Overleven in de tros door Dirk Bracke

Het boek gaat over de glorie van Napoleon. Maar het was niet voor iedereen even goed. Voor Hortense bevoorbeeld. Ze is weggelopen van haar man Etienne
En heeft een baantje gevonden als naaister. Als er op een dag een bijeenkomst is op het stadsplein van Parijs laat ze zich ernaartoe leiden om te kijken naar wat er gebeurt. Wat er daar gebeurt kan ze niet geloven. De laatste koning laten ze onthoofden. Na dit besluit Hortense in het leger te gaan om de gewonden te verzorgen en als hoer geld bij te verdien. Daar leert ze eerst Jean kennen een grenadier hij is als een man voor Hortense maar al snel begon ze de naam te krijgen moeder Hortense omdat ze voor iedereen zorgde en bijna met iedereen naar bed ging die een aardig prijsje wou betalen. Dan ontmoette ze Caroline het was een meisje die ook meeging met het leger om wat meer geld te hebben. Ze werden snel goeie vriendinnen. Een tijd later kreeg Hortense een kind. Een meisje Michéle noemde ze het. In 1800 in Marengo krijgt caroline ook een kind een jongen die ze marcel noemde. Op weg naar Moskou had caroline dysenterie gekregen. Ze is er aan gestorven. Toen ze in Moskou aankwamen was er niemand het was als de hele stad heel vlug weggelopen was. Hadden ze ze zien komen? Niemand vroeg zich het af. Ze genietten maar van het lekker eten die achtergebleven is in Moskou. Ze bezetten alle huizen van de rijken. Maar tijdens de nacht was het geen pretje ze hoorden mensen roepen en tieren. Een paar Russen hadden alle houten huizen in brand gestoken. In enkele minuten stond heel de stad in lichterlaaie. Idereen vluchtte de stad uit richting Frankrijk. Marcel begon te vezwakken hij klaagde dat hij zijn voeten niet meer voelde. Maar ze waren gewoon bevroren. Enkele dagen later bervroor hij dood. Alleen Hortens en Michele waren nog over. Jean kwam ze af en toe zoeken maar hij moest bij zijn leger bijven. Ze hebben niets meer gehoord van Jean. Toen ze aan de Berezina kwamen zagen ze dat de brug kapot was. Een aantal pontonniers kwamen aangelopen met balken en planken. Ze begonnen twee nieuwe bruggen te bouwen. Toen de brug klaar was ging iedereen erover. Toen zagen ze de Russen komen van een heuvel achter hen iedereen haastte zich over de brug. Er werd geschoten mensen vielen in het water of sprongen er gewoon in. Michele was gelukkig al aan de overkant. Aan de overkant zag ze een bekend persoon. Het was haar moeder Hortens ze zag haar naar een dode officier kruipen ze nam zijn geweer en pleegde zelfmoord. Michele begreep haar wel. Nog liever dood dan in de handen te vallen van die vuile Russen. Ze waren in het doorgaan met ongeveer een halfmilioen nu nog maar met ongeveer 100 000. Toen Michele aankwam in Pruisen grabbelde ze in haar zakken. Ze haalde er een paar goudstukken uit die ze genomen had van een dode soldaat samen mat zijn jas. Ze zou wel ergens onderdak vinden met goud graakt ze overal.