54 minuten

Boekverslag.

Auteur:  Marieke Nijkamp.

Naam: Stef Rabel.

Naam docent: Thomas Van Der Meij

Klas: 3M3

Hoofdstuk 1

1.1 personages: de hoofdpersonen zijn Autumn, Sylvia, Tomás en Claire.

Autumn: Autumn is het zusje van Tyler (Tyler is de schutter daar vertel ik zo nog wel wat over). Haar moeder is overleden door een auto-ongeluk toen ze Autumn wou ophalen van dansles. Autumn heeft een grote passie voor dansen zoals haar moeder. Haar moeder steunde haar elke keer, maar omdat ze er nu niet meer is, wordt ze ook niet meer gesteund. Ook niet door haar vader. Verder is Autumn verliefd op haar beste vriendin Sylvia.

Sylvia: Sylvia is de beste vriendin van Autumn, ze is ook verliefd op haar. Sylvia is al eens verkracht door de broer van Autumn, dat heeft ze nooit aan iemand verteld. Sylvia heeft ook een moeder, alleen is ze dement dus moet ze goed voor haar moeder zorgen. Verder heeft ze een broer Tomás. Ze hebben elkaar al lang niet meer gesproken waardoor hun band niet heel goed is. Verder heeft Sylvia zwart haar en een fel, blauw truitje aan. Citaat- ze legt een zwarte krul achter haar oor. Haar blauwe truitje is net zo fel van kleur als haar eyeliner, en haar ogen glinsteren.

Tomás: Tomás is de broer van Sylvia en doet er alles aan te doen om haar te beschermen. Toen iedereen in de aula was, was hij met zijn beste vriend Fareed in de rectors kantoor om documenten van Tyler te stelen omdat hij een hekel aan hem heeft. Toen de schietpartij begon doet Fareed er alles aan om de deuren open te krijgen. Uiteindelijk lukt hem dat ook, daardoor hebben ze veel mensen kunnen redden.

Claire: Claire is de ex van Tyler. Tijdens de schietpartij was zei niet in de aula. Ze was aan het trainen met haar goede vriend Chris. Ze zitten met elkaar in het sportteam. Op het moment dat ze schoten horen, proberen ze hulp te zoeken.

Er word niet echt iets besproken over het karakter/uiterlijk van de hoofdpersonen.

De belangrijkste bij-personen zijn: Chris, Fareed en Tyler.

Chris: Chris is de beste vriend van Claire. Chris helpt Claire tijdens de “school shooting” om contact op nemen met de buitenwereld, op zoek naar hulp. 

Fareed: Fareed is de beste vriend van Tomás. Tijdens de “school shooting” zijn de in de kamer van de decaan. Fareed was heel kalm en rustig tijden het hele gebeuren.

Tyler: Tyler is waarschijnlijk wel de belangrijkste bij-persoon. Hij is de schutter. De broer van Autumn. Hij is ook degene die Sylvia verkrachte. Niemand had verwacht dat hij het was. Hij was altijd heel vriendelijk tegen iedereen, alhoewel. Hij werd getreiterd door medeleerlingen. Citaat: De blauwe plek rondom zijn oog, een aandenken aan de zoveelste vechtpartij, liet zien hoe weinig men in Oppurtunity rekening hielden met zijn dromen. Ik wist dat zijn littekens dieper gingen dan een blauwe plek

Er word ook hier haast niks tot niet iets verteld over het uiterlijk/innerlijk.                           

Ik heb wat informatie gehaald van de volgende site: https://knoowy.nl/doc/28991/54-Minuten-Marieke-Nijkamp-boekverslag

1.2 tijd

het speelt zich af op de eerste schooldag  van het jaar. Wanneer alle leerlingen en docenten bij elkaar zijn in de aula. Om 10.05 luidt het eerste schot.

In het boek wordt om de paragraven de tijd verteld, afwisselend met appjes en dankwoorden. Op de eerste bladzijde staat ook de tijd.

Citaat: 10:00 De directeur van Oppertunity High School beëindigt haar toespraak en verwelkomt de leerlingen voor het nieuwe semester.

10:02 De leerlingen staan op om naar hun klassen te gaan.

10:03 De auladeuren gaan niet open

10:05 Iemand begint te schieten.

De vertelde tijd is ongeveer tussen 10:00 en 10:54. Het wordt verteld op chronologische volgorde, want in het boek wordt bijvoorbeeld iets gezegd over “er wordt geschoten” en niet er werd. Alhoewel er soms wel wat flashbacks tevoorschijn komen. Maar het verhaal speelt zich chronologisch af.

1.3 plaats

het verhaal speelt zich af op Oppurtunity High School. Want in het begin van het boek wordt gezegd dat de directeur van Oppurtunity High School haar toespraak beëindigt en alle docenten/leerlingen verwelkomt voor het nieuwe semester. Dit alles verwijst natuurlijk (hoe kan het ook anders) naar een school.

De omgeving,- citaat: Er staan auto’s op de parkeerplaats voor leerlingen, hoewel de meesten van ons de bus nemen. De weg naar school is tweebaans. Achter de sportvelden begint het bos, maar aan de voorkant strekken de velden zich uit voor zover het oog reikt. Ergens in de verte ligt de bewoonde wereld. Hier is alleen vlak, open land met een loodgrijze lucht erboven.

1.4 spanning

Het verhaal is heel goed begonnen. Je werd meteen in de actie gesleurd. Ik had  wel iets van ik wil doorlezen. Want zeg nou zelf, als iemand begint met “iemand begint te schieten” dan wil je toch ook gewoon automatisch doorlezen. Want je wilt weten waarom diegene dat doet. Je wilt gewoon aanknopingspunten vinden.

Er is sprake van een gesloten antwoord. De “school shooting” is uiteindelijk opgelost door het volgende, en ik citeer- De pijn is allesoverheersend. De vloer om me heen valt weg. Het laatste wat ik zie voordat ik out ga, is Tyler die het pistool op zichzelf richt. Het laatste wat ik hoor is Tylers stem: ik kan er gewoon niet meer tegen om alleen te zijn. Dan schiet hij zichzelf door het hoofd.

Ik vind het een goede afloop, je hebt namelijk wel iets van “wow” het eind pakte me wel. ik had het wel verwacht. Maar niet op deze manier, ik dacht dat Tyler werd doodgeschoten door de politie. Het is  wel echt een mooi eind.

De auteur heeft spanning opgeroepen doordat om het hoofdstuk er wel iets bijzonders gebeurde, of iets wat je niet had verwacht waardoor je verder wilt lezen om het uit te zoeken. Citaat: De leerlingen verroeren zich niet, en het geroezemoes heeft een nerveuse klank gekregen. Er klopt iets niet. Wat is er aan de hand? Op slot. De deuren zitten op slot. Een van de cheerleaders protesteert dat het niet grappig is. Een paar stoelen van haar vandaan begint iemand geforceerd te lachen. Aan het eind van het gangpad drommen leerlingen samen bij de dubbele deuren die normaal gesproken openzwaaien maar vandaag dicht blijven. Bij het podium schreeuwt iemand dat ook de nooduitgang op slot is. We zijn opgesloten……..

1.5 titel

De titel van het boek is “54 minuten”. Ik vind het persoonlijk wel een goeie naam. Ik vind dat het een wat anders is. Ik heb namelijk nog nooit van een boek gehoord dat iets met minuten in de naam heeft. Het boek kon bijvoorbeeld ook “de schutter van de school” heten.. wel spannend, maar het is zo gewoontjes. (ik heb hier ook al meteen vraag 3 beantwoord denk ik).

Het boek heet ook zo omdat alles in het boek 54 minuten duurt. Maar dat het in 54 minuten gebeurt betekent niet dat je ook in zoveel minuten klaar bent. Nee. Neem bijvoorbeeld dit “10:30 tot 10:35 Claire doet dit,  Tomás doet dat, Sylvia doet zus en Autumn doet zo”. Als het verhaal maar over 1 persoon ging dan was je  wel in 5 minuten klaar (10:30 + 5 minuten= 10:35) maar omdat het over 4 personen gaat dan heb je al de som 5x4=  20. Dus dan kom je al op 20 minuten uit, terwijl in het verhaal maar 5 minuten is. Maar omdat 4 personages anders denken en andere dingen doen. Dan kom je hier op uit.

1.6 probleem

Het probleem in het verhaal is Tyler, hij schiet mensen neer. Ja er was een reden voor, maar dan schiet je geen mensen dood. Toch? Ik snap nog steeds niet wat hij precies probeerde te bereiken. Gerechtigheid? Macht? Ik weet het niet.

Het probleem word uiteindelijk wel opgelost. Hij  schiet zichzelf door het hoofd. Hij vond dat iedereen tegen hem was. Het  is wel jammer. Want in het verhaal worden ook echt goede verhalen over hem verteld.

1.7 samenvatting

  Dit boek speelt zich af in de school “Oppurtunity High School”. Het is een normale middelbare school. Totdat er het volgende gebeurde. Na de toespraak van de directeur staat iedereen op het punt om naar de klaslokalen te gaan. Ze lopen naar de deur…… de deur zit op slot, ze proberen de deur aan de achterkant. Ook op slot. Op een gegeven moment hoor je een cheerleader schreeuwen dat het niet meer leuk is. Het is stil. Opeens komt er iemand tevoorschijn, hij haalt een handgeweer uit zijn zak en richt op een docent… en hij schiet…  er zijn op dat moment 2 leerlingen in de kamer van de directeur. Tomás en Fareed. Ze proberen documenten van Tyler te stelen. Waarom, hij heeft een hekel aan hem. Opeens horen ze schoten, ze schrikken zich rot. Ze vragen zich af wat er gebeurt. Eerst denken ze dat het om een grap gaat. Totdat de gangen die normaal vol zouden moeten zijn. Helemaal leeg is. Uiteindelijk probeert Tomás actie te ondernemen. Ik kan nu niet alles gaan vertellen dus een lang verhaal kort. Tomás onderneemt iets, waardoor hij heel veel leerlingen/docenten weet te redden. Uiteindelijk komt alles toch goed nou ja soort van, ik laat nu wel een stuk zien van het boek: “hoeveel tijd er is verstreken. Minuten. Een uur misschien. Het voelt als dagen, een eeuwigheid. Het lijkt onvoorstelbaar dat het leven in de buitenwereld gewoon door is gegaan. Ty vouwt het horloge op en stopt het in zijn zak. ‘Er is een tijd geweest dat onze familie alles voor me betekende.’ ‘Voor mij ook.’ Er zijn zoveel dingen die ik anders zou hebben gedaan als ik de kans had gehad. Ty staart me aan. Ik wil overeind krabbelen, vluchten nu het nog kan, maar de loop van zijn pistool gebiedt dat ik moet blijven. ‘Wie zal er om je rouwen, Autumn?’ Zijn vraag en het antwoord dat zich in mijn hoofd vormt raken me als een mokerslag. Afgezien van Sylv zal er niemand om me rouwen. Ik ga staan. ‘De politie kan er elk moment zijn. Dan is het voorbij, en jij hebt niets bereikt.’ Hij kijkt me over de loop heen aan, en zijn mondhoek trekt. Een grimas. Dan een glimlach, een verrukte en ondeugende glimlach. Als hij de trekker overhaalt, voel ik 

het schot eerder dan ik het hoor. De pijn is allesoverheersend. De vloer om me heen valt weg. Het laatste wat ik zie voordat ik out ga, is Ty die het pistool op zichzelf richt. Het laatste wat ik hoor is Ty’s stem: ‘Ik kan er gewoon niet meer tegen om alleen te zijn.’ Dan schiet hij zichzelf door het hoofd.”

Dit was een stuk uit het boek. Nou ja, eigenlijk het einde. Dit boek telt 187 bladzijden en is in 2016 geschreven door Marieke Nijkamp.

Hoofdstuk 2.

Eigen mening

Ik koos ervoor omdat ik hoorde dat het over een “school shooting” ging, en ik weet niet waarom. Maar ik ben altijd geïnteresseerd in dat soort boeken. Het is spannend en je wilt door blijven lezen omdat je wilt weten hoe het eindigt.

Spannend- in het begin heb je meteen al iets van “wow ik wil doorlezen”. Want je word meteen in het verhaal gedrukt en er komt meteen al dikke actie en spanning op je af.

Liefde- omdat er 2 personages stiekem verliefd op elkaar zijn. en tijden een “school shooting” dan (lijkt mij) wil je het liefst zijn met de mensen van wie je houd, het kan zomaar de laatste keer met elkaar zijn.

Ik geef het boek een 9. Want het is spannend, elke keer wanneer je een bladzijde omslaat wil je weten “wanneer komt het spannende stukje” of “wanneer houden ze hem tegen”. Ik heb het geen 10 gegeven omdat ik soms stukjes had waarbij ik had “hier haak ik af”, dan werd het ietwat ingewikkeld.

Boekverslag.

Auteur:  Marieke Nijkamp.

Naam: Stef Rabel.

Naam docent: Thomas Van Der Meij

Klas: 3M3

Hoofdstuk 1

1.1 personages: de hoofdpersonen zijn Autumn, Sylvia, Tomás en Claire.

Autumn: Autumn is het zusje van Tyler (Tyler is de schutter daar vertel ik zo nog wel wat over). Haar moeder is overleden door een auto-ongeluk toen ze Autumn wou ophalen van dansles. Autumn heeft een grote passie voor dansen zoals haar moeder. Haar moeder steunde haar elke keer, maar omdat ze er nu niet meer is, wordt ze ook niet meer gesteund. Ook niet door haar vader. Verder is Autumn verliefd op haar beste vriendin Sylvia.

Sylvia: Sylvia is de beste vriendin van Autumn, ze is ook verliefd op haar. Sylvia is al eens verkracht door de broer van Autumn, dat heeft ze nooit aan iemand verteld. Sylvia heeft ook een moeder, alleen is ze dement dus moet ze goed voor haar moeder zorgen. Verder heeft ze een broer Tomás. Ze hebben elkaar al lang niet meer gesproken waardoor hun band niet heel goed is. Verder heeft Sylvia zwart haar en een fel, blauw truitje aan. Citaat- ze legt een zwarte krul achter haar oor. Haar blauwe truitje is net zo fel van kleur als haar eyeliner, en haar ogen glinsteren.

Tomás: Tomás is de broer van Sylvia en doet er alles aan te doen om haar te beschermen. Toen iedereen in de aula was, was hij met zijn beste vriend Fareed in de rectors kantoor om documenten van Tyler te stelen omdat hij een hekel aan hem heeft. Toen de schietpartij begon doet Fareed er alles aan om de deuren open te krijgen. Uiteindelijk lukt hem dat ook, daardoor hebben ze veel mensen kunnen redden.

Claire: Claire is de ex van Tyler. Tijdens de schietpartij was zei niet in de aula. Ze was aan het trainen met haar goede vriend Chris. Ze zitten met elkaar in het sportteam. Op het moment dat ze schoten horen, proberen ze hulp te zoeken.

Er word niet echt iets besproken over het karakter/uiterlijk van de hoofdpersonen.

De belangrijkste bij-personen zijn: Chris, Fareed en Tyler.

Chris: Chris is de beste vriend van Claire. Chris helpt Claire tijdens de “school shooting” om contact op nemen met de buitenwereld, op zoek naar hulp. 

Fareed: Fareed is de beste vriend van Tomás. Tijdens de “school shooting” zijn de in de kamer van de decaan. Fareed was heel kalm en rustig tijden het hele gebeuren.

Tyler: Tyler is waarschijnlijk wel de belangrijkste bij-persoon. Hij is de schutter. De broer van Autumn. Hij is ook degene die Sylvia verkrachte. Niemand had verwacht dat hij het was. Hij was altijd heel vriendelijk tegen iedereen, alhoewel. Hij werd getreiterd door medeleerlingen. Citaat: De blauwe plek rondom zijn oog, een aandenken aan de zoveelste vechtpartij, liet zien hoe weinig men in Oppurtunity rekening hielden met zijn dromen. Ik wist dat zijn littekens dieper gingen dan een blauwe plek

Er word ook hier haast niks tot niet iets verteld over het uiterlijk/innerlijk.                           

Ik heb wat informatie gehaald van de volgende site: https://knoowy.nl/doc/28991/54-Minuten-Marieke-Nijkamp-boekverslag

1.2 tijd

het speelt zich af op de eerste schooldag  van het jaar. Wanneer alle leerlingen en docenten bij elkaar zijn in de aula. Om 10.05 luidt het eerste schot.

In het boek wordt om de paragraven de tijd verteld, afwisselend met appjes en dankwoorden. Op de eerste bladzijde staat ook de tijd.

Citaat: 10:00 De directeur van Oppertunity High School beëindigt haar toespraak en verwelkomt de leerlingen voor het nieuwe semester.

10:02 De leerlingen staan op om naar hun klassen te gaan.

10:03 De auladeuren gaan niet open

10:05 Iemand begint te schieten.

De vertelde tijd is ongeveer tussen 10:00 en 10:54. Het wordt verteld op chronologische volgorde, want in het boek wordt bijvoorbeeld iets gezegd over “er wordt geschoten” en niet er werd. Alhoewel er soms wel wat flashbacks tevoorschijn komen. Maar het verhaal speelt zich chronologisch af.

1.3 plaats

het verhaal speelt zich af op Oppurtunity High School. Want in het begin van het boek wordt gezegd dat de directeur van Oppurtunity High School haar toespraak beëindigt en alle docenten/leerlingen verwelkomt voor het nieuwe semester. Dit alles verwijst natuurlijk (hoe kan het ook anders) naar een school.

De omgeving,- citaat: Er staan auto’s op de parkeerplaats voor leerlingen, hoewel de meesten van ons de bus nemen. De weg naar school is tweebaans. Achter de sportvelden begint het bos, maar aan de voorkant strekken de velden zich uit voor zover het oog reikt. Ergens in de verte ligt de bewoonde wereld. Hier is alleen vlak, open land met een loodgrijze lucht erboven.

1.4 spanning

Het verhaal is heel goed begonnen. Je werd meteen in de actie gesleurd. Ik had  wel iets van ik wil doorlezen. Want zeg nou zelf, als iemand begint met “iemand begint te schieten” dan wil je toch ook gewoon automatisch doorlezen. Want je wilt weten waarom diegene dat doet. Je wilt gewoon aanknopingspunten vinden.

Er is sprake van een gesloten antwoord. De “school shooting” is uiteindelijk opgelost door het volgende, en ik citeer- De pijn is allesoverheersend. De vloer om me heen valt weg. Het laatste wat ik zie voordat ik out ga, is Tyler die het pistool op zichzelf richt. Het laatste wat ik hoor is Tylers stem: ik kan er gewoon niet meer tegen om alleen te zijn. Dan schiet hij zichzelf door het hoofd.

Ik vind het een goede afloop, je hebt namelijk wel iets van “wow” het eind pakte me wel. ik had het wel verwacht. Maar niet op deze manier, ik dacht dat Tyler werd doodgeschoten door de politie. Het is  wel echt een mooi eind.

De auteur heeft spanning opgeroepen doordat om het hoofdstuk er wel iets bijzonders gebeurde, of iets wat je niet had verwacht waardoor je verder wilt lezen om het uit te zoeken. Citaat: De leerlingen verroeren zich niet, en het geroezemoes heeft een nerveuse klank gekregen. Er klopt iets niet. Wat is er aan de hand? Op slot. De deuren zitten op slot. Een van de cheerleaders protesteert dat het niet grappig is. Een paar stoelen van haar vandaan begint iemand geforceerd te lachen. Aan het eind van het gangpad drommen leerlingen samen bij de dubbele deuren die normaal gesproken openzwaaien maar vandaag dicht blijven. Bij het podium schreeuwt iemand dat ook de nooduitgang op slot is. We zijn opgesloten……..

1.5 titel

De titel van het boek is “54 minuten”. Ik vind het persoonlijk wel een goeie naam. Ik vind dat het een wat anders is. Ik heb namelijk nog nooit van een boek gehoord dat iets met minuten in de naam heeft. Het boek kon bijvoorbeeld ook “de schutter van de school” heten.. wel spannend, maar het is zo gewoontjes. (ik heb hier ook al meteen vraag 3 beantwoord denk ik).

Het boek heet ook zo omdat alles in het boek 54 minuten duurt. Maar dat het in 54 minuten gebeurt betekent niet dat je ook in zoveel minuten klaar bent. Nee. Neem bijvoorbeeld dit “10:30 tot 10:35 Claire doet dit,  Tomás doet dat, Sylvia doet zus en Autumn doet zo”. Als het verhaal maar over 1 persoon ging dan was je  wel in 5 minuten klaar (10:30 + 5 minuten= 10:35) maar omdat het over 4 personen gaat dan heb je al de som 5x4=  20. Dus dan kom je al op 20 minuten uit, terwijl in het verhaal maar 5 minuten is. Maar omdat 4 personages anders denken en andere dingen doen. Dan kom je hier op uit.

1.6 probleem

Het probleem in het verhaal is Tyler, hij schiet mensen neer. Ja er was een reden voor, maar dan schiet je geen mensen dood. Toch? Ik snap nog steeds niet wat hij precies probeerde te bereiken. Gerechtigheid? Macht? Ik weet het niet.

Het probleem word uiteindelijk wel opgelost. Hij  schiet zichzelf door het hoofd. Hij vond dat iedereen tegen hem was. Het  is wel jammer. Want in het verhaal worden ook echt goede verhalen over hem verteld.

1.7 samenvatting

  Dit boek speelt zich af in de school “Oppurtunity High School”. Het is een normale middelbare school. Totdat er het volgende gebeurde. Na de toespraak van de directeur staat iedereen op het punt om naar de klaslokalen te gaan. Ze lopen naar de deur…… de deur zit op slot, ze proberen de deur aan de achterkant. Ook op slot. Op een gegeven moment hoor je een cheerleader schreeuwen dat het niet meer leuk is. Het is stil. Opeens komt er iemand tevoorschijn, hij haalt een handgeweer uit zijn zak en richt op een docent… en hij schiet…  er zijn op dat moment 2 leerlingen in de kamer van de directeur. Tomás en Fareed. Ze proberen documenten van Tyler te stelen. Waarom, hij heeft een hekel aan hem. Opeens horen ze schoten, ze schrikken zich rot. Ze vragen zich af wat er gebeurt. Eerst denken ze dat het om een grap gaat. Totdat de gangen die normaal vol zouden moeten zijn. Helemaal leeg is. Uiteindelijk probeert Tomás actie te ondernemen. Ik kan nu niet alles gaan vertellen dus een lang verhaal kort. Tomás onderneemt iets, waardoor hij heel veel leerlingen/docenten weet te redden. Uiteindelijk komt alles toch goed nou ja soort van, ik laat nu wel een stuk zien van het boek: “hoeveel tijd er is verstreken. Minuten. Een uur misschien. Het voelt als dagen, een eeuwigheid. Het lijkt onvoorstelbaar dat het leven in de buitenwereld gewoon door is gegaan. Ty vouwt het horloge op en stopt het in zijn zak. ‘Er is een tijd geweest dat onze familie alles voor me betekende.’ ‘Voor mij ook.’ Er zijn zoveel dingen die ik anders zou hebben gedaan als ik de kans had gehad. Ty staart me aan. Ik wil overeind krabbelen, vluchten nu het nog kan, maar de loop van zijn pistool gebiedt dat ik moet blijven. ‘Wie zal er om je rouwen, Autumn?’ Zijn vraag en het antwoord dat zich in mijn hoofd vormt raken me als een mokerslag. Afgezien van Sylv zal er niemand om me rouwen. Ik ga staan. ‘De politie kan er elk moment zijn. Dan is het voorbij, en jij hebt niets bereikt.’ Hij kijkt me over de loop heen aan, en zijn mondhoek trekt. Een grimas. Dan een glimlach, een verrukte en ondeugende glimlach. Als hij de trekker overhaalt, voel ik 

het schot eerder dan ik het hoor. De pijn is allesoverheersend. De vloer om me heen valt weg. Het laatste wat ik zie voordat ik out ga, is Ty die het pistool op zichzelf richt. Het laatste wat ik hoor is Ty’s stem: ‘Ik kan er gewoon niet meer tegen om alleen te zijn.’ Dan schiet hij zichzelf door het hoofd.”

Dit was een stuk uit het boek. Nou ja, eigenlijk het einde. Dit boek telt 187 bladzijden en is in 2016 geschreven door Marieke Nijkamp.

Hoofdstuk 2.

Eigen mening

Ik koos ervoor omdat ik hoorde dat het over een “school shooting” ging, en ik weet niet waarom. Maar ik ben altijd geïnteresseerd in dat soort boeken. Het is spannend en je wilt door blijven lezen omdat je wilt weten hoe het eindigt.

Spannend- in het begin heb je meteen al iets van “wow ik wil doorlezen”. Want je word meteen in het verhaal gedrukt en er komt meteen al dikke actie en spanning op je af.

Liefde- omdat er 2 personages stiekem verliefd op elkaar zijn. en tijden een “school shooting” dan (lijkt mij) wil je het liefst zijn met de mensen van wie je houd, het kan zomaar de laatste keer met elkaar zijn.

Ik geef het boek een 9. Want het is spannend, elke keer wanneer je een bladzijde omslaat wil je weten “wanneer komt het spannende stukje” of “wanneer houden ze hem tegen”. Ik heb het geen 10 gegeven omdat ik soms stukjes had waarbij ik had “hier haak ik af”, dan werd het ietwat ingewikkeld.