1. Beschrijving Titel: Spijkerschrift
Auteur: Kader Abdolah
Pseudoniem van: Hossein Sadjadi Ghaemma
Uitgever, plaats, jaartal: de Geus, Zutphen, 2000
Aantal bladzijden: 377
Omslagontwerp: Robert Nix 2. Inhoud Aga Akbar is als een doofstomme jonge geboren, hij kon maar een simpele manier van gebarentaal, die zijn moeder hem had aangeleerd. Op een dag sterft zijn moeder, Akbars oom (Kazem Gan) neemt de opvoeding over. Op een dag beloofd Kazem Akbar dat hij hem zal leren schrijven. Hij zoekt een schrift en zegt tegen Akbar dat hij wat moet opschrijven. Akbar snapt het niet en gebaard: “Ik kan niet schrijven, zelfs niet lezen.” Waarop Kazem Gan zegt dat dat niet hoeft en dat hij elke dag wat in zijn boekje moet krabbelen. Het lukt Akbar niet, dus neemt Kazem Gan Akbar mee naar de grot op de Saffraanberg. In die grot had een koning lang geleden een spijkerschrift ingegraveerd. Heel vaak gingen er nog archeologen naar die grot toe om het spijker schrift te ontcijferen. Zo ontstond dus Aga Akbars eigen spijkerschrift. Na vele jaren en vele problemen trouwt Akbar met Tine. Ze krijgen vier kinderen. Ismaiel is de oudste van het stel, hij begrijpt zijn vader volkomen, samen zijn ze één persoon. Kazem Gan regelt werk voor Akbar hij gaat tapijten leren repareren van de meest bekendste man in het Saffraandorp. Na een paar jaar sterft die man en neemt Akbar het over. Hij raakt hier mee heel bekent in zijn dorp en iedereen vertrouwd hem al zijn dure tapijten toe. Op een dag wil Akbar plotseling verhuizen naar de stad, Kazem probeert hem nog tegen te houden en te vertellen dat de stad helemaal niet zo leuk is. Hier in het Saffraandorp kent iedereen Aga Akbar, maar in de stad zou niemand hem kennen en dat zou een flinke verandering voor hem zijn. Maar Akbars besluit staat vast. En zo vertrekken ze naar de stad. Akbar werkt daar als een tapijten verkoper. Als Ismaiel wat ouder is gaat hij studeren in de stad Teheran. Dit vindt hij moeilijk om uit te leggen aan zijn vader. Voor zijn vertrek regelt hij een eigen winkel voor zijn vader. Daar is Akbar heel er blij mee en respecteert het vertrek van zijn zoon. In de stad Teheran komt Ismaiel in contact met een verzetsbeweging. Ismaiel krijgt zo te maken met gevaarlijke situaties en moet een vrouw (Djamila) onderdak geven. De verzetspartij vindt de winkel van Akbar wel een goed idee om Djamila onder te laten duiken. Zo komt dus ook de rest van Ismaiels familie in contact met die verzetsbeweging. Tine kan het erg goed met Djamila vinden en hun kinderen ook. Later neemt Goudklokje, de een na oudste dochter van Akbar, dit gedrag over. Ze krijgt hier flinke problemen mee en word later zelfs opgepakt. Ismaiel moest het land uit vluchten, omdat de verzetspartij min of meer verloren had. Hij vlucht naar Nederland waar hij in de Polder blijft wonen. Als Akbar en Tine op een dag naar de gevangenis gaan om Goudklokje te bezoeken. Is ze er niet. Tine valt flauw omdat ze denkt dat ze geëxecuteerd is en Akbar rent naar binnen om aan de bewaking te gaan vragen waar ze is. Als hij eruit word gezet omdat het bezoekuur is afgelopen, vraagt hij aan iemand bij de bushalte waar Goudklokje is. De vrouw antwoord dat ze heeft gehoord dat er drie mensen uit de gevangenis zijn ontsnapt. Ondertussen krijgt Tine thuis dezelfde roddels te horen. Ze vraagt zich af waar Akbar blijft, ze maakt zich erg zorgen en is bang dat hij Goudklokje op de besneeuwde berg is gaan zoeken. Drie mannen gaan op zoek naar hem. Ze kunnen hem na een lange tijd zoeken niet vinden. Een paar dagen later, op een van de eerste dagen van de lente, vond een herder het lijkt van een man op de Saffraanberg. Ismaiel leeft nu in Nederland, waar hij na de dood van zijn vader het spijkerschrift heeft gekregen. Hij probeert het te ontcijferen zoals hij vroeger ook Akbars gebaren verstaanbaar probeerde te maken. Hij ontcijfert het niet echt, maar schrijft eerder op wat hij denkt dat er gestaan zou hebben. Hier maakt hij een boek van. 3. Titelverklaring Spijkerschrift is verwezen naar het boek dat Aga Akbar bijhield. En wat vele jaren later zijn zoon Ismaiel probeert te ontcijferen.
4. Personages Aga Akbar is een lieve man, hij is niet een van de slimste, dat komt doordat hij niet veel kan leren door zijn simpele gebarentaal. Het is wel een hele sterke en knappe man. Hij was daardoor ook erg bekend in zijn geboorte plaats het Saffraandorp. Ismaiel is een lieve jongen met veel respect voor zijn vader. Hij is de mond en het verstand van zijn vader. Samen zijn zij een persoon. Goudklokje is een lieve dochter die het naast Ismaiel erg goed met haar vader kan vinden. Zij snapt haar vader ook helemaal en is de tweede mond van hem. Tine is een lieve en ook sterke vrouw, ze heeft een moeilijk leven met Akbar. Maar toch houd ze heel veel van hem. Soms krijgt ze een psychologische aanval en daaraan kun je zien dat ze het soms erg moeilijk heeft. Kazem Gan is de oom van Akbar, het is een bekende man in het Saffraandorp, hij is dichter en leert Akbar te schrijven op zijn manier. Kazem Gan is een liefhebber van opium. 5. Perspectief Het wordt in verschillende vormen geschreven. In het eerste en derde deel is een alwetende verteller aanwezig. Dit wordt al op een van de eerste pagina’s al uitgelegd.Er staat: “We zijn met z’n tweeën. Ismaiel en ik. Ik ben de alwetende verteller. Ismaiel is de zoon van Aga Akbar die doofstom was. Hoewel ik alwetend ben, kan ik Aga Akbars notities helaas niet lezen. Ik vertel alleen het gedeelte van het verhaal totdat Ismaiel geboren wordt. De rest laat ik hem zelf vertellen. Maar aan het einde kom ik terug, want Ismaiel kan het laatste deel van zijn vaders notities niet ontcijferen.” Zo worden dus ook sommige stukken in de hij/zij vorm geschreven, maar als Ismaiel verteld dan wordt er met de ik-vorm geschreven. 6. Plaats en ruimte Het speelt zich op vele verschillende plaatsen af. Op de Saffraanberg/dorp, in de stad, in Teheran en in Nederland. Maar ook op kleinere plaatsen zoals: De winkel van Akbar, op de duinen in Nederland, In het café, in de gevangenis, enz. 7. Tijd Het hele boek is een en al flashback. Je maakt steeds tijdsprongen. Maar het is allemaal achteraf geschreven. Het verhaal is dus niet in chronologische volgorde verteld. Het begin van het boek begreep ik niet helemaal. Het was een verhaal uit een heilig boek dat ging over mannen in een grot, wat ik niet helemaal begreep omdat het in hele moeilijke taal was geschreven. Op het einde werd hier weer naar terugverwezen. Daarna (het tweede hoofdstuk) snapte ik alles wel gewoon en was het echte verhaal pas begonnen. Het verhaal heeft vele hoogte en diepte punten. Het is een verhaal waar veel in gebeurt. Daar houd ik wel van anders vind ik het zo saai worden om te lezen. Dat maakte het boek ook spannender. Het boek heeft een open einde. Je weet namelijk niet of Goudklokje het overleefd of niet. Ik had bij dit boek liever een gesloten einde gehad. Het had ook niet een heel bevredigend einde, want Akbar was overleden. Maar misschien maakte dat het boek misschien ook wel interessanter en ben ik er toen meer over na gaan denken. 8. Thema en motieven Thema: De ontwikkeling van de relatie tussen Akbar en Ismaiel in de Perzische oorlog. Motieven: - De wolf: Tine had soms bizarre aanvallen die alleen te stoppen waren door het neuriën van de soera uit het heilige boek. - Spijkerschrift: Het spijkerschrift dat Aga Akbar ontwikkelt, zorgt ervoor dat hij zijn gedachten en belevenissen kan uiten. Niet aan anderen, maar op papier. - Perzische literatuur: Er komen vaak kleine citaten of gedichtjes uit Perzische literatuur in voor. - Opium: Vele mannen in het Saffraandorp rookte opium, daar was Kazem Gan er een van. - De waterput: Het gaat over een mythe dat daar de heilige Mahdi in zit. Akbar is een van de enige mannen die de put bereikt.
9. Genre Het is een Roman. 10. Taalgebruik Ik vond het over het algemeen een heel fijn taalgebruik. In het begin dacht ik waar ben ik aan begonnen, maar dat bleek een hoofdstukje te zijn dat verwees naar een verhaal uit een heilig boek. Zeker tot de helft van het boek ging het heel erg snel. Daarna veranderde het onderwerp een beetje, maar kon ik alsnog aan een stuk doorlezen. Soms stonden er Perzische woorden, maar dan kon je achter in het boek de vertaling opzoeken. Ook waren er soms vertalingen van Perzische poëzie. Dat begreep ik niet altijd, maar dat was ook niet heel belangrijk. 11. Mening Ik ben het met haar eens dat hel lezen van het Spijkerschrift de moeite waard is. Maar ik vond dit niet echt een recensie waar een duidelijke mening over het boek werd verteld. Ook staat er ergens bovenin dat ze het een simpel taalgebruik vond. Daar ben ik het ook helemaal mee eens. Het was echt niet moeilijk om doorheen te komen. Ook vond ik net als dat zij zegt de manier van vertellen een beetje sprookjesachtig. Vooral op het begin, dat was waarschijn waardoor het ook makkelijker las. Ze schrijft ook dat ze bij het lezen van de achterflap niet een heel positieve idee over het boek kreeg. Dat had ik ook. Ik had dit boek gekozen omdat het veel punten waard was. Maar toch vond ik het echt een heel erg leuk boek en zou het echt aan iedereen aanraden om eens te lezen.