Ik ben geen racist door Per Nilsson

Ik ben geen racist - recensie

Ik vond het een geweldig goed boek. Ik hou van Nilssons schrijfstijl en dit boek was dan ook voor mij een voltreffer. Nilsson schrijft dit boek zodanig dat we ons goed kunnen inleven in de hoofdpersonage Svenne. Het verhaal wordt eigenlijk vertelt door Svenne en langzamerhand weten we wat er allemaal is gebeurd met hem, zijn familie, … Hij schrijft het boek zodanig dat we stukje voor stukje alles te weten komen. Zou bouwt hij de spanning op, maar niet op een langdradige manier.
In dit geval is het zo dat Svenne zich schuil houdt in een vakantiehuisje omdat hij op de vlucht is voor wraak. Doorheen het verhaal wordt duidelijk waarom hij zich moet schuil houden of beter gezegd, waarom hij bijna niet anders kan dan zich schuilhouden.

Het boek gaat over Frederik Svensson of kortweg Svenne, een jongeman uit een Zweeds plattelandsdorpje. Svenne is achttien jaar oud en is beiden zijn moeder en vader verloren. Tijdens een reis naar Stockholm krijgt hij enkele messteken van allochtone jongeren. Later komt Nils Dackeman langs, hij had gehoord van de steekpartij en van het ongeluk van zijn vader. Dackeman biedt Svenne een job aan bij hem thuis in Malmö, daar is hij tuinier. Wat Svenne echter dan nog niet weet is dat Dackeman een nieuwe politieke partij wilt oprichten genaamd de ‘Partij Rechtvaardig Zweden’ en dat Svenne één van de belangrijkste figuren binnen deze partij zal worden. Nadat Dackeman Svenne allerlei literatuur gaf om te lezen en dat hij er met hem over discussieerde, kroonde Dackeman Svenne tot partijsecretaris. In het begin hield die functie niets bijzonders in, maar later zal hijzelf ook spreken over wat hij meemaakte in Stockholm. De partij wordt op korte tijd ontzettend populair en veroorzaakt een golf van angst bij het Zweedse volk voor allochtonen en vluchtelingen. Dan zijn er ook nog oude schoolmakkers van Svenne die zichzelf ‘Svennes Vrienden’ (S.V.) noemen. Zij plegen wraak (moorden) op allochtonen die Svenne de messteken hadden gegeven, maar ook anderen. Maar in feite wilt Svenne hier helemaal niet mee geassocieerd worden. Later komt het hele Zweedse volk te weten voor wat de letters ‘S.V.’ staan en dan wordt het gevaarlijk voor Svenne. De partij verliest al zijn populariteit en het hele land is in chaos.

Het boek is zeer boeiend en actueel, vaak weet men niet meer of het hier fictie is over realiteit. Het is een boek dat de ogen opent, vooral door de extreme gedachtes en waartoe deze kunnen leiden. Tot op het einde van het boek blijft de spanning, men wordt door heel het verhaal meegezogen en de hoofdpersonage roept een zekere sympathie op. Je voelt je ook persoonlijk betrokken bij het boek, een voorbeeld hiervan is: “Ik vertel het aan jou.” De originele of letterlijk vertaalde titel van het boek is “Svenne, een (on)mogelijk verhaal”. Deze titel zou iets subtieler geweest zijn, omdat de huidige titel, “Ik ben geen racist” al een beetje iets doet vermoeden over het verhaal en dat terwijl Svenne de waarheid probeert te achterhalen. Deze waarheid probeert hij te achterhalen door zijn eigen herinneringen en door de laptop van Dackeman die hij in zijn bezit heeft.