Maanzaad door Lydia Rood

Titel: Maanzaad
Auteur: Lydia Rood
Blz.: 154
Bekroond met: Nederlandse Kinderjury 1990,
Met vlag en wimpel 1990
Uitgeverij: Leopold

Hoofdpersoon:

Papaver: is een rustig meisje van 12 jaar, ze heeft zwart haar en bruine ogen.
Ze blijft de hele tijd een rustig meisje, maar ze wordt wel ongeduldiger.

Bijpersonen:

Papavers moeder is ernstig ziek, zeer ongeduldig, houdt veel van Papaver. Ze is een stevige vrouw en is niet op haar mondje gevallen.
Papavers vader is een aardige man, houdt veel van Papaver. Hij heeft een ochtendhumeur. Kende Manon al voor ze getrouwd waren.
Opanco (Opa Anco) is meestal wel vrolijk. Hij wordt altijd verdrietig als ze over Papavers moeder praten.
Manon is Papavers ‘stiefmoeder’ en is heel aardig. Ze was vroeger (toen Papavers moeder nog leefde) ook al vrienden met Papavers vader. Is schrijfster.

Samenvatting

Papavers moeder is al een paar jaar dood. Aan zo’n moeder heb je niks, vindt Papaver. Daarom denkt ze ook bijna nooit aan haar.
Tot op haar 12e verjaardag. Haar vader heeft haar een verrassing beloofd. Papaver is benieuwd, wat zal het zijn? Een fiets, misschien wel een pony!
Maar ze krijgt een brief. Een brief van haar half vergeten moeder. Een brief zo dik als een boek. Er staan allerlei dingen in, over bang zijn, over liefde en ook over seks.
Papaver begrijpt er niks van. Daarom bezoekt ze Opanco. Opanco, de vader van haar moeder, legt het een beetje uit. Hierdoor snapt Papaver er nog minder van, maar ze gaat maar weg. Ze ziet dat Opanco moet huilen. Ook zoekt ze nog een oude vriend van haar moeder op. Die vertelt haar ook wat, maar Papaver begrijpt er nog steeds niks van.
Van haar moeder begrijpt ze ook eigenlijk niet zo veel.
Het ene moment lijkt het op iemand die iets wil bereiken, en het andere moment lijkt het net een wild beest.
Het duurt een poos (+/- een maand) voordat ze de brief uit heeft.
Maar dan snapt ze ook dat ook zo’n rare moeder veel van je kan houden…

Personen

Papaver kan goed met Manon opschieten, met haar vader ook. Met Thomas heeft ze weleens ruzie, maar hij is natuurlijk haar ‘stiefbroertje’. Met Opanco kan ze ook wel opschieten. De rest van de personen kunnen goed met elkaar opschieten. Behalve (toen ze nog leefde) Papavers moeder en Manon. Papavers moeder was altijd jaloers.
Je leert Opanco, Manon, Papavers vader en Thomas kennen door…
…wat ze zeggen, en door wat Papavers over ze denkt.
Papavers moeder leer je kennen door wat de schrijver over haar schrijft, door wat ze denkt en doet(in de brief) en door wat anderen over haar zeggen.
Papaver leer je kennen door wat de schrijver over haar schrijft, door wat anderen over haar zeggen, door wat ze denkt en voelt en door wat ze zegt en doet.
Soms denk je doordat je de personen al een beetje kent dat je kunt weten wat er gaat gebeuren. Maar dat is niet zo.

Het verhaal speelt zich niet op één specifieke plek af, maar kan op een gewone plek zoals in Schoonhoven zich afspelen.
Het speelt zich af in het jaar 1999/2000 en het verhaal duurt ongeveer een maand, misschien iets langer.
Het verhaal bestaat niet uit ‘heen- en terugblikken’, maar het staat er gewoon zoals het zich afspeelt. Het is een eigentijds boek, dat bedoeld is om je te vermaken.

Eigen mening

Ik vind het een leuk boek, omdat het best afwisselend is.
Meestal vind ik alleen trillers leuk, maar dit boek zet me aan het denken.
Ik vind het ook helemaal geen langdradig boek. Het is niet zo vlot geschreven, maar daar hou ik wel van.
Het is niet zo spannend, maar het is gewoon een leuk boek. Je kan niet echt weten wat er ging gebeuren, maar de gebeurtenissen zijn niet verrassend.
Het boek is makkelijk om te lezen. Er is niets dat opvalt aan hoe ze het schrijft. Ze heeft een goede opbouw, en haar taalgebruik is ook heel goed.
Soms leef ik best mee met de personen. Vooral met Opanco, want hij was haar vader en heeft veel verdriet om haar.
Het einde van het boek, dat heeft best indruk op me gemaakt. Daar vertelt haar moeder dat ze dood gaat.
Als ik dit boek een cijfer mocht geven, gaf ik het een 9!

Informatie over de auteur

De auteur is Lydia Rood. Ze is geboren in 1957, in Velp. Ze heeft Gymnasium A-opleiding Spaanse taal- en letterkunde gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. “Want,” zegt ze “ik wil beslist nog eens naar Latijns-Amerika."
Nu werkt ze voorlopig als journalist bij de Volkskrant.
Ze heeft een dochter, Roosmarijn.
Meestal schrijft Lydia eigentijdse verhalen, net zoals Maanzaad. Een paar boeken die ze heeft geschreven gaan over Thomas en Senior, naar de speelfilm en tv-serie van Karst van der Meulen.
Een ander boek dat ze heeft geschreven is De Kletskolonel, dat boek heeft is ook uitgegeven door Uitgeverij Leopold.