Nacht door Anton van der Kolk

1. De titel van het boek is “Nacht”

2. De schrijver van het boek “Nacht” is Anton van der Kolk.

3. Anton van der Klok

Anton van der Kolk werd op 3 mei 1953 geboren in Utrecht, op een bovenhuis aan de Oudwijkerdwarsstraat. Hij schrijft niet onder een pseudoniem. Het verhaal bevat autobiografische elementen.
Vijf jaar later verhuisde het gezin, vader, moeder, vijf kinderen, naar Bunnik, dat indertijd een landelijk dorp was met boerderijen en boomgaarden.
Ze gingen wonen in een eeuwenoud huis in het centrum van het dorp, dat later model zou staan voor het boek Het huis van oma (Van Goor, 2005).

Anton van der Kolk komt uit een katholiek gezin. Na de lagere school had hij een moeizame middelbareschooltijd, onder meer op een strenge fraterschool, waar hij voorgoed afstand nam van het katholieke geloof.
Hij volgde een studie aan de Rijks Pedagogische Academie in Amersfoort. Hij voltooide de opleiding niet. Hij ging werken als journalist bij het Utrechts Nieuwsblad, eerst in de regionale verslaggeving, later in de kunstjournalistiek. Hij interviewde schrijvers, schreef boekbesprekingen en de laatste jaren als journalist schreef hij over wereldmuziek.

Tijdens zijn periode bij de krant begon hij ook met het schrijven van verhalen, die werden gepubliceerd in tijdschriften als Taptoe en Ezelsoor.
Een keerpunt in zijn leven werd een reis naar Costa Rica in Midden-Amerika. Je kunt daar meer over lezen in het hoofdstuk Boeken over Costa Rica.
Na die reis schreef hij zijn eerste kinderboek Een pelikaan op straat. Dit boek gaat over Marita, een meisje dat samen met haar moeder van het Herteneiland in Costa Rica naar Nederland verhuist. Het debuut werd meteen bekroond met de Jenny Smelik-Ibbyprijs.
Hij schreef drie boeken over Marita: na Een pelikaan op straat verschenen De dikke danseres en Een beetje Indiaan. De drie boeken werden in 2003 gebundeld in De grote reis van Marita.

In 1996 ging hij ook schrijven voor uitgeverij Zwijsen. Het eerste boek dat daar verscheen was Met de tram naar Afrika, onlangs voor de vijfde keer herdrukt.

Voor de schrijver zijn persoonlijke belevenissen vaak het uitgangspunt voor het schrijven van een boek. Zo werd de wijk Lombok in Utrecht, waar hij al ruim 25 jaar woont, het decor voor zijn eerste jeugdboek Amira, prinses van Marokko (Van Goor, 1996). Daarin wordt een Nederlandse jongen verliefd op een Marokkaans meisje, een liefde die hem naar Marokko voert als hij tijdens een vakantie naar haar op zoek gaat. Voor dit boek maakte Anton een reis door Marokko, de reiservaringen verwerkte hij in het verhaal.
Een ander jeugdboek Brieven aan de rattenhemel speelt zich af in Zuid-Amerika en vertelt het verhaal van ‘straatrat’ Gabi, die na de moord op zijn vriend Ricardo op zoek gaat naar diens familie. Zijn jeugdboek Nacht (Van Goor, 2003) werd genomineerd voor de Vlaamse Kleine Cervantes-jeugdliteratuurprijs.

Anton van der Kolk schreef zo’n dertig kinder- en jeugdboeken. Hij schreef ook verhalen voor de taalmethodes Zin in Taal en Ondersteboven van lezen van uitgeverij Zwijsen.
Anton van der Kolk is getrouwd met Yorleni en heeft twee dochters: Andrea en Karin.

4. De samenvatting

Het boek gaat over een meisje die Karen heet. Ze vertelt over haar leven en haar relatie met haar opa. Haar ouders waren gescheiden, en Karen heeft alleen een moeder. Haar opa is als vader voor haar. Hun band is zeer sterk. Als de opa van Karen dement begint te worden en dingen begint te vergeten begint hij heel veel over de oorlog te praten tegen Karen. Karen was de enige persoon waaraan het oorlogsverhaal werd verteld door haar opa. Dat begon later door Karen door te dringen.

Karen verteld haar moeder over opa. Dat hij allemaal gebeurtenissen en herinneringen tegen Karen verteld. De moeder van Karin neemt weer contact op met haar 3 zussen en 1 broer. En Karen komt weer in contact met haar neven en nichten. Ze gaat vooral weer om met haar neef Mark. Daar speelde ze vroeger vaak mee. De moeder van Karen vond dat ze het moesten bespreken over de situatie van hun ouders. Ze kwamen tot een besluit dat de opa van Karen meer verzorging nodig had omdat hij dement werd.

Karen krijgt gevoelens voor Mark. Vroeger speelde ze altijd met Mark maar nu was het anders. Alsof ze elkaar weer voor het eerst ontmoeten. Met de opa van Karen gaat het slechter en slechter. De band tussen de opa van Karen en Karen zelf is nog goed. Hij vertelt steeds meer over de oorlog en hoe hij zich voelde.

Oma werd ook ziek. Ze werd opgenomen in het ziekenhuis, maar het duurde niet lang voordat ze er weer vandaan was. De opa van Karen kreeg verplegers in huis voor nachtdienst. Zo konden ze opa helpen met de dingen in het allerdaagse leven. De moeder van Karen blijft er ook slapen. Karen slaapt alleen thuis maar Mark komt bij haar te slapen.

Ineens herinnerde Karen dat Mark en zij vroeger verstoppertje gingen spelen in de schuur bij opa en oma. In die schuurt kluste de opa van Karen vaak. Ze hadden zich verstopt op het moment dat opa binnen kwam. Hij pakte een kiste en opende het. Hij pakte er een schriftje uit. Toen hij het begon te lezen moest hij huilen.

Karen moest dat schriftje hebben. Ze wilde graag weten wat opa daarin had staan. Karen vertelde Mark over dat schriftje en toen besloten ze het om het te zoeken. Ze vonden het kistje met het schriftje in de schuur van opa en oma. Ze hadden het gelezen en daaruit bleek dat de opa van Karen in een concentratiekamp heeft gezeten. Dat werd later duidelijk want de demente opa kreeg waanvoorstellingen en begon opeens over zijn gebeurtenissen in het concentratiekamp vertellen. Hij moest vreselijke dingen doen in het concentratiekamp. Hij moest lijken in kruiwagens vervoeren enz.. Karen begon alles over opa’s gebeurtenissen te begrijpen.

Opa overlijdt. Karen en Mark wilden graag naar het concentratiekamp waar opa gezeten heeft. Dat was in Amersfoort. Ze krijgen de meest vreselijke dingen te zien. Ze werden naar een bos gebracht waar een monument stond. Een magere man die slachtoffer van de oorlog was. Hier waren alle lijken begraven. Mark en Karen lopen gearmd weg.

5. De hoofdpersonen zijn:

Karen: Karen is 16 jaar oud en woont in Nederland. Ze is een rustig type, zorgzaam type. Ze is heel bezorgt om haar opa en oma. Ze wil heel graag weten wat haar opa in de oorlog mee gemaakt heeft. Ze heeft gevoelens voor Mark. (haar neef)

Mark: Mark is heeft rustig karakter. Het is de neef van Karen. Mark steunt Karen door dik en door dun. Hij is ook heel bezorgt om zijn opa. Hij heeft gevoelens voor Karen.

Opa van Karen: De opa van Karen is een rustig mannetje. Hij is een zorgzaam type. Hij is als
Karen: een vader voor Karen. Hij is een lieve man. Hij heeft last van dementie. Heeft trauma’s aan de oorlog gehouden. Hij is aan het eind van het verhaal overleden.

6. Tijd

Het verhaal speelt zich in de tijd van nu af. De personen in het boek leven in de moderne tijd. Het verhaal wordt over ongeveer 2 weken verteld. Van dag naar dag verteld Karens’ opa over de oorlog. Er zijn geen tijdssprongen of flashbacks. Het verhaal loopt chronologisch. Het loopt via de vaste volgorde; van dag naar dag.

7. Plaats

Het verhaal speelt zich af in het huis van de opa van Karen, want daar ligt de zieke opa van Karen. Ook in Amersfoort, het voormalige concentratiekamp waar de opa van Karen gezeten heeft in de oorlog waar Karen en haar opa over praatte.

8. Thema

Dit boek heeft het thema oorlog, relatie. Het verhaal voldoet volledig aan het thema, want het boek gaat over de relatie tussen Karen en haar opa en ze praten over de oorlog die de opa van Karen meegemaakt heeft.

9. Soort boek

Het boek is een adolescentenboek. Dat kan je zijn aan de C die op de zijkant van het boek staat en het boek staat op de lijst van de jeugdboeken.

10. Fragment

‘Ga maar lekker slapen,’zei ik, en kuste hem op zijn voorhoofd. ‘We hebben wel wat meegemaakt, hè?’ ‘Zeg dat wel, opa.’ Hij deed zijn ogen dicht en viel meteen in slaap.
Blz. 104

Dat stukje was me het meeste bijgebleven, omdat die opa van Karen daarna dood gaat en ze hebben een soort van afscheid kunnen nemen. Dat was wel aangrijpend.

11. Einde

Het verhaal heeft een gesloten einde. De opa van Karen heeft alles kunnen vertellen over zijn trauma van de oorlog en zo stierf hij in vrede. Dat gaf ook een beter gevoel voor Karen.

12. Mening

Ik vond het boek zeer aangrijpend. Op sommige stukken is het soms even saai als ze de hele tijd over de oorlog aan het vertellen, dat er niks gebeurt en zo, maar de rest was wel boeiend om te lezen. Het is ook wel een beetje een tragisch boek. Maar het is echt een mooi boek om te lezen en ik kan het iedereen aanraden!

13. Titelverklaring

De titel “Nacht” heeft wel wat met het verhaal te maken denk ik. Misschien dat ze de donkere periodes van Karen haar opa bedoelen. De donkere tijden in de oorlog die de opa van Karen heeft meegemaakt. En de trauma’s die hij eraan overgehouden heeft. Ik weet het niet zeker.