Ons derde lichaam door Edward van de Vendel

Algemene gegevens
• Ons derde lichaam
• Edward van de Vendel
• Wolters-Noordhoff, Groningen/houten
• 2007
• 319

Over het boek
Ons derde lichaam; een boek over liefde, vriendschap en niet te vergeten het songfestival. Je leeft boven, onder, naast en in de hoofdpersoon Tycho. Het boek gaat over een jongen Tycho, wiens leven een drastische wending neemt, desalniettemin probeert hij zijn leven in balans te houden. Hij doet mee aan het songfestival, gaat op kamers wonen, zit op de schrijfacademie en nog los van dat is er die geweldige zomer, samen met Oliver. Het boek sprak me niet echt aan. Als ik het boek niet van school hoefde te lezen zou ik niet zo een, twee, drie op het boek afgaan.

Ik zie het verhaal door de ogen van Tycho Zeling. Tycho is een rustige stille jongen die zich niet aan de buitenwereld toont. Het probleem van Tycho is liefde. Hij is bijna op iedereen verliefd Vonda, Moritz, Ben, maar hij blijft nog altijd verliefd op Oliver. Hij wil die geweldige Oliver gewoon niet vergeten. Dat is precies hetzelfde met Oliver. Hij probeert Tycho ook te vergeten, maar het lukt hem gewoon niet. Het is te moeilijk om die geweldige zomer en die geweldige Tycho te vergeten. Ik kan me goed inleven in Tycho, hij verteld in geuren en kleuren wat er is gebeurd en wat er gebeurde op dat moment. Hij vertelt het soms zelf wat er toen geschiedde en soms vertelt hij het via een derde lichaam. De ik-persoon vertelt het verhaal en wat er op dat moment gebeurt, maar ook wat er was gebeurt. Als hij nog bezig is met een gebeurtenis, begint hij weer met een nieuwe alinea en gaat hij weer terug in de tijd, van wat er daarvoor was gebeurd. Vonda is een andere ik-persoon, zij is meestal vrolijk, maar af en toe kan ze het niet hebben dat andere mensen niet zo zijn zoals zij het wil hebben.

Ook is er de andere ik-persoon Tycho 2, hij zweeft boven hem en vertelt wat er gebeurt. Je kunt je dan beter inleven in de hoofdpersoon. Als de schrijver geen ik- perspectief had gekozen, dan zou het verhaal helemaal niet goed in elkaar zitten. Dat leest ook beter, een ik-perspectief. Ik heb geen hekel aan het ik-perspectief. Met een ik-perspectief kan ik me juist beter inleven in Tycho.

Ik kies het beoordelingswoord, moeilijk, omdat het boek verteld wat er was gebeurd in geuren en kleuren, maar ondertussen zit de schrijver zelf tussen de personen. Af en toe lijkt het alsof Tycho van boven zit te kijken op wat er gebeurt. Hij vertelt het achteraf, maar zit er ondertussen ook zelf in. Als hij bezig is met een stukje stopt hij ergens, gaat weer verder met een ander stukje, begint dan met een e-mail. Hij stopt weer en gaat dan verder met wat als eerst was gebeurt. Zo gaat het in het hele boek. Dit is wel erg verwarrend.

"Waar moeten we zijn? Wie van jullie komt er voor de etage? Wat? Vader en zoon? Zijn jullie Vader en zoon? Geweldig! Broers zou ik zeggen. Nee, ik meen het! Ik heb helemaal niets met leeftijd, Ik zing, wat doe jij? Dat laatste vroeg ze aan mij. Ik schoot in de lach, ik kon niet anders.

Na het bezoek aan de etage- eigen ramen, eigen vloer, eigen water, eigen brievenbus, zo woon ik al een half jaar, kun je het je voorstellen-liepen we de trap af en aaide Vonda door mijn haar.'Je hoeft je heus geen zorgen te maken,'zei ze zo dat mijn vader het niet hoorde,'Rotterdam is vast wel goed voor ons.

We kregen de etage. Ik schaam me nog steeds een beetje voor het gemak waar dat mee ging."
(blz. 12-13)

Je leest met dit citaat hoe het boek in elkaar zit eerst een stuk tekst, daarna een email, dan weer een stuk tekst dat echt een half jaar later is gebeurd.

Ik kies ook het beoordelingswoord: origineel, van alle boeken die ik heb gelezen, heb ik nog nooit een boek gelezen als dit boek. Het boek is ook in veel talen vertaald. Dit boek neemt je helemaal te pakken, je zit erin alsof je bezeten bent. De mails dan, zulke mails heb ik nog nooit gelezen. HOI boeken hebben ook mails, maar zulke ingewikkelde zoals deze niet. Het geeft je wel een gevoel van (na tien keer lezen) ik begrijp de mails. Dan denk je ik heb wel veel geleerd bij Nederlands, dat ik deze mails begrijp. Ik ben nog niet echt klaar voor dit soort onderwerpen, maar het boek is wel een aanrader voor mensen die wat ouder zijn.

"Vonda
Dankzij jou stond ik opeens voor een volle zaal met mensen die naar me keken. En ik dacht nog wel dat ik mijn hele leven in de schaduw zou lopen. Maar ik stond daar - en ik was niet bang. Ik trilde wel een beetje, maar dat was van het spannende van de situatie, van het ongewone. Van de plop die er uit dit avontuur sprong, een plop al van een koolzuurflesje, gebruis all-over. Ik was niet bang, want je kunt niet bang zijn van iets waar je geen verstand van hebt. Ik probeerde te ademen zoals jij me had geleerd, rustig en diep, maar ik hoefde mezelf daar niet aan te herinneren, want het ging vanzelf/ Jij stond voor ons, Vonda ik hoefde net als Moritz op tijd tegen je aan te praten. Bovendien vergat ik al die ogen in de zaal. Ik zag ze niet. Ik zag iets wat zwart was en leefde. Net een stille hond in een donkere hoek. Het ademde, maar wachtte doodstil tot we uitgesproken waren. Toen begon het klappen: ook een soort dierenreactie, in dit geval was het publiek zelfs net zo uitzinnig als een boxer die van vreugde tegen je opspringt. Ik dwaal af. Het was niet eng, Vonda, want jij deed het werk. Ik voelde me veilig: ik stond in het licht, maar ik liep nog steeds lekker in de schaduw."
(blz. 99-100)

Ik heb dit fragment (email) gekozen, omdat je dan begrijpt dat deze mails heel erg ingewikkeld zijn. Probeer maar eens te begrijpen waar deze mail over gaat.

Als laatst kies ik ook het beoordelingswoord: verassend, je denkt dat er iets zal komen dat je verwacht. Dan verandert het opeens. Vonda heel open en vrolijk kwam in het midden van het verhaal heel slecht over. Moritz en Tycho die mochten beiden meedoen aan het songfestival. Hun leven gaat op de kop, als je denkt dat Tycho Oliver nooit meer zal spreken, komen ze bij elkaar. Vonda haat Niels in het begin en een tijd later vindt ze hem heel erg aardig.

"De Nederlandse finale was een paar weken geleden en we staan nog steeds op onze kop. Er is een soort net over ons heen gevallen, een net van aandacht. Leuk en spannend en krankzinnig, ja, we kunnen het wel aan met zijn drieën, we zullen wel moeten. Maar Oliver, ik schreef geloof ik eerder dat ik me gelukkig voelde, die avond. Dat was ook zo, maar plotseling was ik ook zo alleen, die nacht nadat we hadden gewonnen. We hadden gefeest en hoewel jij en ik al een halfjaar geleden van elkaar weggevlogen, dacht ik meer aan je dan ooit."

Dit fragment vond ik heel erg bijpassend bij mijn stukje, je leest meteen dat ze opeens iets anders gaan zeggen.

Het beoordelingswoord: moeilijk, was het meest doorslaggevend voor mijn mening. Ik ben tevreden over het boek. Het is een goed geschreven boek, maar soms ook veel te ingewikkeld.

"Ons derde lichaam, hier ben ik en hier ben jij."