Zakelijke Gegevens
B. Tralievader, Wolters-Noordhof, Groningen, 1999-2, 87 blz. (eerste druk 1991, Amsterdam) C. Genre: Autobiografische novelle
Eerste reactie
A. Keuze: Mij sprak het onderwerp aan. Een vader die iets vertelt over de dingen die hij meemaakte in de kampen in de Tweede Wereldoorlog. Het boek was ook niet zo vreselijk dik en aangezien ik de laatste tijd niet zoveel tijd heb om een boek te lezen heb ik voor dit boek gekozen. B. Inhoud: Ik vond het heel raar dat er iedere keer zulke kleine hoofdstukjes voorkwamen. In het begin vond ik het wel makkelijk weglezen, maar na een tijdje ging het me irriteren en vond ik het niet leuk dat er eigenlijk geen verhaallijn in zat. Verdieping
A. Samenvatting: De vader van de ik-figuur heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Hij heeft in een kamp gezeten en nu heeft hij 'kamp'. Zijn kinderen (de ik-figuur, Max en Simon) vergelijken dat met een ziekte als de waterpokken. Vader heeft 'kamp' in zijn voeten en in zijn hoofd, maar vooral in zijn ogen. De kinderen worden beïnvloed door de oorlogtrauma's van vader. Als hij 's nachts niet kan slapen en rond gaat lopen, worden ook de kinderen wakker. Ze mogen niet zeggen dat ze honger hebben, want in het kamp werd pas echt honger geleden. Alles wat vader doet en zegt, heeft te maken met het kamp. De kinderen zijn hier ook op school erg mee bezig, maar de lerares vindt dat ze de oorlog eens moeten afsluiten. Als vader tbc blijkt te hebben, moet hij naar een sanatorium. Tijdens de bezoekuren vertelt hij de kinderen over de plaatsen waar hij ondergedoken heeft gezeten. Zo heeft hij samen met andere onderduikers op het platteland gezeten. Ze werden verraden door een naburige boer. Wanneer vader genezen is van de tbc, mag hij naar huis. Zijn gezin wacht de hele dag op hem, maar hij komt veel later dan verwacht. Hij durfde niet in de trein te stappen. De ik-figuur gaat met een vriendinnetje. Nellie, mee naar een kerkmis. De ik-figuur was daar nog nooit geweest. Ze gaat er ook nooit weer heen, want ze vindt dat haar vader veel meer heeft geleden dan Jezus. Vader vindt God een 'rotzak', omdat hij in het kamp heeft toegekeken hoe iedereen werd doodgemaakt. Dit is de aanleiding voor een hevige ruzie met Max. Max zegt dat zijn vader hem maar eens moet slaan, net als de SS-ers. Vader lijkt lamgeslagen na deze opmerking. Max verwijt zijn vader ook, dat hij niet is als de andere vaders. Die gaan namelijk voetballen met hun kinderen, terwijl zijn vader alleen maar over het kamp kan praten. Vader vertelt dat er in het kamp ook werd gevoetbald, maar dat de spelers soms na de eerste helft al begraven konden worden. Het is dus maar goed dat vader niet van voetballen houdt. Nu is Max onder de indruk: hij rent naar zijn kamertje en begint te huilen. Vader vertelt dat hij iemand heeft vermoord in het kamp. Hij heeft daar spijt van en verwijt de kampbeulen dat ze hem hebben veranderd in een beest. De kinderen vinden niet dat hij een beest is, want beesten tonen geen spijt. Vader blijkt er echter geen spijt van te hebben dat hij iemand vermoord heeft, maar van de manier waarop hij dat heeft gedaan. Hij had het veel langzamer moeten doen, zodat zijn slachtoffer de doodsangst langer had gevoeld. Na de bevrijding hadden de Engelsen de gevangenen opgehaald. Ze werden naar een transit-camp gebracht. Daar was gebleken dat de gevangenen hun schaamte voorbij waren: ze deden hun behoefte op het gazon. Toen vader thuiskwam, wachtte moeder hem op. Hij werd enthousiast omhelsd. Moeder herinnert zich dat nog en de tranen lopen over haar wangen, terwijl de kinderen toekijken. B. Onderzoek van de verhaaltechniek: Het boek is duidelijk geschreven vanuit het perspectief van een kind. De stijl is eenvoudig. Net als de verteller, begreep ik soms niet precies wat de vader bedoelde als hij praatte. De gebeurtenissen worden vrij droog weergegeven. Het verhaal speelt zich af in de woning van de ik-figuur. De ruimte is eigenlijk niet van belang in het verhaal: ook van het kamp wort geen uiterlijke beschrijving gegeven. ‘Kamp’ wordt door het gezin als een situatie gezien, niet als plaats. Het draait in dit verhaal om 5 personen: vader, Jochel, die tijdens de 2de Wereldoorlog in een kamp heeft gezeten, hij heeft dit nooit kunnen verwerken. Moeder, die erg veel geduld heeft met haar man en vaak verzoend op treedt tussen haar man en de kinderen. De ik-figuur is erg onder de indruk van de gruwelijkheden die haar vader heeft moeten doorstaan. Wanneer haar vader bang is dat de geschiedenis zich herhaalt, begraaft zij haar speelgoed. Ze hoopt dat de Duitsers het niet in handen krijgen. Ze probeert haar vader zoveel mogelijk te begrijpen. Max is de oudere broer van de ik-figuur. Hij verwijt zijn vader dat hij hem belast met zijn oorlogsverleden. Hij spreekt, als enige in het gezin, zijn ongenoegen uit over deze belasting. Daarmee kwetst hij zijn vader, maar hij wordt er zelf ook vaak emotioneel van. Simon is ook een broer van de ik-figuur. Hij beleeft de verhalen van zijn vader heel intens, hij verzint er zelfs dingen bij. Hij heeft geen realistisch beeld van het verleden. C. Het verleden van de vader speelt een grote rol in de Tralievader. De vader wordt namelijk in zijn dagelijks leven door zijn oorlogsverleden beïnvloed. Ook voor zijn kinderen speelt het verleden een grote rol. Zij weten namelijk niet precies wat er gebeurd is. Ook al vertelt hun vader erover, ze kunnen nooit helemaal begrijpen hoe een ander het verleden heeft ervaren. De vader van de ik-figuur heeft in de Tweede Wereldoorlog in Duits kamp gezeten. Tralies symboliseren gevangenschap. De vader lijkt nog steeds gevangen te zijn: hij kan geen normaal leven leiden vanwege zijn oorlogstrauma. D. Dit boek is voor het eerst in 1991 gepubliceerd. Ik heb nog nooit eerder boeken van deze schrijfster gelezen. Carl (Caroline) Friedman is geboren op 29 april 1952 in Eindhoven. In Antwerpen volgde ze een opleiding tot tolk/vertaler. Ze had nooit de ambitie om schrijfster te worden. Ze gooide zelfs een groot deel van haar werk in de prullenbak. Ze werd aangemoedigd door Wouter van Oorschot om het boek Tralievader te publiceren. Hierna heeft ze nog 2 boeken geschreven: Twee koffers vol en De grauwe minnaar. Dit zijn alle twee boeken die met de Tweede Wereldoorlog te maken hebben. Beoordeling

Ik vond het een apart boek om te lezen. Ik had een hele andere verwachting van het boek voordat ik begon met lezen. Het boek viel me tegen. Op de één of andere manier vond ik dat er geen verhaal in zat. Je kon niet meeleven, zoals het bijvoorbeeld in een soap is. Soms eindigde een hoofdstuk en was je heel benieuwd naar het vervolg, maar dan sloeg je de bladzijde om en dan begon het nieuwe hoofdstukje heel ergens anders over, bijvoorbeeld: hoofdstuk Willie (blz. 34-35) en hoofdstuk Ugh (blz. 36-37). Dit irriteerde me enorm! Wat ik wel heel leuk vond was de manier van denken van het meisje (de ik-verteller). Het stukje in Hoofdstuk Ganzen (blz. 32-33) sprak me echt heel erg aan. Het taalgebruik is ook heel makkelijk en het boek leest makkelijk weg. Dit komt voornamelijk denk ik doordat er vanuit het perspectief van een kind het boek is geschreven. Ik heb al meerdere boeken gelezen over de 2de Wereldoorlog, maar ik vond dit één van de minste. Je komt wel veel ingrijpende dingen over de kampervaringen te weten, maar die kleine totaal van elkaar verschillende hoofdstukjes irriteerde me enorm. Als je hiervan houd is dit boek zeker de moeite waarde om te lezen, maar persoonlijk kan ik het afraden. Ik houd er van als je echt met een persoon ‘meeleeft’ en niet iedere keer op een andere ervaring overgaat. Ik vind het leuk als een verhaal zeg maar doorloopt in het dagelijkse leven en dat is in dit boek zeker niet het geval.