Schijndood door Simone van der Vlugt

Titel: Schijndood Auteur: Simone van der Vlugt
Uitgever: Lemniscaat
Jaar van verschijnen: 2002
Ik heb dit boek gekozen om een verslag van te maken, omdat ik het een heel origineel boek vind. Dat komt doordat dit boek anders is als andere boeken die Simone van der Vlugt heeft geschreven. Het is een aangrijpend boek, omdat de hoofdpersoon veel meemaakt. Het is ook wel zielig, omdat de hoofdpersoon al zijn familie kwijtraakt. En het is nieuwsgierig makend, je wil er alles van weten en het in één keer uitlezen. Kris Blanken is gewone student economie in Amsterdam. Overdag is er niets aan de hand, maar ’s nachts heeft hij steeds één vreselijke nachtmerrie. In die droom zit hij in een kamer waar hij wel uit kan maar waar hij zich toch heel opgesloten voelt. Het is echt verschrikkelijk! Hij praat erover met zijn huisgenoot Dominique. Zij zegt dat hij eens moet gaan praten met haar tante, die is namelijk reïncarnatietherapeute. Maar Kris gelooft eerst helemaal niet in reïncarnatie. Dan doet hij het toch, omdat die droom hem blijft kwellen. Hij maakt een afspraak met een heel aardige vrouw (de reïncarnatietherapeute). Zij brengt hem in trance, waardoor Kris “terug gaat” naar een ander leven. In dat leven heet hij Olivier Moeriaans. Die leeft in Alkmaar in het jaar 1655 en is zoon van een apotheker. Kris en Olivier hebben één ding gemeen, ze kunnen namelijk allebei geweldig schilderen. Olivier is gezel (een soort leerling) bij meester Van Schayenburch. Maar dan gebeurt er iets waardoor heel zijn leven zal veranderen. Hij ontdekt namelijk een paar schilferige plekken op zijn bovenarm. Daarmee gaat hij naar de dokter. Die zegt dat hij zich moeten laten schouwen (onderzoeken) door dokters in Haarlem. Zij onderzoeken hem en constateren dat hij melaats is. Dat betekent dat hij zich nooit meer in een stad mag vertonen en dat hij altijd een zwarte mantel en een klepper bij zich moet dragen om te voorkomen dat mensen te dicht bij hem komen. Hij laat zich opnemen in de leprozerie (het Klaphuis). Maar daar wordt hij helemaal gek van al die mensen die armen en benen zijn kwijt geraakt en door het kleine kamertje waar hij wel uit mag, maar niet kan, vanwege zijn ziekte. Hij vertrekt (na eerst zijn mantel en klepper af te hebben gedaan) met een kwakzalver (iemand die allerlei dingen voorschrijft die niet helpen tegen ziektes) en diens vrouw en kinderen. Zij rijden langs allerlei steden en dorpen om hun spullen te verkopen. Olivier kan wat meehelpen door de woonwagen te schilderen. Dan horen ze van een marskramer (rondreizende handelaar) dat de pest in een aantal steden is uitgebroken. Olivier schrikt daar erg van en wil onmiddellijk naar zijn familie in Alkmaar om te kijken hoe het daarmee gaat. Daar kan hij makkelijk de stad binnen komen doordat niemand kan zien dat hij melaats is. Als hij thuis is aangekomen schrikt hij zich helemaal te pletter. Hij ziet dat het hele gezin is omgekomen door de pest. Maar dan hoort hij uit een bedstee een hees gekuch. En als hij de deurtjes opendoet ziet hij zijn vader, helemaal verschrompeld en ernstig ziek, liggen. Olivier verzorgt hem zijn laatste dagen. Ondertussen is zijn melaatsheid opgetrokken naar zijn hals, waar een hele grote etterende wond zit die steeds verder omhoog trekt. Dan wordt hij steeds zieker. Als hij op een keer in de kerk naar het graf van zijn familie staat te kijken (waar zijn vader voor betaald heeft) wordt het hem te veel. Dan wordt hij meegenomen door een broeder van het ziekenklooster. Daar wordt hij liefdevol verzorgd totdat hij overlijdt aan zijn wonden van de melaatsheid. Kris maakt dit allemaal mee door de ogen van Olivier. Daardoor weet hij wat er allemaal is gebeurd en waardoor hij die nare dromen heeft. Het zit hem allemaal niet lekker en dan besluit hij om te gaan kijken in Alkmaar. Daar ziet hij het graf van de familie Moeriaans. Maar Olivier ziet hij er niet bij liggen. Dan loopt hij naar het Stedelijk Museum waar hij het schilderij van de Waag, wat door Olivier is getekend, ziet hangen. Er hangt wel geen naam bij, maar hij weet het zeker omdat hij het zelf heeft meegemaakt. Schijndood is realistische fictie, omdat mensen in reïncarnatie geloven en omdat de dingen die Olivier heeft meegemaakt, echt kunnen zijn gebeurd. Verwerkingsopdracht 15. Simone van der Vlugt heeft al haar, tot nu toe uitgekomen boeken, geschreven over dingen uit de geschiedenis. Bijv. Jehanne is een heel bekend verhaal (wat gaat over Jeanne d’Arc). Simone van der Vlugt heeft er een boeiend verhaal van gemaakt. De meeste boeken die ze heeft geschreven gaan over meisjes die allerlei dingen meemaken. Simone van der Vlugt heeft deze boeken geschreven (allemaal voor 12+): De Amulet
Zwarte Sneeuw

Bloedgeld Jehanne
De Guillotine