Wild vlees door Marita de Sterck

Max is nu al zeven dagen aan het berg wandelen als hij het briefje op de eettafel in de berghut tegenkomt. Er staat op: Max Vereken. Wordt dringend verzocht naar huis te bellen!!!. Als hij had geweten dat het om zijn opa ging had hij vast gebeld alleen nu dacht hij dat zijn moeder weer eens zo overbezorgd was. Hij liep met 3 vrienden van de scouts door de bergen en nu hoort hij dat zijn opa dood is. Max kan dit slechte nieuws niet aan. Hij is ongeveer bij zijn grootouders opgegroeid omdat zijn moeder en vader moesten werken. Zijn moeder werkt bij een radiostation en zijn vader verkoopt gsm’s in de oost bloklanden. Max voelde zich thuis bij zijn grootvader en in de appelboomgaard. Er was ten slotte ook een appelboom bij zijn geboorte geplant. Dat was ook bij zijn moeder en zijn zusje gebeurt. Hij probeert van alles te onderzoeken, wat hij zei vlak voor hij doodging en toen hij aan werd gereden, waarom hij niet meer gered kon worden, hoe hij gestorven is en hoe hij eruitzag toen hij begraven werd. Hij gaat naar de vrachtwagen chauffeur die hem aanreed, de politie, het ziekenhuis en de begrafenisondernemer. Hij beseft niet hoe kwetsend hij te werk gaat tegenover zijn vriendin, tegen de vrachtwagenchauffeur, de politie, het ziekenhuis en de begrafenisondernemer. Hij komt bij de vrachtwagenchauffeur niet veel te weten omdat de arme man zo erg in shock was geraakt bij het zien van Max zijn opa. Bij de politie haalt hij ook niet zoveel informatie binnen omdat het de eerste keer van de vrouw was die naar het ongeval moest komen. Bij het ziekenhuis iets meer. Maar bij de begrafenis ondernemer is hij veel te weten gekomen niet alleen hoe zijn opa eruit zag vlak voor zijn dood maar ook hoe normaal doden worden verschoond en mooi gemaakt voor de begrafenis. Hij krijgt de meest gruwelijke dingen te horen maar hij houdt zich flink. Zijn ouders zouden nog foto’s van de man moeten hebben gekregen alleen hij heeft ze nog niet gezien. Ook zijn zijn zakken leeggehaald en die spullen zijn ook aan zijn ouders gegeven. Telkens als hij aan zijn opa dacht, dacht hij ook steeds aan verhalen die hij van hem te horen had gekregen. Soms waren het fijne verhalen zoals over de liefde van zijn ouders maar ook wel eens over de dood. Opeens komt zijn zusje binnen en zegt dat ze allemaal spullen van oma en opa heeft gekregen. Ze zegt ook dat het huis van opa eigenlijk al drie jaar was verkocht aan Jan Mosterd, een oude vriend van opa. Dit vindt Max verschrikkelijk want wat moet er nu van die tuin terecht komen? Hij besluit nog een keer te gaan kijken. Er zijn een heleboel bomen omgezaagd maar zijn Reinette de Champagne staat er nog steeds. Als Max thuis komt begint hij wat beter rond te kijken in zijn kamer en merkt een doos op onder zijn bed. Hij kijkt erin en ziet dat hij de recepten van oma voor appelwijn, appelstroop, appelgelei en hete bliksem heeft geërfd. Ook de lelijke pluchen kat waar hij altijd zo bang voor was, twee glazen kolven, een filter en een hevelslang om appelwijn te maken, de sikkel om het gras rond de stammen kort te houden, de koekoeksklok, een paar flanellen lakens, tussen die lakens nog een fotolijstje van Emmie en hem en zijn opa’s alarmpistool zat in zijn muts. Eindelijk zijn de wonden littekens geworden en kan Linde weer rustig bij hem langskomen. Hij beseft nu wel wat voor ergs hij tegen Linde heeft gezegd en hij heeft er veel spijt van. Zo een 3 maanden later zit hij naast moeder in de auto. Nu is dat niet zo bijzonder maar nu zit híj achter het stuur. Hij probeert de oprit af te rijden alleen dat lukt niet echt. Hij stapt uit en zegt dat hij nog even tot de kerstvakantie wil wachten tot papa thuis is. Dit was weer zoiets als mannen onder elkaar. Het lukt hem dan veel beter alleen hij zit er nog een beetje mee om door tunnels te rijden. Hij zei dat het na de jaarwisseling wel beter zal gaan.