Vreemde streken door Renate Dorrestein

Schrijver: Renate Dorrestein
Titel: Vreemde streken
Jaar van de eerste uitgave: 1984
Plaats, jaartal en druk van mijn uitgave: Amsterdam, 1984, eerste druk. Titelverklaring De titel is dubbelzinnig. In het eerst opzicht denk je aan een humoristisch verhaal. In het tweede opzicht verandert dat niet, maar wordt er iets aan toegevoegd. bronvermelding: zie ‘bronvermelding’ 1) Motivering voor mijn boekkeuze Ik heb dit boek gekozen, omdat Sabrina zei dat deze schrijfster hele mooie boeken schrijft. Ik heb toen eigenlijk zo maar een boek uit de kast gepakt en na het lezen van de achterkant van het boek heb ik het maar mee naar huis genomen.
Korte inhoud zie bijlage 1 Eerste persoonlijke reactie Spannend, ingewikkeld, zet me aan het denken, zielig. Uitgebreide persoonlijke reactie Het onderwerp van dit boek is de problemen die lesbische/homofiele stellen krijgen als ze kinderen willen. Het probleem wordt nog groter als de één wel een kind wil en de ander niet. Het onderwerp vond ik best interessant, want het is wel iets wat in deze tijd leeft, nu homohuwelijken plaats kunnen vinden. Het onderwerp ligt wel in mijn beleveniswereld, want ik ken een aantal homo’s en het lijkt me voor hun best een probleem om een kind te krijgen. Er zitten allemaal regels aan vast en dat is niet makkelijk om al die regels na te komen. Het boek maakt wel duidelijk dat je niet op moet geven om een kind te krijgen, ook als je homo/lesbisch bent. Er zijn altijd mogelijkheden. De schrijver maakt dat op een goede manier duidelijk doordat Akelei verschillende keren naar de spermabank gaat, omdat ze dus écht een kind wil. De belangrijkste gebeurtenis in het boek is denk ik het moment dat Akelei plotseling zegt dat ze een kind wil. Dat is het moment waar de wegen van Fresia en Akelei splitsen en dat is dan ook het einde van hun relatie. Deze gebeurtenis is redelijk uitgebreid besproken. Dat is wel belangrijk, want het is toch het moment waar het hele boek om draait. De gevoelens van de hoofdpersonen zijn goed verwoord. Je kunt je duidelijk in de situaties van Fresia en Akelei verplaatsen. Je, ik, voelt precies wat Akelei voelt als ze bang is en ook de gebeurtenissen in Afrika worden heel duidelijk verteld. De gebeurtenissen vloeien duidelijk voort. Je leest eerst een stuk over Fresia en dan lees je weer een stuk over Akelei. Het is duidelijk dat deze gebeurtenissen ongeveer op dezelfde tijd plaatsvinden. De gebeurtenissen zelf zijn geloofwaardig. Ik geloofde echt wel dat Fresia het moeilijk had met de dingen die er met haar gebeurde in Afrika. Ze kwam in een land dat volledig anders was dan haar verwachtingen en het land was ook echt beschreven, zoals ik het nooit had gezien. Er werd duidelijk verteld wat er anders aan het land was en dat zag er allemaal heel erg geloofwaardig uit. De gebeurtenis die de meeste indruk op mij maakte was de gebeurtenis waarbij Fresia de man van het Rode Kruis helpt. Fresia was tot nu toe nog iemand die eigenlijk niets kon, behalve boeken schrijven. Ze was nog niet echt heel erg slim geweest en ze was ook nog niet met geniale oplossingen gekomen voor bepaalde problemen. Op een gegeven moment komen Fresia en de man aan bij een rivier die buiten zijn oevers is getreden. De man wil eigenlijk wachten totdat het water gezakt is, maar Fresia heeft daar helemaal geen zin in. Dan komt Fresia met een heel erg slimme oplossing en daardoor dwingt ze ook respect af bij de man van het Rode Kruis. Dat is ook het moment dat de man Fresia eindelijk voor vol aan ziet. Deze gebeurtenis kan ik me nog goed herinneren, omdat iemand die voor dom beschouwd werd ineens toch heel slim blijkt te zijn. (Zie bijlage 4) De gebeurtenissen die tussen Akelei en Lucretia plaats vonden hebben me toch wel aan het denken gezet. Het maakte me duidelijk dat je je in moeilijke problemen niet met de eerste de beste persoon die je tegen komt mee moet lopen, want vaak kom je dan in een nog veel groter probleem. De gebeurtenissen worden duidelijk verteld, maar je moet zelf wel wat verbanden leggen. Niet alles wordt voorgekauwd, want anders is er niets om over na te denken. In het boek vind ik Fresia wel een heldin. Ze overwint allerlei gevaren in Afrika, maar bovenal overwint ze ook zichzelf en dat is heel erg knap. Akelei daarentegen vind ik maar een lafaard. Ze laat zich inpalmen door Lucretia en ze is ook niet sterk genoeg om ‘nee’ te zeggen als ze door heeft dat het zo niet verder kan. Dit zegt iets over de karaktereigenschappen van de hoofdpersonen. Akelei blijkt toch iets minder sterk in haar schoenen te staan als dat iedereen denkt en Fresia blijkt toch meer te zijn dan iemand die alleen maar kan schrijven. In het echte leven kom je dat ook wel eens tegen. Sommige mensen doen dingen die je totaal niet van ze verwacht. Je kunt je goed verplaatsen in de personen, want ze zijn heel goed beschreven. Ik kon me heel goed verplaatsen in Fresia. Waarom weet ik niet, maar ik denk omdat ze toch sterker bleek te zijn dan werd gedacht. Lucretia vond ik niet aardig. Ze was sluw en probeerde iedereen te manipuleren en dat lukte ook nog. Het gedrag van de man in Afrika beviel me ook niet, maar dat is waarschijnlijk, omdat ik een beetje feministisch ben. De man in Afrika is ontzettend seksistisch en daar kan ik niet tegen. De beslissingen van Fresia vond ik wel begrijpelijk, want in een ander land in een andere situatie weet je nooit precies wat je gaat doen. Wat Akelei deed vond ik niet leuk. Iemand met een beetje gezond verstand gaat niet achter de eerste de beste gek aanlopen, omdat die alles zo goed weet te vertellen. Dat vond ik gewoon dom, want je zou toch eerst een moeten kijken of die persoon wel bij je past. Het verhaal is niet moeilijk in de opbouw, al had ik pas later door dat het begin van het verhaal eigenlijk het einde is. Je leest dus eerst het einde en daarna begin je aan de rest van het verhaal. Dat was niet moeilijk, maar je moest er even achterkomen. Het verhaal is best spannend, want je hoopt dat Akelei toch nog bijdraait. Er zitten geen flashbacks in dus dat maakt het verhaal niet echt moeilijk. De opbouw van het verhaal past wel bij het boek, want je leest twee verhalen na elkaar en de gebeurtenissen zouden eigenlijk tegelijk moeten plaatsvinden. Dat klopt dus wel met het verhaal. Je ziet de gebeurtenissen afwisselend door de ogen van Fresia en dan weer door de ogen van Akelei. Dat is wel goed, want nu kun je je in twee personen verplaatsen. Het slot vond ik niet zo geslaagd, want het is toch wel gedeeltelijk een open einde en daar houd ik niet van. Het boek begon pas echt te boeien toen Fresia in Afrika zat en Akelei Lucretia tegen kwam. Het werd toen echt spannend, want je blijft tot het einde hopen dat het goed komt tussen Fresia en Akelei. Het taalgebruik in dit boek was niet moeilijk. Er waren eigenlijk geen stukken die ik niet begreep. Er waren ook geen moeilijke dingen zoals ingewikkelde beeldspraak. Het taalgebruik past wel bij het boek en de personages in het boek. Het zijn hele gewone mensen en daar hoort een normaal taalgebruik bij. Als Lucretia in het stuk voorkwam merkte je dat meteen aan het taalgebruik, want dat werd dan veel spiritueler. Verder zaten er geen specifieke dingen in het taalgebruik. Verdiepingsopdracht
Toen ik de achterkant van het boek gelezen had, dacht ik dat er een heel stuk werd geschreven over de tijd na dat Fresia is teruggekomen. Dat bleek niet zo te zijn. Er wordt maar een klein stuk geschreven over de tijd nadat Fresia is teruggekeerd. Ik had ook verwacht dat Fresia en Akelei niet meer bij elkaar zouden komen en dat bleek aan het eind van het boek ook zo te zijn. Ik denk dat de verwachtingen kwamen doordat er op de achterkant staat: ‘ze (Fresia) komt thuis, en vindt Akelei gevlogen. En dan begint de nachtmerrie pas echt.’ Zo dacht ik dus dat het boek draaide om de tijd na de terugkeer. Er waren volgens mij niet heel veel open plekken. Eén open plek in het begin van het boek was: ‘wat is de taak van de man van het Rode Kruis?’ Later in het boek kom je erachter dat hij degene is die er voor zorgt dat Fresia zwanger raakt. Op het einde maakt Fresia allerlei vrienden. Aan het einde van het boek is het onduidelijk wat er verder met die vrienden gebeurt. Ik heb het toen maar voor mezelf ingevuld door te bedenken dat die vrienden Fresia wel zullen helpen met het opvoeden van haar kind. De belangrijkste spanningsboog in dit verhaal is toch wel de vraag: ‘Komen Fresia en Akelei nog bij elkaar terug?’ Deze vraag wordt op het einde van het boek beantwoord. Het boek dat ik gelezen heb was niet heel erg spannend, maar toch wel spannend genoeg dat ik het zonder veel moeite uit heb kunnen lezen. Evaluatie Het boek was een boek dat lekker snel doorlas en ik had het dan ook al snel uit. Het verhaal is duidelijk, zonder al te veel vreemde, moeilijke dingen. Al met al was het een leuk boek om te lezen, maar als ik het nog een keer zou moeten lezen, zou ik het al een heel stuk minder interessant vinden. Mijn mening over het boek is niet heel erg veranderd. Dit komt doordat ik het boek wel goed begreep en ook omdat ik weinig echte achtergrondinformatie gelezen heb, want die bestaat niet over dit boek. Ik ben wel tevreden met de beschrijvingsopdracht. De samenvatting vind ik niet zo geweldig, maar dat komt omdat ik deze zelf geschreven heb. De verdiepingsopdracht vind ik niet zo handig, want het merendeel van de vragen heb je al half beantwoord. Dan moet je de andere helft van de vraag nog beantwoorden. Dat geeft een hoop verwarring, omdat je niet weet of je een vraag nu wel of niet over mag slaan. Ik vond het laatste stuk van het boek een beetje vaag, want nu weet je nog steeds niet, wie die nieuwe vrienden van Fresia zijn en hoe het met Akelei afloopt. De meeste vragen die in het boek stonden kon ik wel beantwoorden. Soms moest ik wel eens terug kijken naar wat er nu precies bedoeld werd, maar met de index achter in het boek kom je een heel eind. Er is één ding wat ik volgende keer anders ga doen als ik een boek moet lezen. Ik zorg dat ik van tevoren uitleg over het boek heb, zodat ik niet nadat ik het boek gelezen heb, erachter kom dat er helemaal niets over het boek te vinden is. Dat scheelt een hoop stress, want nadat ik van Joline hoorde dat zij haar werkstuk niet meer kon vinden, moest ik toch wel even heel erg opschieten, om in een paar dagen een werkstuk af te krijgen. BIJLAGE 1
Samenvatting van Vreemde Streken - Renate Dorrestein Akelei en Fresia zijn twee jonge vrouwen. Akelei is een mislukt beeldhoudster en Fresia is een succesvol schrijfster. Al snel na hun eerste ontmoeting bloeit er een romance op tussen de twee vrouwen en niet veel later trekt Fresia in bij Akelei. Akelei heeft namelijk een heel groot huis dat ze gedeeltelijk gebruikt als atelier. Als Akelei en Fresia een tijdje samenwonen heeft Akelei het idee dat ze iets mist. Na een tijdje komt ze erachter dat hetgeen dat ze mist een kind is. Ze vertelt dit aan Fresia op een ondoordacht moment en Fresia walst gelijk over de opmerking heen, door te zeggen dat ze best naar Acapulco zou willen. Gelukkig laat Akelei niet over zich heenlopen en ze besluit naar een spermabank te gaan. Ze doet verschillende pogingen om zwanger te raken, maar iedere keer mislukt het. Dan komt het moment dat Fresia naar Afrika gaat om een reportage te maken voor een tijdschrift. Ze wil eigenlijk niet weg, maar Akelei dwingt haar om te gaan. Fresia gaat inderdaad en naast dat ze gaat om een reportage te maken, gaat ze om te bewijzen dat ze best zonder Akelei kan leven. Iedereen had namelijk de indruk dat Fresia niets anders kon dan boeken schrijven en dat ze zichzelf nooit kon verzorgen als Akelei niet in de buurt was. Ook besluit Fresia dat ze iets speciaals mee wil nemen uit Afrika voor Akelei. Het cadeau wat Akelei het liefste zou willen hebben, is een kind, en dus besluit Fresia om een arm verstoten, verhongerd kind mee te nemen. Als Fresia in Afrika aankomt, schrikt ze enorm. Ze had een land verwacht met bloeiende savannes, brullende leeuwen en dansende medicijnmannen. In plaats hiervan ziet ze platgetrapte Coca-cola-blikjes, een jukebox met de afbeelding van John Travolta en een kroegbaas die een afgehakte hand buitmaakt en daarbij een speer in zijn lies krijgt. Geschokt door dit beeld, besluit ze dat ze toch hier wil blijven om een reportage te maken en uiteindelijk ook een kind mee kan nemen voor Akelei. Ondertussen gaat het niet goed met Akelei. Ze heeft allerlei hallucinaties en één van die hallucinaties is ‘nacht-Akelei’. Nacht-Akelei is een beeld van Akelei zelf, dat levensecht is en waardoor Akelei ‘s nachts niet kan slapen. Op één van de nachten dat Akelei wakker lag, wordt ze gebeld door een vrouw, die de voorzitster is van een netwerk van potentiële zelfmoordenaressen. Ze heet Lucretia en Akelei voelt zich meteen door haar aangetrokken. Het contact tussen Lucretia en Akelei blijft niet beperkt tot het nachtcontact van de eerste keer, maar Akelei gaat ook naar de bijeenkomsten van het netwerk. Ze leert hoe ze met nacht-Akelei om moet gaan. De tijd verstrijkt en het gaat steeds beter met Akelei. Lucretia laat Akelei zien dat Akelei makkelijk zonder Fresia kan en langzaamaan keert Akelei Fresia steeds meer de rug toe. Fresia kan zich ondertussen in Afrika aardig redden. Ze ziet er niet uit met haar haren die aan een wasbeurt toe zijn en haar ontstoken ogen, maar dat alles houdt haar niet tegen in de dingen die ze wil doen. Ze moet op zoek naar iemand van het Rode Kruis. Ze vindt deze man, maar hij heeft het niet zo op vrouwen. Hij is nogal seksistisch aangelegd. Gelukkig trekt Fresia zich daar niets van aan en uiteindelijk dwingt ze wel respect af bij deze man. Het resultaat van dit respect is dat ze samen in bed belanden met als gevolg dat Fresia zwanger is. Ze komt terug en Amsterdam en merkt dat er veel veranderd is. Akelei wil niets meer met haar te maken hebben en daarom besluit Fresia zelf vrienden de maken. En dat lukt haar goed na de ervaringen die ze op deed in Afrika.