Zij- Maaike Neuville
- Flaptekst: Welke nacht heeft zich ongemerkt kunnen plooien rondom alles wat ik doe zodat ik als vrolijk opgevoede volwassen vrijgevochten vrouw, alsnog met strakke boeien in deze trein zit?
De 39 jarige actrice Ada Peeters neemt de trein naar de stad waar ze die avond op het podium zal staan met een zelfgeschreven monoloog. Herinneringen aan de oudere theaterdocent met wie ze als studente een verhouding had, wellen ongewild in haar op. Het is zijn stad waar ze gaat spelen. Ook op het podium, terwijl ze oog in oog staat met de volle zaal , is er geen houden meer aan de razende vaart waarmee de diepe weggestopte beelden van ontmoetingen met getrouwde mannen, leraren en andere figuren met autoriteit aan de oppervlakte komen. Na de voorstelling volgt een terugrit met een mysterieuze taxichauffeur die Ada nog dieper doet afdalen in het verleden dat ze nooit echt onder ogen heeft willen zien.
Zij. is een urgente roman over intimiteit, over grenzen die overschreden worden zelfs wanneer er wederzijdse instemming is, over het woord nemen en het vertrouwen binden in de noodzaak van het vertellen van je eigen verhaal.
Bron: bol.com
- Eerste zin: ‘Zij. de vingertoppen die ze in de opgewarmde olie dipt’
Bron: het boek zelf
- Samenvatting van het boek:
Maaike schrijft over een vrouw genaamd Ada Peeters. Ada is een onzekere vrouw, die het moeilijk vind om over haar gebeurtenissen te praten. Ze is namelijk meerdere keren aangerand door verschillende mannen. Aan het begin van het boek is zij een fragile vrouw. Aan het eind van het boek heeft ze zichzelf sterker gemaakt en probeert ze het er steeds meer met zichzelf erover te hebben.
In dit boek zijn alle gebeurtenissen waar je over leest belangrijk. Of misschien is juist dan geen een gebeurtenis belangrijk. Alles wat Ada zich bedenkt is een gebeurtenis die in verband staat met een andere gebeurtenis. Bijvoorbeeld; Ada is aangerand door David. Ada moet een voorstelling geven aan het publiek van haar eigen monoloog, en dan staat David daar ineens. In het publiek. Hierdoor krijgt Ada heel veel spanning om haar monoloog voor te lezen. David heeft met zijn aanwezigheid dus veel invloed op de resultaten van Ada op het podium.
Het mysterie blijft voor Ada; Waarom kan ze zich er niet overheen zetten. Waarom heeft ze het überhaupt toegestaan om aangeraakt te worden door verschillende mannen die ze niet goed kent. Waarom kan ze er niet over praten? Ze is een gesloten vrouw, en praat dus niet graag over haar situaties.
Het verhaal gaat dus over hoe Ada’s gedachten lopen. Het gaat kriskras door elkaar, een stuiterbal door haar hersenen heen. Hierdoor krijg je een beeld op het leven van Ada. Er is veel gebeurd, maar ze praat er niet over. Het kropt zich op, en ze zit er mee. Maar ze doet er niks aan. Ze wil er graag over praten, maar het lukt niet.
Het begint met een situatie waarin Ada zichzelf insmeert met olie. Een vaag begin, maar verder lezen helpt bij dit boek, zo krijg je meer duidelijkheid.
Ada stapt op haar vouwfiets naar het station, waar zij de trein in stapt om naar het theater te gaan. Dat is dé plek. Hier moet ze haar monoloog gaan opvoeren aan het publiek. Maar bij deze plek duikt David uit haar verleden ook ineens op.
Ada zit in de trein en haar gedachten gaan heen en weer. Je leest over een vrouw die Ada kruist in de trein coupe. Ze hebben geen interachtie, maar de vrouw die binnenkomt lopen is aan het bellen met haar moeder.
Hierdoor dacht Ada aan haar moeder. Dat Martha, de beste vriendin van Ada, tegen Ada heeft verteld dat ze niet zo streng moet zijn voor haar moeder. Ada was dus niet zo vriendelijk tegen haar moeder.
Ada denkt over terugblikken van haar jeugd met Marthe.
En toen bedacht Ada zich ineens iets, ze moet zo naar de voorstelling die ze gaat geven, en hij kan daar ook aanwezig zijn. En met hij bedoelt Ada haar toneel leraar. De man die haar ook heeft aangerand. Dan stopt de trein uit het niets, ze bedenkt zich dat er misschien iemand voor de trein is gesprongen. Uiteindelijk komen we er niet achter of dat werkelijk is gebeurd. Waar Ada ook niet achter komt, is waarom ze zoveel angst heeft om het podium op te gaan?
Ada vertelt dat hij haar denken overneemt. Hij beheerst haar denken, ze wil er vanaf.
Na het toneelstuk kwam Sem naar haar toe om te vragen of Ada hem zou kunnen helpen met toneel, maar dat wou ze niet. Ze zag zichzelf terug in hem en de mannen die dingen bij haar hebben gedaan. De mannen in machtspositie. Ze was erover aan het twijfelen en ging uiteindelijk weg. Ze wist dat ze het niet moest doen maar dacht er alsnog over. Ada ging uiteindelijk naar een café toe. Ze kreeg een appje van Sem, het ging weer over die vraag. Ze wilde wat zeggen maar koos ervoor omdat ze dat niet deed en verwijderde zijn nummer. Ze zag zichzelf als de begrenzer
Na een lange avond wilde ze met haar rode vouwfiets naar huis gaan. Ze werd bijna aangereden door een auto. Voor het eerst werd ze echt boos op een man. De man was een taxichauffeur, hij offerde haar een ritje naar huis. Ze twijfelde even, maar ging mee. In de auto zat ze tegen het raam aan, ze ging terug in haar gedachten. Ze dacht terug aan de vakantie met Marthe in Turkije. Ze waren in een auto gestapt met een Turkse man, hij offerde hen ook een lift. Hij bracht hun opeens naar een bos en vroeg om seks. Ze waren op tijd ontsnapt, maar toch was het waar ze veel over dachten, over zijn ogen. Ze dacht terug aan alle mannen die dingen met haar hebben gedaan. Ze dacht terug aan de skileraar, David, de man van Turkije en Dokter B. Allemaal mannen die wat bij haar hebben gedaan, mannen met machtsposities. Ze maakten gebruik van dat ze onzeker was en niet iets durfde te zeggen.
Het hoofd van Ada kwam tegen het raam door Eron. Eron maakte een snelle bocht. Hierdoor begon Ada met Eron. Ze begonnen over de betekenis van elkaars namen te praten en Ada was er niet heel blij mee met de betekenis van haar naam. Eron gaf hier een mooi antwoord op dat een betekenis niet het mens moet bepalen. Hij zei dat je de betekenis van je naam zelf moet geven.
Ze kwam thuis en ging verder met haar gedachten. Ze dacht aan Lise en haar huis. Weer dacht ze aan Sem, als ze wel het juiste heeft gedaan of zij hem wel moest helpen. Toen was ze bang dat er iets zou gebeuren en liet het erop. Ze dacht nog aan de rode sjaal. Ze wilde dingen tegen hem zeggen maar ze zei het tegen haar kat. Haar stem was er eindelijk. Een laatste keer zit ze aan haar balletje bij haar borst en zegt ze eindelijk dat ze een stem zou krijgen en dat doet ze niet meer voor hem maar voor zichzelf. Een stem voor vrouwen.
- Personages
- Ada:
Ada is de hoofdpersoon uit het boek, over haar gaat het boek. Ada is een onzekere vrouw, ze heeft veel gedachten, en vaak komen die niet zo zeker over. Door het verhaal heen merk je dat Ada er steeds meer moeite mee heeft om de man, die haar heeft verkracht, onder ogen moet komen. Ada is meerdere keren aangerand door verschillende mannen. Op het moment dat ze in een situatie komt dat er iets intiems gebeurt, gaat ze erin mee. Maar achteraf krijgt Ada elke keer spijt als zij zoiets heeft gedaan. Het komt erop neer dat het niet Ada haar verantwoordelijkheid is. De machtsposities die er spelen tussen Ada en de mannen zijn groot. Je leest verder bij de kopjes over de personages over welke machtspositie het gaat. In het begin van het verhaal is Ada erg onzeker, verder in het verhaal ontwikkeld Ada zich tot een sterkere vrouw.
Ada heeft eerst heel lang blond haar, toen ze 16 jaar was, heeft ze het geknipt. Op de flaptekst zie je een afbeelding van een vrouw. Dat is de schrijfster van het boek, en Ada wordt beschreven als de vrouw op de flaptekst. Kort haar, en een slanke vrouw.
Eind van het boek is ze veel veranderd, ze wilt eindelijk een stem hebben en wilt ze voor haar zelf doen en niet voor hem.
- David:
David is een van de ouders van de kinderen waar Ada op past. Tussen de machtspositie tussen David en Ada zit een groot verschil. Ada is oppas van David's kinderen. David kwam bij het toneelstuk van Ada opdagen. Die zat ineens in de theaterzaal waar Ada optrad die avond. David en Ada hebben bijna seks gehad in de auto van David, een 4x4. Dat is een auto, een dure Mercedes. Ze hadden uiteindelijk geen seks, want ze dachten dat ze de vader van Ada langs liep. Ada is aangerand door David, ook al wilde Ada het op het moment zelf wel, heeft ze achteraf spijt, en denkt ze steeds meer na over dat ze eigenlijk niet met David iets wilde doen. David werd beschreven als een man met geen lange vingers.
- Toneel Leraar:
Met de toneel leraar heeft Ada meerdere keren seks gehad. De toneel leraar ligt nog erg gevoelig bij Ada, ze is bang dat hij ook opduikt bij haar toneelstuk. Ook tussen deze twee is de machtspositie vrij groot, Ada is een leerling van de toneel leraar, hij is een stuk ouder dan Ada. De toneel leraar draagt altijd een rode sjaal. Ada heeft het dus ook elke keer over een rode sjaal, als ze over de toneel leraar praat in haar gedachten. De toneel leraar heeft geen naam, hij wordt geïdentificeerd in het boek gewoon als ‘toneel leraar’, en als ‘rode sjaal’. Ada heeft ook seks gehad met deze man, maar ook volgens Ada is ze aangerand door de leraar. Ze wilde het op het moment graag, maar achteraf ging ze erover nadenken of ze het wel écht wilde, en of ze niet tegen haar eigen wil is ingegaan. De toneel leraar wordt beschreven als een man met lange vingers.
- Dokter. B:
De dokter is een man die bij Ada thuis langskomt om haar te masseren. Hier is de machtspositie tussen Ada en een dokter vrij groot. De dokter kan eigenlijk alles maken bij Ada, omdat het toch een dokter is. Hij heeft er geen slechte bedoelingen mee. De dokter masseerde haar rug, en ging steeds meer naar onder toe. Ada werkte niet tegen, maar ze werkte ook niet mee. Ze bleef daar gewoon liggen. Ze had de gedachte dat hij gewoon een dokter is, het is zijn baan, dit is normaal. Maar achteraf had ze weer een schuldgevoel dat ze het had toegelaten.
- Marthe:
Marthe is de beste vriendin van Ada. Als Ada en Marthe een gesprek hebben gaat het vaak over hun moeders. Je leest over flashbacks van Ada en Marthe toen ze elkaar spraken over hun moeders. Dat de moeder van Marthe dood was, en dat Ada dankbaar moest zijn voor haar moeder. Ada praat vaak over dat ze jaloers is over Marthe haar lange benen.
- Sem:
Sem is een jongen met kastanjebruin haar, een leerling van Ada’s toneelschool. Ada ziet zichzelf een beetje terug in Sem. Sem wil namelijk hulp van Ada, maar Ada weet hoe dat afloopt. Ada had namelijk ook hulp nodig van haar toneel leraar. En dat is fout gelopen. Ada zegt dat ze niet verliefd is, maar ze herkent hem. Ze herkent zichzelf in hem.
- Quotes:
“Ik was een meisje, hij een volwassen man, hij had niet, hij mocht niet, hij moet nu ook niet, maar er valt een langgerekte schaduw over mijn woede.” Blz 70
Wij hebben deze quote gekozen omdat dit laat zien dat Ada er erg mee zit dat ze door deze man is aangeraakt/ aangerand. Daar gaat dit boek ook over, over haar aanranding. En bij dit citaat wordt dat duidelijk gemaakt door Ada, je leest dit door haar gedachten, hoe zij erover denkt.
“Daar gaat mijn bekende, onbekende” Blz 45
Deze quote gaat over een vrouw die Ada ‘ontmoet’ had in de trein. Ze zaten in dezelfde coupé bij de treinreis naar de theatervoorstelling van Ada. Ze had geen contact met haar gehad. Deze vrouw die stapt eerder de trein uit dan Ada. Vandaar dat ze verteld dat de onbekende bekende vrouw gaat. Ze had nagedacht
“Daar wil ik zitten, de knoppen verschuivend op het juiste moment, terwijl op het podium een ander haar huid openritst, maar ik niet, niet hier, niet nu.” Blz 48
Dit citaat gaat over het moment dat Ada het podium op moet, maar ze heeft plankenkoorts. Ze is bang om het toneel op te gaan. Ze wil, zoals je leest, achter de knoppen zitten voor het licht. Ze wil niet in de spotlight staan. Ze voelt zich beangstigend om te gaan spreken voor het publiek. Dat lees je vaak in het boek, dat ze bang is om op te treden. Hier zie je dat dus terug in dit citaat.
‘Er zijn meer voetstappen die zich door onze wagon bewegen nu, meer stemmen boven mijn hoofd, de geluiden van het sluiten van de deuren…’ Blz 45
Je leest over haar stemmen in haar hoofd. Ze heeft veel stemmen in haar hoofd, naja, in ieder geval veel gedachtes en misschien dan van meerdere stemmen. Maar dat lees je niet duidelijk. Er komen steeds meer stemmen in haar gedachten. Daar heeft ze moeite mee, ze kan zich slechter concentreren op het podium, ze kan haar gedachtegang niet stoppen.
"Ik heb mij aan hem pijn gedaan. En ik had de pijn nodig, al die tijd. Hij werd deel van mijn naam.” Blz 96
Ada denkt hier aan haar pijn die ze heeft gekregen eigenlijk door David, ‘hem’. De pijn is nu deel van haar. Zonder de pijn is ze niet veel, er blijft dan niet veel over van haar zelf zegt ze. Ze durft zichzelf niet aan te kijken in de spiegel, ze is bang voor de weerspiegeling.
- Thematiek:
Het centrale probleem van het boek is grensoverschrijdend gedrag. Ada heeft veel situaties meegemaakt in haar leven, ook sinds klein dat mannen haar gebruikt hebben voor haar lichaam. In het boek worden deze gebeurtenissen door Ada verteld vanuit haar perspectief, hoe ze zich op dat moment voelde en hoe ze daarvan uiteindelijk sterker is geworden. Je kunt lezen dat deze gebeurtenissen bijvoorbeeld met haar tennisleraar, skileraar en David, Ada haar leven en gedachten heeft veel heeft beïnvloed. Ada voelde zich verkleind door de mannen door de grote machtsposities en heeft altijd achteraf veel spijt dat ze deze mannen haar grenzen heeft laten overschrijden. Ze geeft zichzelf de schuld. Ada voelt zich heel alleen want ze heeft niemand om hiermee te praten of überhaupt iemand die ze vertrouwt. Dit is ook een van de redenen dat ze verschillende mannen heeft toegelaten om seksuele activiteiten uit te voeren als een manier om met haar gedachten en gevoelens om te gaan. Aan het einde van het boek staat Ada veel sterker in haar schoenen, maar voelt zich alsnog heel alleen. Ze heeft nog steeds geen vertrouwd persoon gevonden om alles aan te vertellen.
- Motieven:
Rode sjaal:
De toneel leraar wordt als rode sjaal geïdentificeerd. Dus als Ada het over de rode sjaal heeft, heeft ze het over de toneel leraar. De rode sjaal komt vaak terug, je leest vaak over de gedachten van Ada over de rode sjaal, ze is bang dat ze de rode sjaal tegenkomt. (de toneel leraar) Ze denkt steeds aan hem maar zegt nooit zijn echte naam. Hij was de enige man die Ada echt leuk vond.
Zwart bolletje tussen de borsten (angst):
Als Ada angst ervaart, voelt ze een zwart bolletje (zo omschrijft zij het) tussen haar borsten. Ze heeft het er niet vaak over, maar als ze angst heeft, komt dit motief terug. Als Ada van haar angst af is, en geen angst meer door haar lichaam voelt, is het zwarte bolletje ook weg.
Plankenkoorts:
Ada heeft plankenkoorts. Ook al klinkt dat best raar, want ze is iemand die in een theaterzaal staat en een eigen monoloog voorleest. Maar toch heeft ze het over haar angst om de planken op te gaan en daar te staan in haar eentje. Je leest dat als zij het toneel opgaat, de angst haar bekruipt.
Rode kleur:
De kleur rood wordt heel vaak genoemd door Ada. Rode auto, rode fiets, rode sjaal, rood/oranje jurk. De reden dat deze kleur zo vaak terugkomt is onduidelijk.
- Motto:
‘ Offer your experience as your truth’ - Pauline Oliveros
Dit betekent letterlijk: ‘Bied je ervaring aan als waarheid’. Dat wil zeggen dat als je een ervaring hebt, dat je het altijd als waarheid naar buiten moet brengen. Niet over je ervaring liegen. Hier in dit boek gaat het over de ervaring van Maaike Neuville, over haar ervaringen bij het grensoverschrijdende gedrag van mannen. Hierbij heeft Maaike de waarheid verteld, bij haar eigen ervaring.
- Opdracht van het boek:
Niet aanwezig in het boek
- Informatie over de auteur:
Maaike Neuville (16 aug. 1983, 41 jaar)
Ze is een Belgische filmactrice, theateractrice, filmregisseur en auteur. Ze heeft een man genaamd Bas Devos. Ze hebben samen een dochter gekregen in 2015.Maaike heeft tijdens haar studies een gastrol gekregen voor een serie genaamd ‘Rupel’. Ook tijdens haar studie heeft ze meegedaan met ‘Smeltende Gedachtes’. Dat is een toneelstuk. In 2017 draaide ze haar eerste film als regisseur. In 2018 speelde ze mee in haar eerste televisieserie als actrice. In 2021 won ze de ‘Ensor’, dat is de belangrijkste film- en televisieprijs in Vlaanderen. En in 2023 publiceerde ze ‘Zij.’ een roman. Maaike heeft niet meer boeken geschreven dan ‘Zij.’Maar wel dus meerdere rollen in films gehad, zoals ‘Zagros’ met als rol ‘Lore’. En ‘Let me survive’, als ‘Christina’.
Bron: Wikipedia.
- Titelverklaring:
Het boek heet “Zij”. Er zijn verschillende redenen om het boek “zij” te noemen. In het boek kom je het verhaal tegen over “Ifigeneia". Dat is een karakter dat ze heeft gespeeld in een toneelstuk. Dat toneelstuk ging over een dochter en een vader die op een boot op zee vaarden. Het was heel slecht weer en de vader vroeg aan de Goden of hij zijn dochter kon opofferen om het weer te kunnen veranderen. De dochter zei eerst nee tegen dit offer, maar ze had er een nacht geslapen, en haar antwoord was veranderd. Ze zei opeens ja in de ochtend. Ada heeft een toneelstuk over die nacht geschreven, waarin Ifigeneia haar gedachten heeft veranderd. Want wat zou er zijn gebeurd die avond om haar gedachten te veranderen? En zichzelf wel aan de goden laten opofferen?
Een andere reden voor het boek om "Zij" te heten, is omdat het een stem is voor andere vrouwen. “Zij” is geschreven voor vrouwen die in hun leven ook zijn aangerand, net zoals Ada. Als het boek “Ik” zou hebben geheten zou het minder voorstellen voor andere vrouwen, en minder persoonlijk zijn. Maar nu is het geschreven voor vrouwen die dit ook meegemaakt kunnen hebben.
De titel kan je op verschillende manieren opvatten.
- Structuur & perspectief:
Structuur:
Het boek heeft geen hoofdstukken. Het boek heeft wel een paar keer, om de zoveel bladzijde, een groot wit stuk zonder tekst, of een hele witte bladzijde zonder tekst. Dat toont aan dat ze eigenlijk met het boek springen naar een volgend deel. Een volgend stuk, maar het is het vervolg op het vorige stukje tekst. Maar dan in een andere setting. Bijvoorbeeld op bladzijde 10 & 11. Daar spring je van het stukje dat Ada olie over zichzelf smeert, naar het moment dat Ada weg moet vanuit huis naar de trein, en dat ze haar kat Fictie aan het zoeken is.
Perspectief:
Het perspectief in dit boek is een ik- perspectief. Je leest het vanuit de gedachten van Ada, de hoofdpersoon.
‘Mijn woorden herhalen zich onder de douche, in een inham van de donkere loge.’ Blz 93. Dit is een citaat uit het boek, en dit citaat laat zien dat het om een ik- perspectief gaat. Je leest het door de ogen en gedachten van Ada, en in dit geval gaat het over haar woorden. Het perspectief maakt het boek wel wat ingewikkeld, omdat Ada juist zoveel gedachten heeft. Je leest alles mee, dus ook de dingen en gedachten die niet relevant zijn voor het verhaal. Zo is het best ingewikkeld om het verhaal te volgen.
Er komt in dit boek ook een proloog, en een epiloog voor. Een proloog is een stuk tekst aan het begin van een boek, om zo een beetje het verhaal te introduceren. Eigenlijk een inleiding van het verhaal dus. Een epiloog is een stuk tekst aan het eind van het boek. Een epiloog wordt vaak gebruikt om een nadere uitleg te geven aan het boek. En een beetje duidelijkheid te verbinden aan een boek.
Er wordt in dit boek bij de proloog en de epiloog geschreven in een zij-perspectief. Het komt alleen in deze hoofdstukken voor dat er in dit perspectief wordt geschreven. De reden dat ze in dit perspectief schrijft is om het minder persoonlijk te maken, en te laten zien dat dit ook bij anderen kan gebeuren en niet alleen bij haarzelf zoals in dit verhaal.
“Ze staat op, ze valt, de aarde, ze proeft, de kleine steentjes in haar knieën, zand tussen haar tenen.” Blz 166. Dit is een voorbeeld van haar epiloog aan het eind van dit boek. Hier zie je dat het in het zij- perspectief wordt beschreven.
- Decor:
Tijd: Het wordt niet chronologisch verteld, er komen veel flashbacks voor. Doordat je steeds in haar gedachtes zit, denkt ze ook steeds naar jaren terug. Er komen veel tijdsprongen in voor en daardoor kom je terecht in de momenten dat ze terug denkt aan de verschillende mannen waarmee ze intieme situaties heeft gehad. De verteltijd is 1 dag, het lijkt veel langer maar dat komt door de grote tijdsprongen. In de tijd dat dat alles gebeurd is van toen ze 15 jaar was tot 39 jaar. Dat is 24 jaar in totaal en komt ook samen met de 24 uur.
Plaats & ruimte:
De verschillende ruimtes waar het verhaal zich in afspelen bestaat uit Antwerpen, hier woont Ada. Of ze in een appartement woont is niet bevestigd maar er was wel verteld dat ze een kleine kamer had met een kleine badkamer waar ze een te grote wasmand in heeft staan. En als ze ergens heen gaat, moet ze met de lift dus ze woont hoogstwaarschijnlijk in een appartement. Het verhaal speelt zich ook af op het station, trein en het theater in Brussel; ze neemt de trein waar ze heel lang zit na te denken over alles, in de trein is ze onderweg naar
het theater in Brussel waar ze op het podium gaat staan met een zelfgeschreven monoloog.
Ada schrijft veel maar onbelangrijke tijdens haar treinreis, zoals dat ze een hert voorbij ziet flitsen en dat de wolken slierten zijn. Het omschrijft wat ze ziet om haar heen en dit gaat dus voor een paar bladzijden door, zo krijg je het idee dat ze heel lang in de trein zit.
- Stijl:
Het verhaal is geschreven alsof wij de gedachten van Ada lezen. Het is kris-kras door elkaar geschreven, wat weergeeft waar ze allemaal aan denkt en haar spontane ideeën. Deze schrijfstijl heet ‘stream consciousness’.
"Fictie!" Ik ga m’n trein missen en dan ben ik te laat in het theater en dan heb ik geen tijd om mijn opwarming te doen en dan ga ik als stijve hark op het podium staan omdat jij…’ Daar, op de overvolle wasmand die eigenlijk te groot is voor onze kleine badkamer, je schuurt telkens je bovenbeen eraan als je de douche wilt bereiken.’ blz. 11
Dit is een citaat die laat zien wat stream consciousness is. Ada heeft haast want ze is te laat voor de trein maar tussendoor ziet ze haar kat op de wasmand liggen die ze aan het zoeken was, daarbij gaat ze ook tussendoor wat vertellen over haar wasmand wat eigenlijk niet zoveel toevoegt aan het verhaal. Dit laat dus zien dat zij een beetje een warhoofd is, en dus al haar gedachten door elkaar haalt. En van de ene gebeurtenis naar de andere gebeurtenis springt.
- Slotzin:
‘Zij, schrijft zij.’
- Beoordeling:
Sarie: Mijn mening over het boek is vrijwel hetzelfde gebleven als toen ik maar 50 bladzijden gelezen had. De schrijfstijl en manieren van verwoordingen zijn voor mij persoonlijk iets te moeilijk voor mij omdat het boek heel poëtisch is geschreven. Bijvoorbeeld dat zinnen een andere betekenis hebben of dat het gezegdes zijn. Nederlands is namelijk niet mijn moedertaal dus het was een traag en lastige leeservaring voor mij. De schrijfstijl was ook ingewikkeld want Ada vertelt precies wat ze denkt en haar gedachten zijn altijd allemaal door elkaar en onduidelijk. Het plot en onderwerp was wel iets waarvoor ik bleef lezen. Hoe Ada vertelt dat ze als tiener grensoverschrijdend gedrag mee heeft gemaakt. En het feit dat er meerdere keren in haar leven is gebeurd had ik sympathie voor, hoe ze zich van deze situaties heeft hersteld, dat haar balletje uiteindelijk verdwenen is en haar ontwikkeling tot het herstellen, vond ik heel interessant. Het is een soort boek die je echt moet begrijpen en ik denk dat als een vrouwzijnde kan ik het heel goed begrijpen. Want je kan makkelijk zeggen van ‘waarom zegt ze niet gewoon nee’ of ‘waarom duwt ze hem gewoon niet weg’ maar door dit boek kun je de gedachtenproces tijdens deze situaties heel goed lezen die daarop antwoorden en dat vind ik wel heel mooi.
Luna: Mijn mening over het boek was eerst heel vaag, maar het einde maakte het boek een stuk beter. Door de flashbacks vond ik het lastig om te lezen en bij te houden met wat er gebeurde. De tijdsprongen in de flashbacks waren vrij irritant want ze ging van 16 naar 20 en dan weer terug naar 16. Waardoor ik niet echt wist wanneer iets was, maar als je blijft doorlezen was het duidelijker. Het was een verhaal waar je goed mee kon leven met het karakter. Doordat je continu in haar gedachten zat, kon je goed meeleven. Je wist precies wat ze dacht en waarom ze iets dacht. Ik vond haar karakter eerst heel raar en snapte niet waarom ze die dingen liet gebeuren maar later kwam het beter over en gaf haar niet meer de schuld over die dingen. In het begin had ik niet per se door dat ze niet iets durfde te zeggen en dat het haar het niet boeide maar later zag ik dat ze geen nee durfde te zeggen en het toeliet door hun machtspositie. Het einde was mooi, ze zegt eindelijk dat ze een stem heeft en dat ze het niet meer voor hem doet maar voor haarzelf. Het bleef lang totdat ze uiteindelijk zei. De epiloog was verwarrend om te lezen, maar bijzonder. Het gebruiken van “zij” liet zien dat het niet alleen over haar gaat maar over andere vrouwen ook. Vrouwen zonder stem. Mijn eind mening over dit boek is dus, het was lastig maar interessant.
Isa:
Mijn mening over dit boek is dat ik het geen leuk boek vind om te lezen. Ik kan me er niet in vinden, en ik vind het te ingewikkeld om te begrijpen. Het perspectief is te ingewikkeld voor mij, doordat je alles leest wat Ada denkt. En dat zijn veel gedachten. Mijn gedachten gaan ook kriskras door elkaar, en door dit boek is het nog een grotere warboel. Door het stuk van Ifigeneia wat gekoppeld is aan het verhaal van Ada werd het voor mij lastig te volgen. Zolang je het boek begrijpt, kan ik ergens ook snappen dat je dit verhaal mooi vind om te lezen.
- Recensies:
“Wat ondoorgrondelijk door de gevoelige en poëtische schrijfstijl. De zinnen lezen als dichtregels die langzaam binnenkomen. Is de lezer eenmaal getroffen, dan ontdekt deze in de novelle prachtige observaties. Neuville speelt op beeldende wijze met de grijze zones van situaties: de randen van grenzen; wat kan net wel en wat niet, het moment tussen wachten en optreden wanneer de rol die je gaat spelen nog losstaat van je identiteit en de grijze vinkjes van appjes die nog niet zijn gelezen. Zij. is een eigentijdse novelle die past binnen de MeToo-beweging en thema’s als macht en misbruik, gevangen zijn en je vrij voelen, pijn en heling in de spotlight zet. "Het laat de lezer achter met de hoopvolle boodschap om in jezelf de kracht te vinden om je verhaal te vertellen.”
Zij.: zet een punt achter jarenlange impact van machtsmisbruik » Eline schrijft hier
“Met dit debuut plaatst Neuville zich te midden van een nieuwe lichting van jonge vrouwelijke auteurs die schrijven over het onbehagen in het leven en dat doen op een poëtische manier, in proza dat naar dichtkunst neigt. Onbehagen in het leven klinkt nog algemeen, meer specifiek is het vaak onbehagen in relaties met mannen. Zij. past in het rijtje van kleine haperende vluchten van Femke Brockhus en Nachtbloeiers van Ananda Serné. Neuville schreef met Zij. een verdrietig boek over wat mannen jonge vrouwen aandoen. "Ontluisterend, maar mooi opgetekend.”
Recensie: Zij. – Maaike Neuville – Bazarow – Alles over boeken
"Zij" zet aan tot denken over intimiteit en het stellen van grenzen; hoe moeilijk het is en hoe veel pijn het brengt als het niet lukt. Dat het grijze gebied tussen ja en nee een plek is vol onzekerheid. Dat het reizen van je naar nee een weg is met vallen en opstaan.
De schrijfstijl was erg mooi en heel poëtisch, een mooie woordkeus. De zinnen waren kort, doch erg interessant geformuleerd.
De symbolen en motieven waren erg bijzonder in het boek, vooral omdat deze flashbacks goed konden weergeven.
Dit is een boek dat je snel uit hebt en toch over na blijft denken. Het enige punt van kritiek was voor mij de simpele vorm, waarin er niet veel experiment gezocht werd. Naar mijn mening had het, vanwege het confronterende thema, in een iets gedurfdere vorm gemogen.
Zeker een aanrader, vooral in de zoektocht (en de studie) naar prettig wederzijds contact.”
Zij. (Dutch Edition) by Maaike Neuville | Goodreads
- Vragen; overhoor jezelf:
- Waarom zou Maaike Neuville bij dit boek een Epiloog en een Proloog toevoegen?
Antwoord:
Zo maakt ze het verhaal iets duidelijker. Om zo het boek iets overzichtelijker af te sluiten. En het boek overzichtelijker te beginnen.
- Wie is ‘rode sjaal?
Antwoord:
“Rode sjaal" is de oude toneelleraar van Ada waar zij seksuele interactie mee heeft gehad. Ze heeft dubbelzijdige gevoelens voor. Aan de ene kant houdt ze van hem, ze wil dan het liefste bij hem zijn. Maar aan de andere kant heeft ze een hekel aan hem. Voor wat hij haar aangedaan heeft.
- Waar woont Ada?
Antwoord:
Ada woont in een klein klein appartement in Antwerpen.
- Wat is de rol van Ifigeneia in dit boek?
Antwoord:
Ifigeneia is een vrouw die is opgeofferd door haar vader aan de goden. In dit boek wordt op het toneelstuk van Ada de stem van Ifigeneia naar voren gebracht. De rol is dat Ada zich kan vinden in Ifigeneia, ze hebben allebei geen stem. Ada kan haar stem niet laten horen door haarzelf. Ze is te bang om zich uit te spreken. Ifigeneia heeft ook geen stem, ze heeft zichzelf namelijk laten opofferen door haar vader aan de goden.
- Waar staat het zwarte balletje voor in Ada haar lichaam?
Antwoord:
Het zwarte balletje staat voor angst. Het balletje in haar lichaam komt naar voren op het moment dat Ada angst ervaart.
- Wat verklaart de titel ‘Zij’?
Antwoord:
De titel “Zij” kan op meerdere manieren beredeneerd worden. Op de manier van Ifigeneia, dat ze in dit boek een stem krijgt. Of op de manier om andere vrouwen een stem te geven, die ook in zo’n situatie beland kunnen zijn
- Waarom heeft ze het uit dit perspectief geschreven?
Antwoord:
Omdat je zo een goede blik krijgt over hoe het is om dit mee te maken. Dus hoe het is om aangerand te worden, en er niet over te praten. Hoe het is om er wel mee te zitten, maar niet je gevoelens kunnen uiten.
REACTIES
1 seconde geleden