Informatie over de schrijver.
Gerbrand Bakker is geboren op 28 april 1962. Hij woont in Amsterdam, maar is geboren in wieringerwaard. Hij studeerde aan de argogische academie in Leeuwarden en Nederlandse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam, met als specialisatie historische taalkunde. In 2006 voltooide hij, naast zijn opleiding, een opleiding tot hovenier. Sindsdien maakt hij wel eens tuinontwerpen. Gerbrand is niet alleen kinderboeken schrijver, maar ook een ondertitelvertaler van kinderboeken en films. Het liefst natuurfilms.

Bibliografie
Etymologisch woordenboek voor beginners, of Hoe het mannetje mannequin werd.

Het tweede etymologisch woordenboek voor beginners, of Hoe het karretje carrière maakte.
Perenbomen bloeien wit
WAB (woordenboek voor aankomende brugklassers)
Junior etymologisch woordenboek.
Boven is het stil.

Titel.
De titel van dit boek is perenbomen bloeien wit. Deze titel is waarschijnlijk gekozen, omdat bij de discussie of perenbomen nou wit of roze bloeien, het auto ongeluk is gebeurd. Daar begon ook alle ellende. Bij het ongeluk raakte een jonge genaamd, Gerson, blind en in coma. Het eerste wat hij zij toen hij uit zijn coma kwam was, perenbomen bloeien wit.

Personen.
Hoofdpersonen:
Gerson. Hij wordt blind bij een auto ongeluk. Het is een persoon die niet afhankelijk wilt zijn van iemand. Dat kun je goed lezen, want hij wilt nooit hulp van iemand.
Klaas. Hij is iemand die moeilijk te beschrijven is. Hij is tweeling met Kees. Hij zorgt graag voor Gerson en wilt liever niet meer naar school zodat hij voor hem kan zorgen.

Kees. Hij is de tweeling broer van Klaas. Hij is de gevoeligste van de twee. Volgens Gerson kan hij goed voorlezen.
Gerard. Hij is de vader van de drie broers. Hij vindt het heel erg wat er met Gerson is gebeurt. Hij wil dat Gerson een toekomst krijgt en dwingt hem met hem te praten over zijn toekomst. Hij blijft doorzetten.
Daan. Hij is de hond van Gerson. Hij is erg gehecht aan hem en blijft hem trouw.

Bijpersonen:
Jan. Jan is de vader van Gerard en de opa van de jongens. Hij houdt van de harde aanpak. Hij is een doorzetter en houd er niet van tegen gesproken te worden.
Anna. Anna is de moeder van Gerard en dus de oma van de jongens. Zij is een erg bezorgd type. Ze denkt ook dat de dood van Gerson haar schuld is.
Marian. Zij is de moeder van de jongens. Ze is weg gegaan naar Italië. Ze zorgt er voor dat de jongens en Gerson haar niet kunnen vinden. Ze is dus erg mysterieus.

Alle personen dragen makkelijke en comfortabele kleding.


Thema.
Op een warme zondagochtend, gingen ze met zijn alle naar Jan en Anna. Ze reden op de snelweg tot dat Gerson vroeg een toeristische route te nemen en omdat Gerard dat ook wou deden we dat. We reden langs bomen die wit bloeien. Ze hadden een discussie over dat de bomen perenbomen waren of appelbomen. Toen ze bij een kruispunt kwamen kwam er opeens een auto aan van rechts. Hij reed zo bij Gerson naar binnen. Gerson zij au en tot was hij bewusteloos. Ik denk dat het thema ‘een levensveranderend ongeluk’ is. Gerson raakt blind. Na een tijdje zij ze bij zijn opa en oma en wilt hij niet meer weg. Hij gaat lopen en gaat zwemmen met onweer. Hij is dood.

Tijd.
Hij verhaal kan zich in elke tijd afspelen. Nu of tien jaar geleden. Het verhaal is niet chronologisch verteld. Het begin nu en dan denken ze terug aan vroegen. Zo speelt het verhaal zich af. In het begin van de herinnering is het zomer en het eindigt in de winter. Het duurt dus ongeveer een half jaar.

Plaats.
Het verhaal speelt zich op verschillende plaatsen af.
Het huis. Een modern huis met een grootte tuin. In de tuin staat een oude beuk. Er is vlakbij een begraafplaatsje met een brug zonder leuningen. De brug gaat over een klein slootje tussen de tuin en de begraafplaats.
Opa en oma: een ouderwets huisje met een dak van stro. Een meertje voor de deur met een steiger en een slingertouw. Het huis heeft een grindpad en allemaal wilde bloemen in de tuin.
De toeristische weg: een geasfalteerde landweg dat langs een weiland gaat met perenbomen.

Het ziekenhuis: dat heeft uitzicht over de wegen en flatgebouwen. Het ziet er uit als een normaal ziekenhuis.

Perspectief.
Je ziet het verhaal door verschillende ogen. Door die Kees, Klaas, Gerard, Anna, Jan en Gerson. Het grootste gedeelte wordt wel verteld door Gerson. Je hebt dus te maken met een hij/zij perspectief.

Korte samenvatting.
Dit verhaal heeft eerst een soort van inleiding. Het is een leuke inleiding en ik had ook meteen zin om te lezen.
Vroeger speelde de jongens vaak zwart. Dat is een spel waarmee je speelt dat je blind bent en dan iets moet vinden. Ze speelde het vaak op zondag. Gerard wast dan vaak het oude autootje. Toen Gerard klaar was gingen ze met z’n alle naar Jan en Anna. Ze zaten met z’n vijven in een oud autootje. Ze hadden een mooiere maar die heeft hun moeder meegenomen toen ze weg ging. Gerard zit voorin achter het stuur. Naast hem zit Gerson met Daan op zijn schoot. Klaas en Kees zitten achterin. Ze reden op een snelweg totdat Gerson vroeg de toeristische route te nemen. Klaas en Kees wouden dat niet maar Gerard wel dus gebeurde het ook. Ze reden langs een weiland en een boomgaarden. Gerson zij dat het perenbomen waren omdat ze wit bloeien maar Kees vond dat het appelbomen waren. Gerson wist dat appels roze bloeien en perenbomen wit. ze kwamen bij een kruispunt. Ze zagen niks en gaven gas. Plotseling komt er een auto van rechts die zo bij Gerson naar binnen rijd. De man belt snel een ambulance. Gerard zat onder de hechtingen van het glas dat hij in zijn gezicht kreeg, Kees had zijn rechter arm gebroken en Klaas had niks. Met Gerson was het allemaal veel erger. Hij was blind geworden en zijn milt moest verwijderd worden, hij heeft ook nog een arm gebroken. Na de operatie lag Gerson in een lichte coma. De verpleger zij dat ze tegen hem moesten praten en hem moesten aanraken. Klaas aaide zijn arm en praten veel tegen Kees en Gerson. Kees praatte ook mee maar hij kom zijn arm niet aanraken omdat die in het gips zat. Hij gaf Gerson elke dag een zoen. Gerard was er alleen s´avonds want hij moest gewoon werken. Dat ging een tijdje zo door. Toen hadden Kees en Klaas bedacht Daan er bij te halen. Daan was Gerson´s beste vriend en andersom natuurlijk ook. Daan vond het vreemd maar na een tijdje wende hij en begon Gerson te likken. In gedachte snapte Gerson er niks meer van. En één zinnetje herhaalde zich steeds weer. Perenbomen bloeien wit. hij spande zich zo in en opeens knalde die zin door zijn hoofd. Hij voelde zijn schouders weer en zijn mond ging open. Daarna zakte hij weer weg. Hij kwam bij. Na een tijdje mocht hij weer naar huis. Hij was erg boos omdat hij blind was. Hij wilde geen nep ogen dus kocht hij maar een zonnebril. Een poosje later gingen ze met z´n vijven naar het strand. Daar pest een meisje hem, maar hij trekt zich er niks van aan. Kees maakte een mooie tak voor Gerson toen ze bij Jan en Anna waren. Die avond lagen de jongens in bed. Gerson zij dat hij nooit meer weg wilde. De volgende avond ging Gerson met Daan en zijn tak wandelen om het meer. Kees en Klaas stonden op om mee te gaan maar dat wou hij niet. Naar een stukje wandelen ging het onweren. Gerson ging in het water. Daan niet, hij hield niet van water. Hij bleef braaf aan de kant. Gerson zwom steeds verder en verder. Toen kwam er een bliksemschicht en het water lichte op. Daan bleef maar wachten maar Gerson kwam niet terug. Een paar uur later was hij nog niet terug en ze gingen hem met z´n alle zoeken. Toen zagen ze Daan janken en de stok van Gerson. De volgende dag vonden een paar duikers Gerson. Hij was dood.


Het boek heeft een slechte afloop en een gesloten einde.

Beoordeling.
Ik vind het een spannend boek. Het is een goed duidelijk boek. Er staan geen moeilijke woorden in. Het is ook wel interessant. Zo lees je hoe gespannen een blind kan zijn. En hoe dat kan aflopen.