Titel: Phileine zegt sorry Auteur: Ronald Giphart Druk: 9e druk Uitgeverij: Podium Amsterdam 1997 Story: Phileine reist af naar New York. Ze komt zichzelf daar tegen en komt erachter dat ze een keiharde bitch is. Voor het eerst in haar leven zegt ze sorry. Betrokkenheid: -Rationeel: Ik heb dit boek uitgekozen omdat ik de film ook al had gezien en mij is verteld dat het een heel leuk boek was, leuker dan de film zelf. Ik was benieuwd wat voor verschillen er met de film waren in dit boek en hoe leuk het boek zelf was. - Emotioneel: Ik leefde erg mee met Phileine, ik vond het zielig voor haar dat ze zo’n keiharde bitch was. Ze zag het leven negatief in en vond niets of niemand leuk. Ze kraakte mensen af zonder daar haar excuses voor aan te bieden. Alles draaide om Phileine.
- Moreel: Ik kies voor Phileine, omdat Phileine zelf door heeft dat ze zo niet door kan gaan, ze kan niet zomaar mensen afzeiken en de hele tijd negatief blijven doen. Zo houd je geen vrienden over. Ik vind het erg dapper dat Phileine op het eind van het boek op een podium stapt en haar excuses aanbied aan iedereen wie ze ooit pijn heeft gedaan,. - Esthetisch: Het taalgebruik in dit boek is makkelijk te begrijpen en het past goed bij de personages. Phileine is een sarcastische vrouw die veel vloekt en scheld in haar leven, ook houdt ze van grove woorden. En dat vind ik nou zo leuk aan dit boek, er wordt gewoon op los gevloekt en er is veel in te herkennen, in het dagelijks leven gebeurt dit ook vaak genoeg. Spanningsopbouw: Ik heb dit boek gekozen omdat ik de film al een keer had gezien en ik vond die erg leuk. Een paar meiden uit mijn klas hadden gezegd dat het boek veel leuker was en daarom besloot ik het boek eens te gaan lezen. Ik wist dus al ongeveer wat er ging gebeuren, het was voor mij geen verrassing meer maar omdat er altijd verschillen zitten tussen het boek en de film vond ik het evengoed een leuk boek. Ik heb ook vaak gelachen om stukjes uit het boek, als Phileine weer eens haar grove taal gebruik gebruikt. In de proloog verteld Phileine hoe ze Max heeft ontmoet en hoe gelukkig ze wel niet zijn. Dan vertrekt Max naar New York. Phileine besluit hem achterna te gaan en elke hoofdstuk is 1 dag. In totaal zijn het 6 hoofdstukken, dus Phileine is 6 dagen in New York. De ontknoping is ook goed, Phileine ziet eindelijk dat ze niet goed bezig is en bied waar 5000 mensen bij zijn haar excuses aan. Het boek is niet echt heel spannend maar omdat het zo grappig en leuk wordt verteld blijf je toch doorlezen. Alles wordt wel in een logische volgorde verteld, alles is heel uitgebreid en je leeft echt met Phileine mee, wat zij allemaal doet in New York krijg je te lezen. Er zijn wel wat terugblikken en herinneringen, ze denkt vooral aan haar relatie met haar vriendinnen en haar moeder. Verhaalfiguren: -Phileine: Phileine is een karakter. Phileine is een bitch en kraakt alles en iedereen af, ze mag niemand en haat iedereen. Dit is niet waar want ze houdt van Max. Phileine zegt vaak wat ze denkt en dat wordt niet in dank afgenomen. Phileine heeft een moeder die vreemdgaat en een vader maar daar wordt niet zoveel over verteld. Ze heeft een haat-liefde relatie met Max. Het draait allemaal om Phileine, ze is slim en zelfingenomen. Ze doet dingen op haar eigen manier en het maakt haar niet uit dat daarbij mensen gekwetst raken. -Max : Max is ook een karakter. Max is een doodgewone jongen die de kans krijgt zijn droom te verwerkelijken. Hij is aardig, kalm en rustig. Hij heeft ook erg veel geduld met Phileine en haar uitbarstingen. Max vindt zijn toneelschool belangrijker dan zijn vriendin. Ook lijkt het alsof hij helemaal geen spijt heeft van het sex toneelstuk die hij speelt. Hij is er trots op. Voor de rest wordt er niet zo veel over hem verteld, hoewel hij wel een grote rol speelt in het boek.
-Gulpje: Gulpje is een type. Ze is een Belg en zij lijkt ook erg op Phileine. Zij is net zoals haar een keiharde Bitch en samen hebben zij de beste tijd van hun leven. Toch is Gulpje eventjes een tikkeltje erger dan Phileine. Op het eind van het boek blijkt dat Phileine wel gevoel heeft en meeleeft met haar medemens. Dit in tegenstelling tot Gulpje, het interesseert haar allemaal geen reet. -Joanna: Joanna is een type. Ze komt niet veel voor in het boek. Ze is wel de veroorzaker van een boel problemen die Phileine met Max heeft. Zij is namelijk de tegenspeelster van Max in het Sex toneelstuk. Dit kan Phileine niet hebben. -L.T.: Hij is ook een type. Hij is de vriend van Joanna en is een weerman. Samen met Phileine pakt hij Joanna en Max terug. Hij gaat met haar naar bed. Het lijkt eerst een klootzak omdat hij de 1e weerman dood wenst zodat hij 1e weerman kan worden en als die 1e weerman dan uiteindelijk dood is dan begint hij te huilen en heeft hij spijt van zijn wens. Voorderest kom je ook niet veel over hem te weten. - Jules: Jules ziet er zo maf uit dat je niet echt door hebt of het een man of een vrouw is. Phileine gaat er van uit dat het een vrouw is, en krijgt dit later erg te horen als het blijkt dat Jules een man is. Jules is de 1e die Phileine zegt wat voor een verschrikkelijk mens ze wel niet is en dat ze iedereen maar af loopt te zeiken kan ook niet. Jules heeft een dikke jampot bril en doet er alles aan om Phileine uit de buurt van iedereen te houden want Phileine heeft toch alleen maar vuile opmerkingen tegen iedereen. Decor: Het verhaal speelt zich af in Nederland, mar voornamelijk in New York. New York creert een bepaalde sfeer namelijk eenzaamheid. Niemand kent je in NY, er wonen zoveel mensen dat je er amper iemand kent. Het theater waar Max zijn toneelstuk opvoerd heeft ook een belangrijke betekenis, omdat Phileine en Max hier echt ruzie krijgen. Phileine wordt woest als ze het toneelstuk ziet waar Max in meespeelt. Het bootje van L.T. is ook erg belangrijk, omdat ze daar met elkaar zijn vreemd gegaan, een soort wraak op Joanne en Max. Bij de opnames van The David Letterman Show is Phileine een botte egocentrische trut die botte opmerkingen tegen iedereeen maakt. Ze toont geen enkel respect maar iedereen vindt haar leuk en interssant en ze lachen veel om Phileine. Aan het einde van de show heeft Phileine door dat het niet zo langer kan en begint over haar leven en haar gedrag na te denken. Bij het aids-gala komt ze erachter dat ze een echte trut is die iedereen bombardeert met lullige opmerkingen en dit kan niet langer ! Ze gaat op het podium staan en bied aan iedereen haar excuses aan voor haar belachelijke gedrag. Ik kon me prima inbeelden hoe dingen eruitzagen maar dit komt waarschijnlijk omdat ik de film had gezien voordat ik het boek heb gelezen. Ik voelde me wel emotioneel betrokken bij Phileine, ik vond het zielig voor haar dat ze iedereen zo van zich afstootte en het zichzelf zo moeilijk maakte.
Situaties: Het is een ‘in medias res’, dus de opening is midden in de handeling. Je krijgt meteen te weten wat Phileine heeft meegemaakt. Dat ze met Max in het park zit en dat ze te horen krijgt dat Max naar New York gaat om zijn droom te verwezenlijken. Daarna gaat ze opweg naar New York om Max op te zoeken. Het slot is denk ik wel gesloten. Phileine heeft toegeven dat ze spijt heeft van alles wat ze heeft gedaan. Je komt niet te weten of Max en Phileine weer bij elkaar blijven maar uit het verhaal kan je wel opmaken dat dit wel gebeurt. Ik vond het echt een heel mooi boek en heb geen mooiste moment, ik vind het leuk als ze iedereen uitscheld en de woorden die ze daarvoor gebruikt zijn ook erg grappig. Ik was erg betrokken bij Phileine ik vond het leuk en zielig hoe zij deed, ze schold iedereen uit en iedereen keerde tegen haar. Vertelsituaties: Het is een ik-verhaal, een vertellende maar ook een belevende ik. In het begin kom je er al meteen achter dat het een ik-verhaal is door de zin ‘eindelijke ben ik aangekomen bij de dag dat ik ontzettend blij was met mijzelf en alle dingen die ik deed’. Het boek is een filmscript met een proloog en een aftiteling. Tussendoor is er ook reclame voor de uitgever. Je krijgt eigenlijk ook alleen maar de gedachtes van Phileine te weten. Je krijgt natuurlijk wel wat te weten wat sommige mensen over Phileine vinden maar niet echt uitgebreid. Tijdsopbouw : De verteltijd is 200 bladzijdes. De vertelde tijd is ongeveer 6 dagen (en dan tel je de proloog niet mee) De 6 dagen staan gelijk met 6 hoofdstukken. Elke hoofdstuk begint met 1e dag, 2e dag enz. En er wordt per dag verteld wat Phileine die dag meemaakt. Het is een chronologisch geschreven boek met een paar flashbacks. Thematiek: Het thema is opzoek gaan naar jezelf en de realiteit. Phileine weet wie ze is en weet dat ze te ver gaat met haar opmerkingen en er altijd een schepje boven op doet maar dat houdt haar niet tegen. Uiteindelijk komt ze erachter dat dit niet langer kan en besluit om zich te verontschuldingen. Het thema sex komt ook erg veel in het boek voor. Daardoor ontstaan de ruzies tussen Max en Phileine. Max speelt een sexrol in een toneelstuk met een andere meid en dat kan Phileine (wat logisch is) niet hebben. Sexscenes worden uitgebreid verteld. Ook Wraak is een thema in dit boek. Phileine vind dat ze bedrogen is door Max en gaat dus ook vreemd met L.T. de vriend van Joanne. Ook onderbreekt Phileine het toneelstuk. Bewerkte secundaire informatie: Korte biografie Ronald Giphart: Ronald Giphart werd geboren op 17 december 1965 in Dordrecht. Zijn moeder Wijnie Jabaai († 1995) was een geruchtmakend kamerlid voor de PvdA. Giphart studeerde Nederlands en was jarenlang nachtportier in een Utrechts ziekenhuis. Tijdens dit werk schreef hij zijn debuutroman Ik ook van jou (1992), bekroond met het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en in 2001 verfilmd. In zijn tweede roman Giph (1993) vervolgt hij zijn ‘grote queeste naar literatuur en seks’. In met vaart en bijtende humor geschreven brieven vertelt hij hierin een verhaal dat zich afspeelt in het studentenmilieu en waarin met een literaire vaderfiguur wordt afgerekend. Giphart noemde dit boek laatst ergens zijn ‘Avonden’. Behalve de verhalenbundel Het feest der liefde (1995), waarvan net zo veel exemplaren verkocht werden als zijn romans (gem. 150.000 exemplaren), publiceerde Giphart het literaire ‘winterboek’ Planeet literatuur, het even vrolijke als leerzame non-fictieboek Ten liefde! en de romans Phileine zegt sorry (1996), De Voorzitter (1999) en Ik omhels je met duizend armen (2000). De laatste roman zal ook vanwege het euthanasie-thema in de komende Boekenweek een voorname rol spelen. Zijn fictie-werken verschijnen t.g.v. de Boekenweek 2003 in nieuwe edities, vormgegeven door Ron van Roon, die ook de Boekenweek-novelle Gala verzorgde. De film naar Phileine zegt sorry door Robert Jan Westdijk, met Kim van Kooten in de hoofdrol, beleefde in oktober 2003 zijn première en werd beloond met vier Gouden Kalveren. Rond die tijd verscheen ook het literaire fotoboek Heldinnen van Ronald Giphart i.s.m. de fotograaf Eric van den Elsen. Voor zijn oeuvre ontving Giphart op 19 november 2004 de C.C.S. Croneprijs, de tweejaarlijkse literatuurprijs van de stad Utrecht. In april 2005 verscheen Gipharts nieuwe roman Troost, een roman over gastronomie, liefde, roem & ondergang. Verder werden in voorjaar 2005 de voorbereidingen voor de verfilming van Ik omhels je met duizend armen in gang gezet. De regie van deze film is in handen van Willem van de Sande Bakhuyzen. De hoofdrollen zullen gespeeld worden door Tijn Docter en Carice van Houten. Naar verwachting zal de film in het voorjaar van 2006 in de bioscopen draaien.
Recensie: Phileine zegt sorry
Net als taboes zijn ook vooroordelen er om te worden doorbroken. De leraar en de ouder kan een verbod op de vunzige boeken van Ronald Giphart uitspreken en lezen gaat de jeugd. Want als lezen dan toch moet, kan het maar beter een beetje lollig en recalcitrant zijn. Mijn vooroordeel ten opzicht van ‘de Pietje Bell van de Nederlandse literatuur’ [Pieter Steinz, in zijn Lezen] heeft weinig met het taboe op vunzigheid te maken, maar vooral met mijn idee dat Giphart gewoon een slecht schrijver is. De directe bron van dit vooroordeel, kan ik niet achterhalen. Maar misschien heeft het ermee te maken dat toen Giphart een hype was (ten tijden van Ik ook van jou uit 1992 en Giph uit 1993) literatuur voor mij diepgang moest hebben en dan de diepgang die de Volkskrant en het NRC mij voorschreven. In de loop der jaren is mijn strikte idee over literatuur afgesleten. Echte literatuur beschouw ik niet alleen meer ironisch als verheven, maar ook serieus als verheven. Om het simpel te zeggen; moeilijke boeken moeten niet zo uit de hoogte doen. Simpele boeken kunnen een gelijkwaardig gevoel bij de lezer opwekken en doen dat op een aantrekkelijkere manier. Is dit een knieval voor de massa en de bijbehorende massacultuur? Nee, er valt niets te knielen of te vallen, want ik bevind me midden in de massa. En weet je wat, het is hier erg gezellig. Ondanks het slijten van mijn literatuuridee en de hartverwarmende ontvangst die ik in de massa kreeg, was ik er tot de boekenweek van 2003 niet toegekomen Giphart daadwerkelijk te lezen. De novelle Gala was mijn Giphdoop en het beviel maar met mate. Stijl en humor zijn in orde, maar qua verhaal is het niet bijster interessant. In het kader van de rubriek Stukgelezen – waarvan je nu de tweede aflevering leest – gaf ik Giphart een tweede kans. En een derde, een vierde en een vijfde. In de afgelopen weken wroette ik me door de gehele Giphografie en dit alles ter meerdere glorie van Phileine. De bitch komt tot inkeer
Voor de enkeling die het boek niet las, of de middelmatige film niet zag even in het kort waar Phileine zegt sorry over gaat. Phileine is een bitch en daar is ze trots op. Haar belangrijkste gespreksonderwerp is seks. Als haar vriendje Max al enkele maanden in New York aan het toneelspelen is, besluit ze hem op te zoeken. De meeste mensen die ze ontmoet, behandelt ze - vooral verbaal - als oud vuil. Dat geldt ook voor Max als ze hem van overspel verdenkt, waar het op de theatervloer - en plein publiek - ook veel van weg heeft. Maar zoals de titel doet vermoeden, komt de bitch natuurlijk tot inkeer. De grote hoeveelheid grove geiligheid
Het verhaal van Phileine zegt sorry heeft weinig om het lijf. Eigenlijk is het niet meer dan een simpel romannetje. Zo opgeschreven klinkt het of ik me nog steeds boven de massa verheven voel, maar laat ik het anders uitleggen. Voor een simpel romannetje heb ik me er toch goed mee vermaakt. Niet het verhaal, maar de stijl is daar verantwoordelijk voor. Gipharts stijl is over the top grappig, vooral als het over schunnige zaken gaat of als er gescholden wordt. En het personage Phileine is geknipt voor het betere scheldwerk. Tegen een moeder van een toneelspeler; "God wat een verschrikkelijke bal doelloos vlees, die onderkin van u!," Maar niet alleen in dialogen vliegen de vleesmassa’s je om de oren. De overdenkingen van Phileine zitten er ook vol mee; "Ik hou van meisjes die het over ‘wippen’ hebben, over ‘hem erin blaffen’, over je ‘loosdoos’ of ‘in je muts gekletterd worden’. Veroordeel ons hoe je wilt, maar zulke uitdrukkingen gebruiken we nu eenmaal tijdens ons Jonge-Vrouwen-Topoverleg." Nee Phileine, ik zal jullie daarom niet veroordelen. Hoogstens om de onrealistische kant van dit soort passages. Daar staat tegenover dat literatuur het middel is om flexibel met de realiteit om te gaan. En als Giphart sjeest die grote hoeveelheid grove geiligheid er doorheen, zodat het boek in een mum uit is. De vaart is misschien wel de belangrijkste troef van het boek. Had Giphart meer tijd en ruimte ingedeeld voor diepgang en berusting, was er niet veel overgebleven van het boek. Nu blijven me toch minstens enkele zeer komische tirades van een bijdehante bitch bij. Eindoordeel : Ik vond het een mooi en leuk boek. Ik had de film al gezien dus was er niet veel nieuws voor mij maar heb wel dubbelgelegen om sommige leuke en brutale opmerkingen die Phileine maakte. Soms ook erg grof. Het boek is een aanrader omdat het een leuk en grappig verhaal is. Het wordt op een moderne manier verteld en er komt dus grof taalgebruik in voor. De schrijver houdt zich niet in en daardoor komen er grappige situaties. Samenvatting (scholieren.com) Het boek heeft een duidelijk indeling. Eerst is er een periode vooraf, vervolgens gaat ze naar New York, vanaf daar is het boek in zes dagen opgedeeld. Elke dag is weer onderverdeeld in tussenkopjes. (periode vooraf) Phileine is gelukkig met haar vriend Max. Maar dat geluk is al snel voorbij, Max gaat namelijk naar New York in het kader van een Shakespeare-project. Phileine en Max sluiten een ‘gebonden vrijheid’ dit zou in moeten houden dat ze elkaar trouw blijven, maar toch eerlijk zijn tegen elkaar. In het begin vind Phileine het best, ze vermaakt zich en alles gaat goed. Na een tijdje besluit ze dat ze zo niet langer uithoud en gaat in een opwelling naar New York om Max op te zoeken. In het vliegtuig komt een echtpaar tegen. Zij zorgen later in New York dat Phileine terecht komt. Phileine wordt dan ook bij deze uitgenodigd om het ‘echte’ leven in New York te verkennen, zij gaat er op dit moment niet op in.Aangekomen wordt ze gelijk tegemoet gekomen door een ene Jules, dat is een kamergenoot van Max. Ze krijgt te horen Max later komt, omdat hij moet repeteren. Zodra Max in Phileine worden verenigd hebben ze seks. Later die avond is er een feestje om Phileine welkom te heten in New York. Daar ontmoet ze ook voor het eerst de andere medebewoners van Max en ook de medespelers van het toneel stuk ‘Romeo and Julliet’. (eerste dag) Phileine besluit iets te gaan doen met Gulpje ook een kamergenoot van Max, dit is een vlaamsmeisje. Later op die dag besluit ze Fabian te bellen, die heeft ze ontmoet in het vliegtuig. Ze gaan wat drinken en Fabian wil wel meer van Phileine, maar dat gaat mooi niet door.Phileine laat hem wel denken dat hij ooit een kans heeft. Die avond zou zij gaan dineren met dat kamergenoten van Max en Max zelf, maar Max komt te laat en ruikt ook naar een vrouwengeur. (tweede dag) De volgende dag gaat ze naar het park. New York zou een gevaarlijke stad moeten zijn, maar toch voelt ze zich op haar gemak. Totdat ze een ruzie opmerkt tussen wat jonge lui, maar die gelukkig goed afloopt. Die avond is de premiere van het toneelstuk ‘Romeo and Julliet’. Ze gaat erheen met de kamergenoten van Max, iedereen lijkt gespannen te zijn. Behalve Phileine en Gulpje die spotten met de mensen die langzaam binnendruppelen.Het toneel is een experimenteel stuk. De acteur lopen namelijk naakt over het toneel en doen van alles met skateboards en gms’s enz. Dat naakt over het toneel heen lopen dat maakt Phileine helemaal niks uit, totdat haar vriend, opeens seksuele handelingen verricht met Joanne. De vriend van Joanne ,L.T(reserve weerman bij CBS, dit word opvallende vaak opgemerkt), zit naast Phileine ze kijken elkaar aan. Eigenlijk kijkt heel het gezelschap naar de twee.Phileine heeft wraak gevoelens en ze is heel erg boos op Max. Op de afterparty draaft Phileine dan ook door en zegt verschillende kwetsende dingen tegen gasten. Later die avond hebben Phileine en Max erge ruzie, die ze vervolgens bijleggen daarna gaan ze naar een cafe waar ze nog lang blijven. (derde dag) Max is alweer weg als ze die ochtend opstaat. Die dag heeft ze een afspraak met L.T. Zij hebben afgesproken om te gaan varen op L.T’s boot. Phileine word opgehaald door L.T en even later zitten ze op zijn boot. Daar hebben ze het over van alles en nog wat. Het draait uit op een seks partij. (vierde dag) Max moet deze dag naar een extra repetitie. Phileine besluit met Gulpje naar een cafe te gaan. Later komt L.T er ook bij. Dan komt L.T op het idee om weer naar het toneelstuk te gaan, maar dan onaangekondigd. Hij wil zien of zijn vriendin en Max het zelfde toneelstuk opvoeren of dat ze er nog een schepje bovenop doen. Phileine vindt het een goed idee, Gulpje gaat ook mee. Even later zitten ze in de schouwburg. Hun voorspelling komt uit. Het is nog erger dan de premiere. Max Wil zelfs met Joanne naar bed gaan op het podium. Nu gaat het Phileine te ver en stormt het podium op. Ze krijgt ruzie met Max op het podium. De regisseur weet deze ruzie mooi te verbergen, door te zeggen dat het erbij hoort. Maar dan geeft Phileine, Max een keus. Met haar meegaan en het komt goed, of daar blijven en ze wil hem nooit meer zien. Dan loopt ze weg, zonder Max. (vijfde dag) Phileine wordt wakker in een vreemd huis. Dit blijkt later het huis van Fabian te zijn. Phileine was daar afgezet door haar vrienden. Fabian vertelt haar wat er is gebeurd en vervolgens ook dat ze de voorpagina heeft gehaald van verschillende kranten. Later probeert Phileine Fabian te verleiden, maar ze worden onderbroken door een urgent telefoontje. Het is L.T hij heeft ervoor gezorgd dat Phileine bij David Letterman mag komen. Ze reageert heel koel en hangt daarna weer op. Na een halfuur wordt ze opgehaald door een taxi. Ze gaat naar de studio. Die avond zit ze in het programma van David Letterman. Hij vindt Phileine geweldig. Niet alleen hij geniet van haar, maar ook het publiek. Ze maak de ene na de andere grap. Dit was een geslaagde actie voor Phileine. Ze krijgt geld voor het optreden en geeft dat vervolgens uit aan een hele dure hotel kamer. (zesde dag) Max komt haar halen uit haar hotel kamer, ze wil eigenlijk helemaal niet. Maar Max overmeester haar en neemt haar over zijn schouder mee naar zijn kamer. Vervolgens legt hij uit dat zij meegaat naar een Gala ter gelegenheid van Aids-patienten. Ze krijgt een gala jurk en de ruzie tussen hun is weer bijgelegd. Eenmaal op dat gala aangekomen gaat ze heel veel beseffen. Dingen die ze nog nooit had beseft. Ze ziet dan dat een niet aardig is geweest tegen de wereld en besluit dit mee te delen op het podium waar zojuist is opgetreden. Ze biedt haar excuses aan voor haar gedrag en geeft een verklaring voor alles. Hiermee eindigt Phileine zoektocht naar haarzelf. Filmverslag: Titel: Phileine zegt sorry
Genre: Komedie
Regie: Robert-Jan Westdijk
Met: Kim van Kooten (Phileine), Michiel Huisman (Max), Liesbeth Kamerling (Fleur), Tara Elders (Lala), Mads Wittermans (Christiaan), Roeland Fernhout (Jules), Kurt Rogiers (Reginald), Daan Schuurmans (Dylan), Liz Snoyink (Lotti), Hadewych Minis (Gulpje), Ronald Giphart (Ronald Giphart), Russ Russo (Waiter) Schrijver: Ronald Giphart
Script: Robert-Jan Westdijk
Muziek: Richard Cameron III

De film is chronologisch, alleen in het begin niet. In het begin zie je dat Phileine samen met Max in het park zit en dat Max haar iets moet vertellen. Dan ga je 2 maanden terug, dan zie je hoe Max en Phileine elkaar hebben ontmoet. Voorderest is de film chronologisch. De film slaat 1x 3 maanden over. Dat is wanneer Phileine besluit naar New York te gaan. In het boek lees je ook nog een stukje over wat ze meemaakt in het vliegtuig. Ze ontmoet een stel en die brengen haar met de limosine naar Max toe. Later in het boek ontmoet ze de man van het stel weer en maken ze een afspraak dat als ze ooit single zijn, ze met elkaar naar bed gaan. Dit komt allemaal niet in de film voor. Het ene moment is Phileine in Utrecht en het andere moment stapt ze uit de taxi in New York, bij Max’s huis. In het boek gaat Phileine naar de premiere van het toneelstuk van Max, ze vindt het niets, maar toch gaat ze er nog een keer heen, dan maakt ze een heils kabaal en zegt ze dat ze het niet pikt. In de film maakt ze gelijk al de 1e keer een heils kabaal. In het boek wordt ze dan uitgenodigd voor een hele beroemde talkshow in Amerika. Als je daarvoor wordt heb je het gemaakt in de VS. In de film komt dit stukje ook niet voor. In het boek komt het ook voor dat Phileine samen met L.T. ,The Weatherman, met een bootje over het water waren en daar Manhattan vanaf het water bekijken en dat dat toch heel mooi is, later heeft ze ook sex met hem op het bootje. In de film heeft ze wel sex met L.T. maar dan in een mooi luxe hotel en de rest komt helemaal niet voor. Ook het eind is iets anders, in de film moet Phileine eerst nog sorry zeggen voordat ze mee mag naar het gala, maar dat doet ze niet en in het boek wordt ze gewoon meegenomen naar het feest. In het boek staat Phileine 5000 mensen te woord en vertelt ze wat voor keiharde bitch ze is en dat ze spijt heeft van alles. Ze zegt dan het spijt me, het spijt me dat ik besta en dan is alles weer goed tussen Max en Phileine. In de film komt Phileine in haar eentje op het feest en wil Max niets van haar weten, ze stapt dan op het podium maar wordt er afgehaald door de bewaking. Ze roept dan zonder microfoon dat ze spijt heeft. Max komt naar haar toe gerend en beide beginnen ze te gillen van geluk. Dus zoals je wel merkt zijn er een aantal stukken weggelaten, ook is nog een groot verschil dat je aan het begin van de film ziet hoe het komt dat Max en Phileine met elkaar kregen. Dit kwam doordat Phileine naar het feest van de vriend(Max dus) van haar toenmalige vriend zou gaan. Die vriend ging toen vreemd en zo zijn Phileine en Max bij elkaar gekomen. Dit wordt ook niet in het boek verteld.