Ontaarde moeders door Renate Dorrestein

Zakelijke gegevens De titel van het boek is Ontaarde Moeders en het is geschreven door Renate Dorrestein. Het boek is voor het eerst uitgegeven in 1992 bij uitgeverij Contact Amsterdam/Antwerpen. Het boek telt 241 bladzijden. Ontaarde moeders wordt gerekend tot het genre psychologische romannen. Verdieping In het eerste hoofdstuk verblijft Bonnie in het Hilton in Nairobi. Ze heeft haar echtgenoot en kind vlak na de geboorte verlaten en is nu alleen op reis door Afrika. In de lounge van het hotel ontmoet ze een Duitser, die alles wil weten over haar jeugd. Ze denkt terug aan de tijd, waarin ze vaderloos is opgegroeid. Haar vader overleed toen ze acht jaar was. Zijzelf is dus zonder haar vader opgevoed en nu groeit haar eigen dochter op zonder moeder. Ze wil hierover niet veel kwijt en vlucht naar haar kamer. Ze denkt aan de ongewenste zwangerschap als gevolg van een verkrachting door haar ex. Ze vindt zichzelf geen goede ouder en heeft er geen spijt van dat ze de vader met het kind heeft achtergelaten. Zwier is de vader van het kind en hij is werkzaam als archeoloog. Na jaren in het buitenland te hebben gewoond, keert hij, samen met zijn dochter Maryemma, terug naar Nederland. Ze verblijven bij de zuster van Bonnie en haar man, Meijken en Gert. Dat is in Sibculo. Zwier moet hier onderzoeken doen bij een kloosterput. Hij krijgt ruzie met Gert, omdat hij denkt dat die zich aan zijn dochter heeft vergrepen. Ze gaan een andere plaats zoeken om te overnachten. Meijken heeft niets van dit alles gemerkt. Zij leest op zolder de brieven van Bonnie, die gericht zijn aan haar moeder. Meijken herinnert zich de keer dat zij en haar moeder naar Duitsland gingen, omdat haar moeder, na achttien jaar weer zwanger zou zijn. Ze komen terug met een 'zusje' voor Meijken. Meijken is echter zelf de moeder van het kind, een geheim dat zorgvuldig bewaard wordt. De moeder van Meijken wilde namelijk niet dat iemand er achter zou komen dat Meijken verkracht is. Zwier en Maryemma hebben inmiddels onderdak gevonden in een vakantiehuisje. Ze proberen het gezellig te maken, maar de driftbuien van Zwier gooien roet in het eten. Terwijl hij in dronken toestand op bed ligt, sluipt Maryemma 's nachts uit het huisje. Ze wil spelen bij de zandverstuiving. In het donker ziet ze drie jongens op crossfietsen op haar afkomen. De volgende dag is het kerstmis, maar op het nieuws is te horen dat er een vrouw is vermoord, vlakbij Sibculo. Meijken is bang dat het Bonnie betreft, zij zou namelijk naar Nederland komen om haar nieuwe boek te promoten. Gert moet naar de politie om het lijk te identificeren. Meijken loopt, zonder zich er bewust van te zijn, na 37 jaar naar buiten. Haar moeder had haar destijds gewaarschuwd. Als Gert terugkomt, blijkt tot zijn verbazing dat Meijken niet thuis is en dat Bonnie op hem staat te wachten. Meijken is naar haar moeder gelopen en gaat met haar 250 kilo op haar schoot zitten. Bonnie denkt terug aan het Geheim van vroeger. Zij weet nog steeds niet wat dit Geheim inhoudt, maar ze weet wel dat ze niet als haar 'zuster' wil worden, die het leven aan zich voorbij laat gaan. Zwier heeft aan Maryemma beloofd om te vragen of hij met Maryemma bij Gert en Meijken mocht eten en hij belt op. Bonnie neemt echter de telefoon op en zodra ze zich bewust zijn van de situatie, vliegen de verwijten over en weer. Zwier wil de zorg van hun dochter aan haar moeder (Bonnie) overlaten, maar Bonnie belooft tegenover Maryemma alleen dat ze haar zal schrijven. Meijken is opgehaald door Gert en bij het zien van Bonnie vindt ze dat het tijd wordt om het Geheim te onthullen. Als echter een vriendin onverwachts binnenvalt, vertelt Meijken alleen dat ze op dieet gaat. Gert krijgt het bericht dat de moeder van Meijken overleden is. Zwier en Maryemma wandelen rond op de camping, ze gaan niet bij Gert en Meijken eten, omdat Bonnie daar is. Ze ontmoeten het meisje van de boekwinkel, waar Zwier een tijdschrift heeft gekocht. Zij nodigt hen beiden uit om bij haar te komen eten en Zwier besluit aarzelend om op de uitnodiging in te gaan. 3c Hoofdgedachte: De hoofdgedachte is de verschillende moeder en dochter relaties binnen een familie die zware effecten hebben op het leven van de betrokkenen. Bronvermelding Ø Het boek ‘Ontaarde Moeders’. Ø Eerst druk 1992, uit de Centrale bibliotheek te Bergen op Zoom Ø
http://www.schrijversnet.nl/dorrbio.htm
3d plaats in de literatuurgeschiedenis: Het boek is voor het eerst uitgegeven in 1992. Renate Dorrestein werd op 25 januari geboren in Amsterdam. Al op de basisschool schreef ze ‘boeken’. Na de middelbare school volgt ze een curcus tijdschriftjournalistiek en gaat ze werken bij de Panorama. Vervolgens werkt ze freelance voor een aantal bladen en ondertussen blijft ze boeken schrijven. De boeken worden echter allemaal afgekeurd. Tot in 1983 haar eerste boek ‘Buitenstaanders’ wordt uitgegeven. Binnen een half jaar moet het boek al twee maal herdrukt worden. Na ‘Vreemde Streken’ had ze het boek ‘Het perpetuum mobile van de liefde’ geschreven, dit deed ze naar aanleiding van de zelfmoord van haar zusje, zodat ze haar pijn en schuldgevoelens van zich af kon schrijven. In dit boek stond duidelijk geschreven hoe de lijdensweg van haar zusje was die aan boulimia en anorexia leed. Het boek was een groot succes en het debuut voor Renate Dorrestein. Persoonlijke tekstbeleving Nadat ik het eerste hoofdstuk had gelezen, snapte ik er niet veel van. Bonnie sprak over haar leven, wat voor een buitenstaander vrij gecompliceerd was. Ze sprak al over dingen die pas later aan de orde zou komen. Ik besloot dan ook om een samenvatting te lezen van het boek. Hierdoor werden er veel dingen verklaard wat ik later dan ook weer jammer vond. Ik vond het boek zeer goed geschreven. Soms werd het een beetje vaag en onduidelijk, zoals bijvoorbeeld al die verhalen over Zwiers zijn studenten. Ik snapte niet echt hoe dat met het verhaal te maken had. In hoofdstuk twee ‘zo moeder zo dochter’. Dacht ik dat Dorrestein, moeder Bonnie bedoelde en dochter Maryemma. Later kwam ik er pas achter dat ze Meijken en Bonnie bedoelde. De beide vrouwen werden verkracht. Dit werd dan ook heel duidelijk omschreven. Mijn haren gingen overeind staan toen ik dat alles las. Ik had een beeld voor me alsof ik alles op dat moment zag, dit kwam omdat elk detail zo goed werd verteld. Ik wist zelf door de samenvatting dat Meijken de moeder was van Bonnie, ik ‘verheugde’ me er dan ook op het moment dat Meijken het zou vertellen. Dit kwam helaas niet aan de orde. Meijken vertelde het niet, omdat ze niet wilde ze dat het laatste stukje waardering kwijt zou raken. Het boek had een open einde. Dat vond ik best jammer. Ik vroeg me af of Bonnie daadwerkelijk brieven zou schrijven met de kleine Maryemma of dat ze (weer) voor haar werk zou kiezen. Het was me niet duidelijk of Meijken en Gert bij elkaar zouden blijven, naar mijn mening, zouden ze in ieder geval voor altijd in Sibculo blijven. Ik denk zelf dat Zwier en Maryemma een nieuwe start probeerden te maken, wellicht met het boekhandelmeisje. Het boek was tot in de details zeer goed geschreven, je raakte benieuw voor was er zou volgen. Het is een mooi verhaal met een goed onderwerp. Het is soms wat verwarrend, maar toch leuk en verrassend. Dit is dan ook de belangrijkste reden om tegen anderen te zeggen dat het zeker de moeite waard is om het boek ‘Ontaarde Moeders’ te lezen.