Deel 1 Verhaalanalyse. Complete titelbeschrijving. De volledige titel van het boek is Turks Fruit, geschreven door Jan Wolkers. Oorspronkelijk uitgegeven in november 1969 door Uitgave Meulenhoff Amsterdam. Copyright 1969 Jan Wolkers Amsterdam. Typografie en omslag Jan Vermeulen Arnhem. Foto Eric Wolkers. Druk Van Boekhoven- Bosch NV. Utrecht.. De uitgave die ik gebruikt heb is de eerste druk november 1969. Enkele gegevens over Jan Wolkers: Jan Hendrik Wolkers is geboren op 26 oktober 1925 te Oestgeest. Hij was de derde in het gezin van elf kinderen. Na de mulo, die hij om onbekende redenen niet heeft afgemaakt, ging hij beeldhouwkunst studeren en begon vanaf 1957 boeken te schrijven tijdens een stage in Parijs. Hij trouwde twee keer, een keer in 1947 en scheidde in 1957, en hij hertrouwde in 1958. In zijn werk komen enkele terugkerende thema’s voor, zoals liefde, dood, verrotting, vitalisme en aftakeling. Enkele bekende boeken van hem zijn: Serpentina’s petticoat, Kort Amerikaans en Het Tillenbeest. Titelverklaring. De titel wordt een keer letterlijk in het boek vermeld. De ik- persoon gaat bij Olga op bezoek in het ziekenhuis, zij ligt daar vanwege een hersentumor. Olga is snel achteruitgegaan, en haar voortanden zitten las, althans dat denkt ze. Vroeger was ze altijd gek op Turks Fruit, dus bracht de ik- figuur een bakje Turks Fruit voor haar mee. Motto. Rastapopoulos: Ik, naar? Ik ben de grootste naarling van de hele wereld! Het is erg, maar toch echt waar! Carreidas: O, nee, ik ben de grootste naarling van de hele wereld…En ik ben trouwens veel rijker! Rastapopoulos: Misschien, maar ik mijn drie broers en mijn twee zussen geruïneerd en mijn ouders uitgezogen…Nou, wat zegt u daarvan? Carreidas: Dat is nog niks! Ik ben zo slecht geweest tegen mijn oudtante dat ze is gestorven van verdriet. Rastapopoulos: Nu heb ik er genoeg van! Vooruit, geef toe, dat ik slechter ben dan u! Carreidas: Nooit! Hoort u dat? Ik sterf nog liever! De avonturen van Kuifje. Vlucht 714. In dit motto zit het thema verderf: het verderf van de maatschappij en van de mens. Samenvatting. De ik- persoon, een Amsterdamse kunstenaar, verteld over zijn korte, maar heftige relatie die hij met Olga Stabulas heeft gehad. Hij ontmoette haar toen zij hem een lift aanbood. Vanaf dat moment werd hij tot over zijn oren verliefd op haar. Zij kregen een heftige relatie met elkaar met elkaar en wilden gaan trouwen. Haar moeder vond het maar niets, maar haar vader vond hem wel een geschikte man voor hun Olga, Na de trouwerij wilde Olga’s moeder niets meer met hun te maken hebben. Olga was gek op dieren en geobsedeerd rond het niet kunnen krijgen van kinderen. Na een tijdje ging Olga ervandoor met een rijke vent. De ik- figuur draaide helemaal door en stortte zich in allerlei one- night stands. Olga trouwde nog twee keer, maar allebei de huwelijke mislukten. Tijdens haar huwelijken hadden ze nog wel contact. Zij vermagerde steeds meer en ging er steeds slechter uitzien. Een tijdje later kreeg de ik- figuur van haar moeder te horen dat ze in het ziekenhuis lag met een hersentumor. Olga ging langzaam achteruit en uiteindelijk stierf ze. Genre. Turks Fruit is een liefdesroman. De liefde van de ik- figuur, je ziet alles door zijn ogen en Olga zijn de voornaamste onderwerpen waar het boek over gaat. Thema. Het thema van dit boek is liefde, maar ook verdriet. Het hele boek draait om deze twee centrale problemen. Motieven. Er zijn twee motieven: eenzaamheid, als Olga de Ik- figuur verlaat, en verdriet. Deze twee motieven samen leiden weer tot het thema liefde. Opbouw/ structuur. Door alle terugblikken was het boek best wel verwarrend. Er zit niet echt een lijn in het boek. Het boek heeft 214 pagina’s en uitgaande van een gemiddelde tijd van 40 pagina’s per uur is de verteltijd ongeveer 5 en een half uur. De verhaaltijd is langer dan de verteltijd. De ik- figuur weet net zo min als de lezer hoe het verhaal afloopt. Hij beleeft mee met wat er gebeurt: een belevend- ik. Personages. De hoofdpersonen zijn de ik-figuur en Olga. De ik- figuur is een vrij eenzaam en onzeker persoon, met blonde haren en blauwe ogen. Olga is, volgens de ik- figuur, een enorm mooi meisje met vuurrode haren en mooie, volle lippen. De bijfiguren zijn de vader en moeder van Olga. De moeder van Olga is een erg ongevoelig en harteloos persoon. Een echte kenau en een bitch. De vader van Olga is een zielige, maar bijzonder aardige man. Hij staat op een suikervrij dieet, maar niemand houdt zich daaraan. Dat wordt later in het boek ook zijn dood. Tijd. De vertelde tijd en de verteltijd zijn als behandeld onder het kopje opbouw/ structuur. De periode is rond de jaren 60 in Amsterdam. Tijdsvolgorde. Het verhaal is niet- chronologisch verteld. Tijdsperspectief. Het perspectief is de belevend- ik, ook wel vision avec genoemd. Je ziet het verhaal door de ogen van de ik- persoon. Ruimte. De plaats waar de meeste gebeurtenissen zich afspelen is in Amsterdam, in het atelier van de ik- persoon. Ook speelt het verhaal zich af in de winkel van Olga’s vader, Hermes, in Alkmaar. Bronvermelding. De film Turks Fruit. Internetpagina’s ernst.beekhuizen@wxs.nl. en
h.lotgerink@wxs.nl. en
mvgaalen@hotmail.com. Het boek Op Niveau Literair. Het boek Turks Fruit. Deel 2. Persoonlijke tekstbeleving. Ik vond het boek Turks Fruit een goed en realistisch boek om te lezen. Het taalgebruik was makkelijk en goed te begrijpen. Ik vond alleen het taalgebruik behoorlijk obsceen en dat is het enige punt wat ik niet aan het boek kan waarderen. Jan Wolkers had het niet in die woorden hoeven beschrijven; zonder dat taalgebruik had ik de achterliggende gedachte ook wel gesnapt. Wat Jan Wolkers beschrijft in zijn boek, komt vandaag de dag maar al te vaak voor. Het lijkt me verschrikkelijk om iemand te verliezen waar je zo intens veel van houd . Ik heb nu zelf ook al een tijdje een vaste vriend en ik zou me radeloos voelen als onze relatie op de klippen zou lopen. Verder heb ik veel voorbeelden gezien van dat mensen elkaar verlaten en een van de twee partijen eronderdoor gaat. Ik heb ook de pijn en eenzaamheid gezien dat het met zich mee brengt en kan mij dus heel goed in dit boek inleven. Vooral in de ik- persoon. Voor hem heb ik de meeste sympathie. Hij maakt zoveel pijn mee, en het was niet eens zijn schuld. Voor Olga’s moeder heb ik de minste sympathie. Zij is zo’n bitch en een kenau. Ze geeft om niemand iets behalve zichzelf en probeert telkens het huwelijk van Olga op de klippen te laten lopen. Haar standpunt deel ik helemaal niet. Ik deel wel het standpunt, het idee en de mening van Jan Wolkers. Zijn idee is dat het leven de dood met zich meedraagt, maar de mens verzet zich tegen de dood door heftig en intensief te leven. Dat heeft gevolgen voor de normen en waarden die je bij Jan Wolkers aantreft. Al deze aspecten komen duidelijk in het boek voor en dit standpunt deel ik. Het leven is broos. Je leeft maar een keer, dus moet je wat van je leven maken. Lekker doen wat jij leuk vond, zodat als je dood gaat je niet het idee hebt, dat je niet geleefd heb of dat er dingen zijn die je eigenlijk nog had willen doen en had willen bereiken in je leven. Net als Olga. Zij had ook nog vele dingen willen bereiken in haar leven. Zij stierf heel jong, en liet de ik- persoon ontredderd en moederziel alleen, met allen zijn gedachten en herinneringen. Het boek heeft dus een gesloten slot, en eigenlijk ook best wel bevredigend. Want na Olga’s dood, kon de ik- persoon weer verder met zijn leven, zonder zich erop te fixeren of hij Olga nog terug kon krijgen. Hij had gelukkig wel de troost dat ze zonder pijn is gestorven met hem in haar hart. Het slot zou ik dus niet willen en kunnen veranderen. In verband met het idee, het slot en het thema van het boek zijn er wel een aantal uitdrukkingen van toepassing op de relatie en het uit elkaar gaan van Olga en de ik- persoon: Ieder huisje heeft zijn kruisje: in elke relatie doen zich wel problemen voor. Het leven gaat niet altijd over rozen: deze uitdrukking spreekt voor zichzelf. De titel is verder niet van toepassing op het boek. De titel komt er maar een keer letterlijk in voor: als de ik- persoon een bakje turks fruit voor Olga mee. Tenzij er nog een psygologische betekenis aan zit, die ik overigens niet kan vinden, slaat de titel verder niet terug op het boek. Verder vind ik wel dat Jan Wolkers een goed verhaal heeft neergezet: erg geloofwaardig en dit boek is dan ook een sensatie in de Nederlandse Literaire boeken geweest en is dat nog steeds. Vele generaties hebben dit boek keer op keer gelezen. Turks Fruit is een echte aanrader.