Voor deze recensie heb ik het boek ‘Obsessie’ van Joost Heijink gelezen. Volgens de achterkant een adembenemende thriller, dus dat belooft wat…
‘Obsessie’ is het verhaal over Paul; een vrolijke, slimme en nuchtere jongen. Hij is zanger van ‘n bandje en het boek begint met het eerste optreden van de jongens. Op het eerste oog een bij elkaar geraapt zooitje; de kalme Paul, de ruige Beertje, Willem die altijd met kapotte snaren speelt en dan is er nog de compleet gestoorde Flip die continu pilletjes naar binnen gooit. Toch geven juist deze personages een goed beeld van een jongerenbandje en zijn passend bij het verhaal.
Voor Paul zijn alleen zijn stem en mondharmonica belangrijk. Tot hij Kim ontmoet en meteen ondersteboven is van deze blondine in het korte leren jackje. Vanaf de eerste ontmoeting eist ze zijn volledige aandacht op en in het begin vindt Paul het allemaal prima. Lekker verliefd zijn en met Kim dollen in het park. Het leuke aan ‘Obsessie’ is dat de schrijver juist op die momenten waarop Paul heel gelukkig is, laat doorschemeren dat er iets dreigends achter het hele verhaal zit. Bijvoorbeeld: op een keer valt Paul uitgeput maar zielsgelukkig in slaap, en alleen de lezer weet dan dat er buiten onder een boom een of andere mysterieuze persoon staat (zoals vaker gebeurt). Onrustig ga je dan toch verder lezen!
Paul mailt Kim dat ze hem met rust moet laten en probeert zijn leven opnieuw te starten. Dat lukt aardig als hij de zus van Willem ontmoet, Berber. Als je naar het verschil in relaties kijkt wordt duidelijker hoe de drie personen in elkaar zitten; met Kim lag Paul meteen de eerste avond al in het park, bij Berber durft hij haar hand niet eens vast te houden.
Paul gaat helemaal op in Berber en daar groeit een leuke relatie. Kim schijnt dit niet te kunnen verwerken en bedreigt Paul met mailtjes en achtervolgingen. Het wordt nog gekker: op een keer komt Kim even langs en na een discussie gaat ze er maar weer vandoor. Voor ze weggaat, hapt ze eerst nog een stuk van Paul’s oor af…
Er bekruipt je een angstig gevoel als zelfs Berber het slachtoffer wordt; waarom moet zij lijden onder de gevoelens van de ex van d’r vriendje? Haar deur wordt beklad en tot twee keer toe probeert een scooter Berber aan te rijden. Dit stuk is zo geschreven dat je er zelf helemaal paniekerig van wordt! Bijvoorbeeld: ‘De scooter was maar een paar seconden van haar verwijderd. Ze stond vastgelijmd op de stoep tussen twee bomen in. De een was twintig meter verder, die zou ze nooit halen. Ze moest iets doen! (…) Ze stond met haar rug tegen de boom met haar ogen dicht en had even tijd nodig om bij te komen. Die tijd kreeg ze niet. Toen Berber haar ogen open deed, was die duivelse koplamp het eerste wat ze zag…’
Paul is het helemaal spuugzat en besluit voor de laatste keer met Kim af te spreken om haar de waarheid te zeggen. Als lezer voel je heel duidelijk de spanning dat je weet dat het niet goed zal gaan, zo’n laatste afspraakje. Paul komt netjes om vier uur op het landgoed aan. Het vervelende is, dat hij om zeven uur nog steeds niet op zijn afspraakje met Berber is verschenen…
Vanaf dan lees je alles in sneltreinvaart; Berber die uit gaat zoeken waar Paul uithangt, dankzij zijn mondharmonica bij een boshut uitkomt en daar inderdaad Paul aantreft. In zijn eentje, geboeid en vastgebonden aan een geheimzinnig schakelaartje. Berber weet Paul bijna los te maken, maar natuurlijk kan ‘t niet in één keer goed aflopen: op dat moment komt Kim binnen, die even weg was. Ook Berber wordt vastgemaakt, maar zodra Kim er weer vandoor is ziet ze kans zich te bevrijden. Vlug, vlug, ook Paul moet los! Wie weet wat Kim allemaal uit gaat halen? Dan klinkt een klotsend geluid rondom de boshut. Het is geen water, nee, het ruikt naar benzine. Brandbare benzine! Steeds wilder probeert Berber de knoop uit Paul’s boeien te halen. Het moet lukken! Nog geen twee minuten later horen ze een knetterend geluid horen en worden bedwelmd door rook: Kim heeft de benzine aangestoken en de boshut staat al behoorlijk in de hens. Het touw werkt niet mee, ergens staat er nog een schakelaartje op de stoel van Paul aangesloten en het vuur heeft nu bijna de hele hut te pakken. In een laatste poging sleept Berber Paul met stoel en al door de deur en…. zijn ze gered.
Poe poe, die laatste bladzijdes zijn redelijk slopend. ‘Obsessie’ is als een echte thriller opgebouwd: alles is rustig tot één bepaalde persoon of gebeurtenis boven komt en dan krijgt de lezer geheimzinnige signalen dat er iets niet klopt. Uiteindelijk wordt alle spanning in het slot gestopt en is het maar de vraag of het mysterie wordt opgelost en iedereen in leven blijft. In dit boek draait het weer eens om een hele andere obsessie dan een eetstoornis of dwangneurose en dat maakt het boek vlot en interessant. Ook is het leuk dat nu eens de rollen omgedraaid en het meisje (Kim dus) de macht heeft over de jongen (Paul). Tenslotte heeft Joost Heijink een grappige manier van taalgebruik: af en toe zinnetjes kortaf, of totaal onbelangrijke zinnetjes waar een greintje humor in zit. Bijvoorbeeld: ‘De kroegbaas begon de terrasstoelen op te stapelen. Hij keek erbij of hij honger had. Of moe was. Of ziek.’
Kortom: een boek dat lekker weg leest over een apart onderwerp, waarbij humor en spanning goed afgewisseld worden!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
L.
L.
wauw wat een mooi boek !!
10 jaar geleden
Antwoorden