Nooit geschreven brief aan mijn vader door Karima Ouchan

Leesverslag van het boek:

Nooit geschreven brief aan mijn vader - Karima

Verwachtingen en eerste reactie

Ik heb dit boek zelf uit de bibliotheek uitgezocht en het is dus door niemand aangeraden.
Mijn verwachting van dit boek is dat er na de gebeurtenissen die op de achterkant beschreven staan, een vervolg zal komen. Dat er van wat op de achterkant maar een klein stukje staat en de rest over hoe het daarna is verlopen.
Ik denk ook dat ik veel over de cultuur van de Marokkanen te weten kom.
Toen ik begon te lezen moest ik even wennen aan de manier waarop het verhaal is geschreven. Het is een brief en het wordt dus aan iemand gericht. Ook de hoofdstukken beginnen steeds met dezelfde titel, dat wat ongewoon is.

Samenvatting

Het is een autobiografie over het leven van Karima Ouchan. Ze is een Marokkaans meisje dat op 7 jarige leeftijd van Marokko naar Nederland verhuist. Als ze in Nederland zijn is Karima ineens niet meer het oogappeltje van haar vader, maar gedraagt hij praat bijna niet meer tegen haar en ze mag hem absoluut niet tegenspreken. Karima heeft problemen thuis en op school. Dan een keer zegt haar vader om naar Marokko te gaan, om naar haar moeder te gaan. Maar de moeder herkent haar dochter helemaal niet. En ze gaan weer terug naar Nederland. Daar gaat het thuis nog steeds slecht. En ze loopt weg, maar moet van de kinderadvocaat met haar vader praten. Als ze dat weigert pakt haar vader haar op en zet haar in de auto en ontvoert haar. Hij neemt haar mee naar Marokko waar hij haar 12 jaar lang gevangen houdt. Ze wordt mishandeld en komt de eerste jaren het huis niet eens uit. Na twaalf jaar ‘gevangenschap’ heeft ze zichzelf staande gehouden en is sterk gebleven met het idee dat ze ooit naar Nederland zou kunnen ontsnappen. Op een dag zei haar vader dat ze maar naar Nederland moest gaan als ze dat wilde. En op zevenentwintig jarige leeftijd in 1997 keert ze weer terug naar Nederland waar ze haar dromen werkelijkheid kan maken.

Analyse

Tijd
Het verhaal verloopt chronologisch, maar het is eigenlijk een grote flashback. Er staan een paar flashforwards in, waarin Karima hoopt op wat er later zal gebeuren. Zoals dat wanneer ze gevangen zit, ze hoopt op een leven in Nederland. De tijd speelt wel een belangrijke rol in het verhaal want in die tijd kwamen de gastarbeiders naar Nederland. De vertelde tijd is 27 jaar (het hele leven van Karima tot nu toe). En de verteltijd is 10 hoofdstukken en 130 bladzijden.

Ruimte
Het verhaal speelt zich af in;
-Marokko (waar Karima opgevoed is)
-Nederland (het huis van Karima)
-Weer in Marokko maar dan in het huis waar ze toen woonden.

Personen
De hoofdpersoon
-Karima, een meisje met een sterk karakter en dat al op heel jonge leeftijd opstandig is voor eisen die haar omgeving aan haar stelt.
-Ba, (zo noemt ze haar vader) hij is erg koppig, hij slaat en mishandelt haar. En hij geeft veel om zijn eer (die hij moet hoog houden).

Bijpersonen
-Moeder van Karima die in Marokko woont en depressief is
-Leraren van Karima
-Vrienden van Karima
Perspectief en verteller
Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van een ik-perspectief.

Thema
Het belangrijkste probleem is de vader die haar dochter mishandelt en ontvoert.

Motief
Het motief is abstract (haat, liefde, angst).

Eindoordeel en evaluatie

Gebeurtenissen
De beschreven gebeurtenissen kwamen echt op mij over en dat vind ik goed in een verhaal. Er stonden veel schokkende dingen in, zoals het mishandelen, opsluiten, niet kunnen praten met iemand en er helemaal alleen voor staan.
Het boek heeft me zeker aan het denken gezet. Nu weet ik dat we het hier in Nederland, met onze cultuur het heel goed hebben tegenover Karima.

Personen
De hoofdpersoon kwam heel echt op mij over en ik vind haar heel sympathiek. De vader daar tegenover vind ik onsympathiek. Hij heeft me ook verwonderd met zijn strengheid en de manier waarop hij zijn eer hoog wilde houden. In kon me wel goed in de hoofdpersoon verplaatsen maar zij is zo sterk in vol houden dat zou ik zelf nooit kunnen. Daardoor heeft ze ook veel andere beslissingen genomen zoals weglopen.

Opbouw
Het verhaal was niet moeilijk te lezen, alleen in het begin was het even wennen met de ik-persoon. Omdat dat het hele boek eigenlijk een brief is. Persoonlijk houdt ik meer van een onzichtbare verteller.
Dit verhaal had geen open eind en daar ben ik blij om want boeken met een open eind haat ik. Want er zit bijna altijd wel een probleem in een boek en als dat dan niet opgelost word vind ik dat stom.

Taalgebruik
Ik vind dat je wel kan merken dat het boek niet door de ik-persoon zelf geschreven is, want er staan wel een paar woorden in, die ik zelf niet zou kunnen bedenken op mijn leeftijd. En de ik-persoon is een Marokkaans meisje die 12 jaar niet in Nederland is geweest. En ze is hier is haar eerste levensjaar ook niet opgevoed. Dus ze kan nooit al die moeilijke ‘volwassenen’ woorden kennen op haar 27ste. Het viel me ook op dat ze vaak zegt; ‘Ik schaamde me dood’. Maar dat is in haar situatie ook wel goed voor te stellen.
Ik vind het mooi en duidelijk geschreven, ik kon me er veel bij voorstellen. Er stonden ook weinig dialogen in, maar dat vind ik fijn.