Specht en zoon
We volgen dit verhaal vanuit het standpunt van een leeg doek. Een zeer dicht geweven vier maal universeel geprepareerd doek.
Hij staat naast andere doeken in een winkel en juist hij wordt uitgekozen door ene Felix Vincent, portretschilder. Vanaf dan begint het doek vincent als ‘zijn schepper’ te beschouwen en zo noemt hij hem ook. Hij staat met zijn ‘gezicht’ naar de muur en hij hoort alleen maar de gesprekken die de schepper voert met zijn klanten. Hij hoort dat de schepper bepaalde dingen kan loskrijgen uit klanten waar ze normaal niet zo graag over praten. Waar ze bang voor zijn. (bv. Dat ze lelijke handen hebben). Maar de schepper maakt die dingen juist het meest speciale in zijn schilderijen. Ondertussen wacht het doek af. Hij kan immers ieder moment beschilderd worden. (ondertussen hoor je nog andere verhalen van klanten, bv. Van een vrouw van een rijke man die plastische chirurgie heeft gedaan en die ook graag een portret hebben. Maar des schepper aanvaardt zulke opdrachten niet graag, hij schildert niet graag onrealistische dingen.)
Maar toch aanvaardt hij de meeste opdrachten die hij krijgt omdat hij geld nodig heeft om het huis te kopen waar zijn atelier in staat. Hij moet dit kopen omdat, als zijn tante sterft, het huis anders naar de nonkels zou overgaan.

Ondertussen komt Minke, een oude schoolvriendin, langs. Zij werkt voor een kunsttijdschrift en is geïnteresseerd in zijn werken. (ze neemt interviews af)
Op een dag krijgt de schepper een nieuwe klant op bezoek. Een rijke man genaamd Specht. Die vraagt of de schepper ook naar de dood kan werken. Hij vraagt of hij zijn zoon kan schilderen, Singer. Specht schrijft een hele grote cheque uit. Dus op die manier moet Vincent het wel aanvaarden want hij heeft het geld echt nodig.
Zoals bij elke klant, heeft de schepper drie sessies om zijn klanten te leren kennen. Iedere keer nam Specht foto’s en video beelden mee waar zijn zoon op te zien was. Ondertussen verteld Specht ook het verhaal van zijn zoon, die eigenlijk geadopteerd was. Het is een Afrikaanse jongen, een kindsoldaat. Toen Specht de eerste keer met die jongen sprak wist hij al dat dit zijn zoon ging worden.
De schepper besluit om Singer naakt te schilderen, zoals te zien was op een van de videobeelden die Specht had meegebracht.
De schepper besluit ook om ‘het doek’ te gebruiken. Als Vincent begint, vertrekt zijn vrouw op vakantie. Hij voelt zich nogal eenzaam. Maar hij vestigt zijn volle aandacht op het schilderij. Zijn vrouw is altijd de eerste die het afgewerkte schilderij ziet. Vanaf dat ze het ziet, merkt ze dat de blik in Singer zijn ogen geen normale blik is. Ze vraagt hem waaraan hij dacht toen hij die blik neerschilderde. Dan vertelt de schepper een oud jeugdverhaal over zijn beste vriend, Tijn. Ze deden alles samen. Na ongeveer twee jaar nam Tijn hem mee naar een speciaal plekje in het bos en daar toonde hij zijn penis. Maar de schepper wilde dit eigenlijk niet zien.
Hij had niet dezelfde gevoelens. Die ervaring verwerkte hij dan in het schilderij. Het schilderij was alleszins af. Maar Specht kwam niet. Pas na een paar dagen kreeg de schepper een telefoontje waarin de assistent van Specht zei dat ze het schilderij kwamen ophalen. De schepper vroeg zich wel af waarom de Specht er niet bij was.
Zijn vrouw( lidewij) was zwanger en ze ging dan ook naar het ziekenhuis.
Minke had gehoord dat Specht voor zijn opname in het ziekenhuis ( het bleek dat hij kanker had) nog een afspraak had gehad met de schepper en ze vroeg zich af wat er eigenlijk was besproken. Dus vertelde ze dat Specht eigenlijk een pedofiel was en dat hij steeds schilderijen liet maken van zijn laatste nieuwe jongen.
Nadat Minke vertrokken was maakte de schepper een groot vuur. De schepper werd woedend en bang dat de mensen gingen ontdekken dat hij een dode jongen had geschilderd. Hij was woedend op Specht dat deze niets had gezegd. In het vuur smeet hij de foto’s, de videofilms en tenslotte het schilderij van Singer. De geest van het doek bleef voortleven in de foto die hij net had gemaakt toen het schilderij af was. Maar die foto scheurde hij gewoon in twee. Dan reed hij op zijn fiets naar het ziekenhuis (omdat er een boom over de weg lag, dus kon hij niet met de auto gaan) detail: het was sterk aan het onweren. In het ziekenhuis hielp hij zijn vrouw met bevallen en hij noemde het kind Stijn.
Dan fietst hij naar huis, nog steeds boos. Als hij thuis aankomt ziet hij een bestelwagen staan. Specht in een rolstoel en zijn assistenten staan hem op te wachten. Specht verteld hem dan het echte verhaal. Singer is niet dood maar hij zit terug in Den Haag, in zijn smerige kamer met drugs en al. Specht hoopte dat hij met dit schilderij zijn ‘zoon’ terug kon halen.

Dan vroeg Specht aan hem ‘hoe is mijn zoon geworden?’ De schepper gaf hem dan de twee repen van de foto, waarop Specht in tranen uitbarstte.
Na een eeuwigheid zei hij tegen de schepper ‘schilder hem opnieuw. Zoals hij is. Hij leeft. Eens komt hij om zichzelf te zien.’