Neptunus door Johan Klein Haneveld

Zakelijke gegevens:

Auteur: Johan Klein Haneveld
Titel: Neptunes
Uitgever + jaar en plaats: Kampen: Voorhoeve, cop 2001.
Pagina’s: 312
Genre: Roman (volwassen/literatuur)

Eerste reactie:

Motivatie: Er was niet echt een motivatie om dit boek te gaan lezen maar ik zocht er gewoon 1 uit de lijst op.
Verwachting: mijn verwachting van dit boek is dat er heel veel rare dingen in dat ruimteschip gaan afspelen waarvan je het niet kan bedenken.

Samenvatting:

Het boek begint ermee dat Carl(de hoofdpersoon)een brief krijgt dat hij gevraagd word om met de Neptunus mee te gaan. Hij begrijpt niet waarom hij nou precies eruit gekozen word om mee te gaan, hij heeft niet eens zijn ruimtevaart studie afgemaakt. Maar als hij bij meneer DeSotho komt krijgt hij te horen waarom. Er is een saboteur aan boort en die moet hij opsporen, want hij is immers rechercheur. Hij kiest om mee te gaan.

Ze willen naar Neptunus gaan omdat ze willen weten wat er zich daar allemaal afspeelt en wat daar de zwaartekracht en nog veel meer dingen

Als de president van Europa klaar is met zijn speech gaan de 9 astronauten naar het ruimteschip om zich klaar te maken voor vertrek.
Iedereen neemt nog afscheid van zijn/haar familie voor vertrek.
De 9 astronauten heten: Seikyo Hirato, Carl Lindsey, Etiene Roussel, Yoshiro Tamaro, Nadja Petrowna, Hal Denbris, Pete Hevers, Helen Vossen en de kapitein Alexander Tsirnovitsj Nabukai.
Wanneer ze éénmaal bij het schip aangekomen zijn, begint de aftel procedure.
Ze krijgen allemaal een pak aan met bio-motoren erop als ze allemaal in een soort van slaapcabine zijn word het bloed vervangen door kunstbloed.

Na 8 maanden komen ze aan bij Saturnus om daar ijs in te slaan voor de antimaterie motor. Helen, Seikyo, Carl, Pete en Alexander worden ontwaakt uit hun slaap om het ijs in te slaan. Seikyo en Pete gaan naar buiten om de machine te helpen, die het ijs heeft ingeslagen. Als dat gedaan is gaan ze weer terug naar hun slaapcabines om weer in een diepe slaap te vallen.

Na 14 maanden ontwaakt iedereen uit hun slaap en gaan ze op onderzoek uit.
Er zijn 4 weken vergaan en Carl weet nog steeds niet wie de saboteur is, hij voelt zich daar rot over, want hij is immers de rechercheur.
Nadja, Alexander, Pete, Yoshiro maakte zich klaar om te kijken wat er buiten aan de hand was, als er plots een meteoriet inslaat. Iedereen schut heen en weer het schip begint te tollen en Nadja, Alexander en Yoshiro komen in de ruimte terecht en ploppen uit elkaar. Pete heeft mazzel hij heeft zijn uitrusting al aan en blijft ergens achter haken.

Ze gaan nu Pete redden en dat lukt, Pete ligt in een diepe coma en het schijnt dat hij er nooit meer uit zal komen. Nu moeten ze met 1 technicus aan de slag, en die heeft dat beroep ook al lang niet gedaan.
Ze gaan nu naar de cabine om te kijken wat er aan gerepareerd moet worden, ze zien dat de meteoriet dwars door de romp is heen geslagen dus beide kanten moeten dicht gemaakt worden. Als dat gebeurt is gaan ze naar buiten om de zonneschermen uit te zetten want anders hebben ze te weinig elektriciteit, dat doen Seikyo en Etiene. Carl wil ook een kijkje gaan nemen en doet zijn pak aan.
Hij klemt zijn gordel vast en spring naar buiten, maar hij wordt niet vast getrokken en raakt in paniek. Want hij gaat recht op de planeet Neptunus af.
Hij begint om help te roepen, maar niemand hoort hem. Hij roept uit paniek naar God en dan hoort Seikyo hem en ze vliegt met een soort jet pack op hem af.

Hij wordt gered en maakt bekend dat hij een rechercheur is, want niemand mocht daar ook maar iets van weten. Ze gaan nu kijken naar de antimaterie motoren of ze die weer aan de gang kunnen brengen. Maar tevergeefs het lukt niet, maar ze ontdekken wel iets anders dat er een lek in de gastank zit.
Ze proberen de elektriciteit uit te schakelen, maar ze zijn al te laat er komt een hevige explosie en iedereen stuitert overal heen.
Seikyo en Etiene raken gewond. Als ze weer terug op et dek zijn gaan ze om de beurt slapen er moeten namelijk altijd 2 waker blijven.
Na een tijdje is Carl zijn laser weg hij weet niet wat hij moet doen.
Hij vertelt het aan de groep en ze schrikken allemaal.
Na een tijdje is het voedsel ook vergiftigd, door dat gif kun je in 1 dag dood zijn.
Nu zijn hun voedsel voorraden ook nog eens bijna op, ze kunnen het niet geloven dat iemand onder hen dat gedaan heeft, want diegene wil toch ook eten of niet soms?

Pete is weer bijgekomen het is gewoon ongelooflijk nu kunnen ze misschien weer weg, en weer veilig terug komen.
En een tijdje later gaan ze al aan de slag en het lukt ze om de motoren aan te zetten. Ondertussen weet Carl al wie de saboteur is en maakt het bekend.
Het is Helen. Ze schrikt als ze haar naam hoort vallen en pakt snel de laser die ze gepakt had van Carl. Ze richt ermee op Carl en ze schiet, maar er komt een losse flodder uit. Ze gooit het wapen weg en rent gouw naar de sluizen en ze wil ze open maken. Ze wordt tegen gehouden, en in de boeien geslagen.

Ze proberen nu weer de motoren te starten en het lukt.
De aftelprocedure begint en iedereen gaat weer naar zijn/haar slaap cabines.
Ze gaan weg, terug naar de aarde.

Titelverklaring:

Ze hebben het boek de Neptunus genoemd omdat het schip en de planeet waar ze heen gaan heten Neptunus.

Mening:

Ik vond het boek heel erg mooi en spannend, ik zou het boek zo nog een keer willen lezen. En dat zegt nogal wat bij mij(want ik lees haast nooit boeken).
De bouw van het boek is ook goed de spannende stukjes een beetje aan het eind.
Mijn mening als christenlezer is dat dit een geschikt boek is want er wordt wel veel met God gedaan, en er wordt ook gebeden.
De gebeurtenissen van het boek zijn ook spannend en soms wel grappig.