Boekverslag: Razend
A. Zakelijke gegevens: Titel: Razend
Schrijfster: Carry Slee
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Jaar: 2000
B. Korte uitleg waarom dit boek gekozen is: Carry Slee is één van mijn lievelingsschrijfsters. Ik heb alle boeken van haar gelezen. Dit boek leek me ook leuk om te lezen. Mijn moeder heeft het boek voor me gekocht. Daardoor ben ik het gaan lezen. C. Eerste persoonlijke reactie: Mijn eerste indruk van dit boek is, als ik naar de titel van het verhaal kijk, dat het boek gaat over iemand die heel boos is, razend. Op de kaft van het boek staat iemand met een mes, er zal dus wel geweld in het verhaal komen. Ik houd niet van geweld, maar als ik de achterkant van het boek lees, lijkt het me wel een goed verhaal. Het lijkt me ook spannend, vooral met zijn vader die hem slaat. Ik ben benieuwd welke oplossing hij heeft bedacht, voor al zijn problemen. Ik denk iets met het mes, die hij op de illustratie in zijn handen heeft. Een stukje van het verhaal gaat ook over zijn verliefdheid voor Roosmarijn. Dat vind ik wel leuk, want zelf maak ik dat verliefd zijn ook mee. Ik denk niet dat het verhaal moeilijk geschreven is, want dat zijn de andere boeken die ze heeft geschreven ook niet. Maar dat vind ik niet erg, want dan kan je het boek tenminste in één keer uitlezen. D. Samenvatting: Sven stopt met zwemmen. Hij heeft bijna geen tijd meer voor andere dingen, zoals filmen, school, en zijn vrienden. Wanneer Sven zijn besluit aan zijn vader vertelt, reageert hij met bedreigingen en wordt hij geslagen. Maar Sven blijft bij zijn besluit. Daardoor ontstaan er allemaal ruzies bij hem thuis. Hij heeft een broertje Lennart, die ook goed kan zwemmen. Zijn vader heeft nu alleen nog maar oog voor Lennart en trekt hem met alles voor. Alles wat Sven doet is volgens hem verkeerd en slaat hem steeds weer. Sven is verliefd op Roosmarijn. Zij wil later een filmster worden. Sven wil een film maken, daarom stelt hij haar voor om haar in zijn film te laten spelen. Samen werken ze er aan na schooltijd. Ook is Lennart verliefd op Roosmarijn. Wanneer Sven even weg is, vertelt hij aan haar allemaal leugens. Ze wil hierdoor niks meer met Sven te maken hebben. Op school kan de wiskunde leraar Bob niet van Roosmarijn afblijven. Ze vertelt het aan een paar vrienden, maar niemand gelooft haar, behalve Sven. Hij gaat naar meneer Hazelman (de rector) en vertelt hem wat er gebeurd is. Hij gelooft zijn verhaal niet, omdat hij niet wil zeggen dat het Roosmarijn is. Daarom wordt hij geschorst. Bij thuiskomst krijgt hij van zijn vader te horen dat hij zijn zoon niet meer is. Sven besluit om weg te lopen. Na een paar uur heeft hij een ander plan. Hij koopt een mes en geeft het mes aan zijn vader. Hij zegt dat als hij zijn zoon zo graag dood wil hebben, dat dit nu zijn kans is. Zijn vader richt eerst het mes op hem, maar dan bedenkt hij zich en begint te huilen. Later nadat ze met zijn allen alles hebben uitgepraat, blijkt dat hij vroeger hetzelfde heeft meegemaakt met zijn eigen vader, de opa van Sven. Intussen is op school ook alles uitgekomen over Bob. Als Roosmarijn hoort hoe Sven voor haar is opgekomen, gaat ze naar hem toe en praten alles uit. Dan blijkt dat zij Sven ook leuk vond en ze krijgen verkering!!! E. / F. Grondige beschrijving van je leeservaringen: A. onderwerp
Ik vind het een goed onderwerp. Het boek heeft twee onderwerpen. Het gaat over een jongen die wordt geslagen door zijn vader en het andere stuk gaat over dat een leraar niet van een meisje kan afblijven. Zoiets gebeurt in het dagelijks leven ook. Ik hoor wel eens van die verhalen, of lees het ergens. Dan ben ik blij dat het bij mij niet gebeurt. Ik heb van dit boek niet veel geleerd. Ik lees wel vaker van dit soort onderwerpen, dus het is niet nieuw voor me. Maar vindt het wel interessant hoe het precies allemaal afspeelt bij iemand thuis als je zoiets meemaakt. Over het onderwerp ben ik niet anders gaan denken, ik vind het erg dat zoiets gebeurt, en na dit boek vind ik het nog steeds erg dat ouders hun kinderen slaan of dat leraren aan meisjes zitten. Hoe ze de onderwerpen heeft uitgewerkt vind ik heel leuk. Van te voren wist ik wel een beetje wat ik zou kunnen verwachten, omdat ze steeds dezelfde manier van schrijven gebruikt. Maar het maakte me wel nieuwsgierig. Ik wou namelijk weten hoe het af zou lopen met Sven en zijn vader en of het nog iets zou worden tussen Sven en Roosmarijn. Daardoor las ik het boek in één adem uit. Hoe Sven over de onderwerpen denkt, zo denk ik er ook over. Ik zou het ook zeggen tegen de rector als een leraar aan een vriendin van mij zit. Hoe hij het heeft opgelost vind ik niet helemaal goed. Maar volgens mij mag je niet zo snel iemand schorsen. Het gedeelte dat Sven van huis weg loopt, kan wel wat langer verteld worden. Dat er nog wat dingen gebeuren. De oplossing die Sven heeft bedacht met het mes, vind ik wel slim bedacht. Zelf zou ik daar nooit opgekomen. Verder vind ik het verhaal goed. B. Gebeurtenissen

Het verhaal heeft heel veel gebeurtenissen. Daardoor blijft het verhaal ook boeiend. Het ene moment gaat het over Sven en dan opeens weer over Roosmarijn. Dat vind ik wel leuk, dan wordt het niet zo langdradig. Maar het is dan wel moeilijk om samen te vatten. De gebeurtenissen gebeuren allemaal in dezelfde tijd. En iedereen kent elkaar. Daardoor heeft het allemaal wel een verbant met elkaar. Ik vind de gebeurtenissen spannend en herkenbaar. Niet dat ik het zelf mee maak, maar dat iemand mishandeld wordt door hun vader hoor je wel vaker. Het heeft me wel aan het denken gezet. Wat ik dan zou doen in zo’n situatie. De situatie met Sven en zijn vader hebben de meeste indruk op mij gemaakt. Omdat
daar het verhaal tenslotte vooral om gaat. Het gaat over dat de vader van Sven hem steeds slaat, sinds hij gestopt is met zwemmen. C. Personages
Ik zou niet graag op Sven willen lijken. Het lijkt me namelijk niet leuk als ik door mijn vader mishandelt wordt. Op Roosmarijn zou ik wel willen lijken. Ze is een knap meisje en krijgt veel aandacht van jongens. Ik zou alleen niet willen dat ik dan ook van die problemen krijg met een leraar. Ik vind dat de moeder van Sven meer met de problemen tussen Sven en haar man mag helpen. Ze doet er weinig aan om Sven te helpen. Dat vind ik wel een beetje vreemd. Maar misschien is ze wel bang voor der eigen man. Maar ik zou het niet pikken als later mijn man later mijn kinderen gaat mishandelen. Met Sven leef ik het meeste mee in het verhaal. Ik vind het namelijk wel zielig voor hem wat hij allemaal meemaakt in zo’n korte periode. De personages reageren allemaal verschillend. Soms komt er iets heel anders uit, wat ik totaal niet verwacht op dat moment. Dat maakt het verhaal wel boeiend. Als je namelijk van te voren al weet wat er gaat gebeuren, is het niet leuk lezen. De karakters van de personen kom je wel goed te weten. Vooral die van Sven, Bart (een vriend van Sven), de vader van Sven en Roosmarijn. Het karakter van Sven’s moeder is erg verschillend. Het ene moment komt ze voor Sven op en het andere moment doet ze net alsof ze er niks van heeft gemerkt. Als mijn vader me zou slaan, dan zou ik er juist wel over praten met mijn vriendin en hulp zoeken en het niet zoals Sven verbergen. Maar het is natuurlijk wel moeilijk, want als je vader erachter komt, ben je nog verder van huis. D. Opbouw
De opbouw van het boek vind ik goed. Alles heeft een verband met elkaar. Het verhaal speelt zich in één tijd af. En niet met flashbacks. Het leest dan een stuk makkelijker en je hoeft er niet bij na te denken. Het is een spannend verhaal. Ik wil namelijk als je eenmaal aan het boek begint, weten hoe het afloopt. Wat voor oplossing Sven bedacht heeft. En of Roosmarijn er achterkomt dat Lennart heeft gelogen over zijn broer. De opbouw bij het onderwerp is wel goed. Het heeft niets met het verleden te maken. Ik vind het ook nooit leuk in een boek dat ze opeens dingen over vroeger gaan vertellen. Dan wordt langdradig. Op het einde komt alles uiteindelijk toch nog goed, dus het heeft een gesloten einde. Dat vind ik wel leuk, anders zit ik als het boek uit is steeds te verzinnen wat er nog kan gebeuren. E. Taalgebruik
Het verhaal is makkelijk geschreven. En het heeft geen moeilijke woorden en zinnen. Alles is goed uitgelegd en beschreven. Ik vind dat Carry Slee de taal van de personages en het onderwerp heel goed heeft uitgewerkt. H. Informatie over de auteur: Carry Slee
Carry Slee is in 1949 in Amsterdam geboren. Na de middelbare school volgde zij een opleiding aan de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar. Na het behalen van haar diploma werkte zij als drama docent. Als kind schreef ze al bijna dagelijks een verhaaltje in een speciaal schrift, dus het schrijven zat er al vroeg in. Haar dochters vertelde ze zelf verzonnen verhaaltjes over Keetje Karnemelk. Die vonden deze verhaaltjes zo leuk, dat ze besloot om ze op te schrijven en naar de Bobo te sturen. Ze werden gepubliceerd en zo begon het schrijven. Haar eerste boek verscheen in 1989. Het heet Rik en Roosje. Ze schreef vooral boeken voor kleuter en lezers vanaf 9 jaar. In deze boeken bespreekt ze problemen, maar dan wel met een grote dosis humor. Uiteindelijk stopt ze met lesgeven om zich alleen nog aan het schrijven te kunnen wijden. Ze krijgt verschillende prijzen van de Nederlandse Kinderjury en ze ontvangt de Venz Kinderboekenprijs. Carry Slee schrijft ook onder een pseudoniem: Sofie Mileau. Zelf zegt ze dat ze onder de naam Carry Slee boeken schrijft die zoveel mogelijk kinderen een plezier doen. Onder de naam Sofie Mileau schrijft ze verhalen om zichzelf een plezier te doen. Deze verhalen gaan dan ook meer over haarzelf. Zoals bijvoorbeeld Anne, waarin ze vertelt over een meisje en haar moeder, die flink in de war is. Anne is gebaseerd op eigen jeugdervaringen. Dit zijn haar boeken voor 11 jaar en ouder: Razend, Kappen!, Afblijven, Pijnstillers en Spijt!