Mulisch, H., Siegfried: een zwarte idylle, Uitgeverij de bezige bij, Amsterdam, 2001, 1e druk, 213 blz. (1e druk: februari 2001) Verdieping De schrijfstijl is de echte ‘Mulisch-stijl’ zoals je het ook leest in de Procedure en de Ontdekking van de hemel. Dat wil zeggen dat het een leuke stijl is. Aan het begin van het boek is het meer verhalend, tot de hoofdpersoon in gesprek raakt met een bejaard echtpaar. Daar komt hij een vreemd verhaal te weten, waardoor hij in zijn hotelkamer begint te fantaseren. In die fantasieën komen Mulisch’ vage redeneringen en ke
is van veel filosofen en theologen duidelijk uit de verf. Een vergelijkenis tussen Friedrich Nietzsche en Hitler: (citaat) “’…Ik heb altijd begrepen, dat zijn [Nietzsches] bedenksels Hitler hebben geïnspireerd.’ ‘Dat heb je verkeerd begrepen, en je bent de enige niet. Hij was het eerste slachtoffer van Hitler.’ ‘Volgens mij was die toen nog niet eens geboren.’’Zo is het. En daar raak je meteen aan het punt, waar ik op uit ben. Luister’ (einde citaat) Dan vertelt hij een verhaal dat Nietzsche op dezelfde dag krankzinnig wordt als Hitler verwekt wordt. Waarom dit samenvalt weet hij niet, maar hij wil het niet afdoen als toeval. Dus komen er dan al die vergelijkingen. De plaats waar het afspeelt is Wenen. Mulisch heeft Wenen gekozen omdat het de plaats is waar Hitler ook geleefd heeft, waar Freud vandaan komt en zo nog een paar van de belangrijke personen, die hij in dit boek citeert. In het begin speelt het in een zaal in de Hofburg, waar de hoofdpersoon, een schrijver, genaamd Rudolf Herter, een lezing houdt over een van zijn boeken. Dan verschuift het naar een bejaardentehuis in een buitenwijk van Wenen, en het eind speelt zich af in het Hotel Sacher. Het verhaal speelt zich af op een dinsdag, woensdag en donderdag in november 1999. Dit kom je te weten doordat hij een boek geeft aan het bejaarden echtpaar, waar hij in schrijft: (citaat) Voor Ullrich Falk, die in de tijden van het kwaad, een onvoorstelbaar offer bracht aan de liefde. En voor Julia. Rudolf Herter, Wenen, November 1999. (einde citaat) Er zit een lange flash-back in naar de jaren 1933-1945. Het verhaal speelt zich wel chronologisch af. Er zitten geen round characters in het verhaal, daar is het te kort voor. De enige die er een beetje op lijkt, is Hitler zelf, wat ook Mulisch bedoeling geweest is. Mulsich vergeleek Hitler met een dirigent, die, met zijn rug naar de zaal, opkomt, bevelen uitdeelt, en dan weer met zijn rug naar de zaal afgaat. In dit boek probeert hij: (citaat) “een gefingeerde spiegel op te hangen, waarin we zijn gezicht alsnog te zien krijgen.” (einde citaat) De opening is in medias res. Rudolf Herter komt aan op een vliegveld in Wenen, waar het verhaal zich dan in 3 dagen afspeelt. Het is geschreven in een auctorieel perspectief, gezien vanaf Rudolf Herter. Je leest zijn gedachten, maar alleen wat hij ook daadwerkelijk zegt, en je leest wat hij hoort en ziet. Van niemand lees je de gedachten, alleen van Eva Braun in een (verzonnen) stuk dagboek van haar. Het centrale probleem is de vraag Wie was Hitler? Kan je achter zijn ware aard komen, door hem in een situatie te plaatsen, die echt gebeurd kan zijn? Het antwoord van Harry Mulisch is: ja, dat kan. Hij was Niets. De titel slaat op de naam van de zoon van Hitler, waarover gefantaseerd wordt in dit boek, Siegfried. Harry Mulisch is zelf Joods, dus ik kan goed begrijpen dat hij wat heeft met Hitler. Zelf vind ik, ondanks wat die man allemaal gedaan heeft, het buitengewoon interessant om dingen over hem te lezen.
ontboden werden, om naar de chef te komen. Ze waren meteen doodsbang, normaal belde hij even als ze nodig waren. Wat ze te horen kregen viel echter mee; Eva Braun bleek zwanger te zijn van Adolf, Adi zoals zij hem noemde. Omdat de relatie tussen Adolf en Eva nog niet openlijk bekend was, alleen bij ingewijden, moest er gespeeld worden dat het kind een kind was van de Falks. Door te spelen dat juffrouw Braun naar Italië was, merkte alleen de 7 ingewijden iets van de zwangerschap van Eva. Ook na de geboorte komt het niet uit dat Siegfried, zoals het kind heet, kind van Hitler is. Tot op een dag Ullrich het bevel krijgt het kind te doden. Bormann, van wie hij het bevel krijgt, vertelt niet waarom. Ullrich doet het, met pijn in zijn hart. Dan wordt de familie Falk overgeplaatst naar Den Haag, waar ze in de huishouding van Seyss-Inquart moeten werken. Uit het stuk dagboek van Eva Braun dat Mulisch schrijft, blijkt dat het was omdat Himmler stukken vervalst had, waar uit bleek, dat zij geen ariër zou zijn. Dit kon natuurlijk ansoluut niet, en daarom moest het kind doet. Echter, Eva bewijst dat het niet klopt, en vermoed dat Himmler dit gedaan had om ook opvolger van Hitler te kunnen worden, en Siegfried niet. Herter vind het een ongeloofwardig verhaal maar gelooft het. Hij gaat terug naar zijn hotel, waar hij op een bandje een redenering opneemt waarom Hitler niets is, de tegenhanger van een god, de nul onder de mensen. (citaat) “Misschien had Carnap ook even aan zijn lievelingswetenschap moeten denken: de wiskunde. Daarin is het paradoxale getal nul maar liefst een natuurlijk getal, dat door vemenigvuldiging elk andere getal vernietigt. In de wiskunde nult de nul, - de nul is de Hitler onder de getallen.” (einde citaat) Ook maakt hij de al eerder genoemde vergelijking tussen Hitler en Nietzsche, waar Nietzsche goed vanaf komt. Aan het einde van het boek vindt Maria Herter opeens dood in de slaapkamer van het hotel. Zoals ook in De ontdekking van de hemel: Herter weet iets dat niemand weet, en gaat dood door een spontane hartstilstand. Max [in De ontdekking van de hemel] ontdekt het Totale Andere en gaat dood door een meteoriet. In De procedure wordt Victor Werker opeens vermoord zonder aanleiding aan het einde van het boek. Dit vind ik toch een beetje vreemd: in de drie nieuwste boeken van Harry Mulisch zet hij zo een element, zodat je het boek dichtklapt met een gevoel van ‘waar slaat dat dan nou weer op’. Mening Ook over dit boek van Harry Mulisch ben ik erg positief. Een aanrader voor iedereen die een niet te dik, maar leuk boek wil lezen en zich interesseert in de Duitse geschiedenis. Alleen die doden, die Mulisch verwerkt in zijn boeken (zie vorige alinea) vind ik erg vreemd. Hopelijk komt hij op de Bulkboekdag en kom ik daar meer over hem te weten.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
N.
N.
Ik heb geen slecht comentaar over je boek.
Wat het me meest aansprak was je stijl van schrijven.Mijn grootste droom is ooit schrijfster te worden.
Momenteel ben ik bezig aan "Some things comes back for more"
Het gaat over een meisje die op en bepaalde leeftijd ontdekt dat ze magische krachten.Ze weet niet goed hoe ze het moet vertellen tegen haar vrienden.Ze moet ook nog leren om er mee omtegaan.Op een bepaalde moment begint het haar tegen te steken en wil ze er mee stoppen en alles vergeten.Tot dat ze een opdracht heeft gekregen om één van haar geliefden van de dood te redden.
Het klinkt misschien wat cliché,maar steeds als ik begin te schrijven kreeg ik meer idee's.
Ik hoop dat het een succes wordt.
En dat ik nog veel verhalen mag neerpennen.
Veeel geluk en laat je dromen en wensen maar in overvloed stromen.
Kusjes en knuffels van Noortje
23 jaar geleden
AntwoordenJ.
J.
hoi hoi
zeker stoer!!
maar wel jammer dat je er geen informatie over de schrijver bij hebt
doei xxx joyce
23 jaar geleden
AntwoordenC.
C.
Ik vind je uittreksel en samenvatting erg goed met die citaten en verwijzingen naar andere boeken van Mulisch.
Wat ik er misschien nog aan toe te voegen heb is dat Herter in het boek het plan heeft opgevat om een verhaal over Hitler in een fantasie-omgeving te schrijven, maar dat Mulisch dat met "Siegfried" eigenlijk zelf heeft gedaan. Het boek gaat namelijk over Hitler in een bedachte situatie. Het boek zelf is dus het idee in het verhaal.
Ook heeft de naam Rudolf Herter dezelfde klanken als Adolf Hitler. (Wat het idee hiervan is weet ik niet maar dat is één van die vage dingen van Mulisch waar jij het ook over had)
Het laatste dat ik nog toe zou willen voegen is iets over de dood van Herter. In het boek vergelijkt hij zichzelf, of zet hij zich op één lijn met Nitzsche. In Herters theorie is Nitzsche het eerste slachtoffer van Hitler. Herter sterft als de historie die hij aan heeft gehoord van een bejaard echtpaar hem teveel wordt. Ik denk dat hij daarmee wil zeggen dat hij het laatste slachtoffer van Hitler is geweest. In het boek staat ook ergens dat Herter aan het einde van de eeuw nog één keer aandacht aan Hitler besteedt, en daarna nooit meer. Met de dood van Herter (Die zich vergelijkt met Nitzsche) is het hoofdstuk Hitler, dat begon met de dood van Nitzsche en er ook mee eindigt, klaar.
Verder wil ik je nog even bedanken voor de samenvatting, want morgen moet ik mijn uittreksel inleveren. Dat is weer het nadeel van een nieuw boek lezen, dat er geen uittrekselboeken zijn en dat je alles zelf moet doen. Dit boek was het wel zeker waard.
Clemens van der linden
6vwo Erfgooiers College Huizen.
23 jaar geleden
AntwoordenB.
B.
Gekke maf, ziede ge zo gek wel
23 jaar geleden
AntwoordenA.
A.
Chris, bedankt voor je uittreksel. Ik had het hard nodig, XxX Adriana, een hopeloos VWO'rtje
23 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
Dag Chris,
Hilter laat Falk en Julia in leven: een raadsel, schrijft Mulisch op pg. 139. Ja, echt een raadsel.
We lezen ook de gedachten van Falk. Op pg. 142 verschuift vanaf de vierde zin het perspectief naar Falk (via...).
Je kan lezen dat Mulisch filosofie had willen studeren. (Heidegger: Ken uzelf, is dat niet de grootste opgave in de foilosofie?) Ondanks dat gedeelte, boeide het boek me.
23 jaar geleden
AntwoordenK.
K.
misschien wel een stomme vraag he, mor wie is Nietzsche? ik heb uw samenvatting van siegfried gelezen op het net en wie da die kerel was, weet ik eigenlijk niet meer zo goed.
alvast bedankt
groetjes
23 jaar geleden
AntwoordenB.
B.
Prima verslag!!!
22 jaar geleden
Antwoorden