Hoofdstuk 1: Samenvatting
Het boek bestaat uit korte verhalen met allemaal verschillende onderwerpen. De verhalen hebben te maken met het dagelijks leven van Bril. Het is allemaal op een humoristische manier verteld waardoor het erg leuk is om te lezen. De normale gebeurtenissen worden heel leuk beschreven waardoor je anders tegen het leven aan gaat kijken. Hij doet dit onder andere door veel zelfspot te gebruiken. Op de achterkant bijvoorbeeld staat als iets over dat hij in zijn neus peuterde. Doordat je steeds een nieuw verhaaltje leest blijft het je boeien. De verhalen hebben dan wel verschillende onderwerpen maar het gaat meestal wel om iets wat met zijn twee dochters te maken heeft. Het is vanuit de ogen van een bezorgde vader (Martin Bril zelf) geschreven die toekijkt hoe zijn dochters opgroeien. Ook lees je zijn gedachtes en gevoelens. De verhaaltjes zijn eigenlijk een soort columns. Het boek bestaat dus uit 42 columns met elk een eigen titel.
Hoofdstuk 2: analyseren
Personages:
Vader: De ik-persoon in het verhaal, Martin Bril zelf. Hij is een bezorgde vader, een schrijver en de hoofdpersoon van het boek. Hij moet zijn dochters steeds meer loslaten en heeft het daar soms moeilijk mee.
Dochters: Zijn soms ook hoofdrol van een verhaal. Er is een jongere en een oudere dochter. Ze komen beide steeds meer los van hun ouders.
Mevrouw bril: Is de vrouw van Martin en de moeder van de dochters. Ze is een bijrol in het boek.
Tijd:
Het boek is vooral in de verleden tijd geschreven. De gedachtes van de vader zijn meestal in de tegenwoordige tijd geschreven. Het heeft een chronologische volgorde, zowel de columns staan op volgorde als de tijd van één column opzich. De jongste dochter is aan het begin van het boek 7 jaar en aan het einde 13.
Thema en motieven:
Elk verhaaltje heeft natuurlijk ook zijn eigen thema en motieven maar we gaan nu even van het boek in zijn geheel uit. Het thema is eigenlijk logisch, namelijk de vader en zijn dochters. Motieven zijn dat zijn rol in het leven van zijn dochters, hoe dochters opgroeien, hoe hij steeds minder nodig wordt en hij zich zorgen maakt.
Perspectief:
Het boek is voor het grootste deel vanuit de ik-vorm geschreven. Ook zijn een paar verhalen vanuit het hij-perspectief geschreven, de hij is hierin de vader. Één verhaal is vanuit het ze-perspectief van zijn vrouw (mevrouw Bril) geschreven, “kip met cola light”.
Ruimte:
De meeste verhalen spelen zich af in het huis van de familie Bril in Amsterdam. De meeste van de andere verhalen spelen zich af in Amsterdam en een aantal ook op vakantie. Het verschilt dus weer per verhaal.
Verhaaleinde:
Elke column heeft een ander einde, deze verschilt dus.
Titel en motto:
Er is geen motto. Het is natuurlijk erg logisch dat het boek vader en dochters heet. Het gaat namelijk over een vader (Martin Bril) en zijn dochters. In elk verhaal komen de dochters voor en het is geschreven vanuit de vader.
Uiterlijk:
Op de voorkant staat een foto van Martin Bril en zijn dochters. Ook staat er een roze blok met “Vader en dochters” erop met onder het blok “Avonturen aan thuisfront”. Onderaan staat groot in het wit geschreven: “Martin Bril”, en wat kleiner eronder “Prometheus”.
De zijkant van het boek is roze. Hierop staat groot: “Martin Bril”, wat kleiner: “Vader en dochters” en nog wat kleiner een P van Prometheus.
Op de achterkant van het boek staat:
“Hou daarmee op, pap,' roept de jongste dochter.
'Wat doe ik dan?' Pap is zich van geen kwaad bewust.
'Je peutert in je neus!'
'Ik peuter helemaal niet in mijn neus!' hoor je jezelf terugroepen. Kan het zijn dat je het wel deed, maar nu alweer bent vergeten? Kennelijk, want de commotie zet door.
'Je hele vinger zat erin!'
Volgens de wetten van het toneelstuk moet je nu eigenlijk verbaasd of verontwaardigd naar de desbetreffende vinger kijken, maar dat doe je niet om verdere escalatie te voorkomen. 'Ik zal het niet meer doen,' mompel je dus maar.
'Pap! Je mond hangt open!' Dat is de oudste dochter, een halfuur later. Zij draagt al een bh, zag je laatst. Best een schok was dat, maar ja _ wat doe je eraan? Net doen alsof je het niet zag.
'Pap! Doe je mond dicht!' herhaalt ze op dwingende toon.
Je doet hem dicht en leest voort in de krant. Na een tijdje neem je een hap van je croissant.
'Kun je nou niet gewoon eten?' komt onmiddellijk het commentaar. 'Moet je nou echt zo snuiven en blazen en zulke grote happen nemen?' Dit is nog steeds de veertienjarige. 'Het is walgelijk, pap. Je lijkt wel een hond.'
Het moet niet gekker worden.
Maar dat wordt het natuurlijk wel. Vader en dochters is een boek over twee opgroeiende meiden en een vader die verwonderd en bezorgd toekijkt. De eerste jaren is het luiers verschonen en wachten op de eerste tand en het eerste voetstapje, vervolgens komen Bert en Ernie, Sesamstraat en Pluk van de Petteflet, maar daarna begint het pas: ze krijgen praatjes en gaan de gekste vragen stellen.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden