Feitelijke gegevens over het boek
Verschijningsdatum 1e druk: 5 november 2010
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 300
Uitgeverij: Anthos

Beschrijving van de cover
Op de voorpagina staat de afbeelding van een stel sexy benen in naadpanty’s.
De afbeelding verwijst naar de inhoud van de roman die zich voornamelijk in de pornowereld afspeelt. Een van de films waarmee het concern van Archie Venice bekend is geworden, heet Roomservice. Er zijn maar liefst 8 vervolgfilms volgens de inhoud van deze thriller gemaakt.

Genre
“Roomservice” is een literaire thriller. Maar Elvin Post begeeft zich op een heel ander terrein dan de vrouwelijke thrillerschrijfsters als Saskia Noort, Simone van der Vlugt, Marion Pauw en Loes den Hollander. Posts verhalen zijn zogenoemde testosteronthrillers.


De flaptekst
De 32-jarige Jack Farrell verdient een stevige boterham met het bespieden van mensen terwijl ze vreemdgaan. Hij hoeft zich nergens zorgen over te maken: het geld stroomt binnen en gezien de menselijke aard is er geen enkele reden om aan te nemen dat hij ooit zonder werk zal komen te zitten.

Maar het zakelijk succes heeft een keerzijde: het fotograferen van liegende en bedriegende mensen heeft van Farrell geen gelukkig mens gemaakt. Steeds vaker vraagt hij zich af of het niet tijd wordt voor iets anders.
Dan wordt hij benaderd door pornoproducent Archie Venice, die hem voor een royaal honorarium inhuurt om zijn zoon Larry ver uit de buurt te houden van zijn ex-vriendin Amanda. Het lijkt een makkelijke klus.
Maar schijn bedriegt – zoals zo vaak – en het is maar de vraag of Farrell op tijd inziet dat de onnozele Larry zijn ex-vriendin helemaal niet nodig heeft om opnieuw in de problemen te raken…

!! Waarschuwing vooraf: eerst zelf het boek lezen!!
Een samenvatting of een boekverslag van een thriller is iets anders dan een recensie van een boek in een krant, waarin de afloop van een roman meestal niet wordt onthuld. In dit boekverslag gebeurt dit wel. Dat betekent dat je eerst het boek moet lezen voordat je van deze samenvatting gebruik maakt. Anders is de spanning tijdens het lezen weg. Een boekverslag heeft de bedoeling dat een leerling/scholier/student die het boek gelezen heeft zelf niet het vervelende werk van een verslag moet maken. Daarom nogmaals hier op deze plek het dringende advies om eerst het boek te lezen.

Samenvatting van de inhoud
Larry Venice, (28 jaar) de klungelige zoon van pornoproducent Archie Venice, heeft een vriendin Amanda die de relatie niet meer zitten. Hij heeft een grote tatoeage op zijn arm met hun beider naam.
Ze maakt het uit en dat kan Larry maar slecht hebben. Hij pakt haar ruw bij haar pols en een agent in burger die in hetzelfde restaurant zit, grijpt in. Dat is niet naar de zin van Larry, die de agent een dreun verkoopt. Dat kun je in Amerika beter niet doen.

De 32-jarige Jack Farrell, is price-detective. Hij laat zich inhuren om vreemdgaande stelletjes te betrappen. Het is “easy money.” Op een dag wordt hij geroepen bij Archie Venice die hem de opdracht geeft drie weken zijn knullige zoon Larry in de gaten te houden en te behoeden voor rare streken. Daarna zal Larry naar zijn moeder moeten verkassen, op Hawaï.
Jack krijgt 18.000 dollar voor die klus. De secretaresse van Archie (Dana Evans) vindt hij wel leuk, maar hij durft niets aardigs tegen haar te zeggen.

Werner Brünst, een oude, Duitse pornoacteur die nu als regisseur voor Venice werkt, rijdt met Larry naar Bud Raven. Dat is een uitgewerkte pornoacteur van Venice die tien jaar geleden met drank op tegen een boom gereden is, zijn gezicht heeft verminkt en geweigerd heeft als “stuntlul”op te treden. Hij is aan lager wal (en in de gevangenis) terecht gekomen, heeft een bankoverval gepleegd en komt in april 2010 uit de gevangenis. Hij is opgevangen door Nora Quartlander en haar religieus fanatieke moeder.

Daardoor is hij tot het inzicht gekomen om geld te vragen van Archie Venice voor gemiste inkomsten. Hij wil 50.000 dollaar hebben, maar Werner komt met slechts 10.000 dollaar aanzetten. Die laat hij overhandigen door Larry, omdat hij zelf moeilijk kan lopen door een blaar. Bud is boos en hij wil Larry neerknallen. Daarna spreekt hij met Larry over een nieuw filmidee van de laatste. ( The Cock Robbers) Dat verhaal is een verhaal over gestolen penissen in Conga en Bud doet net alsof hij er wel zin in heeft om die film te produceren. Hij wil echter zijn geld van Archie Venice hebben en dat denkt hij het beste te kunnen bereiken via de onnozele Larry. Werner wil niet dat Larry tegen zijn vader vertelt dat Larry het geld aan Bud heeft gegeven.

Jack Farrell heeft het tot nu toe niet zo moeilijk om Larry in de gaten te houden. Hij vertelt over zijn baan als privédetective. Zijn vader was brandweerman bij de aanslag op de Twin Towers en daarbij om het leven gekomen. Hij voelt wel aan dat hij nu toe is aan iets anders…

Larry wordt de volgende dag weer eens boos wanneer een door hem uitgekozen locatie door de regisseur weer wordt afgewezen. Hij wil dat zijn vader de regisseur ontslaat, maar die denkt daar niet aan. Larry is veel te onbelangrijk. Hij vraagt aan Werner hoe de geldafdracht is gegaan en Werner liegt en zegt dat alles prima gegaan is. Archie vertelt verder aan Larry dat hij over enige weken naar zijn moeder moet gaan op Haïti. Maar die wordt boos en weigert: hij heeft andere plannen: namelijk zijn film met Bud. Die twee spreken af in een restaurant om verdere plannen te maken. Jack Farrell volgt Larry nauwgezet. Hij denkt daarbij terug aan de dag dat hij twee maanden geleden bij zijn vriendin thuiskwam en dat hij haar naakte personal coach in de kast vond. Daarmee kwam een einde aan zijn relatie.

Larry vertelt Bud dat Archie elke maand 400.000 dollar ontvangt die hij cash incasseert. Hij bergt dat geld op in de doodskist die hij in zijn kantoor heeft staan. Tijdens het eten steelt Bud de sleutels van Larry. Hij kan dan eenvoudig inbreken in de kantoorgebouwen van Archie om het geld weg te halen, want wraak nemen zal hij op Archie Venice.

Bij het schaduwen van Larry komt Jack weer in aanraking met Dana Evans. Die blijkt ook van hem gecharmeerd te zijn. Ze geeft hem ook meer informatie over Larry.
Bud Raven heeft ingebroken met behulp van de sleutels van Larry. Maar in de doodskist vindt hij geen 400.000 dollar. Hij heeft de kist met een kettingzaag opengebroken en dat is door Werner Brüst gehoord. Hij komt op het geluid af en wil Bud erbij lappen. Maar Bud heeft de Beretta van zijn schoonmoeder meegenomen en schiet Werner dood. Hij doet daarna of het een zelfmoord is geweest door een briefje met woorden van spijt te schrijven.

Jack dineert met Dana in zijn Cadillac. Ze vertelt hoe ze bij Archie Venice is gekomen (ze had pornobandjes ingesproken en hij was verliefd geworden op haar stem) Ze is geïnteresseerd in Jack en ze slapen die nacht bij elkaar. De volgende morgen zet Jack haar af op kantoor en zij vindt meteen het lijk van Werner.

Intussen is Larry verliefd geworden op Tiffany Love, een door zijn vader afgewezen pornoactrice. Hij vertelt haar over zijn filmplannen en belooft haar de vrouwelijke hoofdrol in zijn film The Cock Robbers. Ook zij beleven daarna een genoeglijke nacht.

Dana belt Archie Venice. Die is bang voor de politie, omdat hij in een zaak met de maffia is gewikkeld. Hij pleegt internetfraude via zijn website en daarvoor ontvangt hij steeds 400.000 dollaar cash, maar de maffia wil geen politie en andere ellende. En die wordt er nu toch wel bijgehaald, want Werner heeft zich door het hoofd geschoten.

Larry en Bud spreken weer een keer af. Bud stelt voor om de geldloper de volgende keer te beroven en met het geld de film The Cock Robbers te financieren. Hij zet Larry daarmee onder druk, maar hij is natuurlijk nooit van plan het geld in die knullige film te steken. Ook wil hij zelf Tiffany spreken om haar te testen voor haar rol. Hij krijgt haar nummer van Larry en hij rijdt met haar naar een bos, waar hij haar dood schiet. Hij zegt tegen Larry dat ze naar haar ouders is in Salt Lake City. Larry is zo verbijsterd dat hij meteen het filmidee laat varen. Daarom laat Bud weer een ander bericht doorklinken: Tiffany komt toch weer terug vanuit Salt Lake. Larry gelooft alles en wil nu weer meewerken aan de overval op Marco Moretti. Die moet dan wel doorgaan, maar op het laatste moment moet Bud naar het ziekenhuis rijden om zijn schoonmoeder die gevallen is af te zetten. Het lukt allemaal maar net om op tijd te zijn om Marco M. te overvallen. Larry wordt nog steeds geschaduwd door Jack Farrell. Bud en Larry overvallen Marco Moretti met maskers voor, maar Moretti herkent Larry aan de tatoeage. Hij loopt na de overval direct door naar het kantoor van Archie en zet die onder druk om heel snel het geld terug te geven. Jack is de auto van Bud gevolgd en doet via de telefoon verslag aan Archie. Bud rijdt naar het huis van zijn schoonmoeder en doodt Larry. Hij belt Nora en hangt een lulverhaal op. Hij heeft de koffer met 400.000 dollar bij zich.


Moretti hoort van Jack waar Bud nu verblijft en zal de zaak wel even opknappen, maar Bud is op zijn hoede. Hij schiet eerst Marco neer, daarna Archie, maar die is niet direct dood en hij weet Bud in zijn maag te raken. Nu is de laatste ernstig gewond en ook hij bloedt dood.
Jack en Dana zijn nu de enige levenden op de plaats delict. Nemen ze het geld van de koffer mee?

In hoofdstuk 50 is er sprake van een soort epiloog. Een Amerikaan die met zijn vrouw ruzie heeft, verheugt zich er op dat hij straks in zijn kanaal op het filmkanaal naar de pornofilm The Cock Robbers zal kijken.

Titelverklaring
“Roomservice” is een van de films waarmee Archie Venice beroemd is geworden. Zijn bedrijf heeft wel 8 vervolgversies gemaakt. In een van de passages wordt verteld hoe de poster van de film er uit ziet. Die lijkt veel op de voorkant van deze roman.

Motto
Het motto is ontleend aan Tom Petty & The heartbreakers “Running down a dream”
Yeah, running down a dream
That never would come to me.
 
Het motto is het meest van toepassing op de loser Larry Venice. Hij is een onbenul die een droom nastreeft: het maken van een eigen pornofilm, maar het is een droom die hij nooit zal kunnen waarmaken.

Structuur
De thriller heeft 50 ongetitelde hoofdstukken met wisselende vertellers. Het verhaal heeft een opening in handeling waarin de lezer kennis maakt met Larry Venice die net de bons krijgt van zijn vriendin Amanda. Omdat hij daarna een politieman neerslaat, komt hij in aanraking met de politie. Zijn vader wil dat voortaan voorkomen en huurt een detective Jack in. Daarna volgen de gebeurtenissen vanzelf: het is een verhaal over de wereld van de porno-industrie en de maffia. Het is geen whodunit, maar een testosteronthriller met vrij veel geweld. In enkele hoofdstukken wordt verteld wat de personages in het verleden hebben meegemaakt (vooral Bud Raven en Jack Farrell), maar voor het gevoel van de lezer zullen die passages de chronologische volgorde niet doorbreken.

Het laatste hoofdstuk (50) heeft de functie van een epiloog en die speelt 1 jaar en 10 maanden later. Voor het verhaal heeft die vooruitblik nauwelijks betekenis. Ze vorm m.i. een slechte afsluiting van een vlot vertelde roman, die aan de andere kant niet al te veel spanning oplevert. Het is wel een aangenaam boek om te lezen.


Perspectief
Het perspectief in deze thriller wisselt sterk. Er zijn passages die verteld worden door o.a. Jack Farrell, Werner Bruster, Larry Venice, Archie Venice, Bud Raven. Het zijn allemaal hij/zijvertellers van wie we de gedachten en gevoelens leren kennen. Door het wisselend perspectief krijgt de lezer een meerzijdige kerk op de personages. Je weet hoe ze over elkaar denken. Soms wisselen de personages elkaar af binnen een hoofdstuk. Het zijn personale vertellers.

De tijdlagen van het verhaal
Je kunt via tekstgegeven uitrekenen dat deze thriller zich voor het belangrijkste deel afspeelt in het jaar 2010.
Jack Farrell was 23 jaar toen zijn vader als brandweerman omkwam bij de aanslag op 11 september 2001. Wanneer hij de opdracht van Archie Venice krijgt, is hij 32 jaar.
Ook wordt vermeld dat Nora Quartlander Bud Raven uit de gevangenis opwacht op 24 april 2010. Later vertelt Bud dat dit drie maanden geleden gebeurd is.
Dan speelt het verhaal zich dus af in de maand juli 2010.

Hoofdstuk 50 speelt 1 jaar en 10 maanden na het 49e hoofdstuk. Het moet dan ongeveer het midden van 2012 zijn. De film The Cock Robbers is een succes geworden.

Het decor van de handeling
Ook in deze thriller van Elvin Post heeft hij zijn decor verplaatst naar New York.
De belangenruimte is de wereld van de porno-industrie.

Uitgewerkte thematiek
De motieven in deze thriller zijn:
- Seksualiteit
- Een kijkje in de porno-industrie
- de maffia

- Geweld
- Dood
- Liefdesrelaties en problemen
- Overspel
- Wraak (vooral van Bud Raven)
- Macht

The making of Roomservice
In een interview dat gepubliceerd staat op zijn website zegt Post over de totstandkoming van zijn nieuwe thriller het volgende

Je nieuwste boek Roomservice is net uit. Gaat het in dat boek vooral om een goede plot of zijn de sfeer, de dialogen of het onderwerp het belangrijkst?

“De personages en de dialogen zijn in mijn boeken het belangrijkst. De plot komt bij mij vaak voort uit de personages. De aanleiding voor het schrijven van Roomservice was een bezoek van een vriend van mij aan Zuid-Afrika. Hij zat in een restaurant en zag een man zitten van een jaar of zeventig met wit haar die gekleed was in een zwart-leren broek met een zwart-leren jack en een sleutelhanger aan zijn broekrits had zitten. Twee veel jongere vrouwen van een jaar of 25 zaten in zijn buurt. Uit de manier waarop hij met ze omging, bleek duidelijk dat het niet zijn dochters waren. Die vriend van mij was na afloop met die man in de bar van het restaurant beland, terwijl de dames naar huis waren. Het klikte en ze dronken samen een paar biertjes. De bejaarde kerel bleek Christiaan Barnard te kennen, de arts die de allereerste harttransplantatie heeft gedaan. Toen ze op het punt van die vrouwen kwamen zei de man: ‘Die ene is mijn verpleegster en die andere is een vriendin van de familie.’ In één adem door liet hij ook weten dat hij ooit zijn huis beschikbaar had gesteld voor de beruchte porno-film Deep Throat omdat de locatie-scout die ze daarvoor hadden aangesteld, niets had geregeld.”
“De combinatie van die intrigerende oude man en het feit dat er een locatiescout voor pornofilms bestaat, brachten me op het idee om Roomservice te gaan schrijven. Vooral het gegeven dat er mensen bestaan die kunnen mislukken in een simpele job als locatiescout voor pornofilms fascineerde me. Hoe moeilijk kan het immers zijn om een goede bank of badkamer te regelen? Ik vond het mooi en grappig om me in te beelden dat er dan tegen zo iemand gezegd wordt dat hij maar iets anders moest gaan doen omdat het niet in orde was wat hij gedaan had. Het is prachtig dat zoiets simpels toch nog verkloot kan worden door iemand. Je moet echt wel een sukkel zijn, wil je dat voor elkaar krijgen. Ik wilde per se iets met die twee personages doen: van de oude man met de sleutelhanger aan zijn broekrits heb ik een pornoproducent gemaakt en van die locatieregelaar diens zoontje. Aan het begin van het schrijf-proces had ik puur die twee personen voor ogen en van daaruit moest ik vervolgens mijn verhaal gaan scheppen. Die twee personages dwongen me gewoon om het verhaal in de porno-industrie te laten afspelen.”
“Toen ik me ging afvragen wat ik dan eigenlijk van die pornowereld afwist, moest ik bekennen dat dat eigenlijk niet veel was. Vroeger bracht RTL sex-programma’s op televisie. Dan was het spannend afwachten tot je een stel borsten zag om twaalf uur ‘s avonds. Maar verder had ik, behalve de documentaire over de pornowereld van Louis Theroux die ik jaren geleden gezien had, eigenlijk geen referentiekader. Van Theroux ben ik een grote fan. In zijn programma Weird Weekends kwamen o.a. mensen voor die dachten dat ze het einde van de wereld konden behoeden van de overname door Aliens (buitenaardse wezens). Dat vond ik prachtig. Het waren steeds afleveringen van een uur met gekke onderwerpen. Toen ik Theroux’s porno-aflevering van Weird Weekends zag, kwam toevallig net zijn boek Reizen door de subculturen van Amerika uit in Nederland. Ik heb hem daarover geïnterviewd voor het AD. Na afloop van het gesprek heb ik Theroux verteld dat ik zelf ook een boek aan het schrijven was dat met porno te maken had en hem vervolgens gevraagd of hij me aan wat gegevens kon helpen. Dat heeft hij toen gedaan. Via hem ben ik op de pornoster JJ Michaels gekomen en daarna ook bij de Nederlandse pornodiva Bobbi Eden.
Stom toevallig heb ik daarna ook nog pornoactrice Kim Holland gesproken tijdens de Bed in for Peace op de Euromast in Rotterdam. Veertig jaar na de actie van John Lennon en Yoko Ono in het Amsterdamse Hilton werd het nog eens overgedaan in Rotterdam om War Child te steunen. Toen ik er kwam, werd Yoko Ono gespeeld door pornoster Kim Holland. Ik heb twintig minuten met haar gepraat en ze heeft me toen veel verteld over de porno-industrie. Ze sprak o.a. over een meisje met wie ze een pornofilm gingen maken die nog nooit gevaren had. Het meisje was heel enthousiast en blij omdat ze voor het eerst op een boot mocht. Ze werd echter zeeziek en hing steeds over de railing om te kotsen. Haar mannelijke tegenspeler kon ‘hem’ moeilijk overeind krijgen omdat hij dat allemaal zag. De acteur moest daarom steeds weer opnieuw aan die scene beginnen. Dat vond ik zo goed. Hahaha. Kim Holland zei trots dat je er later in de film helemaal niks meer van zag, maar nu weet ik dus wel hoe dat allemaal tot stand komt. Hahaha. Dat vond ik wel mooi. Misschien dat ik later in een van mijn boeken nog eens iets doe met deze anekdote. Het absurde trekt vaak mijn aandacht, net als dingen die net wat anders zijn. "


Beoordeling scholieren.com
Elvin Post schrijft een onderhoudende thriller die echter minder van kwaliteit is dan het eerder verschenen boek” Geboren verliezers” dat zich ook in Amerika afspeelt. Wat wel leuk is, zijn de personages zoals Post die schildert, ook al kunnen ze zich hier en daar niet ontrekken aan de clichés ( vooral Larry en Bud lijden daaraan)

Met vaart in de dialogen en humor weet Post zijn verhaal echter voor te schotelen aan de lezers, al is de apotheose aan het einde niet zo sterk. In feite is er sprake van een ordinaire schietpartij me vrijwel alleen maar slachtoffers. Jack en Dana blijven over.

De epiloog (hoofdstuk 50) had m.i. beter weg kunnen blijven. Je vraagt je als lezer hooguit af wie het slechte filmgegeven van Larry toch tot een kassucces heeft weten te maken . Immers alle betrokkenen bij het idee zijn doodgeschoten (Larry, Bud en Tiffany) en anderen wisten niet van het filmidee af.

Het boek is geschikt voor de literatuurlijst van de havo-eindexamenkandidaten.
Amusementswaarde: ruim voldoende.
Misschien is het voor de vwo-lijst zelfs nog wat te licht.
De waarde op de boekenlijst (300 blz. ) is m.i. 2 punten.

Relevante recensies
Op www.crimezone.nl (recensie van Anne Terwissche)
De personages zijn typerend voor Post: verfrissend en met enkele kenmerken geschetst, niet diepgaand maar wel herkenbaar. Post moet het niet hebben van mooie zinnen. Zijn sterkste kracht ligt in de levendige dialogen en het bedenken van een goed geconstrueerde plot. In Roomservice is die ook zorgvuldig opgebouwd en neemt die de lezer mee in een verhaal waarin de verwikkelingen steeds erger worden, grotendeels door het toedoen van de niet zo snuggere zoon Larry.

Langzaam maar zeker ontsporen de gebeurtenissen en wordt er afgestevend op een einde waarbij je je afvraagt hoe dit allemaal moet aflopen. En ook dat lost Post op zijn eigen bekende wijze op, effectief en afdoende.

Uit Tubantia : 29-11- 2010 ( recensie van Peter Kuijt)
Roomservice wordt meer gestuurd door de personages dan de plot, erkende Post in hetzelfde interview. Het boek staat inderdaad bol van de kleurrijke personages. Neem bijvoorbeeld Archie Venice, de geheel in zwart leer gestoken producent, met een sleutelhanger van Snoopy bungelend aan zijn broekrits. Of Ravens schoonmoeder, fanatiek in de ban van de Heer en schoonmaakmiddelen. Ook draaft er een Duitse regisseur voorbij die regelmatig dagdroomt van een Berlijn van voor de val van de Muur. De karakters zijn zo over de top dat ze karikaturen worden.
Dialogen zijn bij Post voor het overgrote deel in goede handen, hoewel je je kunt afvragen of het mogelijk is om met een mond vol pizza drie prachtige volzinnen te produceren. En natuurlijk is het grijnzen om filmtitels als A Few Hard Men, Presumed Impotent en Breast Seller 2. Maar daar haalt Roomservice geen voldoende mee.
Het verhaal is mager, er wordt te veel geouwehoerd, met nog honderd pagina's te gaan schakelt Post pas naar een hogere versnelling en bij de shootout aan het eind denk je: is dit het nou?
Zo beklemmend als Posts vorige thriller Geboren verliezers wordt Roomservice nergens. De thriller had wat brutaler en ondeugender mogen zijn, met hier en daar schurende rafelrandjes. Pornoactrice Kim Holland, bij wie Post advies inwon, heeft hem kennelijk niet zover weten te krijgen.


Maar het AD is weer heel wat positiever. (recensie van Gijs Korevaar, vier sterren)
'Roomservice is een bijzonder goede thriller, die in personages en verhaal het dichtst in de buurt komt van Elvin Posts debuut Groene vrijdag, waarvoor hij in 2004 de Gouden Strop voor het beste spannende boek won. Bizarre personages, mooie verrassingen in het plot en een prima ontknoping. Post zoekt ook naar de lach in zijn werk. Dat lukt hem in zijn nieuwe boek zeker. In Roomservice draait het om geweld, seks en geld, maar de humor breekt geregeld de spanning. Juist die grimlach maakte het nieuwe boek van Elvin Post een genot om te lezen.'

Het meest positief is de website www.ezzulia.nl
Roomservice is in alle opzichten een geweldig goede thriller en een van de beste boeken die dit jaar verschenen is. Het verhaal zit goed in elkaar en loopt als een trein. Nergens verslapt de spanningsboog. Zonder al te veel over het einde te willen onthullen: het is verrassend. De epiloog is de perfecte kers op de taart, die de lezer met een grijns zal achterlaten. De personages zijn boeiend, hier en daar over-the-top maar nog wel realistisch. Een ervan bestaat ook in real life. Elvin Post vertelde hierover in een interview dat te lezen is op zijn website. Net als zijn andere boeken, is Roomservice een genot om te lezen, vanwege de soepele schrijfstijl, het mooie woordgebruik van de personages en de ruim aanwezige humor. De humor is te vinden in grappige situaties, geweldige woordspelingen zoals de titels van de films (Four Weddings and a Gigolo, A Few Hard Men etc.) en de fascinerende personages.
De grootste prestatie van Elvin Post is dat hij Roomservice situeert in de ranzige, schimmige, duistere wereld van de porno zonder dat het boek zelf ranzig, schimmig of duister wordt. Om een lang verhaal kort te maken: Roomservice is een vijfsterren meesterstuk!

Over de schrijver en eerder gepubliceerde werk
Bron: website auteur
Elvin Post werd in 1973 in Rotterdam geboren. Via een stage bij het literair agentschap van Caroline van Gelderen in Amsterdam kwam Elvin in 1997 terecht bij het agentschap van Ralph Vicinanza in Manhattan, New York (o.a. Stephen King, Michael Marshall, Robin Hobb). Daar werkte hij ruim een jaar. Tijdens zijn verblijf in de VS begon hij ook te schrijven voor Algemeen Dagblad, voor wie hij de buitenlandse thrillers recenseert, en vele grote, bekende thrillerauteurs interviewde.
Geïnspireerd door zijn verblijf op Manhattan schreef hij Groene vrijdag, waarmee hij als eerste debutant en tevens als jongste schrijver ooit de Gouden Strop won. Ook zijn tweede thriller, Vals beeld, werd genomineerd voor de Gouden Strop (2006). Daarnaast werden zowel Groene vrijdag als Vals beeld genomineerd voor de Diamanten Kogel, de belangrijkste jaarlijkse Vlaamse thrillerprijs.

De filmrechten voor Groene vrijdag en Vals beeld zijn verkocht, en zijn werk wordt vertaald in het Duits (Der Club Bertelsmann), Frans (Seuil), Spaans (Paidós), Turks (Pupa), Hebreeuws (Kinneret) en Indonesisch (Pena Wormer).
In 2006 verscheen ook Het 17de, een bundeling van columns over amateurvoetbal die Elvin gedurende twee jaar schreef voor ADSportwereld.
Zijn derde thriller, Geboren verliezers, verscheen begin 2008.
In november 2010 verscheen Roomservice, dat zich wederom afspeelt in Manhattan.
Elvin woont samen met zijn Amerikaanse vrouw, twee dochtertjes en twee honden in Rotterdam.