Zwarte sneeuw door Simone van der Vlugt

Schrijver; Simone van der Vlugt

Titel; Zwarte sneeuw

Uitgever; Lemniscaat

Plaats; Rotterdam

Jaar; 2000

Genre; Historisch verhaal

Motiverende keuze;

Ik heb voor dit boek gekozen omdat ik van meerdere mensen heb gehoord dat het een leuk boek is, dus ik nam aan dat als zoveel mensen het een leuk boek vinden dan moet het boek misschien wel echt leuk zijn. Al meerdere malen had ik het boek Zwarte sneeuw zien staan in de boekenkast in de bibliotheek, maar ik dacht dat het een saai boek was omdat het over het verleden ging, en ik lees normaal nooit boeken die over het verleden gaan, dus liet ik het boek altijd staan op de plank. Ik vond het boek ook een beetje saai uitzien en de titel sprak me ook niet aan. Maar uiteindelijk heb ik het boek toch maar eens mee naar huis genomen. Ik verwachte dat het een heel saai boek zou zijn, maar ik moest een boek lezen voor Nederlands dus ben ik er toch maar aan begonnen. Toen ik ongeveer 20 bladzijdes had gelezen dacht ik er toch heel anders over. Ik vond het een super leuk boek en heb het boek dan ook in 2 dagen uitgelezen.

Inhoud;

Omdat de aardappel oogst van familie Mullenders was mislukt konden ze hun pacht niet meer betalen en werden ze uit hun huis in Slenaken gezet. Via de pastoor van Slenaken hebben ze te horen gekregen dat er in Kerkrade in de mijn nog werk voor hun was. Meteen toen ze dat kregen te horen zijn ze vertrokken met hun laatste bezittingen naar Kerkrade. Eenmaal in Kerkrade aangekomen, kunnen ze meteen beginnen met werken in de mijn. Emma vind het helemaal niks om zo diep onder de grond te werken, maar ze doet het voor het geld voor hun familie. Op een dag wordt de mijn voor een inspectie bezocht, alle het werk wordt stilgelegd zodat het minder gevaarlijk lijkt.Rudolf de zoon van de landeigenaar is ook bij de inspectie. Emma daagt Rudolf voor dieper mee de mijn in te gaan, zodat ze kan zien hoe het daar echt aan toe gaat. Maar dan stort er een stuk gang in en Rudolf en Emma zitten opgesloten. Gelukkig zijn ze er wel nog levend uitgekomen, maar Emma werd steeds banger voor de mijn in te gaan. En als er op een dag ook nog haar jongere broertje Tom overlijd in de mijn, door het teveel mijnwater, besluit Emma weg te gaan. Ze wilde nooit meer in de mijn werken. Via Rudolf is Emma terecht gekomen bij een tante/oom van Rudolf in Maastricht waar ze als dienstmeisje kan gaan werken. Maar als Meneer en mevrouw Van Merckelbach erachter komen dat Emma haar verhaal over de mijn heeft verkocht aan een journalist, Jean Pustjens, wordt ze ontslagen en is ze weer werkloos. Maar ze kan geluk bij Jean Pustjens in dienst gaan werken, zodat ze nog steeds geld voor haar ouder in Kerkrade kan verdienen. En ze kan dicht bij Rudolf blijven in Maastricht.

Personages;

De hoofdpersoon is Emma Mullenders ze is veertien jaar en heeft lange blonde haren. Ze is een rustig, vriendelijk en leergierig meisje. Ze heeft een hekel aan het werken in de mijn Ze ziet er erg slordig uit, dit komt omdat ze in de mijn werkt. Ze is erg behulpzaam en helpt veel mee in het gezin. Ze is een erg aardig meisje, maar soms kan ze heel erg uitvallen naar mensen die haar niet aardig vinden of mensen die te snel een oordeel over haar hebben.

Belangrijke bijpersoon is Rudolf Brandenburg, Hij zit met Emma opgesloten in de mijn. Daarna worden ze hele goede vrienden, maar Rudolf wordt verliefd op Emma. Later wordt Rudolf fotograaf. De relatie tussen Emma en Rudolf ze zijn gewoon twee goede vrienden.

Thema;

Het thema van het boek is kinderarbeid. In het boek verhuist Emma met haar familie naar Kerkrade om daar in de mijn te gaan werken. In de mijn zitten heel veel kinderen te werken, kinderarbeid, omdat ze daar jonge kinderen heel zwaar werk aten verrichten voor weinig geld, terwijl ze eigelijk naar school horen te gaan. Maar daar hebben ze geen geld voor dus moeten de kinderen meehelpen geld te verdienen, door in de mijn te gaan werken. Vroeger was het een gewoonte om zo met de kinderen om te gaan. Nu is dat iets anders geworden. In Nederland er is nu geen kinderarbeid meer.

Verhaal ruimte;

Het verhaal speelt zich af in Zuid-Limburg 1845. In Maastricht, Slenaken en vooral in Kerkrade in de mijnen. De omstandigheden waar het verhaal zich afspelen zijn niet best, er heest veel armoede en veel mensen moeten nood gedwongen in de mijn gaan werken en dat is geen pretje. In de mijn moet je heel zwaar en slopend werk verrichten voor weinig geld. Veel mensen stierven in de mijn door slechte omstandigheden ( Stijgend Mijnwater, te veel mijngas, instorting mijngangen ). Ook in de dorpjes waar bijna alle mijn werkers wonen heerst armoede ze krijgen weinig betaald en daarmee moeten ze zien rond te komen met een groot gezin, vooral in de winter periode is het echt triest daar. Veel mensen sterven ook door hongersnood. De slechte omstandigheden, zorgen voor een duidelijk indruk bij het verhaal. In Maastricht bij de rijke mensen waren de omstandigheden veel beter, zij leefde daar in grote huizen met kachels en heel veel eten en geld.

Gevoelens:

Bij het lezen van het boek voelde ik hele erge medelijden met Emma en haar familie. Ik vond het steeds zo zielig dat ze nooit geld hadden voor eten en dat ze hun huis werden uitgezet, en toen moesten ze ook nog in de mijn gaan werken. Ik heb me geërgerd aan het stuk dat het broertje en een vriend van Emma, Tom en Jef, zijn overleden toen kreeg Emma er de schuld van, door de zus van Jef, Haske. Toen had ik echt zo iets van Haske doe niet zo onsympathiek, Emma kan er ook niks aan doen. Vanaf dat moment had ik van Haske een slechte indruk en zag ik haar als een soort van vijand van Emma.

Eindoordeel;

De bedoeling van de schrijfster is de mensen ervan bewust maken hoe het er vroeger in de mijn aan toe ging. Ik vind dat ze dit heel goed gedaan heeft, het heeft mij ook erg aangesproken. Het maakte daardoor het verhaal ook heel spannend.Minder goed vond ik dat het boek een open einde heeft je bleef met veel te veel vragen zitten, en dat vind ik zelf niet zo leuk. Ook vind ik het boek soms langdradig, omdat het te lang over een deelonderwerp gaat en er niks nieuws wordt bijvermeld. Ik het wel heel erg leuk dat zoiets echt gebeurd is en als je het boek aan het lezen bent kan je je dat moeilijk voorstellen maar dat maakt het wel weer extra spannend.Het boek was soms heel verdrietig, en het zette me echt aan het denken. Ik kan me het echt niet voorstellen hoe het is om in een mijn te werken. Kortom: een heel mooi boek om te lezen, maar wel heel zielig. Wat ik ook erg leuk vind is dat er ook woorden worden gebruikt die je normaal niet tegen komt zoals ‘Gülck auf’ dit is een mijnwerkersgroet : heb geluk om weer boven te komen.