Schrijver
Rascha Peper

Titel
Russisch blauw,

Uitgever
Uitgeverij Contact,
Amsterdam 1998-6,

Aantal bladzijden
260 blz. (eerste druk 1995),

genre
roman.

Samenvatting
Het verhaal wordt verteld door de hoofdpersoon, Lex Grol. Hij was eerst een leraar daar is hij mee gestopt en nu past hij op het huis van de familie Veere. Dat is het huis van een schoolvriend van hem, Sweder Veere. Ze hebben een oud mooi zwembad met dolfijnen stenen hij noemt het ‘het dolfijnenbassin’, dat is Lex zijn pracht nu hij op het huis past. Op een dag vindt hij een oorbel bij het zwembad! Hij schrikt zich dood, dat betekent dat er iemand in het zwembad zwemt. Hij staat heel vroeg op, zodat hij degene kan betrappen, hij betrapt een meisje dat ze in het zwembad zwemt, ze heet Loti. Hij is eerst heel boos maar daarna vindt hij haar wel leuk en maakt een afspraak dat ze nog wel vaker mag komen zwemmen.
Hij krijgt een telefoontje van een oud-professor, die vraagt of hij een stuk voor zijn boek wil schrijven. Zijn boek gaat over Rusland en hij wist nog dat Lex zich vroeger bezig hield met de Romanov familie, dus vraagt hij of Lex daar een stuk over wil schrijven. Lex had het onderwerp afgesloten voor zichzelf omdat het zo beklemmend werd, maar hij neemt het wel aan.

Lex gaat naar zijn moedershuis, daar liggen zijn boeken over de Romanov familie nog. Hij raakt weer helemaal verzeild in de Romanov familie. Hij leest alle theorieën over de Romanov familie, ook dat misschien 2 van de Romanovs niet zijn vermoord. Een van die 2 is Aleksej, die lijdt aan hemofilie. Volgens Lex redenering zou hij de kleinzoon zijn van Aleksej want, zijn moeder komt uit Rusland en is geadopteerd. Ze had net de adoptiepapieren van haar vader weer gevonden. In die adoptiepapieren staat dat haar vader hetzelfde heet als Aleksej. Alles zou kloppen. Totdat de moeder van Lex vertelt dat Lex is geadopteerd, Lex zijn leven stort helemaal in.
Dan opeens staat Loti voor de deur en tijdens het zwemmen komt hij erachter dat hij eigenlijk alleen maar Loti wilde, en voelt de pijn niet meer.

Verhaaltechnieken
Het verhaal speelt zich voor een groot deel in Lex’ hoofd af. Het huis van de familie Veere is ook een belangrijke plek. Er zijn soms ook terugblikken die spelen dan rond 1914 af, dat zijn terugblikken naar de Romaov familie.
Lex heeft hemofilie, hij is geobsedeerd door de Tsarenfamilie Romanov en door het dolfijnenbassin.
Het is een ik-perspectief, je kijkt vanuit Lex’ ogen naar de wereld en je leest ook zijn gedachten.
Het belangrijkste motief uit dit boek is de familie Romanov. Lex is ook geobsedeerd door het dolfijnen bassin van de familie Veere. Ook hemofilie en Wendela zijn motieven.
Het thema is vooral de obsessie voor de familie Romanov.
De titel ‘Russisch blauw’ heeft volgens mij twee betekenissen.
De eerste betekenis is dat het adellijk bloed betekent, en dat is ook logisch want hij blijkt uiteindelijk familie te zijn en dan toch weer niet. De tweede betekenis die ik eraan verbonden heb is een jasje. Hij zag een jasje in een winkel liggen, en wist meteen dat hij hem moest kopen. Het jasje bleek ook nog fantastisch te zitten en te staan, dus hij kocht hem. Het jasje was van een soort blauw gemaakt, de verkoopster wist niet welke kleur het ongeveer was maar Lex vond het Russisch blauw.
De schrijfstijl is heel helder, en je kan alles zo voor je zien.


Plaats in de literatuurgeschiedenis
Dit boek is voor het eerst gepubliceerd in 1995.
Rascha Peper werd op 1 januari 1949 in Driebergen geboren. De naam 'Rascha Peper' is een pseudoniem, haar echte naam is Jenneke Strijland. Na haar studie was ze een tijdje lerares, maar al gauw verhuisden ze naar Wenen omdat haar man daar moest werken. In Wenen ontdekte ze dat ze kanker had, gelukkig is ze er nu van genezen. Door die ervaring besloot ze om te gaan schrijven.
Dit boek kun je vergelijken met andere boeken van haar, haar boeken gaan (bijna) altijd over mensen die mysterieus zijn, die verborgen passies en verlangens hebben, wat hen tot zonderlingen maakt

Beoordeling
Ik vond dit boek erg mooi, dit onderwerp spreekt mij ook heel erg aan.
Ik had wel vaak dat ik het niet meer snapte, maar ik wist dat als ik door zou lezen dat ik het dan weer zou gaan snappen. Dat vind ik dan erg spannend omdat je niet meer weet wanneer je het weer snapt. Ik vond het ook leuk dat je meer over Lex kwam te weten en hoe hij dacht. Ook kon ik mij erg inleven omdat zij de omgeving heel levendig en echt maakt. Wat ik ook leuk vind is dat je op een gegeven moment zelf ook gaat geloven dat Lex familie is. Dus toen zijn moeder vertelde dat hij geadopteerd was is het een nog grotere schok, ik baalde daar zelf heel erg van!
Mijn eindoordeel is dat ik dit een heel erg mooi boek vind. Je kan je heel goed inleven, en soms te goed waardoor het nog spannender wordt. Het is soms wel een beetje ingewikkeld maar dat stoort niet. Nadat ik het boek uit had, had ik een goed gevoel, omdat Lex toch nog gelukkig is geworden.
Ik ga dit boek zeker aan anderen aanraden. Het is zo mooi, en leuk.