1 Zakelijke gegevens
a. De auteur van het boek Twee Koffers Vol is de vrouw Carl Friedman
b. Twee Koffers Vol, uitgeverij Van Oorschot, te Amsterdam, 1e druk 1993, 173 bladzijden. c. Het boek is een na-oorlogse roman 2 Eerste reactie
a. Ik heb dit werk gekozen, omdat het me aangeraden is door een vriendin van mijn zus. Zij had het ooit van mijn zus gekregen en had het gelezen. Zij vond het een heel mooi boek en daarom ben ik het ook gaan lezen. b. Ik vond het boek echt heel mooi. Ik heb er een aantal lessen aan besteed en omdat ik het daar niet uitkreeg ben ik ook ’s avonds gaan lezen in m’n bed. Het was zo boeiend; en als het niet aan m’n vader had gelegen had ik het in één nacht uitgelezen….. Het was ook goed dat alle gebeurtenissen onderling goed waren verdeeld in het boek. Zo werd het op bepaalde momenten niet saai. 3 Verdieping
a. Het verhaal gaat over een meisje dat Chaja heet. Zij is de ik-persoon en alles wordt vanuit haar visie verteld. Chaja is een meisje van 20 jaar. Ze studeert filosofie en heeft bijbaantjes om haar huur te bekostigen. Ze is geboeid door het orthodox-joods bestaan maar is dat zelf niet. Regelmatig gaat ze op bezoek bij haar ouders; haar vader is gepensioneerd en spendeert zijn tijd nu aan het zoeken naar twee oude koffers die hij tijdens de oorlog heeft begraven in een Antwerps tuintje. Haar moeder vindt het maar niks wat haar vader doet en is een enorme kletskous. De bovenbuurman van de ouders van Chaja heet Meneer Apfelschnitt. Hij schaakte altijd met de vader van Chaja. Als Chaja op een gegeven moment werk zoekt, komt ze terecht bij de familie Kalman. Ze gaat daar werken als een soort babysit omdat de moeder daar weinig tijd voor heeft tussen de middag. De familie Kalman bestaat uit vader; hij negeert Chaja en vindt haar een heidens iemand. Moeder vindt Chaja’s kleding maar niks maar is haar wel dankbaar voor haar “werk”. Avron en Dov zijn twee kindjes van resp. 8 en 6 jaar; ze komen in het verhaal bijna niet voor. De tweeling Tzivja en Esja, beiden 5 maanden oud, komen wel wat meer in het verhaal voor…..zij gaan namelijk elke middag samen met Chaja en Simcha naar de eendjesvijver in het park. Simcha is een jongetje van 3 jaar. Hij is gek op Chaja en dat is wederzijds. Hij is ook weg van de eendjes in de parkvijver. Dan is er ook nog de congierge van het gebouw van de Kalman’s. Het is een norse; jodenhatende man. Zijn hond Atilla volgt hem trouw. Bijna elke dag gaat Chaja bij de familie Kalman langs om samen met Simcha en de twee jongsten naar het vijver in het park te gaan. Hoewel Simcha een stil mannetje is leeft hij helemaal op in het bijzijn van de eendjes. Het maakt Chaja blij, elke keer dat ze “haar” Simcha ziet. Voor haar begint dan pas haar dag. Zo gaat dat een tijd lang en Chaja beleeft allerlei dingen waarover ze dan vaak filosofeert. Op een dag wordt haar vader door de politie thuisgebracht omdat hij zat te graven in zomaar een tuin om zijn koffers te zoeken. Chaja is trots op hem vanwege zijn doorzettingsvermogen. Een aantal dagen later is het de congierge die Simcha’s handje tussen de deur van de lift wil stoppen. In haar woede scheurt Chaja de jas van de congierge. Altijd zat de congierge de fanilie Kalman al dwars maar nu werd het steeds erger. Op een dag heeft hij dan zelfs de hal geblokkeerd met meubels en zo moet Chaja door het raam naar buiten. Mevrouw Kalman vertelt haar dan dat ze maar beter een weekje niet kan komen. Ze gaat akkoord en als ze een week later terug wil gaan komt meneer Apfelschnitt op bezoek. Zijn goede nieuws is dat haar vader weer normaal met hem schaakt en niet meer naar de koffers zoekt; het slechte is dat Simcha verdronken is in de eendjesvijver. Ze is verbijsterd en gaat bij de Kalman’s langs om te condoleren, maar daar is vader Kalman niet blij mee. Hij geeft haar de schuld van zijn dood omdat zij verkeerd voor hem zorgde. Moeder Kalman is gewoon dankbaar en zegent haar. Daarna gaat Chaja natuurkunde studeren en omdat haar vader dat beter vindt dan filosofie betaald hij voortaan de kamerhuur. Nu kan Chaja zich meer op haar studie storten. Het thema dat als rode draad door het verhaal loopt is Chaja die zelf niet joods is maar zich er toch door voelt aangetrokken. Ze komt er veel door te weten omdat haar baas Joods is en ze het Jodendom bestudeert. b. De schrijfstijl van de schrijfster is over het algemeen erg rustig en de dingen om de hoofdpersoon (de omgeving) worden uitvoerig beschreven. Net zoals de gevoelens die ze heeft. Het verhaal speelt in Antwerpen in de jaren zestig in een buurt waar veel joden wonen. Er heerst in die beurt ook veel jodenhaat. Chaja heeft daar elke dag mee te maken. (als er bijvoorbeeld op een bankje in het park “STINKJODEN” staat geschilderd…) De verhaalfiguren zijn in het verhaal heel goed beschreven….ik had echt een compleet beeld van ze gekregen in de loop van het verhaal, ook qua karakter. De situaties in het verhaal zijn ook heel echt beschreven; alsof je er tegenaan staat te kijken. Ik zag als lezer bijna precies wat Chaja zag en je gaat in bepaalde situaties ook een beetje zoals zij denken, bijvoorbeeld bij problemen die ze heeft. De vertelwijze is over het algemeen hetzelfde als de schrijfstijl.(Ik zou ook echt niet weten wat het verschil is tussen die twee(!)) c. Het thema (de hoofdgedachte) is het feit dat Chaja geïnteresseerd is in het Jodendom terwijl ze zelf niet Joods is. Omdat ze in een “Jodenbuurt” woont heeft ze veel met hen te maken en weet ze veel over hun levensstijl. Ook leest ze er veel over. Ondertussen heeft ze veel te maken met antisemitisme. Er zijn een aantal motieven voor dit thema van antisemisme, namelijk:  Er is natuurlijk die Joden-hatende confierge  Ook als Chaja op een avond met een vriendin uitgaat heeft ze opeens geen zin meer omdat blijkt dat dat meisje heel aantisemistisch is opgevoed en dus ook is.  Nog een motief, is de tekst “stinkjoden” die op een bankje in het park is geschreven. Het enige verband wat ik zie tussen de titel en het thema is als je de koffers voorstelt als een koffer met gelovige Joden en een met niet-gelovige Joden. Die koffers botsen dan nog wel eens omdat ze beiden Joden zijn maar de en gelovig en de ander niet (Chaja). d. Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 1993. Van de schrijfster weet ik dat ze romans, novelles en poëzie schrijft. Vroeger dacht ze nooit dat ze zelf schrijfster zou worden. Verder weet ik dat ze in 1952 werd geboren en dat haar debuutboek “Tralievader” was. Voor zover ik weet was er in de tijd dat dit boek gepubliceerd werd niet een echt “na-oorlogse roman-rage” was…. Typerend voor dit werk en de schrijfster is dat haar debuutboek ook al over een geschiedenis van oorlog ging. Volgens mij is het boek in ongeveer dezelfde tijd ontstaan als geschreven dus ik denk dat er niets specifiek te typeren valt….. 4. Beoordeling Erg ontroerend in het verhaal vond ik toch wel het moment dat Chaja door mr. Apfelschnitt werd medegedeeld dat Simcha dood was. Toen moest ik zelf ook wel even slikken hoor! Vooral omdat je jezelf zo inleeft in Chaja…. Verder waren er echt serieus geen verhaalelementen die voor mij een negatieve werking hadden. Ik zou er echt zou gauw geen weten. Ik weet dat er van dit boek een film is verschenen namelijk “Left Luggage” en ik ben zeker van plan om hem te gaan zien. Verder kan ik dit verhaal nergens mee vergelijken; vooral omdat het zo goed en apart in elkaar zit en het zoals geen ander boek of film een steeds boeiende verhaallijn heeft. Dit boek heeft me enigszins aan het denken gezet wat betreft het Jodendom waarover ik door dit boek iets meer te weten over ben gekomen. Ook heeft het me het antisemitisme “uitgelegd” en ben ik ook zeker over rassenhaat gaan nadenken. (overigens heel fout, dat antisemitisme…..ik weet niet waarom mensen zulke overtuigingen hadden….) Het taalgebruik was niet erg opvallend of zoiets. Gewoon het soort taalgebruik wat je in bijna elk boek tegenkomt. Wel zaten er enkel typisch Joodse woorden in maar achterin het boek stond een verklarende woordenlijst. Mijn eindoordeel over dit boek is over het algemeen gewoon echt goed. Ik lees niet erg vaak maar dit boek heeft me zeker geboeid. Ik zou het zeker (net als bij mij is gedaan) iemand anders aanraden omdat ik bijna wel zeker weet dat diegene er ook plezier aan zal beleven.