Tweestrijd door René Appel

René Appel – Tweestrijd A Verwachting en eerste reactie Ik dacht eerst dat dit een heel saai boek zou zijn; maar ja, ik moest een boek hebben. Ik had een kleine recensie gelezen van het boek in het boekje van de Lijsters, dat sprak me wel een beetje aan. Ik begon het boek te lezen, en ik vond het steeds spannender worden. Dit is normaal niet mijn soort boek, ik vind krimi’s niet zo leuk. Maar dit boek was toch net iets anders, het was totaal niet wat ik had verwacht. Het boek eindigde met een open einde, en ik wilde dat het verhaal nog even doorging, om te kijken hoe het afliep… Het was gewoon een mooi verhaal! B Samenvatting Het boek gaat over Manon, ze werkt in de slagerij van haar vader. Ze verveelt zich dood, maar ze doet het voor het geld, zodat ze kan uitgaan met haar vriendinnen. In de Bahama Bay ontmoet ze Roy, een vriend van Frank. Later op de avond voelt Manon zich niet lekker en gaat naar huis. Onderweg wordt ze lastig gevallen door een man die haar aansprak in de Bahama Bay; hij wil haar verkrachten. Ze is totaal hulpeloos, totdat iemand de man van haar afslaat. Die iemand bleek Roy te zijn, die haar achterna was gekomen. Een tijdje later komen Roy en Manon elkaar weer tegen in de Bahama Bay. Tussen Manon en Roy bloeit iets op, en na een tijdje trekt Manon bij Roy in. Ze weet nog niet dat Roy zich bezighoudt met verkeerde zaken; hij vertelt Manon dat hij in tweedehands auto’s handelt, maar in werkelijkheid steelt hij de auto’s met Frank en levert ze af bij Tony, die ze dan weer doorverkoopt. Als Tony en Frank worden betrapt en ingerekend, weet Roy te ontkomen. In café Woody’s Place ontmoet Roy Sjors, een “zakenman” die in drugs handelt. Roy wordt gevraagd koerier te spelen, omdat hij nu werkloos is en het geld goed kan gebruiken. Manon ziet Roy weggaan en thuiskomen, maar mag niet vragen waar hij is geweest, dan doet Roy dat ook niet bij haar. Roy geeft Manon elke dag een paar honderd gulden, zodat ze kan shoppen met haar vriendinnen. Manon vermoedt niets. Roy vind het een perfect baantje, hij hoeft alleen maar een paar uurtjes te wachten op pakketjes in een parkeergarage en ze rond te brengen, en daar verdiende hij dan een paar duizend gulden mee. Na dit een paar keer te hebben gedaan, gebeurt er iets vreemds. De routine die er normaal altijd is in de parkeergarage, was er nu niet. Roy vertrouwde het niet. Toch ging hij door met de klus. Alleen de auto waarin hij normaal altijd de pakketjes wegbracht wilde maar niet starten. Na het een paar keer te hebben geprobeerd, besloot hij de pakketjes over te laden naar zijn eigen auto. Hij rijdt langzaam weg uit de parkeergarage, maar wordt ingesloten door twee auto’s. Hij wordt zijn auto uitgesleurd en de pakketjes worden eruit gehaald. De mannen steken zijn auto in de brand, gooien zijn mobiele telefoon in de sloot en rijden weg. Roy zit nu totaal in de nesten, hij moet aan Sjors de waarde van de verloren pakketjes terug betalen (16.000 gulden). Een paar dagen later vertelt Manon dat ze zwanger is. Roy word heel boos op haar, hij wil dat ze het kind laat weghalen. Manon wil het kind houden, maar Roy vind dat er niet nog meer problemen bij moeten komen dan er al zijn. Hij verzint verschillende manieren om binnen een week het geld voor Sjors bij elkaar te krijgen. Hij leent 2000 gulden bij de ouders van Manon, onder het smoesje dat ze meubels voor hun huis moeten kopen. Hij koopt van het geld een pistool bij Ad, de café houder van Woody’s Place, de rest vergokt hij om aan meer te komen, wat hem niet lukt. Roy weet dat Ad heel rijk is, omdat hij overal coffeeshops bezit. Roy gaat mee naar huis met Ad en uit wanhoop vermoordt hij hem. Hij steelt 4.000 gulden van Ad en zorgt dat er geen sporen achterblijven. Manon ziet hem ’s nachts om 4 uur thuiskomen met zijn kleren vol bloed, en vraagt wat er is gebeurd. Roy zegt niks, alleen dat ze haar mond moet houden en als iemand vraagt hoe laat hij thuis was gekomen moest ze zeggen half drie. Manon leest een dag later in de krant dat er een caféhouder is vermoord, en vraagt aan Roy of hij het heeft gedaan. Ze ziet aan Roy dat hij het was. Dan beginnen voor Manon de echte problemen pas. Ze krijgt de politie op bezoek en ze moet liegen om Roy niet te verraden. Manon wordt helemaal gek van iedereen die op haar afkomt, en Roy die steeds vaker weg is, op de vlucht voor de politie, die ondertussen achter hem aanzit. Manon kan niet langer liegen, en vertelt de waarheid aan de politie. Roy wordt opgepakt en komt voor de rechter. Hij wordt veroordeeld tot 15 jaar cel, maar zijn advocaat gaat in hoger beroep en weet hem vrij te spreken. Manon wordt ontzettend bang en komt bijna niet meer buiten. Ze kan niet meer in hun eigen flat blijven, omdat Roy er een sleutel van heeft en zo binnen kan komen. Ze gaat naar haar buurvrouw Wendy, met wie ze goed op kan schieten, omdat zij ook een criminele vriend had. Wendy vangt haar op en verzorgt haar, want Manon heeft geen geld meer. Manon is ondertussen bijna 8 maanden zwanger, en ze is bang dat als Roy haar te pakken krijgt dat hij het kind ook wat aan doet. Ze wil niet terug naar haar ouders, want ze is bang dat ze haar hebben verstoten. Ze heeft ook al haar broer verloren; op een dag ging hij op vakantie met vrienden en is nooit meer teruggekomen. Haar ouders zijn er nog erg verdrietig om. Roy komt in de gevangenis, toen hij voorwaardelijk vast zat, Rolf tegen, waarmee hij goed overweg kan, ook nadat hij vrijgesproken is. Manon kan niet meer tegen het dreigen van Roy en verhuist samen met Wendy naar een flat in de Bijlmer. Ondertussen verzint Roy een plan om Sjors om zeep te helpen. Hij had zijn pistool weer terug, dat hij bij Angelo had achtergelaten, zodat de politie het niet kon vinden. Hij wilde van Sjors af. Hij had hem precies waar hij hem wilde hebben maar durfde hem niet te vermoorden. Als Sjors hem aanvalt schiet hij alsnog en hij denkt dat Sjors dood is en dat hij af is van zijn geldproblemen. Maar Sjors leeft nog en hij wil wraak. Zelf is hij te zwak om Roy terug te pakken, maar hij stuurt Willem, zijn bodyguard erachter aan. Rolf en Roy zijn goede vrienden geworden nadat ze elkaar hadden ontmoet in de gevangenis en doen beide klusjes voor Angelo. Toch begint het verraad van Manon aan hem te knagen, hij besluit alsnog Manon op te zoeken en haar terug te pakken op een of andere manier. Op een sluwe wijze komt hij achter haar nieuwe adres en neemt Rolf mee om op Wendy te letten. Maar eenmaal daar komt Rolf erachter dat Manon zijn zusje is en houdt Roy tegen. Er ontstaat een grote vechtpartij tussen Rolf en Roy, en het lijkt dat Roy aan het winnen is, maar dan komt onverwacht Willem langs om Roy een kopje kleiner te maken. Er ontstaat een vechtpartij en Roy wordt van het balkon afgegooid, wat hij niet overleeft.
Analyse Tijd: Het verhaal speelt zich af in deze tijd, je komt al diverse moderne dingen tegen; drugs en moderne pistolen, gokkasten… De vertelde tijd is ongeveer een half tot driekwart jaar denk ik, het is niet goed uit het boek te halen wanneer de ene dag eindigt en de andere begint, je kunt het een klein beetje uit de gebeurtenissen halen. Het verhaal speelt zich in chronologische volgorde af, er zijn weinig tot geen flashbacks of flashforwards. Er zijn alleen tijdsprongen van een paar uurtjes hooguit, tijdverdichtingen zijn er niet veel, je krijgt veel details erbij. Ruimte: De belangrijkste plaatsen waar het verhaal zich afspeelt zijn de flat van Roy en Manon, het café Woody’s Place en op straat; een klein stuk van het boek in de gevangenis waar Roy later zit (allemaal in Amsterdam). Personen: Manon, lang haar, rustig, ze laat haar gevoelens zien in het boek (dus karakter). Ze heeft een verdwenen broer en woonde boven de slagerij van haar ouders, voordat ze met Roy ging samenwonen. Ik kan me goed in haar personage inleven. Geen speaking names. Roy: kort donker haar, ogen die emoties verraden, laat zijn gevoelens ook zien in het boek (karakter), vooral zijn agressie die hij vaak niet kan beheersen. Werkt voor Tony en later voor Sjors, eerst in autohandel en later voor Sjors in de drugshandel. Slaat Manon en liegt tegen haar. Geen speaking names, kan me niet goed inleven in Roy’s personage, is veel te agressief. Perspectief: Hij/zij- perspectief en verborgen verteller; het lijkt erop alsof het verhaal zichzelf vertelt af en toe; de ene keer vanuit Manons ogen en de andere keer vanuit die van Roy. Thema: Psychologische thriller Motieven: Abstract motief: liefde, haat, verraad, angst, schuld, wraak. Genre: Thriller Stijl: Lengte van de zinnen is normaal, niet extreem lang; niet extreem veel bijv. naamwoorden; gemakkelijk taalgebruik, weinig moeilijke woorden; boek leest makkelijk weg; modern taalgebruik; veel dialogen; veel ruimtebeschrijvingen. Titelverklaring: Manon is in tweestrijd met zichzelf; ze weet dat Roy fout is, maar ze houdt van hem en wil hem eigenlijk niet kwijt. Ze weet niet wat ze moet doen en uiteindelijk geeft ze hem wel aan als ze weer wordt verhoord.
D Eindoordeel De gebeurtenissen kwamen wel echt over, het was alsof je er zo naast stond en keek wat er gebeurde; dat vind ik wel goed aan een boek, als je het zo kunt meebeleven. Zelf heb ik gelukkig nog nooit zoiets meegemaakt zoals Manon in dit boek, ik ken ook geen mensen die dit hebben meegemaakt. Ik kan me ook niet herinneren dat ik een boek heb gelezen waar deze gebeurtenissen ook in voor kwamen… Er waren wel schokkende gebeurtenissen, zoals dat Roy Manon steeds slaat als hij agressief is en zijn woede kwijt moet, en Manon net op dat moment iets een klein beetje verkeerd doet in zijn ogen. Ook vermoordde Roy caféhouder Ad ten Kate, dat was ook geen normale gebeurtenis. Het boek zet je aan het denken over hoe de criminelen denken; je ziet de gedachten van Roy, en in zijn ogen zijn de dingen die hij allemaal doet niet altijd fout. De autohandel en de drugshandel ziet hij als een baantje om aan geld te komen, niet als criminele zaak. De personen waren van ‘vlees en bloed’, je zou ze zo op straat tegen kunnen komen. Ik vond Manon een sympathiek meisje, en Roy ontzettend antipathiek. Hij houdt totaal geen rekening met Manon en zijn andere zogenaamde vrienden, hij denkt alleen maar aan zichzelf, geld en hoe hij eraan kan komen. Manon is erg breekbaar, ze gaat om met Wendy, haar buurvrouw op de flat. Wendy helpt haar door de moeilijke periodes heen, en beschermt haar tegen Roy, zoveel als ze kan. Ik kon me goed inleven in Manon, ze deed de dingen die ik waarschijnlijk ook zou doen in haar situaties. In Roy kon ik me helemaal niet inleven, ik kon me niet voorstellen hoe je op zo’n verschrikkelijke manier kon denken. Ik herken de angst van Manon om op straat te komen als Roy opgepakt is, ze ziet hem overal lopen. Ik heb zelf niet zoiets als Manon meegemaakt, maar wel dat ik me niet op mijn gemak voelde als ik over straat liep, omdat ik bang was om bepaalde mensen tegen te komen. Manon heeft eerst gelogen tegen de politie, ik denk dat ik in haar situatie ook wel zoiets had gedaan, je geeft ten slotte niet zomaar je eigen vriend aan. Ik denk alleen dat ik eerder had besloten weg te gaan uit het huis en eerder aangifte had gedaan, in plaats van er zo lang mee rond te lopen en er gek van te worden. De opbouw van het boek was niet zo moeilijk, het verhaal was makkelijk te lezen en te volgen. Het was een spannend verhaal, ik heb de laatste 60 bladzijdes in een keer uitgelezen omdat ik het boek niet kon wegleggen, het zat hem in de gebeurtenissen, niet echt in de opbouw. Ik heb bijna geen stukken overgeslagen, ze waren allemaal wel spannend. Het maakt mij persoonlijk niet zo veel uit wat voor verteller het is, het gaat mij om de manier waarop het is verteld. Het boek heeft een open eind, het eindigt op een rare manier, een klein Surinaams meisje wat voor de flat met papieren vogels speelt vertelt wat ze heeft gezien… ‘Ze hoefde vandaag niet naar school. Mama was een half uur met haar haar bezig geweest, maar ze had de hele tijd keurig stil gezeten. Ze had gezien hoe de man naar beneden probeerde te vliegen. Hij lag nu te slapen, met zijn armen breed uitgespreid, en zin ene been raar gebogen. Hij leek wel een circusartiest, zo lenig als dat ene been was gebogen. Maar hij lag half op de groene tiktokvogel. Die had nu vast pijn. ‘ Ta aki nan mi ke hunga,’ zei ze, maar hij zei niets terug. ‘ Esaki ta mi luga.’ Ze tikte met haar schoen even tegen zijn rechterarm, maar hij reageerde nog steeds niet. ‘ No drumi mas. Si bo ke drumi, bai pa bo kama.’ De man bleef zo liggen, alsof hij voor altijd sliep. Na een tijdje kwamen er mensen om haar heen staan. Ze vertelde wat ze had gezien. Toen kwam er een politieman, een macamba. ‘Zij heeft het gezien,’ zei een lange, dunne man. ‘ misschien kan ze het nog een keer vertellen.’ De politieman ging op zijn hurken zitten. ‘ E ke a bula manera para, for di e kas. E ora el bai drumi. Aki nan, ariba yerba, i esei nog mag. E otro aranan no ke.’ ‘Ze zegt dat hij van de flat gesprongen is… dat hij wou vliegen als een vogel… en dat hij toen is gaan slapen, maar dat de andere vogels dat niet willen.’ ‘Hende no por bula manera para,’ zei een man. ‘Mensen kunnen niet vliegen.’ Ze wist wel beter. Je weet alleen dat Roy van het balkon is gegooid, maar je weet niet hoe het verder gaat met Manon, en hoe de bevalling is. Ik vind dat een boek als het uit is moet stoppen, dat je er niet meer over na hoeft te denken. Je komt het einde toch nooit te weten. Het wisselende perspectief vind ik wel mooi, dan kom je vanuit ieders gezichtspunt dingen te weten die je niet zou weten als je maar vanuit een persoon het verhaal zag. Het taalgebruik was niet moeilijk te begrijpen, de zinnen waren niet te lang en de woorden waren niet moeilijk. Ik kon me de beschreven dingen goed voorstellen, het taalgebruik was beeldend genoeg. En waren veel dialogen en veel beschrijvingen, dat vind ik wel fijn aan een boek, dan kun je je beter voorstellen wat er allemaal gebeurt en waar het gebeurt. Ik vind het een goed geschreven boek, als er een vervolg op was, zou ik het best willen lezen.