Samenvatting: Tijdens een vertraging van zijn vliegtuig in Sydney gaat Jaques Bekker op zoek naar zijn oude jeugdliefde Moniek. Zij wordt gezocht door de politie, en na hun ontmoeting beginnen ze samen een tocht door Australië. Lange tijd worden ze niet herkend, tot ze in een café zitten waar op dat moment net een nieuwsuitzending op de tv te zien is. Een vroegere rivale van Moniek vertelt daarin hoe Moniek haar vroegere vriendje Jaques heeft afgepakt. Die avond worden ze overvallen door iemand die ze in het café herkent heeft. Hun auto doet het niet meer, en dus moeten ze te voet door de woestijn. Gelukkig krijgen ze een lift, en mogen ze bij een vriendin van de bestuurder overnachten. Dan belandt Moniek in een ruzie en schiet de vriendin dood. Jaques en Moniek vluchten weer, en huren een huisje ver van de bewoonde wereld. Hier wonen ze een aantal maanden, tot ze horen dat op de plaats van hun huis een stuwmeer komt, en dat ze weg moeten. Ze besluiten allebei te blijven, tot Jaques zijn vriendin Sonja op tv ziet. Hij besluit te vluchten. Moniek vindt hem terug, en bedreigt hem, maar in plaats van hem, schiet ze zichzelf door het hoofd. Hoofdpersonen: Jaques Bekker is een volwassen man van rond de vijftig. Hij is een bekende Nederlandse schrijver, die nu een taalquiz presenteert. Hij is op wereldreis, en op een tussenstop in Sydney krijgt hij te horen dat zijn vliegtuig naar Amsterdam drie uur vertraging heeft. Hij heeft een vriendin van zevenentwintig jaar oud, Sonja, en Jaques en zij wonen samen in Amsterdam. Hij heeft geen eigen mening, en doet alles wat Moniek wil. Moniek Illegems is een bekende zakenvrouw in Australië. Ze heeft een bedrijf met de naam Madame Twenty. Zelf staat ze ook onder die naam bekend. Madame Twenty maakt dames- en meisjessportmode, vrijetijds- en trimkleding, sieraden en parfums. Moniek wordt gezocht door de politie. Waarom ze gezocht wordt, wordt in het boek niet helemaal duidelijk gemaakt. Er wordt alleen gezegd dat het iets te maken heeft met de manier waarop de verschillende Madame Twenty bedrijven zaken met elkaar doen. Ik denk dat het om fraude gaat. Moniek denkt dat ze alles kan en is, en voelt zich geweldig. Ze commandeert mensen om dingen voor haar te doen. Het lijkt een beetje of ze ongevoelig is. Ze heeft eigenlijk 2 kanten: vrolijk en meisjesachtig, en meedogenloos en oppervlakkig. Moniek en Jaques hebben dertig jaar geleden wat met elkaar gehad toen ze beiden op vakantie waren in Oostende. Dit is ook de reden waarom Jaques Moniek is komen opzoeken. “Heb je mij m’n vliegtuig expres laten missen?” Ze keek wijs en stout: ”Ja” “Je doet precies wat je wilt” “Ik doe precies wat jij wilt” “Dit is tienduizend dollar,” zei Moniek. Koop de beste Ford Falcon die je daarvoor kunt krijgen. Ford Falcon.” “Waarom doe je het niet zelf?” “Ik ben erg bekend in Australië, Jack. Ik wil niet met die auto gezien worden. Je zou me helpen, ok? Ik wacht hier. Als ik zie dat je komt ga ik rijden, en jij rijdt achter me aan.” (In dit citaat is erg duidelijk dat Moniek Jaques commandeert, en persé haar zin wil hebben. Je ziet ook dat Jaques precies doet wat zij wil, en dus geen eigen mening heeft.) Thema: De thema’s zijn verdwijning, vluchten, ellende en onzekerheid. Hij schrok van haar blik: die van een kind dat op het punt staat te worden achtergelaten in een gevreesd vakantiekamp. “Je zou me helpen” “Waarméé?” “Ik probeer te verdwijnen” (in dit citaat wordt het voor de lezer voor het eerst duidelijk dat Moniek probeert te verdwijnen, en dat ze gezocht wordt) Jaques en Moniek zijn eigenlijk constant op de vlucht voor de politie. Ze worden steeds achtervolgd door ellende, zoals: diefstal, moord, zelfmoord. Ze hebben totaal geen toekomst meer, het is onduidelijk wat er met ze zal gebeuren. Eigen Mening: Het verhaal is zo geschreven, dat als je eenmaal begint, je ook meteen wilt weten hoe het afloopt. Ik heb het boek dus ook in drie dagen uitgelezen. Het is een spannend boek, omdat Jaques en Moniek gezocht worden door de politie, en te maken krijgen met moord, diefstal en fraude. In het boek zitten verrassende gebeurtenissen. Ik had bijvoorbeeld niet verwacht dat Moniek zelfmoord zou plegen. Het taalgebruik in het boek is niet al te moeilijk. Ik vond het moeilijk om een samenvatting over dit boek te maken, omdat er eigenlijk twee verhaallijnen zijn, die op het eind samenkomen. Ik heb ervoor gekozen om een samenvatting van de belangrijkste verhaallijn (die in Australië) te maken. Op sommige plaatsen in het boek zitten flashbacks (naar hun jeugd in Oostende). In het begin vond ik dat heel vaag, onduidelijk, en snapte ik er niet veel van. Maar in de loop van het verhaal begon ik te begrijpen dat Jaques en Moniek de vakantie in Oostende verschillend beleefd hadden. Dit wordt vooral aan het eind goed duidelijk. Fragment: Ze sloeg met haar vuist op het stuur. Het pistool lag even los op haar knieën, en Jaques gaf haar een duw, dook opzij, en probeerde het te pakken. Het viel op de grond en de auto slipte, raakte van de weg en tolde door de modder, vol met geschreeuw en gevloek, het gieren van de motor, lichaamsdelen die op elkaar en het interieur bonkten, gekreun. Ik vecht voor mijn leven, dacht Jaques en hij sloeg blindelings, met al zijn haat. Halverwege merkte hij dat ze naar buiten waren gevallen, want nu rolden ze door de modder, onbeheerst worstelend en slaand. Hij wilde haar hoofd raken, het met zijn vuist tot poeder slaan als een kalkskelet, hij proefde bloed en modder, kleren scheurden, en hij voelde een vlijmscherpe pijn die pas ophield toen hij haar met alle kracht op haar neus had gestompt, en hij dacht ook: dit is het intiemste wat we ooit hebben gedaan. Ineens was er een explosie, en hij was los van haar. Een paar meter van hem af zat ze in de modder, armen en benen gespreid, alsof ze daar van een glijbaan was neergekomen. Voor haar lag het pistool. Ze raapte het op en krabbelde overeind. Hijgend stonden ze tegenover elkaar, haar gezicht was overdekt met bloed en modder. “Kom mee,” zei ze “Nee,” hij keek naar het pistool in haar hand. “Nee?” “Nee.” Ze richtte op hem, maar er kwam een glimlach op haar gezicht, en ze haalde haar schouders op. “Nee?” Zei ze. “Jammer.” Ze lachte een kort lachje, zette het pistool tegen de zijkant van haar hoofd, en schoot. Ik vind dit het mooiste deel van het boek, omdat ik verwacht had dat Moniek Jaques zou doodschieten, of andersom. In het begin van het boek zitten veel dialogen, en is het allemaal vrij langdradig. Aan het eind gaat het allemaal heel snel, en in dit stukje is het ineens over. Ik vind het moeilijk om te verwijzen naar een gebeurtenis uit mijn eigen omgeving, omdat ik nog nooit met zelfmoord te maken heb gehad. Ik zie het wel eens in de krant staan, maar dat is alles. In dit fragment wordt wel heel duidelijk dat mensen die eens heel “close” waren, elkaar ineens heel erg kunnen gaan haten. Ik denk dat iedereen wel eens zoiets heeft meegemaakt, alleen dan op een iets minder overdreven manier.