Mijn tante Coleta door R.J. Peskens

1. Zakelijke gegevens a. R.J. Peskens
b. Mijn tante Coleta, G.A. van Oorschot, Amsterdam, 1976-1, 173 blz.(eerste druk 1976, Amsterdam) c. Nouvelle of een kleine roman, want er zijn niet veel personen in dit verhaal en ze worden ook niet zo duidelijk beschreven. 2. Eerste reactie a. Vorig jaar wilde ik dit boek al lezen, omdat ik het een opvallende verhaallijn vond hebben, en me ook afvroeg hoe dit verhaal nou zou lopen. Alleen toen kon ik het boek nergens lenen, dus nu leek het me leuk om het boek nu dan te lezen. b. Ik vind het inderdaad een vreemd verhaal, maar niet echt boeiend. Het was al snel langdradig, en ook was er een hele vreemde manier van schrijven. Bijv. in het begin van het verhaal werd alles heel uitgebreid en langdradig beschreven, en in de laatste hoofdstukken word alles heel snel afgerond. 3. Verdieping a. Zie samenvatting van Internet

b. 1) De schrijfstijl Het waren vaak veel lange zinnen, met veel komma’s. Behalve de dialogen, want deze waren heel kort. Het taalgebruik was ook niet moeilijk, een enkele keer begreep ik een woord niet, maar dan werd dat later uitgelegd. 2) De ruimte (plaats & tijd) Het speelt zich vaak af bij de familie van de jongen, of als hij bij z´n tante zit. Dat zijn veel verschillende plekken, maar dan nog het meest bij z´n oom en tante thuis. Er wordt niet echt duidelijk verteld in welk jaartal zich afspeelt, maar het is in ieder geval lang geleden, want je kon de krant toen voor een stuiver kopen (blz. 58). Volgens mij wordt dit verhaal door iemand geschreven die dit “een halve eeuw geleden heeft meegemaakt”, want dat staat in de tekst. Verder lijkt het gewoon of je alles zo meemaakt. Bij het begin van het boek viel je eigenlijk midden in een verhaal. Iemand is aan het vertellen, en je valt er bij z´n 11e levensjaar “in”. Op de volgende bladzijden word al snel z´n tante Coleta voorgesteld, en ook de gedachten van de jongen. Ik denk dat dit een opening-in-de-handeling is, omdat je toch er middenin valt. Het verhaal zelf is vanaf ´t begin tot het einde chronologisch, want je zit zelf echt “in” het verhaal, en je ziet alles net zo als de figuren in het verhaal. Behalve dan dat de jongen af en toe zich een droom herinnert en die hij dan nog even vertelt. Verder zijn er dan ook geen flashbacks of flashforwards. Ja, het hele verhaal. Er wordt terug gekeken door een man, naar zijn eigen jeugd met z´n tante. Het hele verhaalt speelt zich denk ik oer 2 á 3 maanden af, met af en toe een enkele versnelling van een paar dagen. Aan het einde van het verhaal zijn alle geheimen en problemen opgelost, en is er een gesloten einde. 3) De verhaalfiguren Hoofdfiguren: de jongen en z´n tante Coleta
Bijfiguren: z´n ouders en z´n oom Piet. De jongen is echt een round character, want hij wordt heel uitvoerig beschreven, en hij verandert ook merkbaar in de loop van het boek. Z´n naam kom je helaas niet te weten, wel dat hij bijna 16 jaar is, en dat hij toen hij 11 was, bij z´n tante op school zat. In het begin van het boek is hij een hele verlegen jongen, wat hij aan het einde van het boek ook nog wel is, maar hij is wel veranderd. Hij vindt de andere jongens van z´n leeftijd bijvoorbeeld kinderachtig, en hij laat zich steeds meer los van z´n ouders. Tante Coleta is een heel enthousiast, maar toch ook achterbaks persoon. Ze heeft bewondering voor de moeder van de jongen, om haar eerlijkheid, wilskracht en doorzettingsvermogen, en zo is ze zelf ook wel. Behalve dan de eerlijkheid want eigenlijk gebruikt ze de jongen gewoon. Eerst lokt ze die jongen naar haar toe, en aan het einde van het boek laat ze hem ineens vallen, omdat het zo oneerlijk zo zijn tegenover hun familie. De bijpersonen zijn z´n ouders en z´n oom Piet, omdat deze natuurlijk het dichtste bij hem staan, en omdat hier ook nog problemen meekomen. Er komen allerlei rechtszaken, waarbij oom Piet en z´n vader moeten samenwerken. 4) De situaties Het verhaal begint dus bij, dat de jongen terugdenkt aan z´n schooltijd en aan de meisjes. Één van die meisjes was Coleta, die later z´n tante zou worden. Dat wordt al in het begin verteld, dus dat is ook niet echt een verrassing meer. Maar na een verjaardag van z´n oma, waar zijn tante en oom ook waren, ziet hij ze nooit meer en durft ook niet langs te gaan. Totdat hij tante Coleta tegenkomt bij de bakker, en op dat moment gaat hij vaker langs, en gaan ze ook verder.. Hier draait het verhaal dus wel een beetje, en er komen geen personen bij/af, dit maakt het niet echt heel spannend. Het verhaal gaat zo verder totdat z´n tante vind dat ze zo niet verder kunnen gaan. De jongen is teleurgesteld/boos, maar verder merk je niets meer.
5) De vertelwijze Het verhaal wordt verteld uit de ogen van de jongen, een ik-verhaal dus. De jongen blikt terug naar z´n jeugd, wat je overigens maar 2 keer merkt. Voor de rest lijkt het net alsof het zich nu afspeelt, vertelt door de jongen, en hij is ook de hoofdpersoon. c. Het thema is volgens mij de mens zelf. Hoe verliefdheid blind maakt, en hoe reacties van familie kunnen zijn. Het meest opvallende is natuurlijk dat de jongen een relatie aangaat, terwijl zijn tante nog getrouwd is met zijn eigen oom. Ik dacht zelf er steeds aan dat zijn oom of familie erachter kwam dat hij zo´n relatie had, maar dit gebeurde niet. 4. Beoordeling Dit boek vond ik een heel raar boek, qua verhaallijn dan. Het is vreemd om te lezen hoe zo´n relatie zich ontwikkeld, en wat de gedachten van de jongen zijn. Dit wordt vaak heel nauwkeurig beschreven, zodat je je goed kan inleven in het verhaal. Het was niet echt boeiend geschreven, vaak hele lange zinnen en ook moeilijk geschreven. Niet veel moeilijke woorden, maar lange zinnen met veel zinsdelen en vreemde woorden. Dit maakte het al snel langdradig, net zoals tot ongeveer halverwege het boek, toen hij z´n dromen ook opschreef. Het waren hele vage dromen, en ik vond er niet echt een duidelijke betekenis uitkomen. Ondanks dus dat het niet echt leuk geschreven was, kon ik me goed inleven in het verhaal. In het begin ontstond er bij mij zo´n gevoel van ongeloof waar die jongen aan begon, halverwege kwam er ook een gevoel bij van ongeloofwaardigheid over de reacties van z´n moeder, en aan het einde “voelde ik mee” met de jongen toen hij in de steek gelaten werd door zijn tante. Want zij had hem dus eigenlijk gewoon gebruikt, en gebruikte nu als smoesje dat ze hun familie niet langer moesten bedriegen. En iedere keer dat hij dat daarvoor zei, lachte ze hem uit. Het boek leek mij in het begin leuk en origineel, maar nadat ik het boek heb gelezen vond ik het niet meer hetzelfde. Het verhaal had misschien best leuk kunnen zijn, maar dan had het op een andere manier geschreven moeten worden, vooral minder langdradig. Ik raad het dan ook zeker niet aan anderen aan. Ik zou het boek een 5 of een 6 geven, omdat het niet boeiend is geschreven, maar het is best een leuke verhaallijn en ik kon me toch goed inleven.