Saartje Tadema door Thea Beckman

Saartje Tadema 

Hallo, ik ben Saartje Tadema. Het was 1712 toen mijn moeder stierf, ik was net 7 geworden. Mijn vader, meestertimmerman op de Verenigde Oost-Indische Compagnie in Amsterdam, was al eerder door een ongeluk om het leven gekomen. Samen met mijn broer kwam ik terecht in het burgerweeshuis aan de Kalverstraat. Mijn kleine broertje Kobbetje, eigenlijk heet hij Jakob, maar ik vind Kobbetje beter klinken, was nog te jong voor het weeshuis. Dus moest hij bij de minnemoei blijven. Ik was een vroegwijs kind, ik wou altijd alles weten en lezen was mijn passie! Omdat ik voor ik naar het weeshuis ging nog nooit naar school was geweest, heb ik mezelf leren lezen uit de boeken van mijn broer, Dirk. In het weeshuis was ik de enige leerling van een bende van 50 die wou leren. Maar daar was amper mogelijkheid toe, want meester Jansen stak het geld, dat normaal bedoeld was om nieuwe boekjes en schrijfvoorbeelden te kopen, gewoon in zijn zakken! Ik kon helemaal niet met hem opschieten, hij vond het niet belangrijk dat meisjes leerden lezen en schrijven. In de klas ontmoette ik Pieter, we hielpen elkaar in de klas. Ik had niet veel vrienden, iedereen vond me een raar typetje, dat alleen maar lastige vragen stelde. Ik stelde wel veel vragen, maar dat waren niet altijd lastige, meestal vroeg ik waarom we dingen niet mochten, waarom net mijn ouders moesten sterven... Eén keer in de week gingen we buiten het weeshuis, We gingen naar de kerk en daar kon ik af en toe een glimp van Dirk opvangen, hij zat in het jongenshuis dus mochten we nooit bij elkaar komen, ik miste mijn broer zo hard. In 1714 was Kobbetje eindelijk oud genoeg om naar het weeshuis te komen, ik was zo blij! Maar hij herkende mij niet, ik was er kapot van, herinnerde hij zich niets meer van ons? In de tussentijd had ik Geesje leren kennen, Geesje is een meisje uit het meisjeshuis. Ze kwam soms in de pauze bij de kinderschool zitten en speelde met ons, ze vond me een grappig kind. En ze hield ook veel van lezen! Toen ik 10 was werd ik vervroegd overgeplaatst naar het meisjeshuis, daar leerde ik vooral naaien en borduren, want dat was nuttig in mijn leven vonden de heren regenten. Maar gelukkig waren er hier veel boeken die ik maar al te graag las. Op een dag kwam mijn oude buurvrouw bij me op bezoek, ze bracht een ridderroman mee. Ik was door het dolle heen! Tot de binnenmoeder het ontdekte en hem afnam. Nu was ik pas echt kwaad! Ik mocht steeds meer met Geesje mee naar buiten om een boodschap te doen. Dat vond ik geweldig en ik dook, als ik de kans kreeg, een boekenwinkel in. Na een jaar of 2 was Geesje weg, ze ging trouwen. Ik wou ook weg, maar niet trouwen. Als je trouwt ben je volledig afhankelijk van je man. Ik wou vrijheid! Zo ging op mijn 17de het weeshuis uit, ik kreeg de erfenis die mijn ouders me hadden achtergelaten en nog wat extra, dat de regenten tijdens die 10 jaar hadden gespaard. Maar dat was niet veel, enkele gulden. Ik zocht werk, en vond er al gauw, het was op De Herberg Op Het IJ. Ik ontmoette er een jonge man, Auke Jorritsma, hij is schipper. Ik vond hem geweldig, maar hij is was snel weer vertrokken. Hij liet een boek achter over heksenvervolging. Ik verslindde het boek snel, maar maakt me zorgen, misschien was ik wel een heks, Want ik had vroeger namelijk erg zitten worstelen met de duivel. Omdat ik me afvroeg of het wel goed was dat ik alles wou weten. Een half jaar later kwam hij terug. Hij kondigde aan dat hij ging trouwen. Ik hoorde het toen hij het zei tegen een schipper, ik liet per ongeluk glazen vallen en liep weg naar mijn kamertje. En een paar minuutjes later stond Auke er en zei: “Sara Tadema wil jij mijn vrouw worden en de rest van je leven met mij delen?” Ik zei ja. Zo dat is het einde van mijn verhaal, of eigenlijk het begin.

Zo dit was mijn boekbespreking over het boek Saartje Tadema van Thea Beckman.