees sprookje dat gaat over de liefde van een zoon van de Chinese keizer voor een meisje waarvan de vader keizer van de maan is. Elke avond moèt ze terugkeren naar de maan. De keizerszoon weet dit in het begin niet. Naarmate de maan aan de hemel geleidelijk afneemt, wordt het meisje afweziger en doorschijnender om bij nieuwe maan geheel te verdwijnen. Hij smeekt haar terug te komen wanneer het weer volle maan wordt. Het meisje echter zegt dat dan haar zus zal komen, want ze zijn thuis met zijn twaalven. Helge heeft dit als kind op de t.v. gezien. Als Cindy vraagt hoe het afloopt zegt Helge dat hij het vervolg gemist heeft en hij het dus niet weet. Helge vindt dit lijken op zijn relatie met Cindy. Steeds glipt ze weg tussen zijn vingers. Ook nu weer moet ze er snel van door want haar broertje hoort ze heel hard haar naam roepen. Op een avond komt Helge haar thuis bezoeken. Het is voor Cindy geen goede avond en ze liegt hem voor dat het ringetje wat op de grond valt een geschenk is van Jon. In werkelijkheid heeft ze het van Cathrine gekregen. Met veel vallen en opstaan en open gesprekken met haar ouders gaat het ontzettend langzaam ietsje beter met Cindy. Haar moeder besluit naar Oslo te gaan om aan de sociale academie te gaan studeren. Ze belast Cindy met deze beslissing. Hierop schreeuwt Cindy haar toe: “Jij bent niet mijn kind, maar ik ben jòuw kind”. Dit is een bevrijding voor Cindy. Eindelijk gooit ze haar onvrede eruit. Na een daaropvolgende sessie bij haar psychologe voelt ze zich zo opgelucht dat ze besluit naar Helge te gaan die ze al een tijdje (sinds de ring affaire) niet gezien heeft. Hij oefent veel in een garage met zijn nieuw opgerichte bandje. Daar aangekomen hoort ze van de bandleden dat Helge boos is vertrokken. Hij vindt de band nog niet dusdanig goed spelen dat ze op kunnen treden. Toch hebben ze een optreden beloofd op het midzomer-vuur feest. Cindy gaat naar Helge’s huis en haalt hem over toch op te treden. Tijdens hun serieuze gesprek moet zij beloven niet meer het maanmeisje te zijn, want hij houdt van haar. Op het grote feest treedt de band inderdaad op en als slotlied zingt Helge het lied over het maanmeisje. Cindy voelt zich zo goed dat het haar bijna benauwt, maar één ding weet ze wel: het maanmeisje wil ze NIET zijn. Dit goede voornemen is een stap in de richting van haar genezing en het startsein voor een innige vriendschap met Helge.
Eigen mening: Ik vind het een heel mooi boek. Het is zeer pakkend geschreven. Je wilt verder lezen. Ook is het een informatief boek omdat het de realiteit is, iedereen kan Anorexia Nervosa krijgen. Ik vind het best belangrijk dat er boeken zoals “ Maanmeisje” bestaan omdat je eigenlijk een beetje wordt voorgelicht. “Maanmeisje” is naar mijn mening wel een meisjesboek maar zeker een aanrader!