Weerzien met de vijand door Henk van de Berkt

Over de schrijver van dit boek:

Henk van de Berkt (14 maart 1939) is geboren in Utrecht en woonde lange tijd in Spakenburg. Daarna verhuisde hij naar het Brabantse dorpje Klundert. Brabant. Hij heeft heel wat jaren voor de klas gestaan en was directeur van een christelijke basisschool in Klundert. Vroeger vertelde hij zijn leerlingen iedere dag zelfverzonnen verhalen, waarvan zijn leerlingen genoten. Hij werd daardoor aangespoord zijn verhalen op te schrijven. Omdat hij belangstelling had voor geschiedenis, en dan vooral voor de periode rond de Tweede Wereldoorlog, besloot hij iets over die tijd te gaan schrijven. Hij debuteerde met Verzet op de Veluwe. Net als Weerzien met de vijand bestaat het uit twee delen. In opdracht van de gemeente Klundert schreef hij een verhaal over de geschiedenis van de westhoek van Brabant. De Westhoek in nood gaat over de oorlogsjaren in Klundert en het nabijgelegen dorpje Moerdijk. Een rode ster aan de hemel en Grenssoldaat tegen wil en dank spelen in Oost-Duitsland, in de tijd dat de Berlijnse muur beide Duitslanden nog gescheiden hield. Verzet in Friesland speelt ook tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Alle boeken die Henk van de Berkt geschreven heeft:

· Verzet op de Veluwe (2 delen)
· Westhoek in nood
· Ridderspoor
· Weerzien met de vijand (2 delen)
· Smokkelaars op Texel
· De Jeugdbende
· Gevaarlijke Stropers
· De verborgen buit
· De verdwenen vrachtwagen

Ik heb dit boek gekozen omdat het een heel ander boek is dan andere oorlogsboeken.

Naar de Tweede Wereldoorlog was Kees uit het concentratiekamp Buchenwald bevrijd. Kees was helemaal de weg kwijt en werd in een psychiatrische inrichting opgenomen. Toen hij weer vrijkwam ging hij weer bij zijn moeder wonen. In de Tweede Wereldoorlog hadden Kees en zijn tweelingbroer Bert Joodse kinderen geholpen. Daarom waren zijn vader en Kees en Bert meegenomen naar een concentratiekamp. Kees en Bert verloren elkaar daar uit het oog. Toen de oorlog afgelopen was kwam Bert niet meer thuis. Iedereen waande hem dood. Kees kon na de oorlog nergens werk vinden omdat hij in een psychiatrische inrichting had gezeten. Tot op een dag hij zomaar een accountantskantoor binnenstapte. Hij vroeg of hij de directeur kon spreken. Het leek eerst of het weer niets zou worden, maar het bleek dat de directeur Van Tricht zelf in een concentratiekamp had gezeten. Hij kon komen werken. Kees deed heel goed zijn best. Zijn baas wilde dat hij zijn litteken op zijn gezicht liet weghalen, op zijn kosten. Dat aanbod nam Kees met open armen aan. Toen hij weer genezen was mocht hij op een dag met zijn baas mee om een collega te feliciteren met het openen van een nieuw accountantskantoor. Hij ging mee. Hij herkende de man ergens van. Die zachte stem die ogen. Hij wist alleen niet waarvan. Hij had van een goede Duitse vriend gehoord dat iemand zijn gezicht helemaal kon laten verbouwen. En toen wist hij het. Die man was niet van Kessel, maar de man die hem dat lelijke litteken bezorgd had, Dahler. Hij maakte een plan om zijn broer en zijn Duitse vriend te wreken. Die had ook al geprobeerd om Dahler te vermoorden maar hij ging er zelf aan. Dahler bleek onkwetsbaar te zijn. Want hij was hem net een stapje voor en pleegde een aanslag op hem. Hij werd uit een rijdende trein gegooid. Dahler dacht dat hij dood was maar dat was hij niet. Hij werd gevonden en naar het ziekenhuis gebracht.

Bert werd naar een ander concentratiekamp gebracht: Terblinka. Dat concentratiekamp lag in poolen. Hij zat in kamp 2, dus hij had nog geluk. Als je in kamp 1 zat daar was het helemaal erg. Bert gaf de moed niet op ook al waren er elke dag wel mensen die zelfmoord pleegden. Hij maakte een plan. Wat duurde het lang voordat er eindelijk sneeuw lag. Eindelijk was het dan zover. 's Nachts wachtte Bert op het gekreun. Daar was het: een doffe plof en het was gebeurd. Bert probeerde ze geeneens meer tegen te houden. Hij pakte de riem van de persoon en ging snel weg.
Hij rolde en keer door de sneeuw (dan viel hij minder op) en sluipte verder. Hij keek naar de soldaat die de uitgangen in de gaten hield. Nu was zijn kans. Hij rende in gebukte houding over de sneeuw. Hij was vrij alleen, er was nu nog een ding waar hij bang voor was: patrouilles. Die hadden hem zo gevonden. Daar hoorde hij iemand. De Duitser hoorde ook iets en zei 'Hertha zoek'. Hij moest iets bedenken en snel. Hij pakte zijn riem en maakte er een soort lus van. De hond kwam naar hem toe. Hij deed zijn ogen dicht en trok de lus aan. Zonder geluid te maken storte de hond in elkaar. Hij sloeg de Duitser in elkaar en verwisselde van kleding. Hij vluchtte snel weg. Hij stuitte op de Russische troepen en werd als een Duitse krijgsgevangene gevangen genomen. Ze geloofden niet dat hij een Nederlands was.

Hij werd samen met andere Duitsers nog 4 jaar gevangen gehouden. Zo kwam het dat hij in 1959 pas in Nederland was. Hij wilde wraak nemen op die Dahler en hij nam hem gevangen. Z`n moeder en Kees waren reuze blij dat hij nog leefde!
Hij werd verliefd op een dochter van Van Tricht en zo kwam het allemaal toch nog goed.

De mens wikt maar god beslist
Alles houd God in zijn hand. Je leven was je in een concentratie kamp niet meer zeker maar! De heere besliste nog alles!

Achter de wolken schijnt de zon.
Voor alle Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog. Naar de Duitse overheersing werden ze waren ze weer vrij

Een wolf in schaapskleren
De Duitsers die eerst zijde we komen voor jullie best wil. Maar onder tussen vermoorden ze wel bijna alle joden.

Wie zich brand moet op de blaren zitten
Dahler hij deed verkeerde dingen in de oorlog. Maar hij kreeg naar de oorlog wel levenslang!

Door de wol geverfd zijn
Dahler deed meer verkeerde dingen hij was er niet nieuw meer in, hij had al meer mensen dood geschoten.

In de wolken zijn
Kees was helemaal in de wolken toen Bert terug was

Wonder boven wonder
Leefde Kees nog toen hij uit de trein werd gegooid

Het hoge woord is eruit
Kees durfde het niet zogoed aan meneer tricht te vragen of hij er mocht komen werken.

Dat zal mijn een worst wezen
Zo dachten een heleboel Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog als er weer een jood werd meegenomen door de Duitsers.

Met man en muis vergaan
Alle joden kwamen bijna om in de Tweede Wereldoorlog ze hadden geen Vaderland niks helemaal niks.
Oorlog
Ik zie: ellende
Ik hoor: de bommen vallen.
Ik ruik: het smeulende hout.
Ik mag: niet huilen ik moet sterk zijn
Ik moet: er door heen komen door dit verschrikkelijke.
Ik wel: blijdschap zien
Ik moet: bemoedigd worden.
Ik ben: alleen op de wereld.
Wanneer zal er een eind aan komen?