Zwarte sneeuw door Simone van der Vlugt

Titel                Zwarte sneeuw

Schrijfster      Simone vd Vlugt

Uitleg titel      De titel van dit boek, zwarte sneeuw komt van een keer dat het gesneeuwd                   heeft in de winter, en de sneeuw bedekt werd met koolstof die alle                           mijnwerkers in hun kleding mee naar boven namen. En dus werd de sneeuw                    daardoor zwart.

Genre             Historisch verhaal.

Thema                        Kinderarbeid, vriendschap, angst, armoede.

Tijd                 A: Verleden

                        B: Het speelt zich af na 1845 maar de ‘eindtijd’ staat niet vermeld.

Plaats             Zuid-Limburg, in Slenaken en in Kerkrade.

Personen        Hoofdpersoon: Emma Mullenders

                        Bijpersonen: Gezin van Emma, Rudolf, Familie waar Emma als dienstmeid                     werkt.

In een zin       Het boek gaat over een meisje dat in de mijn moet gaan werken en dat wil ze               niet, Emma krijgt een baan in Maastricht aangeboden als dienstmeid en                                vertrekt uit de mijn naar Maastricht.

Samenvatting           



Het boek begint als Emma en haar familie uit hun boerderij worden gezet, omdat ze de pacht (een soort belasting) niet kunnen betalen. Ze vertrekken naar Kerkrade om daar in de mijn te gaan werken. Als ze daar aan komen staat er een huis leeg waar ze in trekken. De volgende dag gaan Emma, haar vader en haar twee broers naar de mijn. Ze is bang dat ze haar hele leven in de mijn moet blijven werken. Later gaat haar broer Volkert naar de stad, omdat hij het zat is te werken in de mijn. Hij belooft om regelmatig geld te sturen, maar ze horen niks meer van hem. Een hele tijd later wordt de mijn geïnspecteerd door de hoge heren. Rudolf de zoon van een landeigenaar is er ook bij. Emma laat hem zien hoe het er in de mijn echt aan toe gaat en gaat met hem naar een afgelegen gang. Een stuk van de gang stort in en ze zitten opgesloten. Ze worden uiteindelijk gered. Ze blijft contact houden met Rudolf en ze krijgt soms dingen mee, zoals schoenen of kolen voor in de winter. De andere dorpelingen worden daardoor wel steeds argwaanender. Nog een tijd later is er een overstroming in de mijn waardoor Tom haar broer is verdronken. Ook Emma vertrekt net als haar broer naar de stad en werkt daar als dienstmeisje bij de oom en tante van Rudolf. Ze heeft het daar best goed en ze komt Volkert weer tegen. Hij zwerft gewoon rond in de straten en werkt dan weer hier en dan weer daar. Rudolf is fotograaf geworden in de stad. Jean Pustjens, het hoofd van de krant ‘Le courant de Maastricht’ vraagt aan Emma of ze haar verhaal wil vertellen over het werk in de mijn. Door dat artikel wordt ze ontslagen door de familie waar ze werkt en neemt Jean haar aan. Ze leert daar ook schrijven. Op het laatst nodigt Rudolf haar uit om naar de tentoonstelling van zijn foto’s te komen kijken en daar ziet ze een foto van haar zusje Sofie die met tranende ogen bij de kolenberg staat….

- 353 woorden -

Mijn mening

Ik vond het boek heel spannend, vooral toen Emma en Rudolf vastzaten in de mijn. Het boek was soms wel moeilijk te lezen, op sommige plekken kon je er moeilijk doorheen komen. Maar gelukkig stond er een woordenlijst achter in het boek. Het boek was ook net echt, het was zo goed verteld dat het net leek of het echt was gebeurt. En je ernaast stond en het allemaal zag gebeuren. Het boek was wel heel verdrietig, en het zette me echt aan het denken. Ik kan me het echt niet voorstellen hoe het is om in een mijn te werken, zo erg lijkt me dat. Kortom: een heel mooi boek om te lezen, maar wel heel zielig. Wat ik ook erg leuk vind is dat er ook woorden worden gebruikt die je niet altijd tegen komt zoals ‘Gülck auf’ dit is een mijnwerkersgroet : heb geluk om weer boven te komen. Vroeger zou dit heel realistisch zijn maar tegenwoordig niet meer. Vooral omdat er bijna geen mijnen meer zijn in Nederland.

- 172 woorden -