Wij zijn wegwerpkinderen door Thea Beckman

‘’Wij zijn wegwerpkinderen’’
Thea Beckman
          

Genre:
jeugdroman
Gebeurtenissen:
• Yvonne wordt met haar 2 broertjes overgeplaatst naar een kindertehuis in Bronkpolder.
• Yvonne ontdekt door haar oma dat zij en haar broertjes eigenlijk helemaal geen wees zijn, dit maakt haar kwaad.
• Yvonne gaat opzoek naar haar moeder, maar dat viel tegen.
• Yvonne en haar broertjes worden 0vergeplaatst naar een pleeggezin.
• Yvonne gaat op zoek naar haar vader.
• Yvonne vind haar vader, praat met hem en gaat later die dag weer terug naar haar (bezorgde en boze) pleeggezin.
• Wanneer haar pleegmoeder vraagt hoe Yvonne ’s vader was, antwoord ze met “een mens’’.

Eind.

Personen:

Hoofdpersonen:
Yvonne: Yvonne is de “ik’’ persoon in het verhaal, Yvonne is een 11jarig meisje met kort, dik, stijl bruin haar.
Yvonne is slim, eigenwijs, vrolijk, oplettend, zelfverzekerd en een beetje achterdochtig.
Ze heeft 2 broertjes, Benito en Marcus.

Benito: Benito is het oudste broertje van Yvonne, hij is 10 jaar oud en heeft dik, krullend bruin haar.
Benito zijn eigenschappen zijn vriendelijk, terughoudend en realistisch.
Benito heeft een zus, Yvonne, en een broertje, Marcus.

Marcus: Marcus is het jongste broertje van Yvonne, hij is 9 jaar oud en heeft ook bruine krullen, net als Benito.
Marcus is vrolijk, spraakzaam en kinderlijk.
Marcus heeft een zus, Yvonne, en een broer, Benito.

Bijpersonen:
Oma: dit is de moeder van de vader van Yvonne, Marcus en Benito. Ze is 68 jaar en woont in Apeldoorn.
Oma haar eigenschappen zijn bezorgd, emotioneel en spraakzaam.

Karen: dit is de moeder van Yvonne, Marcus en Benito, ze was 16 toen Yvonne werd geboren, 17 bij Benito en 18 bij Marcus, en kon niet goed voor hun zorgen, ze werden verwaarloosd. Nu is Karen nu 27 en heeft een nieuw zoontje gekregen. Tegen Yvonne en haar broertjes doet ze onvriendelijk en ongeïnteresseerd.
Karen heeft kort bruin haar en een knorrig gezicht.
Haar eigenschappen zijn kil, onvriendelijk en ongeïnteresseerd.

Arno: Arno is de vader van Marcus, Benito en Yvonne, vroeger heeft hij in de gevangenis gezeten voor het vroegtijdig beëindigen van zijn vaders leven,  Marcus Benito en Yvonne waren toen nog zeer klein.
Ondanks dit alles is Arno een spontaan, aardig en meelevend persoon. Hij heeft nu een vrouw, Ans, en een zoontje, Guido.

 Juffrouw Annie: Annie is de nieuwe groepsleidster in ‘De Toevlucht’ in Bronkpolder.
Ze heeft kort, stug haar, peper en zout kleur en is erg mager. Haar eigenschappen zijn geestdriftig en onuitstaanbaar opgewekt. (volgens Yvonne)
Plaats:
Het verhaal speelt zich af rond heel Nederland, omdat en veel gerezen wordt.
Tijd:
Het verhaal speelt zich waarschijnlijk af rond de jaren zeventig, dat denk ik vanwege de omschrijving van sommige mensen en voorwerpen, zoals het volkswagenbusje of de uilenbril.
Het begin:
Het begint bij het begin van de eigenlijke gebeurtenissen, maar wel met een flashback.
 Dit is zo omdat het een lijn is van gebeurtenissen en het begint aan het begin van de eerste gebeurtenis, de overplaatsing.

Het probleem en de afloop:
Het probleem: Yvonne wil haar ouders ontmoeten.
De afloop: Yvonne heeft haar ouders ontmoet.

Perspectief:
‘’ik’’ perspectief.

Betekenis van de titel:
in het boek zou Yvonne ooit eens iemand horen praten over “wegwerpkinderen’’ dat zouden kinderen zijn waarvan de ouders hun ter adoptie hebben afgestaan en/of hun ouderrechten hebben afgestaan. En Yvonne en haar broertjes zijn dus ook ‘’wegwerpkinderen’’.

Beoordeling:
Ik vond het een leuk boek, maar af en toe wel wat langdradig en misschien een beetje veel details.

  Samenvatting:
Yvonne en haar twee broertjes zijn wezen. Ze wonen in een kindertehuis in Buren. Op een dag wordt er beslist dat van het tehuis een museum gemaakt wordt en dus moeten Yvonne, Benito en Marcus afscheid nemen van hun Juffrouw Caro.
Ze worden overgeplaatst naar een tehuis in Bronkpolder.
Er wonen hier 15 kinderen.

Als Yvonne een keer samen met Benito bij haar oma logeert (Marcus logeert bij tante Alie)vraagt Yvonne aan haar oma hoe haar ouders zijn overleden. Oma heeft daar nooit over willen praten en Yvonne heeft daardoor ook nooit een foto van haar ouders gezien (die waren 'per ongeluk’ verbrand) Dan horen Yvonne en Benito het echte verhaal. Ze zijn geen echte wezen. Hun ouders leven nog.
Oma wilde niet meer iets met haar zoon te maken hebben en ook niet met Karen.

Yvonne was razend dat ze er nooit iets van geweten heeft. Zij waren nu ook wegwerpkinderen. Jaren geleden had ze VROUWEN horen praten over wegwerpkinderen (dit waren de kinderen die weg werden gedaan door hun ouders) en nu waren zij dat ook.

Als Yvonne twaalf jaar is, wordt ze samen met haar broertjes weer overgeplaatst. Ze komen nu niet in een tehuis, maar in een pleeggezin. Samen met nog een meisje Patricia. De pleegouders hebben zelf nog een zoontje.
Na een tijdje begint de nieuwsgierigheid van Yvonne, Benito en Marcus naar hun echte moeder en ze sturen haar een brief. Ze krijgen dan een kil briefje terug gestuurd
Eindelijk is het zover, Karen wil haar kinderen ontmoeten, en dan blijkt het een hele teleurstelling. Yvonne krijgt later van haar moeder nog haar babyalbum.
Later wordt de pleegmoeder van Yvonne, Benito en Marcus ernstig ziek en kan ze niet meer voor hen zorgen. De kinderen moeten weer tijdelijk terug naar het tehuis. Een tijdje later gaan ze weer terug naar de Bolkerhoeve. Er zijn hier nu nieuwe pleegouders: Stella en Koos.
In deze tijd komt de moeder van Yvonne,, Benito en Marcus nog eens langs. Als Yvonne dan dingen vraagt over haar babyalbum blijkt dat Karen de woorden op het geboortekaartje (met grote blijdschap) niet serieus bedoeld heeft. Yvonne verbreekt het contact.
Wanneer Yvonne op een keer bij tante Alie logeert, vraagt ze naar haar vader. Ze krijgt van haar tante het adres, zodat ze hem kan schrijven. Maar in plaats daarvan gaat ze naar haar vader toe.
Deze viel ontzettend mee. Hij was zelfs van plan om in de vakantie naar Bolk te gaan om Benito en Marcus te ontmoeten.
De volgende dag liepen zij en haar vader naar het station toe en haar vader gaf haar ook geld om weer terug te gaan naar Bolk . zo gauw ze in Bolk was belde ze haar pleegmoeder op of ze haar op kon halen van het station. Haar pleegmoeder was boos op haar en vroeg wat er was ze zou het zeggen als ze in de auto zat . binnen een halfuur stond ze op het station en wachtte haar stiefmoeder op. Toen ze in de auto zat vertelde ze haar verhaal en haar stiefmoeder zij :" en hoe was je vader voor iemand ?" waarop Yvonne zegt "een mens."