Mijn tweede huid door Erwin Mortier

1. Zakelijke gegevens Erwin Mortier, Mijn tweede huid, Amsterdam 2003 (zesde druk) 192 bladzijdes 2. Samenvatting Anton Callewijn woont op een boerderij in Vlaanderen. Wanneer hij nog heel jong is, komt hij al in aanmerking met de dood, omdat zijn oom sterft op het moment dat Anton op zijn schoot zit. In die tijd leert hij Roland, zijn neef, kennen. Wanneer Anton twaalf is, komt Roland bij hem in huis wonen, omdat zijn moeder in een inrichting zit. Anton kijkt erg op tegen zijn neef. Alles lijkt perfect bij hem, integendeel tot hemzelf. Anton gaat voor het eerst naar de middelbare school in Ruizele, waar Roland al een tijdje zit. Direct de eerste dag leert hij Willem kennen, die een jaar ouder dan hem is. Ook bij Willem lijkt alles perfect. Hij heeft een goed lichaam en ze zijn niet arm bij hem thuis. Het blijkt dat Anton vroeger erg in geborgenheid leefde. Dit is bijvoorbeeld op te merken aan het feit dat hij zelf zijn schoenen nog niet kan strikken. Willem maakt zich daar niet druk om, en ze zijn goede vrienden gedurende hun hele schooltijd. In deze tijd ontwikkelt Anton homoseksuele gevoelens voor Willem, en dit blijkt ook andersom zo te zijn. Ze gaan naar dezelfde universiteit, maar wonen wel apart om afleiding te voorkomen. Wanneer Willem met zijn ouders op vakantie gaat, krijgt hij een fataal fietsongeluk en overlijdt. Anton is helemaal van de kaart en gaat met vele gedachten naar de begrafenis. 3. Analyse a Het thema van het boek is leven. Je volgt het leven van Anton tot ongeveer zijn twintigste. Eigenlijk worden alle kanten van een leven wel verwoord. Alle belangrijke gebeurtenissen die je meemaakt, lees je ook in het boek. b De titel is ‘Mijn tweede huid’, omdat het leven van Anton in twee delen is verdeeld. Eerst is hij een klein jongetje, en wanneer hij in de pubertijd komt veranderen er veel dingen. Hier weeft hij als het waren een tweede huid om zich heen. c Anton is een homoseksuele Vlaamse jongen, die niet echt zichzelf kan zijn. Hij sluit zich meestal een beetje af, en zegt daarom ook dat zijn eigen moeder hem niet kent. Thuis is daarom voor hem niet echt een luxe. Willem is de vriend van Anton en is ook homoseksueel. Hij is in de eerste klas van de middelbare school blijven zitten, en verweerd zich snel tegen mensen die hij niet mag, zoals leraren. Verder is hij erg netjes, en doordat zijn vader architect is, zijn ze aardig rijk thuis. Roland is de neef van Anton en komt tijdelijk bij hem in huis wonen. Zijn moeder is niet helemaal gezond en komt dus een tijd in een inrichting. Tegen Anton is hij nogal afstotend, maar hij wordt wel bewonderd door hem. d Het verhaal is verteld in de ik-vertelsituatie. Je ziet alles door de ogen van Anton. e De verteltijd is 192 pagina’s, en de vertelde tijd is ongeveer 20 jaar. Het is chronologisch verteld, maar niet continu, omdat er soms een aantal jaar wordt overgeslagen. f Het verhaal speelt zich af in Vlaanderen. In Stuyvenberghe woont hij, in Ruizele is zijn middelbare school, en later vertrekt Anton naar Gent om te studeren.
4. Mening Het leukste aan dit boek vind ik dat je een leven van een ander volgt. Het is interessant om te lezen hoe een ander zijn of haar wereld ziet. Zo merk je dus dat Anton een nogal ontevreden jongen is. Je leert hem kennen vanaf hij een klein kind is tot zijn twintigste. Hij komt dus ook langs de periode waar ik nu in zit. Dat vind ik grappig om te lezen. De belangrijkste gebeurtenis vind ik, wanneer Marcel, de oom van Anton, sterft terwijl hij op zijn schoot zit. Ik denk dat hierdoor je leven totaal veranderd, omdat je het van dichtbij hebt meegemaakt. Ik vond het niet goed beschreven, omdat het heel snel werd verteld. Het was gebeurd en daarna dacht Anton er niet zo vaak meer aan. Maar ik denk dat het je hele leven bij blijft, als iemand zo dichtbij overlijdt. De gebeurtenissen vind ik vrij ontroerend. Omdat Anton niet tevreden is met zichzelf en er bijna geen leuke dingen in zijn leven gebeuren. Maar omdat het boek wat langdradig is, maakt dat het verhaal minder ontroerend. Het is wel erg geloofwaardig, want er gebeuren allemaal dingen die ieder normaal mens mee kan maken. Ik kan me goed in Anton verplaatsen, omdat het leven is beschreven wat ik tot nu toe ook heb meegemaakt. Het is dan wel een heel ander leven, maar ik begrijp het wel allemaal. Het verhaal vind ik absoluut niet spannend. Het is erg langdradig en dus saai om te lezen. Ik vind het wel leuk om te lezen in de ik-vertelsituatie, omdat het zíjn leven is. Je leest nu precies de gedachtes die Anton heeft en je zit echt helemaal in hem. Het taalgebruik is best moeilijk, omdat het in Vlaanderen is gebeurd. Er zijn erg veel metaforen te vinden in het boek, waar je af en toe bij na moet denken, maar dat is ook leuk om te lezen. 5. Biografie Erwin Mortier Erwin Mortier werd op 28 november 1965 geboren te Nevele in Vlaanderen (Belgie). Hij studeerde kunstgeschiedenis aan de universiteit van Gent. Zijn debuut maakte hij met Marcel, een autobiografische roman over het duistere oorlogsverleden van zijn familie. Mortier ontvangt onder meer het Gouden Ezelsoor voor het beste debuut, de Literatuurprijs Gerard Walschap en de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs. Daarnaast wordt het boek genomineerd voor de Libris Literatuurprijs en NCR Literair en raakt het in de longlist van de Generale Bank Literatuurprijs en De Gouden Uil. Het boek wordt vertaald in het Engels, Duits, Frans en Bulgaars. Mijn tweede huid is het vervolg op de roman Marcel. Erwin Mortier heeft tussen 1991 en 1999 stukken geschreven voor onder andere de Revisor. Revisor-schrijvers problematiseren de werkelijkheid. Voor hen is de voorstelling van de werkelijkheid belangrijker dan de werkelijkheid zelf. In de jaren ’60 en ’70 was het een typisch kenmerk van de literatuur dat ze niet alleen over een inhoud, maar ook over het schrijven zelf gingen. Frans Kellendonk formuleerde de volgende definitie van literatuur voor de Revisor schrijvers: ‘Literatuur is een vorm van onderzoek door middel van de verbeelding.’