Torenhoog en mijlen breed door Tonke Dragt

Zakelijke gegevens

Torenhoog en mijlen breed
Tonke Dragt
Uitgeverij Leopold
Uitgegeven 1969

Waarom heb ik dit boek gekozen?

We moesten een boek uit de lijst in het boek halen, mijn moeder heeft mij toen dit boek aangeraden. Zij vond het vroeger heel leuk, daarom heb ik het gelezen. Ik deelde haar menig dus maak ik er mijn boekverslag over.

Eerste persoonlijke mening

Het is een; leuk origineel en niet al te ingewikkeld boek. Het geeft een duidelijk beeld over wat de schrijfster denkt dat er gebeurt als iemand kan gedachtelezen.

Samenvatting van de inhoud

Edu komt met nog 9 andere planeetonderzoekers aan op Venus, Venus dat bekend staat als 'de gevaarlijke planeet'.
De planeetonderzoekers hebben op Venus de taak om alles wat zich in een straal van 1 mijl rond de koepel (onder de koepel wonen de mensen die op Venus gestationeerd zijn) bevindt te onderzoeken. Maar Edu wil meer, hij wil het woud in, hij heeft er genoeg van dat ze steeds maar hetzelfde moeten bekijken en rapporteren als er een hele planeet te onderzoeken valt.
Tijdens een observatievlucht boven het woud doet Edu wat hij al heel lang van plan was; hij land in het woud. Hij merkt dat het niet uit te houden is in het buitenpak, maar hij moet het aanhouden. Uiteindelijk gaat het niet meer en hij valt flauw. Als hij wakker wordt is hij naakt, hij voelt zich meteen heerlijk en springt en danst door het woud. Dan ontmoet hij Firth. Een Afroni, zo noemen de schepsels op Afroi/Venus zich zelf. Firth verteld over Afroi en over de Afroini. De Afroini zijn intelligente wezens die onder elkaar communiceren met gedachten die ze uitwisselen. Firth en andere Afroini wijzen Edu de weg die terug gaat naar de koepel.
Terug in de koepel moet Edu allerlei tests ondergaan, daarna wordt hij enkele dagen in quarantaine gehouden. Hierna wordt hij met nog een planeet onderzoeker, Mick, terug naar het woud gestuurd. In de koepel willen ze meer over de wouden en Afronies weten nu hij er is geweest. Edu heeft van zijn Commandant niets over de Afroini aan Mick mogen vertellen waardoor Mick erg bang wordt als hij Firth ziet. Hierdoor komt Mick ‘Gek’ terug uit het woud, wat de mensen uit de koepel erg verontrustend vinden. Hierna wil Mick niets meer met Edu te maken hebben.
Ondertussen gaan er steeds meer mensen de wouden in zodat er steeds meer bewijzen komen dat de Afroni bestaan en dat ze gedachten kunnen lezen. Edu is verliefd geworden op Petra, de psychologe van de Dienst Algemeen Welzijn. Ze hebben het daar heel fijn, maar op het eind herkent hij opeens Petra’s gedachten en merkt hij dat ze eigenlijk verliefd is op Igor, de radio technicus. Zo ontdekt Edu dat hij zelf ook kan gedachten lezen. Hij durft er in eerste instantie met niemand over te praten omdat hij bang is dat ze hem dan niet meer vertrouwen kunnen.
Hij wordt bijna gek van deze ontdekking. Hij vertelt dit aan Mick, waardoor hun vriendschap weer gerepareerd wordt. Hij besluit dat hij hiermee naar Firth moet gaan, die hem probeert te helpen. Het blijkt dat hij Venus heeft ontdekt maar ook zichzelf. Het is de vraag of hij daar zo gelukkig mee moet zijn. Zij vertellen hem dat hij nog moet leren het onder controle te houden maar ze kunnen hem niet voorspellen wat deze gave met hem gaat doen, want de Afroini kunnen wel gedachten lezen, maar niet in de toekomst kijken.

Grondige beschrijving van de leeservaring

Het thema

Het is een boek met leuke onderwerpen waar je veel mee kunt. Het zet je niet echt aan het denken omdat de toekomst een voorstelling is van hoe het in de toekomst kan zijn. Dit is dus een mening, iedereen heeft hier zijn eigen ideeën. Ik heb over dit onderwerp nooit al te serieus nagedacht, soms als ik een verhaaltje wilde schrijven. Dan is de toekomst hel flexibel. Het is ook wel leuk om te bedenken wat je allemaal wel niet zou kunnen doen met gedachten lezen, maar het echt kunnen heb ik toch liever niet. Er wordt ook wel goed beschreven hoe beangstigend het is om te ontdekken dat jij als een van de weinige zoiets kan. Dan zijn gedachten niet meer allen voor je zelf, en het kan zijn dat anderen al heel lang jouw gedachten las. In dit boek wordt Venus en het leven daar erg goed beschrijven maar hoe het op aarde, mars of de maan gaat moet je zelf bedenken aan de hand van wat er in de koepel gebeurt.

Gebeurtenissen, Opbouw en Taalgebruik

Er gebeurt genoeg om te blijven boeien en het is gewoon leuk geschreven. Het volgt elkaar allemaal logisch op en is dus allemaal makkelijk te verklaren. Het hangt goed samen en er zitten niet teveel terugblikken in. De terugblikken zijn wel aanwezig maar allen als er iets gezegd wordt dat echt een verklaring nodig heeft. Ook vind ik de opbouw wel goed, al is het einde wat open. Het stopt pas halverwege de eerste Venus dag (met een Venus dag bedoel ik de periode dat het licht is, dus 117 aardse dagen) waarna ze nog 2½ Venus dag op Venus blijven. Het is niet al te moeilijk te lezen, al zullen anderen dat misschien wel vinden. Dit komt omdat dit een kinderboek is terwijl ik het afgelopen jaar bijna allen maar boeken voor volwassenen heb gelezen. Het is met dialoog geschreven waar gedachtes en beschrijvingen doorheen gevlochten zijn. Het is dus een boeiend en verrassend verhaal, toen ik er in begonnen was wilde ik het gelijk uitlezen en er gebeurde dingen die je niet verwachtte. Vooral de ontdekking van Edu dat hij kon gedachten lezen was erg verrassend, allemaal verwarrende gedachten van allemaal personen uit het boek door elkaar. Dit was al niet duidelijk en het was verwarrend om te lezen, maar hoe zou het dan voor Edu moeten zijn?

Personages

Toen ik het las werd ik gewoon Edu, over hem kom je ook het meest te weten. Over bijvoorbeeld de Recorder, Commandant of de Computer kom je niet zo veel te weten. Alleen dat zij de belangrijkste personen in de koepel zijn. Na dat ik het boek had gelezen vond ik wel dat ik lang niet altijd zo zou handelen. Ik zou niet het woud in zijn gegaan, ik was veel te bang geweest voor de consequenties geweest. Edu deed gewoon dat wat hij vond dat hij moest doen, ik had het uit angst niet gedaan. Ook had ik waarschijnlijk dat over het gedachten lezen niet aan Mick verteld, ik zou het veel langer proberen zelf uit te vechten. Sommige dingen had ik niet verwacht dat personen die zouden doen, maar het was niet iets dat absoluut niet zou kunnen naar mijn idee. De leefregels van de personen zijn niet heel veel veranderd van wat we nu vinden, alleen de omstandigheden zijn heel anders.

Over Tonke Dracht

Biografie

Antonia Johanna Dragt is geboren op 12 november 1930 in Batavia. Hier groeit ze ook op, als oudste uit een gezin met drie meisjes. Wanneer de oorlog uitbreekt in Indië worden alle Nederlanders vastgezet in kampen door de Japanners. Tonke kwam met haar moeder en haar zussen in een Jappenkamp, Tjideng, bij Batavia. Omdat ze daar niets mocht, begon ze verhalen te verzinnen, die ze vertelde aan vriendinnen en aan haar zusjes. Na de oorlog verhuisde het gezin naar Nederland. Met haar zusjes schreef Tonke Dragt een eigen serie boeken. Na de H.B.S. ging ze naar de Academie voor Beeldende Kunsten, waar ze in 1955 haar akte tekenen A en B haalde. Daarna ging ze lesgeven. Eerst op een lagere school, vervolgens op een middelbare school. Behalve tekenles geven, vertelde ze soms ook in de klas als ze geen orde kon houden. Zo begon het schrijven. Ze debuteerde in 1958 in het tijdschrift Kris Kras. Door het succes van deze verhalen durfde ze met Miep Diekmann te gaan praten. Deze bracht haar in contact met uitgeverij Leopold. Tegenwoordig woont Tonke Dragt in Den Haag, in een huis vol met poppenhuizen en dozen waarin stukken zitten voor collages en ideeën voor boeken die nog moeten worden geschreven.

Hoe schrijft ze?

Tonke Dracht schrijft over jonge mensen die op zoek zijn naar zich zelf. Ze zoeken in werelden vol raadsels, dubbele bodems en deuren die niet zijn wat ze lijken. Door hun zoektocht houden ze zich meestal niet aan de regels. Ook zijn er in haar boeken vaak personen met een dubbele persoonlijkheid: tweelingen, mensen die het ene moment het ene personage spelen en het volgende moment een ander en mensen die in twee werelden leven. Weinig boeken spelen in deze tijd of op deze plek; de meeste spelen in een vaag verleden, een verre toekomst, of in een wereld die naast de onze bestaat. Ook speelt Tonke Dragt graag met ruimte en tijd. Haar boeken zijn dik, haar verhalen zijn ingewikkeld. Toch zijn haar boeken ook spannend. Dit geldt met name voor haar eerste boeken, de laatste tijd concentreert ze zich meer op het innerlijk van haar hoofdrolspelers. Ze illustreert al haar boeken zelf, de laatste tien jaar met collages.