Leesverslag
- Titel: Turks Fruit
- Schrijver: Jan Wolkers
- Eerste druk: November 1969
- De Inhoud:
Het boek gaat over de ik-figuur, een kunstenaar, en over de relatie die hij heeft met zijn vrouw Olga. Het boek begint vlak nadat Olga hem heeft verlaten. De ik-figuur is radeloos en komt bijna om in zijn eigen verdriet. Hij beschrijft de vele avontuurtjes die hij heeft met vele vrouwen, maar geen enkele vrouw haalt het bij ‘zijn' Olga. In de eerste hoofdstukken wordt eigenlijk alleen maar beschreven hoe hun relatie was en hoe gelukkig ze waren samen. Dat maakt de lezer nieuwsgierig naar hoe en waarom ze uit elkaar zijn.
We zien door zijn ogen hoe gelukkig ze samen waren, en hoe intens hun liefde was. Ze hebben elkaar ontmoet toen de ik-figuur aan het liften was en Olga voor hem stopte. De vonken sprongen over, en ze bedreven de liefde. Toen ze verder wilden rijden kregen ze echter een auto ongeluk. Hij ziet Olga een tijdje niet meer, maar wanneer ze elkaar (ondanks vele tegenwerkingen van Olga's moeder) weer zien, laait de liefde weer hevig op. Ze hebben een paar fantastische maanden en besluiten te trouwen. Sex was in hun relatie ook heel belangrijk: de ik-figuur beschrijft in detail hoe hun relatie verliep op seksueel gebied. Ze deden ‘het' volgens de hoofdpersoon heel vaak.
Olga was alles voor hem. Hij beschrijft ook de kleine dingetjes aan haar, bijvoorbeeld haar liefde voor dieren, of hoe ze voor de inkomsten zorgde, en hoe ze wel van dieren hield maar niet van kinderen. Olga poseert vaak uren voor de ik-figuur, en als hij een standbeeld moet maken van een vrouw met een kind op haar arm poseert Olga dus ook. Van dat standbeeld zegt een wethouder in de eerste instantie;"Het lijkt wel alsof ze angst heeft voor het kind." Af en toe, als ze wat geld over hebben gaan ze naar concerten, en ze luisteren ook vaak samen naar jazz platen. Vakantie betekende in een tentje op Ameland, of iets anders wat het budget kon verdragen.
Vroeger, toen ze nog klein was, was Olga erachter gekomen dat haar moeder maar een borst had. De ander was verwijderd, aangezien haar moeder borstkanker had. Maar ze beweerde altijd dat Olga hem leeggezogen had. Olga was heel blij met haar borsten, en ze wilde niet zo terecht komen als haar moeder. Vandaar dat ze niet zwanger wilde worden. Ook was Olga bang voor kanker.
Langzamerhand wordt er naar het moment toegewerkt dat de relatie stukloopt; het keerpunt in het boek. Volgens de ik-figuur wordt de breuk tussen hem en Olga veroorzaakt door haar moeder. Zij heeft (volgens de ik-figuur) Olga opgestookt, aangezien de ik-figuur ‘beneden Olga's stand was'. Na de dood van haar man (die zij volgens de hoofdpersoon zelf gedeeltelijk veroorzaakt heeft) begint ze te stoken. Ze had haar man in een ziekenhuis ontmoet toen ze daar als verpleegster werkte, en was hem om financiële redenen getrouwd. Hij was directeur van Hermes, een groothandel in huishoudelijke artikelen. Olga's vader accepteerde het vreemd gaan van zijn vrouw, en er werd nooit met een woord over gesproken thuis. Hij was volgens de hoofdpersoon een goede man, die veel van zijn dochter hield. De ik-figuur mocht hem wel. Maar Olga's moeder scheen alleen maar opgelucht te zijn dat hij dood was, en begon Olga tegen de ik-figuur op te hitsen. Ze wijst steeds naar vriendinnen van Olga die het (materieel gezien) veel beter hebben. Olga blijkt niet (geheel) ongevoelig voor materiële tekortkomingen en zwicht.
Op een zakendiner waar de ik-figuur ook aanwezig is, flirt Olga met een zakenrelatie. Olga's moeder geniet hier zichtbaar van. De ik-figuur is radeloos en weet niet wat hij moet doen. Uit pure walging spuugt hij de tafel onder. Hij vlucht naar het toilet waar hij de spiegel onder kotst, en op zijn weg terug naar de tafel komt hij Olga tegen. Hij is zo kwaad dat hij haar een blauw oog slaat. Olga neemt dit niet en trekt in bij haar moeder, die hier helemaal gelukkig mee is.
Olga's moeder zorgt ervoor dat de ik-figuur en Olga zo min mogelijk contact hebben, en langzaam maar zeker verliest de ik-figuur zijn grip op Olga. Olga neemt de dagelijkse leiding van het familiebedrijf Hermes op zich. Er volgt een scheiding. Ze zien elkaar nog een keer, en hij krijgt het zelfs voor elkaar nog een keer sex te hebben met Olga. Onverwachts komt haar moeder binnen, net terwijl Olga klaarkomt. Haar moeder is ziedend van woede en trapt de ik-figuur het huis uit. Daarna zien Olga en de ik-figuur elkaar alleen nog heel incidenteel.
Olga heeft nog een paar kortstondige relaties met andere mannen, en hertrouwt twee keer. Over haar eerste huwelijk wordt niet veel gezegd, maar haar tweede huwelijk, met een Amerikaan wordt uitgebreider beschreven. Ze stuurt de ik-persoon nog brieven en kaarten als ze samen met haar man op reis gaat. Maar ook dit huwelijk eindigt in een scheiding.
De ik-figuur heeft ook vele korte, heftige, en vooral seksuele relaties met vrouwen, maar geen enkele vrouw is volgens hem te vergelijken met Olga. Zij was gewoon perfect.
Ook verzorgt hij de kat die ze heeft achtergelaten, en op een gegeven moment een meeuw waar hij zich verantwoordelijk voor voelt. Hij blijft rondlopen in het atelier, en schijnt niet weg te willen vliegen. De ik-figuur begint zich steeds meer aan het beest te hechten. Maar op een zekere dag wordt de meeuw ongeduldig en dat weet de ik-figuur dat hij hem moet laten gaan. Dus laat hij de meeuw vrij, al is het met pijn in zijn hart.
Het einde van het boek beschrijft hoe Olga uiteindelijk doodgaat aan een hersentumor. Ze hebben de tumor verwijderd uit haar hoofd, maar de wortels zaten te diep; daar konden de chirurgen niet bij. Ze blijft onder behandeling in een kliniek. Door de medicijnen valt haar haar uit, en wordt ze steeds waziger, vergeetachtiger en opvliegerig. ook wordt ze langzaam maar zeker blind. De ik-figuur blijft haar opzoeken, koopt een rode pruik voor haar en ook bloemen. Hij leest haar voor als ze blind wordt, en neemt Turks fruit voor haar mee, het enige snoepgoed wat ze nog wil eten omdat ze vreest dat haar tanden loszitten. Het boek eindigt met Olga's dood. De dokter vraagt of de hoofdpersoon misschien de pruik die hij haar had gegeven terug wilde. De ik-figuur eindigt met de volgende twee zinnen: "Ik zei dat ze hem moest ophouden. Dat ze het zelf zo gewild had."
- A De personages
-de ik-figuur:
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden