Titel Twee vrouwen Auteur Harry Mulisch Samenvatting (achterkant van het boek) Als Laura Tinhuizen, een intellectueel ingestelde museumconservatrice, tot haar eigen verbazing verliefd wordt op het twintigjarige kapstertje Sylvia Nithart, is ze alweer enige tijd gescheiden van haar man Alfred Boeken. Met deze is ze zeven jaar getrouwd geweest, zonder dat ze kinderen kregen. Er ontstaat een stormachtige en gecompliceerde liefdesrelatie tussen de twee, die er door het raadselachtige gedrag van Sylvia niet overzichtelijker op wordt. Maar de echt dramatische ontwikkelingen beginnen pas als Laura ontdekt dat Sylvia achter haar rug om een relatie heeft aangeknoopt met haar ex. Mijn leeservaringen In het boek vond ik de gedachten van Laura goed beschreven. Ze werden op zo'n manier getoond, dat ik meeging in het verhaal, alsof ik in een 'kamertje' zat dat zich achter haar ogen bevond. Ik kan me helemaal voorstellen hoe ze zich voelde toen ze hoorde dat het uit was tussen haar en Sylvia. Dat je geliefde het uitmaakt terwijl jij je voelt alsof je de ware bent tegengekomen is iets wat veel mensen tijdens het leven te verduren krijgen. Ook ik. Ik begreep het heel goed dat Laura zich rot voelde. Je hebt voor niets en niemand meer interesse. Het enige dat je weer kan laten leven is hij (in haar geval dan zij!). De tijd die je dan nodig hebt om te proberen hem te vergeten duurt een enorme tijd en het lijkt wel of iedereen zich tegen je keert. Het is gewoon een ramp! Ik vond het dan ook heel erg fijn voor Laura dat ze niet dit hele proces heeft meegemaakt. In haar geval kwam natuurlijk de verandering omdat Sylvia weer bij haar terugkwam. Ze was dus niet meer genoodzaakt om over haar heen te komen. Het is dan natuurlijk wel erg onwennig dat je opeens weer bij elkaar bent terwijl je dacht het voorgoed voorbij was. Ik vind dat je onbewust of bewust altijd wel hoop hebt dat het weer goed komt. Het is alleen zo moeilijk om te ervaren dat die hoop geen hoop meer kan zijn en dat je die hoop buiten moet sluiten. Laura heeft het geluk gehad dat ze niet in die positie is gekomen, en waar ik dus wel heb gestaan. Laura staat nu alleen voor nog iets dat moeilijker is, want Sylvia is vermoord. Ik kan daar geen herkenning in zien want ik heb het nog nooit meegemaakt dat mijn geliefde sterft, laat staan wordt vermoord! Voordat ik het boek ging lezen had ik al vaker van de titel gehoord. Ik had de titel namelijk al op veel boekenlijsten zien staan. Ik dacht allereerst dat dat kwam doordat het boek vrij dun is. Een dun boek is nou eenmaal voor velen een prioriteit! De titel geeft al aan dat het over vrouwen gaat, en na lezing van de achterkant van het boek kwam ik te weten dat het over twee lesbiennes ging. Dat sprak me wel aan omdat een roman meestal gaat over hetero's, wat weer heel vanzelfsprekend is. Het boek maakte me daarom nieuwsgierig hoe deze relatie tussen vrouwen zou zijn. Tijdens het lezen vond ik het begin van de relatie nogal vreemd, en de relatie op zichzelf ook. Ze komen elkaar tegen op straat, ze praten wat en van het ene op het andere moment wonen ze samen! Erg kenmerkend in hun relatie is dat ze bijna niet praten over gevoelens voor elkaar, verwachtingen van elkaar en vooral over het leven, het verleden, het heden en de toekomst. Ik kan zelf geen relatie hebben als mijn vriend zich niet zou uiten over hoe hij zich voelt, hoe hij denkt en vooral hoe hij is. Want wat heb je anders nog over? De seks? Ze zeggen echt wel eens dat ze van elkaar houden, dat weet je ook wel, maar om daar een hele relatie op te bouwen? Dat lijkt mij niet goed. Omdat ze bijna niet praten ken ik Sylvia helemaal niet. Ik ken alleen Laura, maar net als Laura had ik niet verwacht dat Sylvia haar zou verlaten en helemaal niet voor Alfred! Toen Alfred en Sylvia op het balkon stonden te kletsen dacht ik dat ze misschien wel goede vriendjes zouden worden en dat ze vaker met Alfred en zijn nieuwe vrouw iets zouden afspreken. Ik dacht dat Alfred zijn goedkeuring gaf aan Laura over Sylvia, toen hij zijn duim opstak, maar dat het ook de acceptatie was van het feit dat ze lesbisch zijn. Ik had ook niet verwacht dat Sylvia weer terug zou komen. Tja, dat is wel iets wat eventueel zou kunnen, maar dat ze weer terug zou komen met 'hun kind', dat shockeerde me toch wel even. Hoe je op het idee komt om een relatie te beginnen met de ex-man van je vriendin, je vriendin laat zitten, je zwanger laat maken door die ex-man en dan doodleuk weer terughuppelt naar je vriendin! Ik weet niet of ik dat zou pikken hoor! Waarschijnlijk zou ik aan de ene kant heel erg blij zijn dat hij weer terug is, maar aan de andere kant zou ik niet weten of ik hem nou binnen moet laten komen of dat ik de deur voor z'n neus zou dichtgooien. Iemand die zulke dingen doet kan toch niet normaal zijn? En dan te denken aan Alfred. Hij heeft zijn gezin achtergelaten voor haar, en het enige wat zij van hem wil is zijn sperma! Ze zou zo gemakkelijk op een andere manier bevrucht kunnen worden. Een manier waarop ze niemand pijn hoeft te doen, zodat iedereen gelukkig is. Ik vind het dan ook helemaal niet zo vreemd dat ze wordt vermoord. Ik zou bijna nog denken 'eigen schuld, dikke bult'! Ik zou misschien hetzelfde doen als ik in Alfred's positie stond. Je laat je gezin achter, je denkt dat er van je wordt gehouden, maar dan blijkt dat je gewoon wordt gebruikt! Ik had eigenlijk niet verwacht dat hij haar zou vermoorden omdat hij erg nuchter deed over de situatie door de telefoon. Dat is natuurlijk wel schijn geweest, maar goed. Schijn bedriegt! Ik vind het taalgebruik heel fijn. Het verhaal is niet moeilijk beschreven waardoor het makkelijk leest. De manier van vertellen is ook erg fijn omdat het wordt verteld door de hoofdpersoon. Hierdoor zit je als het ware in de persoon waardoor je makkelijker in het verhaal op kunt gaan. Ik vind dat Laura redelijk goed met haar situaties omgaat. Ik zeg redelijk omdat ik het belachelijk vind hoe ze met haar moeder omgaat. Nadat ze kwaad werd heeft ze haar laten gaan en niets meer van zich laten horen. Dat vind ik heel erg slecht. Ik zou mijn moeder de tijd gunnen om aan het idee te wennen en dan later terug zijn gegaan om haar te vertellen hoe het gekomen is en hoe goed ik me er bij voel etc. Niets meer van je laten horen vind ik dus echt zwak! Ik denk ook dat ik een heel groot schuldgevoel met me mee zou dragen voor de rest van mijn leven, als mijn moeder dan dood is. Als ze dood is weet je pas echt dat je fout bent geweest. Dat je terug had moeten gaan om heer de situatie uit te leggen, maar dan is het te laat. Laura had dat moeten voorkomen. Verder vind ik dat Laura het niet had moeten accepteren dat Sylvia loog tegen haar ouders. Ik vind dat Sylvia er eerlijk voor uit had moeten komen dat ze lesbisch is. Je kunt je leven toch niet baseren op leugens? Daar hebben haar ouders niets aan, maar zij al helemaal niet. Ze zullen er vroeg of laat toch wel achter komen, en dan komt de klap alleen maar harder aan. Ik vind dat Laura dat Sylvia echt had moeten duidelijk maken. Ze deed dat wel een beetje, maar ze had echt moeten doorzetten. Ik vond het heel mooi om te lezen hoe Laura en Sylvia van elkaar genoten ondanks het feit dat ze een 'praatloze' relatie hadden. Ik vind dat heel knap, omdat het toch nog steeds wel een beetje een taboe is dat twee vrouwen samen een relatie hebben. Er wordt steeds minder moeilijk over gedaan, maar ik denk dat ik het zelf toch nog steeds erg moeilijk zou vinden om het te uiten aan de omgeving. Ik ben door dit boek niet echt anders gaan kijken tegen homoseksualiteit. Ik heb het altijd al geaccepteerd, maar toch kijk ik er als het ware een beetje op neer. Ik vind het namelijk gewoon een vreemd idee dat twee mannen of twee vrouwen met elkaar in bed liggen. Ik vind het op een of andere manier gewoon een beetje onnatuurlijk, maar ik misgun ze hun geluk echt niet hoor. Wel vind ik het heel knap dat ze uit durven komen voor hun gevoelens, want dat is natuurlijk heel moeilijk. Het zou slecht zijn om zulke gevoelens buiten te sluiten, want geluk is een waarde die hoog staat in het leven. Dit boek heeft mij geleerd dat geluk erg belangrijk is in het leven en dat je er eigenlijk alles aan moet doen om jezelf gelukkig te maken, maar dat je ook aan het geluk van anderen moet denken. Sylvia maakt zichzelf gelukkig door bij Laura te zijn. Ze maakt Laura gelukkig door haar liefde te geven, maar ook een kind. Wat ook wel naar voren komt is dat je eerlijk moet zijn omdat je anders alleen maar in de problemen komt. De eerlijkheid moet je leugens overwinnen, alleen is dat niet gelukt bij Laura. Ze wilde niet dat Sylvia loog tegen haar ouders over hun relatie, maar Sylvia bleef dat toch doen. Ze deed dat denk ik omdat ze haar ouders gelukkig wilde maken door hen een ideaalbeeld van hun dochter te geven.