Serpentina's petticoat door Jan Wolkers

Zakelijke gegevens Auteur: Jan Wolkers
Titel: Serpentina’s petticoat
Uitgever: Meulenhoff Pockets
Jaar van uitgave: Eerste druk 1961
Antal bladzijden: 125 bladzijden
Genre: de dood Eerste reactie Ik heb dit boek gekozen, omdat wij dit boek thuis hebben en het wel makkelijk vond om die te lezen. Dit is het tweede boek van Jan Wolkers, de vorige vond ik niet echt leuk. Ik hoopte dat dit boek leuker zou zijn, maar helaas. Mijn eerste reactie na het lezen van dit boek was weer niet echt positief. Verdieping Het tillenbeest

Een sfinx in rood marmer, zwart geaderd met de bijnaam het tillenbeest.Een jongen had het op een herfstmiddag van het laatste oorlogsjaar overgebracht naar zijn eigen huiskamer. Zijn zus leed aan een wellustziekte.Ze deed het met alle Duitsers die er verbleven. De jongen kwam na hun vertrek altijd kijken of ze er nog was, omdat ze thuis niet meer mocht komen. Op een dag gaat hij ook kijken of ze er is, maar kan haar niet vinden, er is alleen een grote ravage, waar tussen hij het tillenbeest vind. De volgende dag gaat hij een pendant halen met een vriend. Ze nemen ook een spiegel mee die ze met moeite uit het kasteel krijgen. Ze besluiten de spiegel achter te laten in het bos en gooien het in de bruine bladeren massa. Waardoor het verteerde gezicht van zijn zus plotseling zichtbaar is. Gezinsverpleging
Het gaat over een gezin dat een patiënt uit het gesticht opneemt, voordat ze haar plaats in de maatschappij in neemt. De vrouw heet Marie. Ze is erg stil en vertoont apart gedrag. Aan tafel boert ze, maakt ze schokkende geluiden en is alleen hier heel duidelijk aanwezig. Op een dag zijn de oudste broer en zus het zo zat, dat ze besluiten er wat aan te doen. Ze doen alsof ze een of andere geest zijn die haar komen verjagen. De oorlog breekt uit, levensmiddelen kwamen op de bon. De moeder gebruikt de kaart van Marie om haar eigen kinderen te voeden. Het gaat snel achteruit met Marie. Bij een controle door een arts van het gesticht bleek dat Marie in verregaande staat van ondervoeding verkeerde. Diezelfde dag wordt ze opgehaald. Serpentina’s petticoat
Het verhaal gaat over een gezin dat af en toe een vreemde oom op bezoek krijgt voor onbepaalde tijd, deze bezoeken duren meestal een paar weken, soms maanden. Deze oom, oom Louis, is een beetje een zwerver en het zwarte schaap van de familie. De ouders in het gezin schaamden zich een beetje voor Louis en wilden zijn bezoeken altijd zo kort mogelijk houden. De kinderen vinden het altijd heerlijk maar ook afschuwelijk als oom Louis er is. Dat komt omdat hij de meest enge verhalen kan vertellen over zijn vak die eigenlijk niet geschikt zijn voor kinderen. Deze keer dat Louis bij het gezin thuis is, is hij er zo slecht aan toe dat hij op sterven ligt. Hij is echter zo bang voor de dood dat hij er zijn 'vak' van had gemaakt, het meenemen van sieraden en bezittingen uit leeggeruimde graven. Het doodshemd waar hij in begraven wordt is van een mooie stof. Serpentina, de dochter in het gezin, zit erop te azen om er een petticoat van te maken. Als ze op het laatst bij toeval de kist nog eens openen, blijkt Serpentina de stof afgeknipt te hebben om er vervolgens in rond te lopen. De verschikkelijke sneeuwman
Het gaat over een jongen die een ongeluk heeft gehad, waarbij hete vloeistof in z’n gezicht is gekomen. De jongen heeft een erg moeilijk karakter en verpest veel voor het gezin. Na zijn ongeluk wil hij graag de kamer met het balkon, maar die mag hij niet. Hij doet alsof hij blind is geworden bij zijn ongeluk, maar dat is niet zo en daar maakt hij veel misbruik van. Als zijn zus haar verloving heeft valt hij de zus van haar verloofde lastig, de verloving is verpest en iedereen gaat naar huis. Als zijn vader de lampionnen binnen haalt en de jongen uit het raam zit te kijken ziet zijn vader hem ineens. Die vind het raar en blijft kijken, waardoor die niet oplet bij wat hij doet. de lampion kantelt om en de hete vloeistof valt in het gezicht van zijn vader. Vivisectie
In een gezin dat in de oorlog leeft, daarvan moet de oudste zoon meevechten. Hij neemt geen afscheid bij z’n vertrek, omdat ze allemaal weten dat ze hem nooit meer zullen zien. Voor de ouders komt het plotselinge vertrek hard aan. De dochter gaat naar het laboratorium, waar ze in het verleden veel experimenten heeft gevoerd met muizen en ratten.Daar ziet ze een wagen komen met een paar lijken van soldaten, de studenten mogen ze onderzoeken. Als ze de lijken uit de wagen halen ziet ze dat een van hun haar broer is. Onderzoek van de verhaaltechniek Het boek heeft vijf hoofdstukken, elk hoofdstuk begint met een bladzijde wit. Verder zie je in de tekst veel alinea’s. Vaak begint er een nieuwe alinea omdat er iemand anders aan het woord komt of wanneer er een andere gebeurtenis gaat plaatsvinden. de schrijfstijl is erg opvallend en overal hetzelfde. Het lijkt telken alsof je zo in een verhaal komt vallen en er ook zo weer uitvliegt. De verhaalfiguren zijn ook zeer opvallend ze komen allemaal een beetje gek over. De situaties van de verhalen zijn ook allemaal wel apart,zoiets maak je eigenlijk nauwelijks mee. Het wordt wel weer zo verteld dat het heel duidelijk is wie wat zegt en wat er gebeurd. Het thema van de verhalen zijn de dood. Ook de aftakeling, in het algemeen, wordt hier aangewend. De vertelde tijd Het tillenbeest
Twee dagen
Gezinsverpleging
Ook een langere periode van ongeveer een jaar
Serpentina’s petticoat
Ongeveer een week
De verschikkelijke sneeuwman
Ongeveer een week
Vivisectie
Twee dagen Waar speelt het zich af? Het tillenbeest
In een bos en in een soort oud kasteel
Gezinsverpleging
In een huis van een gezin
Serpentina’s petticoat
In een huis van een gezin
De verschikkelijke sneeuwman
In het huis van een gezin

Vivisectie
In een laboratorium en in een huis van een gezin Titelverklaring De titel van het boek is ook een titel van een van de vijf verhalen. De titel van dat verhaal vond ik al erg raar gekozen, want aan het eind gaat het pas over het meisje dat van het doodshemd een petticoat heeft gemaakt. Het hele verhaal draait meer om, dat ze de wens van de oom Louis niet laten vervullen. Plaats in lectuurgeschiedenis Dit boek is een verhalen bundel dat bestaat uit vijf verhalen. Volgens mij heeft Jan Wolkers sommige verhalen zelf meegemaakt, of zijn verhalen gebaseerd op dingen die hij zelf heeft meegemaakt. De meeste verhalen zijn in de 60e jaren geschreven en de stroming is vooral seks en de dood. Ik denk ook dat dit jan Wolkers typerende stroming is, dat mer je ook aan zijn andere boeken. Beoordeling Ik vond ook dit boek van Jan Wolkers niet erg geslaagd. Je valt midden in het verhaal, zodat je eerst bezig bent te ontdekken waar het over gaat. Je bent ook constant het achterliggende thema aan het zoeken. De verhalen gaan vaak over een beetje gestoorde mensen en de dood. Ik werd ook echt een beetje somber na het lezen uit dit boek. Het thema de dood sprak mij ook niet echt aan, ik ben nog nooit echt bewust in aanraking met de dood gekomen. In dit boek wordt het een beetje angstaanjagend en vies afgeschilderd. Het taalgebruik is goed te begrijpen, een tikkeltje ouderwets, maar zeker niet onbekend. Ik raad het boek zeker niet aan, vooral omdat ik erg van in een sombere stemming van raakte. De verhalen lezen niet echt lekker weg, omdat je zo moet opletten wat er nou precies gebeurd, en dat kost best veel moeite om daar achter te komen. Ik vind het wel geloofwaardige verhalen; het kan echt gebeurd zijn, dat vind ik wel weer leuk. Het zet me ook wel aan het denken, maar een echt gemakkelijk boek vond ik ’t niet.