1. Onderwerp Ik had het boek al gelezen, maar door mijn traag leestempo van die dagen is het mij uitermate tegengevallen. Het onderwerp, namelijk de repressie, interesseert mij enorm, en ik heb er vroeger ook heel veel over gelezen. 2. Structuur Het verhaal komt helemaal nooit op gang, en de vergelijking die je maakte in de les met een boek als een feestmaal, waarbij je van elke passage moet genieten, is waarschijnlijk de meest juiste. Hier komt het er niet op aan om een plot te volgen, maar gewoon de sfeer opsnuiven die er achter de tweede wereldoorlog heerste. Toch mag zo’n boek, vind ik, dan niet uitnodigen om iets te begrijpen, wat maar heel onduidelijk is uitgelegd. Op een gegeven moment bevindt ons hoofdpersonage zich namelijk in een andere tijd, zo lijkt het toch, hij wordt ouder en weer jonger, maar het is niet duidelijk van wanneer naar wanneer de tijdsovergang gebeurt, en daardoor zit je achteraf met een onaangenaam gevoel, omdat je niet precies weet wat die passage daar nu bij deed kwam doen. Een beetje ingewikkeld gebouwd, dus, inderdaad. Op een gegeven moment is de jongen bijvoorbeeld bij zijn moeder en vader, en het andere moment is hij weer bij de grootmoeder, waar hij schijnt te leven… Duidelijk is het allemaal niet. 3. Personages De kleine jongen, Mlle. Veegaete, de grootmoeder (die nooit bij naam genoemd wordt) en Stella zijn de hoofdpersonages. Zij worden uitermate vaag getypeerd, zo weet je achteraf bijvoorbeeld helemaal niet wat je bij Mlle. Veegaete moet voorstellen, is dit nu een ongetrouwde dame op leeftijd, of een beeldschone jongedame? Het is helemaal niet duidelijk. De enige die toch een beetje duidelijk eruit komt is Stella, daar kun je je wel een beeld van vormen. Maar geen psychologische stafkaart, om het plastisch uit te drukken. Door de personages niet echt innerlijk te beschrijven, kun je natuurlijk ook heel moeilijk meeleven, maar dat is voor dit boek ook niet nodig. Vanuit mijn eigen kennis over de repressie had ik de Franse personages, inclusief Mlle. Veegaete, nog iets arroganter of koket gemaakt. En uiteraard minder verdraagzaam. Het meest sympathiek van alle personages vind ik toch de grootvader, dit lijkt me echt zo’n geinige, ouwe goedzak te zijn, die graag nog eens met echte opa-pretlichtjes in z’n ogen mijmert over vroeger, zijn kwajongensstreken, enzovoort.
4. Tijd Het verhaal speelt zich af in de repressie, de periode na de tweede wereldoorlog dus. Uiteraard is het belangrijk dat je dit weet, anders vind je dit boek hoogstwaarschijnlijk oersaai. Maar er worden genoeg hints gegeven vanuit het boek, opdat je zou weten waarover het gaat. De sfeer van de repressie is op schitterende wijze weergegeven, het zwijgen, het geheime, … Het zit er allemaal in en het is enorm leuk om dit zo te lezen, je voelt je er helemaal in meespelen. Ik wist (zie 1.) uiteraard al veel van dit tijdperk in de 20ste eeuw, ook door mijn grootouders erover te horen vertellen. 9. Zou ik nog eens een verhaal lezen… Van dezelfde schrijver? Dat kan ik nu niet meteen zeggen, schrijft hij een boek dat eenzelfde succes behaalt als Marcel, dan is de kans zeer groot dat ik nog eens een boek lees van Erwin Mortier. Het boek was namelijk qua sfeer heel af, en nog veel meer qua taalgebruik, daarvoor verdient dit boek inderdaad een dikke pauwenpluim. Over dezelfde tijd? Zeker weten, ik doe mijn hele leven al niet anders dan over de oorlog en de repressie lezen, kijken, luisteren, dit onderwerp intrigeert me meer dan genoeg! Over dezelfde plaats? Enkel indien in verband met dezelfde tijd, want de plaats was hier al weinig gedetailleerd in beschreven, het speelde zich waarschijnlijk ergens in Vlaanderen af, maar meer weet ik er toch niet van. Over hetzelfde onderwerp? Jazeker, om dezelfde redenen als bij puntje 2.